Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Kary finansowe dla przewoźników osób

Kary finansowe dla przewoźników osób

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2001/51/WE uzupełniająca art. 26 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen

JAKIE SĄ CELE DYREKTYWY?

Celem dyrektywy jest zwalczanie nielegalnej imigracji poprzez harmonizację kar finansowych nakładanych przez kraje Unii Europejskiej (UE) na przewoźników transportujących obywateli państw trzecich, którzy nie mają stosownych dokumentów.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Uzupełnia ona art. 26 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen, która wymaga od przewoźnika przejęcia odpowiedzialności za obywateli państw trzecich, których przewozi przez granicę zewnętrzną drogą lotniczą, morską lub lądową. Zgodnie z art. 26 Konwencji przewoźnik musi podjąć wszelkie niezbędne środki dla zapewnienia, aby obywatele państw trzecich przewożeni drogą lotniczą lub morską, a także grupy przewożone drogą lądową autokarami, posiadali dokumenty podróżne wymagane przy wjeździe do państw strefy Schengen.

Zgodnie z dyrektywą przewoźnik, który nie może zorganizować powrotu obywateli państw trzecich, odpowiada za znalezienie środków ich dalszego przewozu. Jeśli natychmiastowy przewóz nie jest możliwy, przewoźnik musi wziąć na siebie odpowiedzialność za koszty pobytu i powrotu obywateli państw trzecich.

Dyrektywa wymaga również od krajów UE nałożenia odstraszających, skutecznych i proporcjonalnych kar finansowych na przewoźników naruszających obowiązki w zakresie dopilnowania, by osoby podróżujące do strefy Schengen posiadały dokumenty podróżne wymagane do wjazdu do strefy. Dyrektywa stanowi:

  • maksymalna wysokość kar finansowych jest nie mniejsza niż 5 000 EUR na osobę; lub
  • minimalna wysokość kar finansowych jest nie mniejsza niż 3 000 EUR na osobę; lub
  • maksymalna wysokość kary finansowej nałożonej jako ryczałt za każde naruszenie jest nie mniejsza niż 500 000 EUR, bez względu na liczbę przewożonych osób.

Te kary finansowe nie mają zastosowania w przypadkach, gdy obywatel państwa trzeciego poszukuje ochrony międzynarodowej.

Kraje UE mogą dodatkowo stosować innego rodzaju kary, takie jak zajęcie pojazdu lub odebranie pozwolenia na działalność.

Przewoźnicy, przeciwko którym wszczęto postępowanie z powodu niewypełnienia ich obowiązków, mają prawo do obrony i odwołania.

OD KIEDY DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Dyrektywa obowiązuje od 9 sierpnia 2001 r.

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Rady 2001/51/WE z dnia 28 czerwca 2001 r. uzupełniająca postanowienia art. 26 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (Dz.U. L 187 z 10.7.2001, s. 45–46)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Rady 2004/82/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zobowiązania przewoźników do przekazywania danych pasażerów (Dz.U. L 261 z 6.8.2004, s. 24–27)

Ostatnia aktualizacja: 23.04.2020

Top