Redukcja zanieczyszczenia spowodowanego przez odpady z przemysłu dwutlenku tytanu

Ustawodawstwo Unii Europejskiej (UE) w sprawie zanieczyszczeń spowodowanych przez odpady z przemysłu dwutlenku tytanu reguluje dyrektywa 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola).

AKT

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola)

STRESZCZENIE

Odpady z przemysłu dwutlenku tytanu mogą spowodować poważne zanieczyszczenia powietrza i wody. Z tego powodu dyrektywa 2010/75/UE poświęca wybrany rozdział odpadom z przemysłu dwutlenku tytanu i ustanawia surowe limity dopuszczalnych emisji.

Zakaz unieszkodliwiania odpadów

Następujące formy odpadów nie mogą zostać unieszkodliwione w jakiejkolwiek części wód, w morzu lub oceanie:

• odpady stałe,
• roztwory macierzyste pochodzące z fazy filtracji po hydrolizie roztworu siarczanu tytanu w instalacjach stosujących proces siarkowania (zawierające w całości więcej niż 0,5% wolnego kwasu siarkowego),
• odpady z instalacji stosujących proces chlorowania (zawierające więcej niż 0,5% wolnego kwasu chlorowodorowego i rożne metale ciężkie),
• sole filtracyjne, osady ściekowe i odpady płynne powstające podczas przetwarzania odpadów w ww. procesach i zawierające różne metale ciężkie, z wyjątkiem odpadów zneutralizowanych i filtrowanych lub strąconych zawierających tylko śladowe ilości metali ciężkich i których wartość pH przed rozcieńczeniem wynosi powyżej 5,5.

Kontrola emisji do wody

Dopuszczalne wielkości emisji do wody określone są w cz. 1 załącznika VIII.

Zapobieganie emisjom do powietrza i ich kontrola

Należy zapobiec emisji kropelek kwasu z instalacji.

Dopuszczalne wielkości emisji do powietrza określone są w cz. 2 załącznika VIII.

Monitorowanie emisji

Państwa członkowskie muszą zapewnić monitorowanie emisji do wody i powietrza oraz zgodność instalacji z warunkami pozwolenia (tj. zapewnić, że podjęte zostały właściwe środki zapobiegające zanieczyszczeniu, zastosowano najlepsze dostępne techniki, ilość powstających odpadów jest zredukowana i są one przekazywane do recyklingu bądź unieszkodliwiane w sposób powodujący najmniejsze zanieczyszczenie, efektywność energetyczna została zmaksymalizowana itd.).

Monitorowanie musi być przeprowadzane zgodnie z normami CEN (lub innymi uznanymi standardami, które zapewniają dostarczenie danych o równoważnej jakości naukowej). Specyfikacje dotyczące procesu monitorowania stanowią cz. 3 załącznika VIII.

Ostatnia aktualizacja: 11.08.2014