Celem jest utrzymanie i ewentualne podniesienie poziomu wiedzy i umiejętności marynarzy z Unii Europejskiej (UE) poprzez opracowanie szkoleń morskich i wydawanie świadectw marynarzom zgodnie z przepisami międzynarodowymi i z postępem technologicznym.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Konwencja międzynarodowa

Dyrektywa wprowadza przepisy Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht wydanej przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) do prawa Unii Europejskiej.
Wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej są sygnatariuszami tej konwencji, w związku z czym opracowanie jednolitych przepisów unijnych jest potrzebne, by zapewnić, że wszystkie państwa członkowskie wdrożą jej postanowienia w spójny sposób.

Zakres

Dyrektywa ma zastosowanie do marynarzy odbywających służbę na pokładzie statków morskich pływających pod banderą państwa członkowskiego z wyjątkiem:

okrętów wojennych, żaglowców marynarki wojennej lub innych statków stanowiących własność lub obsługiwanych przez państwo członkowskie i wykorzystywanych jedynie w wypełnianiu służby państwowej niemającej charakteru handlowego;
statków rybackich;
jachtów rekreacyjnych niezaangażowanych w handel;
statków drewnianych o prymitywnej konstrukcji.

Główne elementy

Dyrektywa porusza szereg kwestii, w tym:

zasady dotyczące szkoleń oraz standardy kompetencji wymaganych do uzyskania lub przedłużenia ważności świadectwa kwalifikacji w celu wykonywania zadań ujętych w zakresie świadectwa kwalifikacji lub dyplomu;
odpowiedzialność państw członkowskich za utworzenie organu oferującego szkolenia, organizującego lub nadzorującego wymagane egzaminy, wystawiającego świadectwa kwalifikacji oraz przyznającego granty;
odpowiedzialność państw członkowskich za wdrożenie oraz realizowanie stosownych działań mających na celu zapobieganie fałszerstwom świadectw kwalifikacji oraz dyplomów potwierdzających kompetencje, a także karanie osób odpowiedzialnych;
kryteria dotyczące regularnego monitorowania zgodności państw członkowskich z wymogami określonymi w przepisach dyrektywy;
działania mające na celu zapewnienie komunikacji między członkami załóg na pokładach statków;
jednolite kryteria oraz procedury uznawania świadectw marynarzy wydawanych przez państwa trzecie w państwach członkowskich oparte na wymogach konwencji w zakresie szkoleń oraz wystawiania świadectw kwalifikacji;
sprawny i scentralizowany system uznawania świadectw marynarzy wydawanych przez państwa trzecie oraz dodatkowe objaśnienia dotyczące uznawania świadectw i dyplomów marynarzy wydanych przez państwa członkowskie, w tym zaświadczeń lekarskich;
nawiązanie dialogu z partnerami społecznymi oraz państwami członkowskimi w celu opracowania inicjatyw w zakresie szkolenia morskiego ponad minimalny poziom wyszkolenia marynarzy uzgodniony na poziomie międzynarodowym, które mogłyby być wzajemnie uznawane przez państwa członkowskie jako europejskie morskie świadectwa doskonałości;
zasady dotyczące minimalnych okresów odpoczynku dla personelu wachtowego, które mają na celu poprawę bezpieczeństwa morskiego oraz ograniczenie emisji zanieczyszczeń na morzu;
określone podstawy zatrzymania statku w sytuacjach, w których może stanowić zagrożenie dla osób, mienia lub środowiska.

OD KIEDY PRZEPISY TE MAJĄ ZASTOSOWANIE?

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/993 kodyfikuje i uchyla dyrektywę 2008/106/WE, ze zmianami wprowadzonymi w dyrektywie 2012/35/UE oraz dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1159.

Dyrektywa 2012/35/UE miała zostać transponowana do krajowych porządków prawnych do 4 lipca 2014 r., z kolei dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1159 do 2 sierpnia 2021 r.

KONTEKST

Europejska Agencja Bezpieczeństwa Morskiego jest odpowiedzialna za bezpieczeństwo morskie na terytorium Unii Europejskiej.

Więcej informacji:

O EMSA (Europejska Agencja Bezpieczeństwa Morskiego).

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/993 z dnia 8 czerwca 2022 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy (Dz.U. L 169 z 27.6.2022, s. 45–90).

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 57–100).

Kolejne zmiany dyrektywy 2009/16/WE zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Rozporządzenie (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiające Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa na Morzu (Dz.U. L 208 z 5.8.2002, s. 1–9).

Zobacz tekst skonsolidowany.

Dyrektywa Rady 1999/63/WE z dnia 21 czerwca 1999 r. dotycząca Umowy w sprawie organizacji czasu pracy marynarzy przyjętej przez Stowarzyszenie Armatorów Wspólnoty Europejskiej (ECSA) i Federację Związków Zawodowych Pracowników Transportu w Unii Europejskiej (FST) — Załącznik: Umowa Europejska w sprawie organizacji czasu pracy marynarzy (Dz.U. L 167 z 2.7.1999, s. 33–37).

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 12.09.2022

Top

All