Konwencja ma na celu zapewnienie długoterminowej ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybnych, przy jednoczesnej ochronie środowiska i ekosystemów morskich, w których zasoby te występują. Ma ona zastosowanie do wód południowego Oceanu Spokojnego znajdujących się zgodnie z prawem międzynarodowym poza strefą krajowej jurysdykcji. Zakresem konwencji objęte są wszystkie zasoby rybne, z wyjątkiem:
- gatunków osiadłych (które w okresie połowowym albo pozostają nieruchome na dnie morskim lub pod nim, albo nie są w stanie poruszać się bez stałego kontaktu fizycznego z dnem lub podłożem morskim),
- gatunków daleko migrujących,
- gatunków anadromicznych (ryb żyjących w wodach słonych, które przystępują do rozmnażania w wodach słodkich),
- gatunków katadromicznych (ryb spędzających większość życia w wodach słodkich, które przystępują do rozmnażania w wodach słonych), oraz
- ssaków morskich, gadów morskich i ptaków morskich.
W decyzji zatwierdzono konwencję w imieniu Unii Europejskiej (UE).
W celu zawarcia konwencji UE złożyła swój dokument zatwierdzający 18 października 2011 r. u depozytariusza konwencji, którym jest rząd Nowej Zelandii.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Strony konwencji mają przestrzegać wymienionych poniżej zasad, stosując przy tym zasadę ostrożnego zarządzania i podejście ekosystemowe.

Działania w zakresie ochrony zasobów rybnych i zarządzania nimi muszą być przejrzyste, odpowiedzialne i integracyjne oraz uwzględniać najlepsze praktyki międzynarodowe.
Połowy muszą być zrównoważone, z uwzględnieniem skutków dla gatunków niestanowiących celu połowów i gatunków powiązanych lub zależnych, oraz zgodne z obowiązkiem ochrony i zachowania środowiska morskiego.
Należy zapobiegać przełowieniu i nadmiernej zdolności połowowej lub eliminować takie przypadki.
Należy zbierać i wymieniać pełne dane na temat połowów, w tym informacje dotyczące skutków dla ekosystemów morskich.
Decyzje muszą być podejmowane w oparciu o najlepsze dostępne informacje naukowo-techniczne i opinie wszystkich odpowiednich organów pomocniczych.
Należy promować współpracę i koordynację działań między stronami konwencji z myślą o zapewnieniu zgodności środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję na podstawie konwencji ze środkami stosowanymi na obszarach znajdujących się pod jurysdykcją krajową.
Należy chronić ekosystemy morskie, zwłaszcza te, które potrzebują długiego czasu, by powrócić do równowagi w przypadku jej zakłócenia.
Należy uznać interesy krajów rozwijających się oraz rozwijających się terytoriów i posiadłości, jak również potrzeby ich społeczności nadbrzeżnych.
Należy zapewnić przestrzeganie środków ochrony i zarządzania oraz przewidzieć kary mające na celu zapobieganie naruszeniom i pozbawianie sprawców korzyści płynących z ich nielegalnej działalności.
Konieczne jest zminimalizowanie ilości zanieczyszczeń i odpadów pochodzących ze statków rybackich, ilości odrzutów, wielkości połowów w utracone lub porzucone narzędzia, a także skutków dla innych gatunków i ekosystemów morskich.

Przy stosowaniu zasady ostrożnego zarządzania strony:

zachowują zwiększoną ostrożność w przypadkach, gdy informacje są niepewne, nierzetelne lub nieodpowiednie;
nie wykorzystują braku odpowiednich informacji naukowych jako przesłanki do zaniechania podjęcia działań w zakresie ochrony i zarządzania;
uwzględniają najlepsze praktyki międzynarodowe.

Podejście ekosystemowe jest zintegrowanym podejściem, w ramach którego decyzje podejmuje się z myślą o ochronie szeroko rozumianych ekosystemów morskich oraz zapewnieniu długoterminowej ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów.

Organizacja

Na mocy konwencji ustanawia się Regionalną Organizację ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO). W skład SPRFMO wchodzą wymienione poniżej organy oraz wszelkie inne organy pomocnicze, jakie zgodnie z konwencją może ustanowić Komisja.

Komisja
Komitet Naukowy
Komitet ds. Zgodności i Zagadnień Technicznych
Komitet Zarządzający Wschodniego Podregionu
Komitet Zarządzający Zachodniego Podregionu
Komitet Finansowo-Administracyjny
Sekretariat.

