Keywords
Summary

Keywords

1. Pomoc przyznawana przez państwa – Pojęcie – Wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi – Selektywny charakter przepisu – Względy uzasadniające wynikające z charakteru i ogólnej struktury systemu – Naruszenie konkurencji

(traktat WE, art. 92 ust. 1 (obecnie, po zmianie, art. 87 ust. 1 WE))

2. Pomoc przyznawana przez państwa – Pojęcie – Przepis służący osiągnięciu celu społecznego – Odstępstwo przewidziane w art. 90 ust. 2 traktatu (obecnie art. 86 ust. 2 WE) – Przepisy państwowe mające na celu zbliżenie warunków konkurencji do warunków panujących w innych państwach członkowskich – Brak wpływu na kwalifikację pomocy

(traktat WE, art. 90 ust. 2 i art. 93 ust. 3 (obecnie art. 86 ust. 2 WE i art. 88 ust. 3 WE) oraz art. 92 ust. 1 (obecnie, po zmianie, art. 87 ust. 1 WE))

3. Pomoc przyznawana przez państwa – Pojęcie – Rezygnacja, w przypadku przejścia lekarzy z systemu opodatkowania transakcji podatkiem od wartości dodanej na system transakcji zwolnionych, z przewidzianego w art. 20 szóstej dyrektywy w sprawie podatku od wartości dodanej zmniejszenia dokonanego wcześniej odliczenia, dotyczącego towarów wykorzystywanych nadal w przedsiębiorstwie – Zaliczenie

(traktat WE, art. 92 ust. 1 (obecnie, po zmianie, art. 87 ust. 1 WE); dyrektywa Rady 77/388, art. 20)

Summary

1. Zgodnie z art. 92 ust. 1 traktatu (obecnie art.87 ust. 1 WE), aby dane działanie mogło zostać zakwalifikowane jako pomoc państwa, muszą być spełnione następujące przesłanki: po pierwsze, musi mieć miejsce interwencja państwa lub interwencja przy użyciu zasobów państwowych; po drugie, interwencja ta musi być w stanie wpłynąć na wymianę handlową między państwami członkowskimi; po trzecie, musi przyznawać beneficjentowi korzyść; po czwarte, musi zakłócać konkurencję lub grozić jej zakłóceniem.

Odnosząc się do drugiej przesłanki, nie istnieje próg lub procent, poniżej którego można uznać, że wymiana handlowa między państwami członkowskimi nie została naruszona. Stosunkowo bowiem niewielkie znaczenie pomocy lub stosunkowo nieduży rozmiar przedsiębiorstwa z niej korzystającego nie wykluczają a priori ewentualności, aby wspomniana pomoc miała wpływ na wymianę handlową. Zatem druga przesłanka może zostać spełniona niezależnie od lokalnego lub regionalnego charakteru świadczonych usług bądź znaczenia sektora danej działalności.

Jeżeli chodzi o trzecią przesłankę, bezsporne jest, że pojęcie pomocy obejmuje nie tylko świadczenia o charakterze pozytywnym, ale również różne postaci środków interwencyjnych, które zmniejszają koszty obciążające zwykle budżet przedsiębiorstwa i które, nie będąc przez to subwencjami w ścisłym znaczeniu tego słowa, mają taki sam charakter i identyczny skutek. W tym zakresie art. 92 ust. 1 traktatu wymaga ustalenia, czy w ramach danego systemu prawnego przepis krajowy jest w stanie sprzyjać „niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów” w porównaniu do innych, które znajdują się, w świetle celu tego systemu, w porównywalnej sytuacji faktycznej i prawnej. Odpowiedź twierdząca oznacza, że dany przepis spełnia przesłankę selektywności stanowiącą element konstrukcyjny pojęcia pomocy państwa. W istocie ani okoliczność, że liczba przedsiębiorstw, które mogą powoływać się na ten przepis jest bardzo znacząca, ani okoliczność, że przedsiębiorstwa te należą do różnych sektorów działalności, nie jest wystarczająca do podważenia selektywnego charakteru tego przepisu, a stąd do wykluczenia możliwości uznania go za pomoc państwa. Pomoc państwa może też dotyczyć całego sektora gospodarczego, a mimo to podlegać art. 92 ust. 1 traktatu. Byłoby inaczej, gdyby środek, jakkolwiek przynoszący beneficjentowi korzyść, był uzasadniony charakterem i ogólną strukturą systemu, którego jest częścią.

Jeżeli chodzi o czwartą przesłankę, pomoc mająca na celu uwolnienie przedsiębiorstwa od kosztów, które musi ono ponosić w ramach zwykłego zarządu lub działalności, zakłóca co do zasady warunki konkurencji.

(por. pkt 27, 32, 33, 36, 40, 42, 43, 55)

2. Zwykła okoliczność, że przepis służy osiągnięciu pewnego celu społecznego, nie wystarcza, by uznać, iż taki przepis nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 92 traktatu (obecnie art. 87 WE). Ustęp 1 tego przepisu nie wprowadza bowiem rozróżnienia pomiędzy interwencjami państwowymi w zależności od ich przyczyn lub celów, ale definiuje interwencje te na podstawie ich skutków. Ponadto odstępstwo przewidziane w art. 90 ust. 2 traktatu (obecnie art. 86 ust. 2 WE) nie pozwala na wykluczenie możliwości uznania przepisu za pomoc państwa w rozumieniu art. 92 traktatu. Nie może ono również, gdyby taka kwalifikacja została dokonana, zwolnić zainteresowanego państwa członkowskiego z obowiązku notyfikacji pomocy zgodnie z art. 93 ust. 3 traktatu (obecnie art. 88 ust. 3 WE). Wreszcie okoliczność, że państwo członkowskie dąży przez zastosowanie jednostronnych działań do zbliżenia warunków konkurencji istniejących w danym sektorze gospodarczym do warunków panujących w innych państwach członkowskich, nie pozbawia tych działań charakteru pomocy.

(por. pkt 46, 51, 54)

3. Artykuł 92 traktatu (obecnie art. 87 WE) należy interpretować w ten sposób, że powinien zostać uznany za pomoc państwa przepis przewidujący, że przejście lekarzy z systemu opodatkowania transakcji podatkiem VAT na system transakcji zwolnionych nie implikuje zmniejszenia dokonanego wcześniej odliczenia, dotyczącego towarów wykorzystywanych nadal w przedsiębiorstwie, które zostało przewidziane w art. 20 szóstej dyrektywy.

(por. pkt 59)