Sprawa C-456/05

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

„Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Artykuł 43 WE — Psychoterapeuci, z którymi instytucje ubezpieczenia na wypadek choroby zawarły umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej — System limitów — Przepisy przejściowe zawierające odstępstwa — Proporcjonalność — Dopuszczalność”

Opinia rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 28 czerwca 2007 r.   I - 10519

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 6 grudnia 2007 r.   I - 10548

Streszczenie wyroku

1. Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – Przedmiot sporu

   (art. 226 WE)

2. Swobodny przepływ osób – Swoboda przedsiębiorczości – Ograniczenia – Przepisy krajowe w sprawie wykonywania zawodów medycznych

   (art. 12 WE, 43 WE)

1.  Dopuszczalna jest skarga o stwierdzenie uchybienia dotycząca zastrzeżenia w przepisach przejściowych, które zastrzegają wyłącznie na rzecz psychoterapeutów, którzy w okresie referencyjnym praktykowali w jednym z regionów państwa członkowskiego w ramach jego kas chorych, wykonywanie ich działalności w ramach systemu umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, i pozbawiają tej możliwości psychoterapeutów, którzy wykonywali swą działalność w tym samym okresie poza tym państwem członkowskim w ramach kas chorych innego państwa członkowskiego, gdy brak możliwości skorzystania przez tych ostatnich z przepisów przejściowych nie jest ograniczony w czasie, lecz przeciwnie — wykazuje on charakter stały i ciągły, w szczególności z chwilą upływu terminu przewidzianego w uzasadnionej opinii.

   (por. pkt 17–20)

2.  Państwo członkowskie, które zastrzega przepisy przejściowe lub normy służące ochronie „praw nabytych”, pozwalające psychoterapeutom na uzyskanie pozwolenia lub zatwierdzenia wydawanego niezależnie od obowiązujących zasad zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, wyłącznie na rzecz psychoterapeutów, którzy wykonywali swój zawód w jednym z regionów państwa członkowskiego w ramach krajowych kas chorych, oraz nie uwzględnia porównywalnej lub podobnej działalności zawodowej wykonywanej przez psychoterapeutów w innych państwach członkowskich, uchybia zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 43 WE. W istocie warunek praktykowania jako psychoterapeuta w jednym z regionów danego państwa członkowskiego, w ramach jego systemu umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, nawet stosowany bez rozróżnienia uzależnia nadanie uprawnienia od przesłanki w zakresie posiadania stałego miejsca zamieszkania w jednym z regionów tego państwa członkowskieg i uprzywilejowuje w ten sposób obywateli tego państwa na niekorzyść obywateli innych państw członkowskich w sposób sprzeczny z zasadą niedyskryminacji wyrażoną w art. 12 WE.

   Takie ograniczenie swobody przedsiębiorczości w odniesieniu do osób fizycznych nie może być uzasadnione celem ochrony praw nabytych, między innymi utrzymania klienteli składającej się z pacjentów pozyskanych w ciągu szeregu lat działalności zawodowej w zakresie, w jakim wykracza ono poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu.

   (por. pkt 56, 57, 63, 65, 73, 76; sentencja)