Keywords
Summary

Keywords

1. Obywatelstwo Unii Europejskiej – Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich – Dyrektywa 90/364

(art. 18 WE; dyrektywa Rady 90/364, art. 1 ust. 1 akapit pierwszy)

2. Swobodny przepływ osób – Prawo wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich – Dyrektywy 68/360, 73/148, 90/364, 90/365 i 93/96

(dyrektywy Rady 68/360, art. 4, 73/148, art. 4, 90/364, art. 2, 90/365, art. 2 i 93/96, art. 2)

Summary

1. Państwo członkowskie, które przy stosowaniu dyrektywy 90/364 w sprawie prawa pobytu do obywateli państwa członkowskiego pragnących skorzystać z praw z niej wynikających, a także z art. 18 WE, wyłącza w ramach oceny warunku posiadania wystarczających środków – wobec braku umowy zawartej przed notariuszem, zawierającej klauzulę pomocy – dochody partnera mającego miejsce zamieszkania w przyjmującym państwie członkowskim, uchybia zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 18 WE i tej dyrektywy.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 90/364 wystarczy, by obywatele państw członkowskich „mieli” konieczne środki, przepis ten nie wprowadza żadnych wymogów dotyczących pochodzenia tych środków. Dodanie do warunku dotyczącego istnienia wystarczających środków wymogu odnoszącego się do pochodzenia tych środków, a w szczególności wymogu istnienia węzła prawnego między wydającym środki a ich beneficjentem, stanowi nieproporcjonalną ingerencję w wykonywanie podstawowego prawa swobodnego przemieszczania się i pobytu gwarantowanych przez art. 18 WE, jako że wykracza poza to, co niezbędne do osiągnięcia celów stawianych przez dyrektywę 90/364, czyli ochrony finansów publicznych przyjmującego państwa członkowskiego.

(por. pkt 40–42, 46, 51 oraz pkt 1 lit. a) sentencji)

2. Państwo członkowskie, które przewiduje możliwość automatycznego doręczenia nakazu opuszczenia terytorium obywatelom Unii, którzy nie przedłożyli w wyznaczonym terminie dokumentów wymaganych do uzyskania zezwolenia na pobyt, uchybia zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 2 dyrektywy 90/364 w sprawie prawa pobytu, art. 4 dyrektywy 68/360 w sprawie zniesienia ograniczeń w przemieszczaniu się i pobycie pracowników państw członkowskich i ich rodzin we Wspólnocie, art. 4 dyrektywy 73/148 w sprawie zniesienia ograniczeń w zakresie przemieszczania się i pobytu obywateli państw członkowskich w obrębie Wspólnoty, które dotyczą przedsiębiorczości i świadczenia usług, art. 2 dyrektywy 93/96 w sprawie prawa pobytu dla studentów oraz art. 2 dyrektywy 90/365 w sprawie prawa pobytu pracowników i osób prowadzących działalność na własny rachunek, które zakończyły działalność zawodową.

Taki środek polegający na automatycznym wydaleniu godzi w samą istotę prawa pobytu przyznanego bezpośrednio przez prawo wspólnotowe. Nawet jeżeli państwo członkowskie może w danym wypadku przyjąć taki środek polegający na wydaleniu w sytuacji, gdy obywatel państwa członkowskiego nie jest w stanie przedstawić w wyznaczonym terminie dokumentów pokazujących, że spełnia postawione warunki finansowe, automatyczny charakter wydalenia czyni ten środek nieproporcjonalnym.

(por. pkt 68, 72 oraz pkt 1 lit. b) sentencji)