EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Ochrona niektórych zasobów ryb migrujących

Ochrona niektórych zasobów ryb migrujących

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie (WE) nr 1936/2001 – środki kontroli stosowane do połowów niektórych zasobów ryb masowo migrujących

JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZENIA?

Rozporządzenie określa środki kontroli i inspekcji mające zastosowanie do połowów niektórych masowo migrujących ryb i ssaków wymienionych w załączniku I do rozporządzenia. Dotyczy ono przede wszystkim następujących gatunków:

  • tuńczyk;
  • włócznik;
  • rekin;
  • wieloryb;
  • morświn.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Rozporządzenie ma zastosowanie do statków rybackich pływających pod banderą państw UE i zarejestrowanych w UE, które działają w jednej z następujących stref morskich:

ŚRODKI KONTROLI I INSPEKCJI STOSOWANE W STREFIE 1

Rozporządzenie (WE) nr 1936/2001 było kilkakrotnie nowelizowane, a ostatnie zmiany wprowadzono rozporządzeniem (UE) 2017/2107. Rozporządzenie z 2017 r. uchyliło niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 1936/2001 w celu uwzględnienia szeregu zmian wprowadzonych od 2008 r. w zaleceniach ICCAT.

Tuczenie tuńczyka błękitnopłetwego

W 2004 r. ustanowiono rejestr farm tuczących* tuńczyka błękitnopłetwego. Państwo UE powiadamia Komisję Europejską o farmach tuczących znajdujących się pod jego jurysdykcją, które upoważnia do tuczenia tuńczyka błękitnopłetwego złowionego w obszarze obowiązywania konwencji ICCAT. Niezarejestrowane farmy tuczące nie mogą tuczyć tuńczyka błękitnopłetwego złowionego w obszarze obowiązywania tej konwencji.

W przypadku przekazania tuńczyka błękitnopłetwego w celu tuczenia ze statku rybackiego UE do statku transportowego kapitanowie obu tych statków są zobowiązani wprowadzić w swoich dziennikach pokładowych odpowiednie informacje (ilość przekazanego tuńczyka błękitnopłetwego, strefa połowowa, data i pozycja przekazania itp.).

Państwa UE:

  • rejestrują tuńczyki błękitnopłetwe umieszczane w klatkach przez statki pływające pod ich banderą;
  • przekazują Komisji dane o ilościach tuńczyka błękitnopłetwego złowionego i umieszczonego w klatkach przez statki pływające pod ich banderą, a także o wywozie i przywozie złowionego tuńczyka błękitnopłetwego przeznaczonego na tuczenie;
  • zapewniają, aby farmy tuczące tuńczyka błękitnopłetwego znajdujące się pod ich jurysdykcją przekazywały właściwym władzom deklarację umieszczania w klatkach oraz aby owe farmy znajdowały się w rejestrze;
  • zapewniają, aby farmy tuczące przekazywały im każdego roku deklarację handlową dotyczącą tuczonego tuńczyka błękitnopłetwego, a na podstawie uzyskanych w ten sposób informacji powiadamiają Komisję o ilościach tuńczyka błękitnopłetwego umieszczonego w klatkach oraz wprowadzonego na rynek w poprzednim roku.

