System handlu uprawnieniami do emisji – zasady funduszu innowacyjnego

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie delegowane (UE) 2019/856 w odniesieniu do działania funduszu innowacyjnego

JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZENIA?

Fundusz innowacyjny wprowadzony na mocy dyrektywy 2003/87/WE utworzono w celu wspierania innowacyjnych inicjatyw w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS)* – podstawy unijnej polityki mającej na celu przeciwdziałanie zmianie klimatu poprzez ograniczanie emisji gazów cieplarnianych. W rozporządzeniu określono szczegółowe zasady działania funduszu.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

W rozporządzeniu określono szczegółowe zasady działania funduszu innowacyjnego, w tym:

• cele operacyjne;
• formy udzielanego wsparcia;
• procedurę składania wniosków;
• procedurę wyboru;
• zarządzanie funduszem;
• sprawozdawczość, monitorowanie, ocenę, kontrolę i jawność.

Cele i formy wsparcia

Fundusz oferuje wsparcie finansowe dla projektów demonstrujących wysoce innowacyjne technologie, procesy lub produkty, wykazujące znaczny potencjał redukcji emisji gazów cieplarnianych przy jednoczesnym przyciąganiu dodatkowych zasobów publicznych i prywatnych.

Wsparcie będzie udzielane w formie dotacji lub połączenia unijnych dotacji z instrumentami finansowymi w ramach jednolitego unijnego instrumentu wsparcia inwestycji (InvestEU), który w okresie programowania 2021–2027 zastąpi obecny Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych. Finansowanie może przyjmować także inne formy określone w rozporządzeniu (UE, Euratom) 2018/1046 („rozporządzenie finansowe”), w szczególności formę nagród i zamówień.

Składanie wniosków i kryteria wyboru

Wnioskodawców zaprasza się do ubiegania się o otrzymanie wsparcia finansowego na realizację kwalifikowalnych projektów za pośrednictwem zaproszeń do składania wniosków ogłaszanych przez Komisję Europejską po konsultacji z krajami UE. Wybór projektów opiera się na następujących kryteriach:

• potencjał unikania emisji gazów cieplarnianych;
• stopień innowacyjności projektów w porównaniu ze stanem techniki;
• stopień zaawansowania w zakresie planowania, modelu biznesowego, struktury finansowej i prawnej; możliwość osiągnięcia zamknięcia finansowego projektu w ustalonym wcześniej okresie nieprzekraczającym czterech lat;
• potencjał techniczny i potencjał rynku dotyczący powszechnego stosowania lub przyszłych obniżek kosztów;
• efektywność kosztowa projektu wyliczana na podstawie bilansowania kosztów z ilością gazów cieplarnianych, których emisji będzie można uniknąć, lub ilością energii, którą będzie można wyprodukować, lub ilością CO₂, którą będzie można składować (wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla) w trakcie pierwszych 10 lat działania.

Zarządzanie i administracja

Funduszem będzie bezpośrednio zarządzała Komisja, z wyjątkiem sytuacji, w których określone zadania zostaną przekazane organom wykonawczym. Przed przyznaniem wsparcia Komisja będzie przeprowadzać konsultacje z krajami UE na temat wstępnie wybranych projektów.

Podmioty, które otrzymały pomoc, są zobowiązane do aktywnego i systematycznego udostępniania na swoich stronach internetowych informacji dotyczących projektów, którym przyznano wsparcie na podstawie rozporządzenia, zawierających wyraźne odniesienie do otrzymanego wsparcia z funduszu innowacyjnego. Powinny także przekazywać spójne, skuteczne i ukierunkowane informacje na temat otrzymywanego wsparcia z funduszu innowacyjnego wielu odbiorcom, w tym mediom i opinii publicznej.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Rozporządzenie ma zastosowanie od dnia 17 czerwca 2019 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

• Fundusz innowacyjny (Komisja Europejska)
• InvestEU (Komisja Europejska)
• Unijny system handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) (Komisja Europejska).

KLUCZOWE POJĘCIA

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/856 z dnia 26 lutego 2019 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/87/WE w odniesieniu do działania funduszu innowacyjnego (Dz.U. L 140 z 28.5.2019, s. 6–17)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1–222)

Decyzja Komisji 2010/670/UE z dnia 3 listopada 2010 r. ustanawiająca kryteria i środki dotyczące finansowania komercyjnych projektów demonstracyjnych mających na celu bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie CO2 oraz projektów demonstracyjnych w zakresie innowacyjnych technologii energetyki odnawialnej realizowanych w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie, ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 290 z 6.11.2010, s. 39–48)

Kolejne zmiany decyzji 2010/670/UE zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/31/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla oraz zmieniająca dyrektywę Rady 85/337/EWG, Euratom, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE, 2001/80/WE, 2004/35/WE, 2006/12/WE, 2008/1/WE i rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 114–135)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32–46)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 07.10.2019