Każda z umawiających się stron konwencji jest członkiem Komisji i wyznacza do składu Komisji oraz komitetów jednego przedstawiciela. Temu przedstawicielowi mogą towarzyszyć zastępcy, eksperci i doradcy. Każdy członek Komisji, w tym również UE:

realizuje konwencję oraz wszelkie środki przyjęte przez Komisję, a także zapewnia ich skuteczność;
współpracuje na rzecz promowania celów konwencji;
podejmuje działania w celu zapobiegania nielegalnym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania;
gromadzi, weryfikuje i wymienia dane naukowe, techniczne i statystyczne dotyczące zasobów rybnych i ekosystemów morskich;
zapewnia, aby statki rybackie pływające pod jego banderą:
- przestrzegały konwencji oraz środków ochrony i zarządzania przyjętych przez Komisję,
- nie prowadziły nielegalnych połowów na wodach objętych zakresem stosowania konwencji,
- eksploatowały wyposażenie umożliwiające przestrzeganie norm systemu monitorowania statków,
- prowadziły wyładunek lub przeładunek ryb złowionych na obszarze objętym konwencją zgodnie z normami i procedurami;
prowadzi rejestr statków rybackich uprawnionych do pływania pod jego banderą;
natychmiast przeprowadza dochodzenie w sprawie wszelkich domniemanych naruszeń, przedstawia wyczerpujące sprawozdanie na temat podjętych w tej sprawie działań oraz zapewnia stosowanie odpowiednich sankcji.

Ochrona i zarządzanie

Komisja jest odpowiedzialna za określenie:

charakteru i zakresu połowów dowolnego zasobu rybnego, w tym za ustanowienie całkowitego dopuszczalnego nakładu połowowego;
obszarów, na których można prowadzić połowy;
okresów, w trakcie których można prowadzić połowy;
limitów wielkości złowionych ryb, które można zatrzymać na burcie;
dopuszczalnych rodzajów narzędzi połowowych, technik połowowych lub praktyk połowowych.

Komisja może przyjmować środki stosowane w sytuacjach nagłych, gdy połowy stanowią poważne zagrożenie dla równowagi danych zasobów rybnych lub danego ekosystemu morskiego lub gdy zjawisko naturalne lub katastrofa spowodowana przez człowieka niesie ze sobą, lub może przynieść, znaczące niekorzystne skutki dla zasobów rybnych.

Otwarcie dla połowów nowych łowisk lub prowadzenie zwiadu rybackiego jest możliwe wyłącznie wówczas, gdy Komisja przyjęła wstępne ostrożnościowe środki ochrony i zarządzania.

W celu zapewnienia przestrzegania konwencji Komisja wprowadza odpowiednie procedury współpracy w zakresie monitorowania, kontroli i nadzoru połowów.

Komisja ustanawia również program obecności obserwatorów służący gromadzeniu wiarygodnych danych o połowach i nakładach połowowych, innych danych naukowych oraz dodatkowych informacji na temat działań połowowych i ich skutków dla środowiska morskiego.

Strony konwencji

Obecnie członkami SPRFMO są Australia, Chile, Chiny, Dania (w odniesieniu do Wysp Owczych), Ekwador, Korea Południowa, Kuba, Nowa Zelandia, Peru, Rosja, Stany Zjednoczone, Tajwan (Chińskie Tajpej), UE, Vanuatu i Wyspy Cooka.

Załączniki

W załącznikach do konwencji określono:

części południowego Oceanu Spokojnego, za które odpowiada odpowiednio Komitet Zarządzający Wschodniego Podregionu i Komitet Zarządzający Zachodniego Podregionu;
dodatkowe zasady dotyczące określania całkowitego dopuszczalnego połowu lub całkowitego dopuszczalnego nakładu połowowego w pewnych konkretnych okolicznościach;
skład i zadania Komisji Rewizyjnej, który zajmuje się rozpatrywaniem zgłoszonych przez członków sprzeciwów wobec decyzji Komisji;
okoliczności, w jakich podmioty zajmujące się połowami mogą wyrazić zobowiązanie do przestrzegania warunków konwencji.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

Tekst konwencji został uzgodniony w listopadzie 2009 r. Konwencja pozostawała otwarta do podpisu od 1 lutego 2010 r. do 31 stycznia 2011 r. UE podpisała konwencję 26 lipca 2010 r. i zatwierdziła ją 3 października 2011 r.

Konwencja weszła w życie 24 sierpnia 2012 r. i zostaje otwarta do przystąpienia.

KONTEKST

Zobacz również:

Informacje o SPRFMO (Regionalna Organizacja ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku).

GŁÓWNE DOKUMENTY

Konwencja w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi (Dz.U. L 67 z 6.3.2012, s. 3–28).

Decyzja Rady 2011/189/UE z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi (Dz.U. L 81 z 29.3.2011, s. 1–2).

Decyzja Rady 2012/130/UE z dnia 3 października 2011 r. w sprawie zatwierdzenia, w imieniu Unii Europejskiej, Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi (Dz.U. L 67 z 6.3.2012, s. 1–2).

Konwencja w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi – Złożenie przez Unię Europejską dokumentu zatwierdzającego (Dz.U. L 255 z 21.9.2012, s. 2).

DOKUMENT POWIĄZANY

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/975 z dnia 4 lipca 2018 r. ustanawiające środki zarządzania, ochrony i kontroli obowiązujące na obszarze konwencji Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) (Dz.U. L 179 z 16.7.2018, s. 30–75).

Ostatnia aktualizacja: 08.11.2021

Top

All