Sprawa T-185/05

Republika Włoska

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

„System językowy — Zasady stosowania w dziedzinie naboru do służby publicznej Unii Europejskiej — Skarga o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE — Skarga wniesiona przez państwo członkowskie na, z jednej strony, decyzję Komisji o opublikowaniu ogłoszenia o wakatach na stanowiskach wyższego szczebla w języku niemieckim, francuskim i angielskim i z drugiej strony, na opublikowane w tych trzech językach ogłoszenia Komisji o wakacie na stanowisku dyrektora generalnego OLAF-u — Dopuszczalność — Termin na wniesienie skargi — Akty podlegające zaskarżeniu — Uzasadnienie — Artykuł 12 WE, 230 WE i 290 WE — Rozporządzenie nr 1 — Artykuły 1e i 27 regulaminu pracowniczego urzędników — Zasada niedyskryminacji”

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 20 listopada 2008 r.   II ‐ 3211

Streszczenie wyroku

1. Skarga o stwierdzenie nieważności – Prawo państw członkowskich – Skarga wniesiona przez państwo członkowskie na akty instytucji dotyczące jej stosunków z zatrudnionymi w niej urzędnikami i innymi pracownikami

   (art. 230 WE; regulamin pracowniczy urzędników, art. 91)

2. Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty zaskarżalne – Akty wywołujące wiążące skutki prawne

   (art. 230 akapit pierwszy WE; regulamin pracowniczy urzędników, art. 29 ust. 2)

3. Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Rozpoczęcie biegu terminu

   (art. 230 akapit piąty WE)

4. Wspólnoty Europejskie – System językowy – Istnienie ogólnej zasady prawa wspólnotowego zapewniającej każdemu obywatelowi prawo do tego, aby wszystko, co może mieć wpływ na jego prawa, było redagowane w jego języku – Brak

   (art. 290 WE, 314 WE; rozporządzenie Rady nr 1)

5. Urzędnicy – Zatrudnienie – Ogłoszenie o naborze na stanowisko – Ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym wyłącznie w niektórych językach urzędowych

1.  Jeżeli przesłanki stosowania art. 230 WE są spełnione, to przepis ten może służyć za podstawę dla skargi o stwierdzenie nieważności aktów Komisji dotyczących europejskiej służby publicznej wniesionej przez skarżących, którzy nie są wymienieni w art. 91 regulaminu pracowniczego urzędników, mianowicie skarżących, którzy nie są urzędnikami ani pracownikami Wspólnoty, ani też kandydatami do zatrudnienia przez europejską służbę publiczną. Prawo państwa członkowskiego do wniesienia, na podstawie art. 230 WE, skargi o stwierdzenie nieważności aktów decyzyjnych Komisji nie może zatem zostać zakwestionowane ze względu na to, że akty te dotyczą kwestii związanych z europejską służbą publiczną.

   (por. pkt 27, 28)

2.  Ani art. 29 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników, który upoważnia każdą z instytucji do zastosowania procedury odmiennej od procedury konkursowej w odniesieniu do naboru urzędników wyższego szczebla, ani żaden inny przepis nie stoją na przeszkodzie przyjęciu przez instytucję, uprzednio w stosunku do wprowadzenia w życie konkretnej procedury mającej na celu obsadzenie stanowiska wyższego szczebla, przepisów mających zastosowanie ogólne, określających w sposób definitywny co najmniej pewne aspekty procedury, która miałby zostać przeprowadzona na potrzeby naboru na stanowiska wyższego szczebla w ramach tejże instytucji. Przepisy te wywołują wiążące skutki prawne w takim zakresie, że tak długo jak przepisy te nie zostaną zmienione bądź uchylone, dana instytucja nie może odstąpić od ich stosowania, przeprowadzając nabór na określone stanowisko tej kategorii. W takim przypadku uprzywilejowany skarżący, taki jak państwo członkowskie, może natychmiast zakwestionować legalność tych przepisów, wnosząc skargę o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 230 WE, bez konieczności oczekiwania na wprowadzenie ich w życie w konkretnym przypadku.

