Konwencja w sprawie uproszczenia formalności w wymianie towarowej

 

STRESZCZENIE DOKUMENTÓW:

Decyzja 87/267/EWG dotycząca zawarcia Konwencji w sprawie uproszczenia formalności w handlu towarami

Konwencja w sprawie uproszczenia formalności w wymianie towarowej

JAKIE SĄ CELE KONWENCJI I DECYZJI?

• Konwencja ma na celu uproszczenie formalności w wymianie towarowej między byłą Europejską Wspólnotą Gospodarczą (obecnie Unią Europejską (UE)), Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu (EFTA), Macedonią Północną, Serbią, Turcją, Ukrainą i Zjednoczonym Królestwem (zwanymi dalej umawiającymi się stronami).
• Decyzja 87/267/EWG zatwierdza konwencję.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Konwencja wprowadza jednolity dokument administracyjny stosowany do:

• wszystkich formalności wywozowych i przywozowych;
• wspólnej procedury tranzytowej (zob. streszczenie) obowiązującej w wymianie towarowej między umawiającymi się stronami, bez względu na rodzaj i pochodzenie towarów.

Jednolity dokument administracyjny:

• opiera się na formularzach (wzory określone w załączniku I);
• służy jako zgłoszenie bądź jako dokument wywozowy, tranzytowy lub przywozowy.

Zgłoszenie musi:

• być wypełnione zgodnie z instrukcjami zawartymi w załączniku II dotyczącymi jego drukowania, wypełniania i stosowania;
• zawierać wspólne kody określone w załączniku III;
• być wypełnione w jednym z języków urzędowych umawiających się stron, z możliwością tłumaczenia, jeżeli jest to wymagane.

Umawiająca się strona może zażądać dodatkowych dokumentów administracyjnych tylko wtedy, gdy są one niezbędne:

• w celu wykonania obowiązujących przepisów prawnych, których zastosowanie nie byłoby zapewnione jedynie przy użyciu jednolitego dokumentu;
• na mocy międzynarodowych porozumień;
• w celu umożliwienia uczestnikom procedury, na ich wniosek, odniesienia korzyści lub skorzystania z określonych ułatwień.

Umawiające się strony mogą:

• stosować uproszczone procedury, także przy użyciu urządzeń przetwarzających dane, polegające na:
  • zwolnieniu uczestników procedury z obowiązku przedstawiania towarów i składania zgłoszenia dotyczącego tych towarów w urzędzie celnym,
  • zezwoleniu na składanie zgłoszenia niekompletnego,
  • zezwoleniu na stosowanie dokumentów handlowych zamiast jednolitego dokumentu;
• zrezygnować ze stosowania jednolitego dokumentu w obrocie pocztowym;
• zrezygnować z wymogu składania zgłoszenia pisemnego;
• zawierać między sobą umowy lub porozumienia mające na celu dalsze uproszczenie formalności;
• zezwolić na sporządzanie zgłoszeń celnych bez konieczności wypełniania formularzy, z wykorzystaniem urządzeń przetwarzających dane;
• zezwolić przedsiębiorstwom publicznym lub prywatnym na wypełnianie zgłoszeń na zwykłym papierze.

Władze celne:

• udzielają sobie wzajemnie na wniosek lub z własnej inicjatywy wszelkich dostępnych informacji, włącznie z raportami i ustaleniami administracyjnymi, w celu prawidłowej realizacji konwencji;
• mogą odmówić udzielenia pomocy urzędowej w określonych przypadkach, ale muszą przedstawić uzasadnienie takiej odmowy.

Komisja mieszana, w której reprezentowana jest każda umawiająca się strona:

• administruje konwencją;
• wydaje zalecenia, włącznie ze zmianami konwencji i wszelkimi innymi niezbędnymi środkami;
• zbiera się przynajmniej raz w roku;
• może powoływać podkomisje lub grupy robocze.

Każde państwo nienależące do UE lub nienależące do EFTA może przystąpić do konwencji po podjęciu decyzji przez komisję mieszaną.

Konwencja ma zastosowanie do:

• państw członkowskich UE,
• krajów EFTA,
• Macedonii Północnej,
• Serbii,
• Turcji,
• Ukrainy,
• Zjednoczonego Królestwa.

Każda umawiająca się strona może wypowiedzieć konwencję z zachowaniem 12-miesięcznego terminu wypowiedzenia.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

Konwencja weszła w życie w dniu 1 stycznia 1988 r.

KONTEKST

W momencie podpisywania Konwencji do EFTA należało sześciu członków: Austria, Finlandia, Islandia, Norwegia, Szwecja i Szwajcaria. 1 stycznia 1994 r. utworzono Europejski Obszar Gospodarczy, a w następnym roku Austria, Finlandia i Szwecja przystąpiły do UE. Szwajcaria zawarła odrębne umowy dwustronne z UE.

GŁÓWNE DOKUMENTY

Decyzja Rady 87/267/EWG z dnia 28 kwietnia 1987 r. dotycząca zawarcia Konwencji między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Austrii, Republiką Finlandii, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Królestwem Szwecji i Konfederacją Szwajcarską w sprawie Uproszczenia Formalności w Handlu Towarami (Dz.U. L 134 z 22.5.1987, s. 1).

Konwencja między Europejską Wspólnotą Gospodarczą, Republiką Austrii, Republiką Finlandii, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Królestwem Szwecji i Konfederacją Szwajcarską w sprawie uproszczenia formalności w wymianie towarowej (Dz.U. L 134 z 22.5.1987, s. 2–77).

Późniejsze zmiany konwencji zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Konwencja między Europejską Wspólnotą Gospodarczą, Republiką Austrii, Republiką Finlandii, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Królestwem Szwecji i Konfederacją Szwajcarską o Wspólnej Procedurze Tranzytowej (Dz.U. L 226 z 13.8.1987, s. 2–117).

Zobacz tekst skonsolidowany.

Decyzja Rady 87/415/EWG z dnia 15 czerwca 1987 r. w sprawie zawarcia Konwencji między Wspólnotą Europejską a Republiką Austrii, Republiką Finlandii, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Królestwem Szwecji i Konfederacją Szwajcarską w sprawie Wspólnej Procedury Tranzytowej (Dz.U. L 226 z 13.8.1987, s. 1).

Ostatnia aktualizacja: 15.02.2023