Keywords
Summary

Keywords

1. Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Przedsiębiorstwa, którym można zarzucić naruszenie polegające na uczestnictwie w całym kartelu

(art. 81 ust. 1 WE)

2. Konkurencja – Grzywny – Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien – Metoda obliczania, która uwzględnia różne elementy zwiększające elastyczność

(art. 229 WE; rozporządzenia Rady: nr 17, art. 15 ust. 2; nr 1/2003, art. 23 ust. 2; komunikat Komisji 98/C 9/03)

3. Postępowanie – Podnoszenie nowych zarzutów w toku postępowania – Przesłanki – Nowy zarzut

(regulamin postępowania przed Sądem, art. 44 § 1; art. 48 § 2)

4. Konkurencja – Grzywny – Kwota – Ustalenie – Kryteria – Czas trwania naruszenia – Naruszenia długotrwałe – Zwiększenie kwoty wyjściowej o 10% za każdy rok

(rozporządzenia Rady: nr 17, art. 15 ust. 2; nr 1/2003, art. 23 ust. 2; komunikat Komisji 98/C9/03, pkt. 1B)

5. Konkurencja – Grzywny – Kwota – Ustalenie – Kryteria – Obniżenie kwoty grzywny w zamian za współpracę przedsiębiorstwa, któremu zarzucono naruszenie – Przesłanki

(rozporządzenia Rady: nr 17; nr 1/2003; komunikat Komisji 96/C 207/04)

Summary

1. Przedsiębiorstwo może być pociągnięte do odpowiedzialności za cały kartel, nawet jeżeli zostało udowodnione, że uczestniczyło ono bezpośrednio tylko w jednym lub kilku częściach składowych tego kartelu, o ile, z jednej strony, wiedziało ono lub bezwzględnie powinno było wiedzieć, że po pierwsze tajne porozumienie, w którym uczestniczyło, było częścią pewnego ogólnego planu, a po drugie, że plan ten obejmował wszystkie części składowe kartelu.

(por. pkt 61)

2. Chociaż wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17 oraz art. 65 ust. 5 EWWiS nie można uznać za normę prawną, określają one normę postępowania, która stanowi pewną wskazówkę dla praktyki administracyjnej i od której Komisja nie może odstąpić w konkretnym przypadku bez podania powodów, które byłyby zgodne z zasadą równego traktowania. Zadaniem Sądu jest zweryfikowanie w ramach kontroli zgodności z prawem grzywien nałożonych w decyzji Komisji, czy ta ostatnia wykonała swe uprawnienia dyskrecjonalne zgodnie z metodą sformułowaną w wytycznych i w zakresie, w jakim Sąd stwierdzi, że Komisja od niej odstąpiła, zweryfikowanie, czy to odejście jest uzasadnione i umotywowane w sposób wystarczający pod względem prawnym.

Samoograniczenie uprawnień dyskrecjonalnych Komisji wynikające z przyjęcia wytycznych nie jest niezgodne z utrzymaniem znacznego zakresu uznania Komisji. Wytyczne zawierają elementy zwiększające elastyczność, przez co umożliwiają Komisji wykonywanie jej uprawnień dyskrecjonalnych zgodnie z przepisami rozporządzeń nr 17 i nr 1/2003, zgodnie z wykładnią Trybunału. W związku z tym w dziedzinach, w których Komisja zachowała zakres uznania, kontrola zgodności z prawem tej oceny ogranicza się do zweryfikowania, czy nie występuje oczywisty błąd w ocenie Jednakże zakres uznania Komisji i jego granice, które Komisja wprowadziła, nie stanowią w żadnym razie przeszkody, by sąd wspólnotowy skorzystał ze swego nieograniczonego prawa orzekania, które upoważnia go do uchylenia, zmniejszenia lub podwyższenia nałożonej przez Komisję grzywny.

(por. pkt 74-78)

3. Z przepisów art. 44 § 1 lit. c) w związku z art. 48 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem wynika, iż skarga wszczynająca postępowanie w sprawie powinna zawierać w szczególności zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów oraz iż nie można podnosić nowych zarzutów w toku postępowania, chyba że ich podstawą są okoliczności prawne i faktyczne ujawnione dopiero w tym postępowaniu. Jednakże zarzut, który stanowi rozwinięcie zarzutu podniesionego wcześniej, bezpośrednio lub pośrednio, w skardze wszczynającej postępowanie i który pozostaje z nim w ścisłym związku, należy uznać za dopuszczalny. Analogiczne rozwiązanie nasuwa się w stosunku do argumentu przytoczonego na poparcie zarzutu.

W ramach skargi o uchylenie grzywny lub zmniejszenie kwoty grzywny nałożonej na przedsiębiorstwo decyzją Komisji za naruszenie wspólnotowych reguł konkurencji, za niedopuszczalny należy uznać zarzut, dotyczący oceny wagi uczestnictwa zainteresowanego przedsiębiorstwa w naruszeniu, który został podniesiony po raz pierwszy w replice, wówczas gdy skarga zawiera tylko jeden zarzut dotyczący nieproporcjonalnego charakteru wymierzonej grzywny i wyłącznie podwyższenia wyjściowej kwoty grzywny z tytułu czasu trwania naruszenia. Zarzut ten nie może być uznany za rozszerzenie zarzutu skargi. W istocie bowiem zarzut podniesiony wobec istotnego elementu decyzji, oceny wagi spornego naruszenia winien zostać sformułowany w sposób szczegółowy przed Sądem na etapie wniesienia skargi.

(por. pkt 90-92)

4. Z wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17 oraz art. 65 ust. 5 EWWiS wynika, że Komisja nie ustaliła żadnego pokrywania się ani żadnej wzajemnej zależności pomiędzy oceną wagi naruszenia a oceną czasu trwania naruszenia. Zwykły fakt, iż zastrzegła ona sobie możliwość podwyższenia kwoty grzywny za każdy rok naruszenia, które w odniesieniu do długotrwałych naruszeń może wynieść do 10% kwoty ustalonej na podstawie wagi naruszenia, w żaden sposób nie zobowiązuje jej do ustalenia tej stopy w zależności od natężenia działalności kartelu lub jego skutków, a nawet wagi naruszenia. Jej zadaniem jest bowiem dokonanie w ramach przysługującego jej znacznego zakresu uznania wyboru stopy podwyżki, którą zamierza zastosować ze względu na czas trwania naruszenia.

(por. pkt 95, 96, 98)

5. W ramach oceny współpracy ze strony członków kartelu Komisji przysługuje szeroki zakres uznania przy dokonywaniu oceny jakości i użyteczności współpracy danego przedsiębiorstwa, w szczególności w porównaniu ze współpracą innych przedsiębiorstw. Tylko oczywisty błąd w ocenie Komisji może prowadzić do podważenia jej decyzji. Jednakże przeprowadzając tę ocenę, Komisja nie może naruszyć zasady równego traktowania.

(por. pkt 105)