Keywords
Summary

Keywords

1. Środowisko naturalne – Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory – Dyrektywa 92/43 – Pozwolenie na plan lub przedsięwzięcie na terenie chronionym

(dyrektywa Rady 92/43, art. 6 ust. 3)

2. Środowisko naturalne – Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory – Dyrektywa 92/43 – Specjalne obszary ochrony

(dyrektywa Rady 92/43, art. 6 ust. 3 i 4)

Summary

1. Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy 92/43 w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory ustanawia procedurę, która za pomocą wstępnego badania ma zapewnić, aby zgody na realizację planu lub przedsięwzięcia – które nie są bezpośrednio związane lub konieczne do zagospodarowania danego terenu, ale które mogą w istotny sposób na niego oddziaływać – udzielano jedynie wówczas, gdy ten plan lub przedsięwzięcie nie wpłyną niekorzystnie na dany teren. Zezwolenie to może zatem zostać udzielone jedynie pod warunkiem, że właściwe władze krajowe uzyskają w chwili wydania zezwolenia na plan lub przedsięwzięcie pewność, iż plan ten lub przedsięwzięcie nie będą miały negatywnych skutków dla terenu, którego dotyczą. Okoliczność, że po jego ukończeniu przedsięwzięcie nie powodowało takich skutków jest bez znaczenia dla rzeczonej oceny. W istocie bowiem to w momencie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację przedsięwzięcia nie może ono budzić z naukowego punktu widzenia żadnych racjonalnych wątpliwości, co do braku możliwości wystąpienia szkodliwych skutków w odniesieniu do danego terenu.

(por. pkt 19, 20, 24)

2. Artykuł 6 ust. 4 dyrektywy 92/43 w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, który pozwala, przy spełnieniu pewnych przesłanek, na realizację planu lub przedsięwzięcia ocenianych negatywnie na podstawie art. 6 ust. 3 zdanie pierwsze tej dyrektywy, winien, jako odstępstwo od kryterium udzielenia zezwolenia, wyrażonego w art. 6 ust. 3 zdanie drugie, być interpretowany zawężająco. Tym samym realizacja planu lub przedsięwzięcia na podstawie art. 6 ust. 4 tej dyrektywy jest w szczególności uzależniona od wykazania, iż brak jest rozwiązań alternatywnych.

Wynika stąd, że jeśli państwo członkowskie realizuje przedsięwzięcie mimo negatywnej oceny jego oddziaływania na środowisko i nie wykazując braku rozwiązań alternatywnych względem tego przedsięwzięcia, uchybia ono zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 6 ust. 4 dyrektywy 92/43.

(por. pkt 35, 36, 40)