Keywords
Summary

Keywords

1. Akty instytucji – Dyrektywy – Wykonanie przez państwa członkowskie

(art. 249 akapit trzeci WE)

2. Akty instytucji – Dyrektywy – Wykonanie przez państwa członkowskie

3. Środowisko naturalne – Wspólnotowe działanie w dziedzinie polityki wodnej –Dyrektywa 2000/60

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60, art. 1 i 2)

4. Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – Przedmiot sporu – Określenie w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi

(art. 226 WE)

5. Środowisko naturalne – Wspólnotowe działanie w dziedzinie polityki wodnej –Dyrektywa 2000/60 – Obowiązek konsultacji publicznych i informowania społeczeństwa

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60, art. 13 ust. 6 i art. 14)

Summary

1. Zgodnie z brzmieniem art. 249 akapit trzeci WE transpozycja dyrektywy do porządku wewnętrznego nie oznacza koniecznie podjęcia czynności legislacyjnych w każdym państwie członkowskim. Również formalne powtórzenie zaleceń dyrektywy w postaci wyraźnego, szczególnego przepisu prawnego nie jest zawsze wymagane, jeżeli do wykonania dyrektywy może, stosownie do jej treści, wystarczyć ogólny kontekst prawny. W szczególności istnienie zasad ogólnych prawa konstytucyjnego lub administracyjnego może uczynić transpozycję w drodze wydania szczególnych przepisów ustawowych lub wykonawczych zbędną, pod warunkiem jednak, że zasady te rzeczywiście gwarantują pełne stosowanie dyrektywy przez administrację krajową oraz że w przypadku gdy, sporny przepis dyrektywy nadaje prawa jednostkom, sytuacja prawna wynikająca z tych zasad jest wystarczająco precyzyjna i jasna, by podmioty prawa były w stanie zapoznać się z całością swych uprawnień, a w razie potrzeby powołać się na nie przed sądami krajowymi.

(por. pkt 34)

2. Przepis, który dotyczy jedynie stosunków pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją, nie musi być co do zasady przedmiotem transpozycji. Niemniej jednak biorąc pod uwagę, że państwa członkowskie mają obowiązek zapewnienia pełnego przestrzegania prawa wspólnotowego, Komisja jest uprawniona do wykazania, że przestrzeganie przepisu dyrektywy, który reguluje te stosunki, wymaga wydania szczególnych przepisów dokonujących jej transpozycji do krajowego porządku prawnego.

(por. pkt 35)

3. Ani jednak z art. 1 i 2 dyrektywy 2000/60 ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej wskazujących cele, których realizacji ona służy, oraz definicje, na których się opiera, ani z żadnego jej innego przepisu nie wynika, że państwa członkowskie są zobowiązane do wydania przepisów ramowych w celu dochowania wymogów dyrektywy. Wprawdzie wydanie przepisów ramowych może być właściwym sposobem, a nawet prostszym, dokonania transpozycji dyrektywy, ponieważ może dać właściwym władzom w jednolitym tekście jednoznaczne podstawy prawne do podjęcia różnych przewidzianych dyrektywą działań w dziedzinie obejmującej wody, których to termin wdrożenia jest rozłożony w czasie. Wydanie tego rodzaju przepisów ramowych może zarazem ułatwić pracę Komisji, która dba, by zobowiązania spoczywające na mocy tej dyrektywy na państwach członkowskich były przestrzegane. Jednak wydanie przepisów ramowych nie stanowi jedynego sposobu zapewnienia przez państwa członkowskie pełnego wykonania dyrektywy i stworzenia wyraźnego i zorganizowanego systemu zmierzającego do przestrzegania celów realizowanych dyrektywą.

(por. pkt 46–48)

4. Jeśli w ramach postępowania w przedmiocie uchybienia postępowanie poprzedzające wniesienie skargi osiągnęło swój cel, jakim jest ochrona praw zainteresowanego państwa członkowskiego, rzeczone państwo członkowskie, które nie wskazało Komisji w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skarg, że dyrektywa winna być traktowana jako transponowana na grunt obowiązującego prawa wewnętrznego, nie może czynić Komisji zarzutu, iż rozszerzyła lub zmodyfikowała ona przedmiot skargi określony w ramach rzeczonego postępowania poprzedzającego wniesienie skargi. Komisja, przedstawiwszy państwu członkowskiemu zarzut całkowitego braku transpozycji danej dyrektywy, może sprecyzować w replice, że transpozycja wskazana przez to państwo członkowskie po raz pierwszy w odpowiedzi na skargę jest w każdym razie nieprawidłowa lub niezupełna w odniesieniu do niektórych przepisów tej dyrektywy. Zarzut taki mieści się bowiem w oczywisty sposób w zarzucie całkowitego braku transpozycji i ma w stosunku do niego charakter subsydiarny.

(por. pkt 56)

5. Artykuł 14 dyrektywy 2000/60 ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej ma na celu zapewnienie jednostkom i stronom zainteresowanym prawa do aktywnego udziału we wdrażaniu dyrektywy, a w szczególności w opracowywaniu, przeglądzie i uaktualnianiu planów gospodarowania wodami w dorzeczach. Brak na gruncie prawa krajowego jakichkolwiek przepisów dokonujących transpozycji nie zapewnia w żaden sposób wykonania zobowiązania, zgodnie z którym krajowe przepisy dokonujące transpozycji winny były uczynić termin przewidziany w art. 13 ust. 6 dyrektywy prawnie wiążącym dla właściwych władz krajowych, pozwalając jednostkom na zapoznanie się z wyprzedzeniem z całością przysługujących im praw w ramach procedur przewidzianych w art. 14 ust. 1 i 2 dyrektywy.

(por. pkt 80, 81)