   Ponieważ określając warunki dostępu do zatrudnienia, ogłoszenia o wakacie wskazują osoby, których kandydatury mogą zostać wybrane, stanowią one akty niekorzystne dla potencjalnych kandydatów, których kandydatury są wykluczone przez te warunki.

   (por. pkt 46, 55)

3.  W przypadku braku publikacji lub notyfikacji, do tego, kto powziął wiadomość o istnieniu dotyczącego go aktu, należy wniesienie w rozsądnym terminie o udostępnienie mu całego tekstu, z zastrzeżeniem, że termin na wniesienie skargi rozpoczyna swój bieg dopiero od momentu, gdy zainteresowana osoba trzecia zapoznała się z dokładnym brzmieniem i uzasadnieniem danego aktu w taki sposób, aby mogła skorzystać ze swojego prawa do wniesienia skargi. Jeżeli nie można z całą pewnością określić daty, w której strona skarżąca w pełni zapoznała się z treścią i uzasadnieniem aktu, który zaskarża, należy uznać, że termin na wniesienie skargi zaczął biec najpóźniej w dniu, co do którego można ustalić, że strona skarżąca znała już rzeczone treść i uzasadnienie.

   (por. pkt 68, 70)

4.  Liczne odwołania w traktacie do stosowania języków w Unii Europejskiej, w tym w szczególności w art. 290 WE i 314 WE, nie mogą być uważane za przejaw ogólnej zasady prawa wspólnotowego zapewniającej każdemu obywatelowi prawo do tego, aby wszystko, co może mieć wpływ na jego prawa, było redagowane we wszelkich okolicznościach w jego języku. Taka zasada nie może być również wywodzona z rozporządzenia nr 1 w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

   (zob. pkt 116, 117)

5.  Jeżeli instytucja decyduje się opublikować w Dzienniku Urzędowym pełny tekst ogłoszenia o wakacie na stanowisku wyższego szczebla jedynie w niektórych językach, to powinna, w celu uniknięcia dyskryminacji ze względu na język kandydatów potencjalnie zainteresowanych tym ogłoszeniem, przyjąć odpowiednie środki służące poinformowaniu wszystkich tych kandydatów o istnieniu danego ogłoszenia o wakacie i wersjach językowych, w których zostało ono opublikowane w całości. Jeżeli warunek ten jest spełniony, publikacja w Dzienniku Urzędowym ogłoszenia o wakacie w ramach określonej grupy zaszeregowania w ograniczonej liczbie języków nie może prowadzić do dyskryminacji poszczególnych kandydatów, jeżeli pewne jest, że posiadają oni dostatecznie dobrą znajomość co najmniej jednego z tych języków, umożliwiającą zapoznanie się w użyteczny sposób z treścią tego ogłoszenia. Tymczasem publikacja w Dzienniku Urzędowym tekstu ogłoszenia o wakacie wyłącznie w niektórych językach wspólnotowych, podczas gdy jedynie osoby posiadające znajomość innych języków wspólnotowych mogą przedstawić swoje kandydatury, może prowadzić, wobec braku innych środków umożliwiających tej ostatniej kategorii potencjalnych kandydatów zapoznanie się w użyteczny sposób z treścią tego ogłoszenia, do ich dyskryminacji. Otóż w takiej sytuacji kandydaci ci znajdują się w sytuacji mniej korzystnej niż sytuacja innych kandydatów, ponieważ nie są oni w stanie zapoznać się w użyteczny sposób z kwalifikacjami wymaganymi przez ogłoszenie o wakacie ani z warunkami oraz zasadami procedury naboru. To zapoznanie się stanowi tymczasem warunek wstępny, niezbędny do optymalnej prezentacji ich kandydatur w celu zmaksymalizowania ich szans na wybór na dane stanowisko.

   (por. pkt 130, 131, 135, 136)