Celem konwencji jest ułatwianie handlu międzynarodowego oraz zbieranie, porównywanie i analizowanie statystyk tego handlu stosując uzgodnione klasyfikacje.

Protokół zmian stanowi, że konwencja wejdzie w życie w dniu 1 stycznia od momentu, gdy minimum 17 państw, unii celnych lub gospodarczych ją podpisze, lecz nie przed 1 stycznia 1988 r.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

W ramach konwencji:

potwierdza się, że wszyscy sygnatariusze:
- gwarantują, że po wejściu w życie konwencji pozycje taryfy celnej i pozycje statystyczne będą zgodne z systemem zharmonizowanym;
- stosują ogólne zasady określone w konwencji;
- udostępniają publicznie przywozowe i wywozowe statystyki handlu zgodnie z sześciocyfrowymi kodami systemu zharmonizowanego;
- mogą stosować podpozycje w celu klasyfikacji towarów będących rozwinięciem systemu zharmonizowanego;
kraje rozwijające się mogą:
- opóźnić stosowanie niektórych lub wszystkich podpozycji systemu zharmonizowanego, lecz mają obowiązek przyjęcia systemu w ciągu pięciu lat;
zauważa się, że w razie potrzeby kraje rozwinięte zapewnią krajom rozwijającym się pomoc techniczną niezbędną do stosowania systemu zharmonizowanego;
ustanawia się komitet systemu zharmonizowanego, który:
- składa się z przedstawicieli każdego z sygnatariuszy;
- w warunkach normalnych zbiera się przynajmniej dwa razy w roku;
- proponuje zmiany do konwencji;
- przygotowuje noty wyjaśniające, opinie klasyfikacyjne lub zalecenia, aby zapewnić jednolite stosowanie systemu zharmonizowanego;
- gromadzi i rozpowszechnia informacje dotyczące systemu zharmonizowanego;
stwierdza się, że Światowa Organizacja Celna (wcześniej zwana Radą Współpracy Celnej) analizuje zaproponowane zmiany do konwencji i zaleca sygnatariuszom ich wprowadzenie;
wszelkie spory między sygnatariuszami dotyczące wykładni lub stosowania postanowień konwencji należy rozstrzygać w drodze negocjacji – w przeciwnym razie sprawa zostaje przekazana do rozstrzygnięcia przez Komitet Systemu Zharmonizowanego Światowej Organizacji Celnej;
ustanawia się, że konwencję mogą podpisać:
- państwa członkowskie Światowej Organizacji Celnej;
- unie celne lub gospodarcze uprawnione do podpisywania traktatów;
- zaproszone kraje;
sygnatariuszom przyznaje się prawo decydowania, czy konwencja ma zastosowanie do któregokolwiek z ich terytoriów zależnych;
ważność konwencji jest nieograniczona w czasie.

Konwencja zastępuje Konwencję w sprawie nomenklatury podpisaną w dniu 15 grudnia 1950 r.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

Konwencja weszła w życie 1 stycznia 1988 r.

KONTEKST

Zharmonizowany System Oznaczania i Kodowania Towarów został opracowany przez Światową Organizację Celną. Jest on wykorzystywany przez 211 gospodarek, z których 160 to sygnatariusze konwencji, na potrzeby gromadzenia statystyk taryfy celnej i statystyk handlu międzynarodowego.
System zawiera około 5 000 grup towarów – każda opatrzona jest sześciocyfrowym kodem – i klasyfikuje ponad 98 % międzynarodowego handlu towarami.
Rządy, organizacje międzynarodowe i sektor prywatny korzystają z systemu zharmonizowanego do wielu celów, w tym podatków wewnętrznych, polityki handlowej, monitorowania towarów kontrolowanych i taryf frachtowych. System ten zapewnia stosowanie uniwersalnego języka we wszystkich dziedzinach gospodarki oraz kodowanie towarów.
Konwencja jest aktualizowana co pięć lat. Najnowsza wersja, zawierająca 351 zmian, wejdzie w życie 1 stycznia 2022 r. (zastępując obecnie obowiązującą wersję z 2017 r.).

Więcej informacji:

Nomenklatura scalona (Komisja Europejska).

GŁÓWNE DOKUMENTY

Decyzja Rady 87/369/EWG z dnia 7 kwietnia 1987 r. dotycząca zawarcia Międzynarodowej Konwencji w sprawie Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów oraz Protokołu zmian do tej Konwencji (Dz.U. L 198 z 20.7.1987, s. 1–2)

Międzynarodowa konwencja w sprawie Zharmonizowanego Systemu Określania i Kodowania Towarów (Dz.U. L 198 z 20.7.1987, s. 3–10)

Protokół zmian do Międzynarodowej konwencji w sprawie Zharmonizowanego Systemu Określania i Kodowania Towarów (Dz.U. L 198 z 20.7.1987, s. 11–409)

Ostatnia aktualizacja: 17.09.2020

Top