Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62004CJ0217

    Streszczenie wyroku

    Keywords
    Summary

    Keywords

    1. Zbliżanie ustawodawstw – Artykuł 95 WE – Zakres

    (art. 95 WE)

    2. Zbliżanie ustawodawstw – Sektor telekomunikacji

    (art. 95 WE; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 460/2004)

    Summary

    1. Przez sformułowanie „środki dotyczące zbliżenia” użyte w art. 95 WE autorzy traktatu WE pragnęli powierzyć prawodawcy wspólnotowemu, w zależności od sytuacji ogólnej i okoliczności konkretnego przypadku w ramach harmonizowanej dziedziny, pewien zakres swobodnej oceny co do techniki zbliżania prawodawstwa najwłaściwszej dla uzyskania zamierzonego rezultatu, w szczególności w dziedzinach, które charakteryzują się złożonymi właściwościami technicznymi.

    W tym względzie brzmienie art. 95 WE nie pozwala na wniosek, iż przepisy przyjęte przez prawodawcę wspólnotowego na podstawie tego artykułu powinny zostać ograniczone, jeśli chodzi o ich adresatów, wyłącznie do państw członkowskich. W rzeczywistości bowiem może okazać się konieczne, według oceny tego prawodawcy, przewidzenie możliwości ustanowienia organu wspólnotowego mającego za zadanie przyczynianie się do realizacji procesu harmonizacji w sytuacjach gdy stosowne wydaje się przyjęcie niewiążących środków towarzyszących lub o charakterze ramowym dla ułatwienia jednolitego wykonania i stosowania aktów opartych na tym postanowieniu.

    Jednakże zadania powierzone takiej jednostce powinny być ściśle związane z dziedzinami będącymi przedmiotem aktów dokonujących zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich. Tak jest w szczególności w przypadku gdy ustanowiony w ten sposób organ wspólnotowy wykonuje świadczenia na rzecz organów krajowych lub podmiotów, które mają wpływ na jednolite wykonanie przepisów harmonizujących i mogą ułatwić ich stosowanie.

    (por. pkt 43–45)

    2. Podstawę rozporządzenia nr 460/2004 ustanawiającego Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji słusznie stanowi art. 95 WE.

    Po pierwsze bowiem, jeśli chodzi o cele wyznaczone Agencji określone w art. 2 tego rozporządzenia, dyrektywa 2002/21 w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej ustanawia zgodnie z jej art. 1 ust. 1 zharmonizowane ramy prawne dla świadczenia usług łączności elektronicznej, sieci łączności elektronicznej oraz towarzyszących urządzeń i usług. Ponadto liczne przepisy dyrektyw szczegółowych wyrażają troskę prawodawcy wspólnotowego o bezpieczeństwo sieci i informacji. Jest tak w przypadku dyrektywy 2002/20 w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej, dyrektywy 2002/22 w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, dyrektywy 2002/58 dotyczącej przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej, dyrektywy 95/46 w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych i dyrektywy 1999/93 w sprawie wspólnotowych ram w zakresie podpisów elektronicznych. Ponadto zadania powierzone Agencji na podstawie art. 3 tego rozporządzenia znajdują się w ścisłym związku z celami dyrektywy 2002/21 i dyrektyw szczegółowych w dziedzinie bezpieczeństwa sieci i informacji.

    Po drugie, jeśli chodzi o wykonanie ustawodawstwa wspólnotowego w tej dziedzinie, wspomniane rozporządzenie nie stanowi odizolowanego zbioru przepisów, lecz wpisuje się w kontekst normatywny zakreślony przez dyrektywę 2002/21 oraz dyrektywy szczegółowe dotyczące sieci oraz łączności elektronicznej służący urzeczywistnieniu rynku wewnętrznego w dziedzinie łączności elektronicznej. Ponadto mając do czynienia z dziedziną wdrażającą technologie, które nie tylko mają charakter złożony, lecz także podlegają szybkim zmianom, prawodawca wspólnotowy uznał, że utworzenie organu wspólnotowego, takiego jak Agencja, stanowiło właściwe działanie w celu uniknięcia powstania różnic, które mogłyby stworzyć przeszkody w prawidłowym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego w tej dziedzinie.

    Wreszcie z łącznego brzmienia art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 27 rozporządzenia – zgodnie z którymi Agencja jest utworzona na czas określony i należy poddać ją ocenie w celu stwierdzenia, czy okres ten należy przedłużyć – wynika, że ustawodawca wspólnotowy uznał za stosowne, przed podjęciem decyzji co do dalszego losu Agencji, dokonanie oceny skuteczności działania tej Agencji, jak również jej rzeczywistego przyczyniania się do wykonania dyrektywy 2002/21 i dyrektyw szczegółowych.

    (por. pkt 47, 48, 50–55, 58, 60–62, 65–67)

    Top