ŚRODKI KONTROLI I INSPEKCJI STOSOWANE W STREFIE 2

  • Każde państwo UE:
    • zapewnia, aby statki pływające pod jego banderą przestrzegały środków mających zastosowanie w tej strefie;
    • przekazuje Komisji wykaz pływających pod jego banderą i zarejestrowanych na jego terytorium statków o długości całkowitej przekraczającej 24 metry, które upoważnia do połowów tuńczyka i ryb tuńczykopodobnych w obszarze IOTC. Komisja przesyła te informacje do Sekretariatu Wykonawczego IOTC;
    • zapewnia, aby działalność połowową prowadziły jedynie zarejestrowane statki.
  • Statki ujęte w wykazie IOTC, które prowadzą połowy przy użyciu sznurów haczykowych* muszą uzyskać zezwolenie właściwych organów państwa UE bandery przed rozpoczęciem wykonywania procedur przeładunku* na obszarze połowowym IOTC.
  • Narzędzia połowowe statków UE upoważnionych do połowów w strefie IOTC noszą specjalne oznaczenia.
  • Państwa UE:
    • przekazują do Sekretariatu IOTC różne dane statystyczne dotyczące nakładu połowowego i połowów gatunków masowo migrujących;
    • tworzą komputerową bazę danych zawierającą wymagane dane statystyczne; dostęp do tej bazy zapewnia się Komisji;
    • powołują w portach inspektorów odpowiedzialnych za nadzór i inspekcję przeładowania oraz wyładowania gatunków wymienionych w załączniku I;
    • wystawiają każdemu inspektorowi specjalny dokument identyfikacyjny.
  • Kapitan statku współpracuje z inspektorami i udostępnia im środki służące zbadaniu stref, wyposażenia i dokumentacji.
  • Jeżeli istnieją poważne powody, aby uważać, że statek rybacki naruszył środki ochrony IOTC, inspektor odnotowuje naruszenie w sprawozdaniu z inspekcji. Inspektor zabezpiecza dowody i przekazuje sprawozdanie z inspekcji do właściwego organu. Państwo UE, które powiadomiono o naruszeniu popełnionym przez statek pływający pod jego banderą, podejmuje szybkie działania w celu otrzymania i zbadania dowodów, przeprowadzenia niezbędnych badań i zbadania statku. Następnie powiadamia ono Komisję o nałożonych karach i środkach podjętych w odniesieniu do przedmiotowego statku. Z kolei Komisja przekazuje te informacje do Sekretariatu Wykonawczego IOTC.
  • Statki rybackie UE nie mogą otrzymywać przeładunku ryb wymienionych w załączniku I od statków bezpaństwowych* lub pływających pod banderą państwa niebędącego stroną współpracującą. Państwa UE informują Komisję o wynikach inspekcji statków bezpaństwowych oraz o wszelkich działaniach podjętych zgodnie z prawem międzynarodowym.

ŚRODKI KONTROLI I INSPEKCJI W STREFIE 3

Każde państwo UE zapewnia, aby statki pływające pod jego banderą przestrzegały środków Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego włączonych do prawa UE oraz odpowiednich środków przyjętych w Porozumieniu w sprawie Międzynarodowego programu ochrony delfinów.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Rozporządzenie ma zastosowanie od dnia 23 października 2001 r.

KONTEKST

UE uczestniczy w regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa (RFMO), które stanowią platformę współpracy w zakresie ochrony zasobów ryb masowo migrujących i zarządzania tymi zasobami. Jako umawiająca się strona UE jest zobowiązana stosować środki w dziedzinie kontroli i monitorowania określone w zaleceniach przyjmowanych przez takie RFMO.

KLUCZOWE POJĘCIA

Międzynarodowa konwencja o ochronie tuńczyka atlantyckiego (konwencja ICCAT): w tej konwencji ustanawia się Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT). Wydawane przez tę organizację zalecenia dotyczące ochrony i zarządzania w obszarze konwencji wiążą umawiające się strony.
Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim: działa na rzecz zacieśniania współpracy międzynarodowej z myślą o ochronie i racjonalnym wykorzystaniu tuńczyka i gatunków spokrewnionych na Oceanie Indyjskim i obszarach przylegających. Przyjmuje ona zalecenia, które wiążą umawiające się strony.
Tuczenie: hodowla osobników w klatkach, w celu zwiększenia ich wagi lub zawartości tłuszczu dla celów handlowych.
Sznury haczykowe: metoda połowów komercyjnych, w ramach której jako narzędzia połowowe wykorzystywane są długie sznury z umieszczonymi na nich w odpowiednich odstępach zanęconymi haczykami.
Przeładunek: przekazanie połowów z mniejszego statku rybackiego na większy, na którym są one następnie włączane do większej partii przeznaczonej do wysyłki.
Statki bezpaństwowe: statki, co do których istnieje uzasadnione podejrzenie, że nie należą do żadnego z państw.

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1936/2001 z dnia 27 września 2001 r. ustanawiające środki kontroli stosowane do połowów niektórych zasobów ryb masowo migrujących (Dz.U. L 263 z 3.10.2001, s. 1–8)

Kolejne zmiany rozporządzenia (WE) nr 1936/2001 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1004 z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie ustanowienia unijnych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 199/2008 (Dz.U. L 157 z 20.6.2017, s. 1–21)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1–50)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1–32)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1984/2003 z dnia 8 kwietnia 2003 r. wprowadzające system w odniesieniu do statystycznego monitorowania handlu tuńczykiem błękitnopłetwym, włócznikiem i opastunem wewnątrz Wspólnoty (Dz.U. L 295 z 13.11.2003, s. 1–42)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 14.12.2018

Top