Keywords
Summary

Keywords

Konwencja o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych – Jurysdykcja wyłączna – Spory „dotyczące rejestracji lub ważności patentów”

(konwencja z dnia 27 września 1968 r., art. 16 pkt 4)

Summary

Artykuł 16 pkt 4 Konwencji z dnia 27 września 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, ostatnio zmienionej Konwencją z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji, należy rozumieć w ten sposób, że zawarta w nim zasada dotycząca wyłącznej jurysdykcji znajduje zastosowanie do wszelkiego rodzaju sporów dotyczących rejestracji lub ważności patentu, niezależnie od tego, czy kwestie te zostały podniesione w pozwie, czy też w drodze zarzutu procesowego. Po pierwsze bowiem, pozwolenie sądowi rozpatrującemu powództwo główne dotyczące patentu, powództwo główne o naruszenie patentu lub o stwierdzenie niewystępowania naruszenia patentu na orzeczenie o nieważności danego patentu w postępowaniu wpadkowym byłoby w sprzeczności z bezwzględnym obowiązywaniem zasady dotyczącej jurysdykcji zawartej w tym przepisie i stanowiłoby obejście jej bezwzględnego charakteru. Po drugie, stworzona w ten sposób możliwość spowodowałaby sytuację, w której jurysdykcję sprawowałby więcej niż jeden sąd, i mogłaby wpłynąć na przewidywalność stosowania zawartych w konwencji zasad dotyczących jurysdykcji, naruszając w konsekwencji zasadę pewności prawa, która stanowi podstawę zawartych w konwencji uregulowań. Wreszcie dopuszczenie w systemie konwencji sytuacji, w której w przedmiocie ważności patentu orzekałyby w postępowaniu wpadkowym sądy inne niż sądy państw, w których patentu udzielono, zwiększyłoby także ryzyko wydawania sprzecznych rozstrzygnięć, czego uniknięcie jest właśnie celem konwencji.

(por. pkt 26–29, 31 i sentencja)