Keywords
Summary

Keywords

1. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Złożony znak towarowy – Uwzględnienie całościowego postrzegania znaku przez właściwy krąg odbiorców

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b))

2. Odwołanie – Zarzuty – Błąd w ustaleniach faktycznych – Niedopuszczalność – Kontrola przez Trybunał oceny okoliczności faktycznych przedstawionych Sądowi – Wyłączenie z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia

(art. 225 WE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58 akapit pierwszy)

3. Wspólnotowy znak towarowy – Decyzje Urzędu – Zgodność z prawem – Badanie przez sąd wspólnotowy – Kryteria

(rozporządzenie Rady nr 40/94)

4. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Odrębne badanie różnych podstaw odmowy rejestracji – Wykładnia podstaw odmowy rejestracji w świetle interesu publicznego leżącego u podstaw każdej z nich – Wykorzystanie kryterium właściwego w ramach art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 przy wykładni art. 7 ust. 1 lit. b) – Niedopuszczalność

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b) i c))

5. Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Złożony znak towarowy zawierający akronim BioID

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 7 ust. 1 lit. b))

Summary

1. Przy ocenie charakteru odróżniającego znaku w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego i w odniesieniu do złożonego znaku towarowego ewentualne istnienie charakteru odróżniającego można zbadać częściowo, dla każdego z tworzących go wyrazów lub elementów rozpatrywanych odrębnie, jednakże należy w każdym przypadku opierać się na ogólnym postrzeganiu tego znaku towarowego przez właściwy krąg odbiorców, a nie na założeniu, że elementy pozbawione osobno charakteru odróżniającego nie mogą wykazywać takiego charakteru w przypadku ich połączenia. Sama okoliczność, że każdy z tych elementów rozpatrywany odrębnie pozbawiony jest charakteru odróżniającego, nie może bowiem wykluczać możliwości, że ich kombinacja wykazywać będzie taki charakter.

(por. pkt 29)

2. Z art. 225 WE i art. 58 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości wynika, że odwołanie ograniczone jest do kwestii prawnych. Jedynie Sąd jest zatem właściwy do ustalenia i dokonania oceny istotnego stanu faktycznego, jak również do dokonania oceny środków dowodowych. Ocena tego stanu faktycznego i środków dowodowych nie stanowi zatem, z zastrzeżeniem przypadków ich wypaczenia, kwestii prawnej podlegającej jako taka kontroli Trybunału w ramach postępowania odwoławczego.

(por. pkt 43, 53)

3. Decyzje dotyczące rejestracji oznaczenia w charakterze wspólnotowego znaku towarowego, do których wydawania uprawnione są na podstawie rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego izby odwoławcze, wchodzą w zakres wykonywania ograniczonej kompetencji, a nie uprawnień dyskrecjonalnych. W konsekwencji zgodność z prawem decyzji izb odwoławczych należy oceniać wyłącznie na podstawie tego rozporządzenia, zgodnie z wykładnią dokonaną przez sąd wspólnotowy, a nie na podstawie ich wcześniejszej praktyki decyzyjnej.

(por. pkt 47)

4. Każda z podstaw odmowy rejestracji wymienionych w art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego jest niezależna i wymaga odrębnego rozpatrzenia. Ponadto wykładni wspomnianych podstaw odmowy rejestracji należy dokonywać w świetle interesu publicznego, który leży u źródła każdej z nich. Interes publiczny brany pod uwagę w ramach badania każdej z tych podstaw odmowy może, a nawet musi odzwierciedlać odmienne względy, w zależności od danej podstawy odmowy rejestracji.

W związku z tym pojecie interesu publicznego leżącego u źródła art. 7 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia w sposób oczywisty łączy się nierozerwalnie z podstawową funkcją znaku towarowego, którą jest zagwarantowanie konsumentowi lub końcowemu odbiorcy określenia źródła towaru lub usługi oznaczonej znakiem towarowym, pozwalając mu na odróżnienie, bez ryzyka wprowadzenia w błąd, tego towaru lub usługi od towarów lub usług mających inne pochodzenie.

Natomiast nie stanowi kryterium właściwego, zgodnie z którym należy interpretować art. 7 ust. 1 lit. b), okoliczność związana z wykazaniem, że zgłoszony znak towarowy może być zwyczajowo używany przez odbiorców lub konkurentów, która jest właściwym kryterium w ramach stosowania art. 7 ust. 1 lit. c).

(por. pkt 59, 60, 62)

5. Z punktu widzenia odbiorców biegłych w dziedzinie przedmiotowych towarów i usług, właściwie poinformowanych oraz dostatecznie uważnych i rozsądnych, nie ma charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego oznaczenie złożone, zawierające akronim BioID, jak również elementy figuratywne, a mianowicie cechy typograficzne wykazywane przez ten akronim oraz dwa elementy graficzne umieszczone po nim, a mianowicie kropkę i oznaczenie „R”, o którego rejestrację w charakterze wspólnotowego znaku towarowego wniesiono dla towarów i usług należących do klas 9, 28 i 42 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, a w szczególności towarów, których użycie jest wymagane dla identyfikacji biometrycznej osób, oraz usług wykonywanych za pomocą takiej identyfikacji lub mających na celu rozwój systemów takiej identyfikacji. W istocie akronim BioID – który przez właściwy krąg odbiorców jest rozumiany jako składający się ze skrótów od przymiotnika „biometryczna” i od rzeczownika „identyfikacja”, a zatem oznaczający jako całość „biometryczną identyfikację” – nie wyróżnia przedmiotowych towarów i usług. Ponadto ani jego cechy typograficzne, ani elementy graficzne umieszczone po tym akronimie nie umożliwiają zagwarantowania właściwemu kręgowi odbiorców określenia pochodzenia przedmiotowych towarów i usług.

(por. pkt 68–72, 75)