EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62003CJ0221

Streszczenie wyroku

Keywords
Summary

Keywords

1. Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – Przedmiot sporu – Określenie w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi – Czysto formalna adaptacja zarzutów po wydaniu uzasadnionej opinii z uwagi na zmiany w ustawodawstwie krajowym – Ustawodawstwo osłabiające zarzuty stawiane w uzasadnionej opinii – Dopuszczalność – Nowe zarzuty w stosunku do zmienionego ustawodawstwa krajowego – Niedopuszczalność

(art. 226 WE)

2. Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – Badanie zasadności przez Trybunał – Sytuacja, jaką należy wziąć pod uwagę – Sytuacja w chwili upływu terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii – Środki wykonawcze podjęte później – Skutek wsteczny – Wpływ na stwierdzenie istnienia uchybienia – Brak

(art. 226 WE)

3. Środowisko naturalne – Ochrona wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego – Dyrektywa 91/676 – Określenie wód dotkniętych zanieczyszczeniami – Wyznaczenie stref zagrożenia – Zobowiązania państw członkowskich – Zakres

(dyrektywa Rady 91/676, art. 3 ust. 1 i 2 oraz załącznik I)

4. Środowisko naturalne – Ochrona wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego – Dyrektywa 91/676 – Ponowne zbadanie listy wyznaczonych stref zagrożenia – Zakres

(dyrektywa Rady 91/676, art. 3 ust. 4)

Summary

1. Przedmiot skargi wniesionej na podstawie art. 226 WE jest zakreślony postępowaniem poprzedzającym wniesienie skargi przewidzianym w tym przepisie, co oznacza, że skarga nie może być oparta na innych zarzutach aniżeli zarzuty powołane w trakcie postępowania poprzedzającego jej wniesienie. Wymóg ten nie może jednak oznaczać, że musi istnieć idealna zbieżność pomiędzy przepisami krajowymi, o których mowa w umotywowanej opinii, a przepisami wymienionymi w skardze. W przypadku zmiany przepisów, która nastąpiła pomiędzy dwiema fazami postępowania, wystarczy bowiem, aby system ustanowiony przez przepisy kwestionowane w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi był w całości utrzymany w nowych uregulowaniach przyjętych przez państwo członkowskie po przedstawieniu uzasadnionej opinii, które są zaskarżone w ramach skargi.

Dopuszczalna jest skarga dotycząca nowych przepisów krajowych, które wprowadzają wyjątki do systemu stanowiącego przedmiot uzasadnionej opinii i w ten sposób stanowią częściową realizację postulatów zawartych w postawionym zarzucie. Niedopuszczenie skargi w takim przypadku mogłoby umożliwić państwu członkowskiemu tworzenie utrudnień w procedurze dotyczącej stwierdzenia uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego poprzez nieznaczne zmiany w przepisach po każdej notyfikacji uzasadnionej opinii przy jednoczesnym utrzymaniu w mocy kwestionowanych uregulowań. Inaczej jest jednak w przypadku zarzutów nowych w stosunku do zarzutów przywołanych w uzasadnionej opinii, które dotyczą krajowych przepisów ustanowionych po wydaniu uzasadnionej opinii, gdy mają one na celu naprawienie braków w zarzutach sformułowanych w uzasadnionej opinii.

(por. pkt 38–41)

2. W ramach procedury o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, ustanowionej w art. 226 WE, nie można dopuścić – umożliwiając tym samym obchodzenie tej procedury przez państwa członkowskie – aby wydanie przez nie przepisów ustawowych i administracyjnych po upływie terminu wyznaczonego przez Komisję w uzasadnionej opinii mogło, dzięki określeniu daty wejścia w życie przepisów ze skutkiem wstecznym, oznaczać taką transpozycję, którą Trybunał powinien wziąć pod uwagę przy ustaleniu istnienia uchybienia w tym czasie.

(por. pkt 60)

3. Z art. 3 ust. 1 dyrektywy 91/676 dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego w związku z załącznikiem I do dyrektywy wynika, że państwa członkowskie są zobowiązane oznaczać jako wody zanieczyszczone lub wody, które mogą być zanieczyszczone, jeśli działania przewidziane w art. 5 dyrektywy nie zostaną podjęte, wszystkie powierzchniowe wody słodkie i wody podziemne, które zawierają lub mogą mieć zawartość azotanów przekraczającą 50 mg/l. Są także zobowiązane na mocy art. 3 ust. 2 dyrektywy wyznaczyć strefy zagrożenia w oparciu o wody określone zgodnie z art. 3 ust. 1 dyrektywy, chyba że ustanowią i zrealizują na całym ich terytorium programy działania, o których mowa w art. 5 dyrektywy.

Wynika z tego, że zwykłe upoważnienie do określenia zanieczyszczonych wód lub wód, które mogą być zanieczyszczone, i do wyznaczenia stref zagrożenia, nie jest wystarczające do transpozycji i wykonania dyrektywy. Jak bowiem wynika z treści art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy, określenie wszystkich wód zanieczyszczonych lub wód, które mogą być zanieczyszczone, jeśli działania przewidziane w art. 5 nie zostaną podjęte, z jednej strony a następnie wyznaczenie stref zagrożenia w oparciu o określone w ten sposób wody z drugiej strony stanowią odrębne zobowiązania, które należy rzeczywiście i oddzielnie wykonać.

(por. pkt 64, 65, 73)

4. Artykuł 3 ust. 4 dyrektywy 91/676 dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego dotyczy jedynie sytuacji, w której państwo członkowskie ponownie dokonuje przeglądu i ewentualnie rewiduje lub uzupełnia istniejący wykaz wyznaczonych stref zagrożenia w celu uwzględnienia zmian i czynników nieprzewidzianych w czasie poprzedniego wyznaczania. Nie dotyczy on jednak pierwotnej procedury przewidzianej w art. 3 ust. 1 i 2 tej dyrektywy, polegającej na określeniu wód zanieczyszczonych lub wód, które mogą być zanieczyszczone, a następnie na wyznaczeniu stref zagrożenia na podstawie w ten sposób określonych wód.

(por. pkt 80)

Top