Keywords
Summary

Keywords

1. Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres

(art. 253 WE; rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady)

2. Wspólnoty Europejskie – Instytucje – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001

(rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4)

3. Wspólnoty Europejskie – Instytucje – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001

(rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4 ust. 1 lit. a))

4. Wspólnoty Europejskie – Instytucje – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001

(rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4 ust. 1)

5. Wspólnoty Europejskie – Instytucje – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001

(rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 4 ust. 6)

6. Wspólnoty Europejskie – Instytucje – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001

(rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady)

7. Wspólnoty Europejskie – Instytucje – Prawo publicznego dostępu do dokumentów – Rozporządzenie nr 1049/2001

(rozporządzenie nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady)

Summary

1. Ciążący na instytucji obowiązek uzasadnienia decyzji odmawiającej udzielenia dostępu do dokumentu służy zapewnieniu zainteresowanemu wskazówek wystarczających do oceny zasadności decyzji lub ewentualnie istnienia uchybienia pozwalającego zakwestionować jej ważność, a sądowi wspólnotowemu zapewnia możliwość przeprowadzenia kontroli zgodności z prawem tej decyzji. Zakres tego obowiązku zależny jest od charakteru rozpatrywanego aktu i okoliczności, w jakich został wydany.

(por. pkt 36)

2. Publiczny dostęp do dokumentów instytucji stanowi zasadę prawną, a możliwość odmowy jest wyjątkiem. Co za tym idzie, podstawy odmowy przewidziane w art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji muszą być interpretowane i stosowane w sposób zawężający, tak aby nie uniemożliwić stosowania tej zasady. Ponadto instytucja ma obowiązek zbadać – w odniesieniu do każdego dokumentu objętego wnioskiem o udzielenie dostępu – czy w świetle informacji, którymi ta instytucja dysponuje, ujawnienie dokumentu może rzeczywiście naruszyć jeden z aspektów interesu publicznego, chronionego przez wyjątki zezwalające na odmowę dostępu. Aby wyjątki te znalazły zastosowanie, ryzyko naruszenia interesu publicznego musi więc być w sposób rozsądny możliwe do przewidzenia, a nie czysto hipotetyczne.

(por. pkt 39)

3. Instytucje dysponują szerokim zakresem swobodnego uznania przy dokonywaniu analizy ewentualności naruszenia interesu publicznego chronionego przez art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji przez udzielenie dostępu do dokumentu, a w związku z tym dokonywana przez Sąd kontrola zgodności z prawem wydawanych przez instytucje decyzji odmawiających dostępu do dokumentów ze względu na bezwzględnie obowiązujące wyjątki związane z interesem publicznym musi zostać ograniczona do kontroli przestrzegania zasad postępowania i obowiązku uzasadnienia materialnej prawdziwości stanu faktycznego, jak również braku oczywistych błędów w ocenie stanu faktycznego i nadużycia władzy.

(por. pkt 40)

4. Przewidziane w art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji wyjątki od prawa dostępu do dokumentów mają charakter bezwzględnie obowiązujący, skutkiem czego instytucje są zobowiązane do odmówienia dostępu do dokumentów objętych tymi wyjątkami, jeśli zostanie udowodnione, że zachodzą okoliczności uzasadniające ich zastosowanie. Różnią się zatem od przewidzianych w art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001 wyjątków dotyczących interesu instytucji w zachowaniu tajemnicy ich obrad, przy stosowaniu których instytucje dysponują swobodnym uznaniem pozwalającym im wyważyć interes w postaci zachowania tajemnicy ich obrad oraz interes obywatela w uzyskaniu dostępu do dokumentów.

(por. pkt 44)

5. Z samego brzmienia art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji wynika, że instytucja ma obowiązek zbadać, czy należy udzielić częściowego dostępu do dokumentów objętych wnioskiem o jego udzielenie, ograniczając ewentualną odmowę wyłącznie do danych objętych odpowiednimi wyjątkami. Instytucja musi udzielić takiego częściowego dostępu, jeżeli zamierzony przez nią cel, którego osiągnięcie miała zapewnić instytucji odmowa dostępu do dokumentu, może zostać spełniony za pomocą nieujawnienia przez nią fragmentów, które mogłyby naruszyć chroniony interes publiczny.

(por. pkt 50)

6. Powoływanie się przez instytucje na nieistnienie dokumentów w celu uniknięcia stosowania rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji byłoby sprzeczne z wynikającym z tego rozporządzenia wymogiem przejrzystości. Skuteczne wykonywanie prawa dostępu do dokumentów oznacza, że dane instytucje muszą, w możliwie najszerszym zakresie oraz w sposób przewidywalny i pozbawiony arbitralności, sporządzać i przechowywać dokumenty dotyczące ich działalności.

Nie można przyjąć, że Rada, nie sporządzając protokołu dotyczącego punktu porządku obrad posiedzenia jednego ze swych komitetów, postąpiła w sposób arbitralny lub nieprzewidywalny, ponieważ punkt ten miał charakter czysto informacyjny i nie wymagał szczególnego środka w celu wprowadzenia go w życie. Tym samym nie można uznać, że powołując się na nieistnienie takiego protokołu, Rada naruszyła przewidziane przez rozporządzenie nr 1049/2001 prawo dostępu do dokumentów przysługujące zainteresowanemu.

(por. pkt 61–63)

7. Na potrzeby stosowania rozporządzenia nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji pojęcia dokumentu i informacji powinny zostać rozróżnione. Prawo publicznego dostępu do dokumentu instytucji dotyczy wyłącznie dokumentów, a nie informacji rozumianych w sposób bardziej ogólny, i nie nakłada na instytucje obowiązku udzielenia odpowiedzi na każdy wniosek jednostki o przekazanie jej informacji.

(por. pkt 75, 76)