Sprawa T-260/04

Centro di educazione sanitaria e tecnologie appropriate sanitarie (Cestas)

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

„Skarga o stwierdzenie nieważności — Europejski Fundusz Rozwoju — Zwrot zaliczek — Nota debetowa — Akt niezaskarżalny — Akt przygotowawczy — Niedopuszczalność”

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 17 kwietnia 2008 r.   II - 703

Streszczenie wyroku

Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty zaskarżalne – Pojęcie – Akty wywołujące wiążące skutki prawne – Akty przygotowawcze – Wyłączenie

(art. 230 WE, 256 WE; rozporządzenie finansowe mające zastosowanie do 9 Europejskiego Funduszu Rozwoju, art. 44, 45, art. 46 ust. 2)

Jedynie akty wywołujące wiążące skutki prawne, mogące naruszyć interesy skarżącego poprzez istotną zmianę jego sytuacji prawnej, stanowią akty mogące być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności w rozumieniu art. 230 WE.

W przypadku aktów bądź decyzji, których wydanie następuje w kilku etapach, w szczególności po zakończeniu postępowania wewnętrznego, aktami zaskarżalnymi są co do zasady jedynie te akty, które w sposób definitywny określają stanowisko Komisji po zakończeniu owego postępowania, z wyłączeniem aktów tymczasowych, które służą jedynie przygotowaniu wydania ostatecznej decyzji.

Jak wynika z różnych przepisów rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do 9 Europejskiego Funduszu Rozwoju nota debetowa jest powiadomieniem dłużnika. Skoro w art. 44 i art. 46 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia jest mowa o decyzji stanowiącej tytuł wykonawczy, będącej w ramach procedury uzyskania zwrotu długu aktem odrębnym i późniejszym od noty debetowej, jest oczywiste, że ta ostatnia nie ma charakteru wykonawczego. Stanowi ona akt przygotowawczy poprzedzający ewentualne przyjęcie przez Komisję decyzji o wszczęciu procedury uzyskania zwrotu należności poprzez wszczęcie postępowania sądowego albo przyjęcie decyzji na podstawie art. 256 WE. W konsekwencji nie jest ona środkiem określającym w sposób definitywny stanowisko Komisji, nie wywołuje wiążących skutków prawnych mogących naruszyć interesy skarżącej i tym samym nie może być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności w rozumieniu art. 230 WE.

(por. pkt 67, 69, 76)