Keywords
Summary

Keywords

1. Wspólna Taryfa Celna – Klasyfikacja towarów – Wiążąca informacja taryfowa – Zakres – Możliwość powołania się na nią przez osobę trzecią w ramach sporu przed sądem innego państwa członkowskiego – Wyłączenie

(rozporządzenie Rady nr 2913/92, art. 12)

2. Pytania prejudycjalne – Wystąpienie do Trybunału – Obowiązek odesłania prejudycjalnego – Sąd krajowy rozpatrujący spór w przedmiocie klasyfikacji taryfowej towaru i oceniający, że odmienna informacja taryfowa przedstawiona mu przez osobę trzecią jest błędna – Brak obowiązku odesłania prejudycjalnego – Przesłanki

(art. 234 WE)

3. Wspólna Taryfa Celna – Pozycje taryfowe – Pojazdy przeznaczone do holowania naczep w obszarach i budynkach przemysłowych – Klasyfikacja do podpozycji 8709 Nomenklatury Scalonej, odnoszącej się do pojazdów mechanicznych używanych do przewozu towarów oraz do ciągników typu stosowanych na peronach – Wyłączenie

Summary

1. Na podstawie art. 12 rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, z wiążącej informacji taryfowej wynikają prawa jedynie dla osoby, do której skierowano tę informację, i jedynie w zakresie towarów, które są w niej wskazane. W rezultacie, w ramach sporu zawisłego przed sądem jednego z państw członkowskich, strony nie miały żadnego prawa przysługującego im osobiście do powoływania się na wiążącą informację taryfową odnoszącą się do towaru podobnego, wydaną przez władze innego państwa członkowskiego na rzecz osoby trzeciej.

(por. pkt 27)

2. Artykuł 234 WE powinien być interpretowany w ten sposób, że gdy w ramach sporu zawisłego przed sądem krajowym w przedmiocie klasyfikacji taryfowej określonego towaru przedłożona zostanie wiążąca informacja taryfowa odnosząca się do towaru podobnego, wydana przez organy celne innego państwa członkowskiego na rzecz osoby trzeciej względem tego sporu i gdy sąd ten uzna, że klasyfikacja taryfowa zawarta w tej informacji jest błędna, to te dwie okoliczności nie mogą skutkować powstaniem po stronie sądu, którego orzeczenia podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, obowiązku zwrócenia się do Trybunału w kwestii wykładni.

W przypadku sądu krajowego, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, takie okoliczności nie mogą, same w sobie, z mocy samego prawa skutkować powstaniem po stronie sądu obowiązku skierowania do Trybunału wniosku o dokonanie wykładni. Sąd taki ma jednak obowiązek, w przypadku zaistnienia pytania dotyczącego prawa wspólnotowego, zwrócić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym, chyba że stwierdzi, że pytanie to nie jest istotne dla sprawy lub że Trybunał dokonał już wykładni danego przepisu wspólnotowego, lub że prawidłowe zastosowanie prawa wspólnotowego jest tak oczywiste, iż brak jest co do tego jakichkolwiek racjonalnych wątpliwości; ocena zaistnienia takiej możliwości powinna zostać dokonana z uwzględnieniem charakterystyki prawa wspólnotowego, szczególnych trudności przy jego interpretacji i ryzyka wystąpienia różnic w orzecznictwie wewnątrz Wspólnoty. W tym zakresie istnienie wiążącej informacji taryfowej dostarczonej przez władze innego państwa członkowskiego powinno skłonić sąd do zachowania szczególnej ostrożności przy dokonywaniu oceny dotyczącej ewentualnego braku racjonalnych wątpliwości co do prawidłowego stosowania Nomenklatury Scalonej, mając na uwadze w szczególności trzy elementy oceny wskazane powyżej.

(por. pkt 45 oraz pkt 1 sentencji)

3. Pozycja 8709 Nomenklatury Scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, zmienionej rozporządzeniem nr 2261/98, powinna być interpretowana w ten sposób, że nie obejmuje ona pojazdu wyposażonego w silnik Diesla o mocy 132 kW przy 2500 obrotach na minutę oraz w automatyczną skrzynię biegów z czterema biegami do przodu i jednym biegiem wstecznym, posiadającego zamkniętą kabinę oraz podnoszoną platformę o dopuszczalnej wysokości 60 cm, charakteryzującego się maksymalną ładownością 32 000 kg, bardzo małym promieniem skrętu i przeznaczonego do holowania naczep w obszarach i budynkach przemysłowych. Taki pojazd nie jest bowiem ani pojazdem mechanicznym używanym do przewozu towarów, ani ciągnikiem typu stosowanego na peronach kolejowych w rozumieniu wskazanej pozycji.

(por. pkt 64 oraz pkt 2 sentencji)