Mechanizm monitorowania emisji gazów cieplarnianych

Unia Europejska ustanawia nowy mechanizm monitorowania i sprawozdawczości emisji gazów cieplarnianych, aby dokładniej i systematyczniej oceniać postępy dokonywane w zakresie ograniczania emisji. Pomoże to zrealizować zobowiązania Wspólnoty podjęte w ramach Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC) oraz protokołu z Kioto.

AKT

Decyzja nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotycząca mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania protokołu z Kioto.

STRESZCZENIE

Niniejsza decyzja ustanawia mechanizm:

• monitorowania w państwach członkowskich wszystkich antropogenicznych emisji (w tym usuwania przez pochłaniacze gazów) gazów cieplarnianych (dwutlenek węgla (CO2), metan (CH4), podtlenek azotu (N2O), fluorowęglowodory (HFC), perfluorowcowane węglowodory (PFC) i sześciofluorek siarki (SF6)) niekontrolowanych przez Protokół montrealski w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową,
• oceny postępu w wypełnianiu zobowiązań podjętych przez Wspólnotę, dotyczących emisji i ich usuwania przez pochłaniacze,
• wykonania UNFCCC i protokołu z Kioto,
• zapewnienia kompletności, dokładności, spójności, porównywalności i przejrzystości informacji przekazywanych przez Wspólnotę Sekretariatowi UNFCCC.

Krajowe systemy wykazywania i wspólnotowy system wykazywania

Państwa członkowskie i Wspólnota ustanawiają krajowe systemy wykazywania, które umożliwiają im szacowanie emisji i usuwania gazów cieplarnianych na ich terytoriach.

Co roku, do 15 stycznia, państwa członkowskie przekazują Komisji pozostałe informacje dotyczące emisji gazów cieplarnianych. Komisja przygotowuje wykaz i sprawozdanie w sprawie gazów cieplarnianych we Wspólnocie. Sporządzone sprawozdanie przekazuje do 28 lutego państwom członkowskim i do 15 kwietnia do sekretariatu UNFCCC. Sprawozdania te umożliwiają ocenę postępu zgodnie z UNFCCC i protokołem z Kioto.

Programy krajowe i program wspólnotowy

Państwa członkowskie i Wspólnota opracowują i wykonują odnośne programy krajowe i program wspólnotowy w celu przyczynienia się do ograniczenia lub redukcji emisji pochodzenia antropogenicznego i do zwiększenia usuwania przez pochłaniacze wszelkich gazów cieplarnianych niekontrolowanych przez protokół montrealski.

Rejestry krajowe i rejestr wspólnotowy

Wspólnota i państwa członkowskie tworzą rejestry w celu zapewnienia dokładnego rozliczania wydawania, utrzymywania, transferu, likwidacji i wycofania jednostek. Rejestry te zawierają w rejestry wspólnotowego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych.

Ocena dokonanych postępów

Komisja corocznie ocenia postęp całej Wspólnoty w celu sprawdzenia, czy jest wystarczający dla wypełnienia zobowiązań przyjętych na podstawie UNFCCC i protokołu z Kioto.

Każdego roku Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z dokonanych postępów. Sprawozdanie to zawiera dane dotyczące prognozowanych emisji i usuwania przez pochłaniacze oraz działań i środków podjętych w tej dziedzinie.

Przyznane jednostki

Do 31 grudnia 2006 r. państwa członkowskie i Wspólnota poinformowały sekretariat UNFCCC o jednostkach przyznanej im emisji zgodnie z protokołem z Kioto i decyzją 2002/358/WE dotycząca zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską protokołu z Kioto i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (decyzja 2010/778/UE).

AKTY POWIĄZANE

Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 października 2011 r. – Postęp w realizacji celów z Kioto [COM(2011) 624 wersja ostateczna – nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym].

Ostatnia aktualizacja: 31.10.2011