Keywords
Summary

Keywords

1. Transport – Transport drogowy – Przepisy w zakresie polityki społecznej i bezpieczeństwa drogowego – Dyrektywa 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy – Podstawa prawna

(art. 71 ust. 1 lit. c) i d) WE; dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/15)

2. Prawo wspólnotowe – Zasady – Prawa podstawowe – Swoboda wykonywania działalności zawodowej – Ograniczenia – Przesłanki – Dyrektywa 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy – Przepisy w stosunku do kierowców pracujących na własny rachunek – Przepisy uzasadnione interesem ogólnym bezpieczeństwa drogowego – Brak naruszenia omawianej zasady

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/15)

3. Transport – Transport drogowy – Przepisy w zakresie polityki społecznej i bezpieczeństwa drogowego – Dyrektywa 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy – Odmienne przepisy przewidziane w stosunku do kierowców związanych stosunkiem pracy i kierowców pracujących na własny rachunek – Naruszenie zasady równego traktowania – Brak

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/15)

4. Transport – Transport drogowy – Przepisy w zakresie polityki społecznej i bezpieczeństwa drogowego – Dyrektywa 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy – Przepisy w stosunku do kierowców pracujących na własny rachunek i niepowodujące zagrożenia dla tworzenia i rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw – Brak naruszenia art. 137 ust. 2 WE

(art. 137 ust. 2 akapit pierwszy zdanie drugie WE; dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/15)

Summary

1. Reglamentacja czasu pracy kierowców pracujących na własny rachunek przewidziana dyrektywą 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego dąży do zapewnienia bezpieczeństwa drogowego, o którym mowa w art. 71 ust. 1 lit. c) WE. W istocie, reglamentacja ta jest wyrażona w przepisach, których celem jest utrzymanie w rozsądnych granicach tygodniowego rytmu pracy kierowcy pracującego na własny rachunek, jeśli chodzi o czynności, które mogą wpływać na prowadzenie pojazdu ze względu na skutki, jakie mają na stan zmęczenia, oraz zobowiązanie kierowcy do przestrzegania minimalnych okresów odpoczynku. Środki te zmierzają zatem bez wątpienia do poprawy bezpieczeństwa drogowego, które może być zagrożone nie tylko przez zbyt długie okresy prowadzenia pojazdu, ale również nadmierne nagromadzenie czynności innych niż kierowanie

Ponadto, przepisy te siłą rzeczy przyczyniają się do wyeliminowania różnic mogących spowodować istotne zakłócenia konkurencji w dziedzinie transportu oraz okazać się w ten sposób „potrzebne” w rozumieniu art. 71 ust. 1 lit. d) WE dla ustanowienia wspólnej polityki transportowej.

(por. pkt 33–34, 40)

2. Swoboda wykonywania działalności zawodowej stanowi jedną z ogólnych zasad prawa wspólnotowego. To samo dotyczy swobody przedsiębiorczości, która zbiega się ze swobodą wykonywania działalności zawodowej. Jednakże swobody te nie obowiązują bez ograniczeń, lecz winny być postrzegane z uwzględnieniem funkcji, jaką pełnią w społeczeństwie. W konsekwencji mogą one podlegać ograniczeniom, pod warunkiem że odpowiadają one celom służącym interesowi ogólnemu i nie stanowią ze względu na zamierzony cel nieproporcjonalnej i nieakceptowalnej ingerencji, która narusza istotę zagwarantowanych w ten sposób swobód.

W tym względzie, mając na uwadze szeroki zakres uznania, jakim dysponuje prawodawca wspólnotowy w przyjmowaniu potrzebnych środków w zakresie wspólnej polityki transportowej mógł on wyjść z założenia, że środki, takie jak zawarte w dyrektywie 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego, zmierzające do regulacji czasu poświęconego przez kierowcę pracującego na własny rachunek na czynności bezpośrednio związane z transportem drogowym stanowią środki odpowiednie i racjonalne z punktu widzenia realizacji celu bezpieczeństwa drogowego, nie ograniczając przy tym swobody tego kierowcy, w organizowaniu według własnego uznania zadań ogólnych właściwych jego statusowi.

(por. pkt 51–52, 56, 58)

3. Dyrektywa w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego nie narusza zasady niedyskryminacji skoro ustanawia odmienne środki w stosunku do kierowców pracujących na własny rachunek i kierowców związanych stosunkiem pracy, którzy znajdują się w odmiennych sytuacjach. W istocie, kierowcy prowadzący działalność na własny rachunek muszą wykonywać – poza czynnościami bezpośrednio związanymi z transportem drogowym –ogólne zadania administracyjne, które nie należą do obowiązków kierowców związanych stosunkiem pracy, co uwzględniono w dyrektywie przy ustanawianiu przepisów w stosunku do kierowców pracujących na własny rachunek.

(por. pkt 65–66)

4. Artykuł 137 ust. 2 akapit pierwszy zdanie drugie WE oznacza, iż szczególne interesy gospodarcze małych i średnich przedsiębiorstw winny być brane pod uwagę przy ustanawianiu środków wynikających z ust. 1, tiret pierwsze tego artykułu, niemniej jednak nie sprzeciwia się wydawaniu wiążących regulacji wobec tych przedsiębiorstw.

Zatem, nie może być uważana za niezgodną z tym artykułem reglamentacja czasu pracy kierowców pracujących na własny rachunek przewidziana dyrektywą 2002/15 w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego. W istocie reglamentacja ta oznacza wyważone podejście do celu bezpieczeństwa drogowego, z jednej strony, i specyfiki statutu kierowcy pracującego na własny rachunek w związku z ogólną pracą administracyjną w ramach jego przedsiębiorstwa z drugiej strony bez narzucania ograniczeń, które mogą zagrozić tworzeniu i rozwojowi małych i średnich przedsiębiorstw.

(por. pkt 72–73)