EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32023D0911
Umowa Interbus: międzynarodowe okazjonalne przewozy pasażerów autokarami i autobusami
Decyzja (UE) 2023/911 w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu do umowy Interbus
Umowa Interbus
Umowa ma zastosowanie do międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów, bez względu na ich narodowość, a także do przejazdów pustych autobusów i autokarów związanych z tymi przewozami na obszarze UE, a także w Albanii, Andorze, Bośni i Hercegowinie, Mołdawii, Czarnogórze, Macedonii Północnej, Serbii, Turcji, Ukrainie i Zjednoczonym Królestwie.
Umowa:
Zasada niedyskryminacji ze względu na narodowość lub siedzibę przewoźnika, czy też na miejsce rozpoczęcia lub zakończenia przewozu autobusem lub autokarem, stanowi podstawowy warunek mający zastosowanie przy świadczeniu usług w transporcie międzynarodowym.
Uproszczone procedury kontrolne
Aby uprościć procedury kontrolne, w umowie przewidziano jednolite wzory:
Wyłączenia
Autobusy i autokary są zwolnione z:
Autobusy i autokary nie są jednak zwolnione z:
Zarządzanie i stosowanie umowy
Na mocy umowy ustanowiono wspólną komisję odpowiedzialną za zarządzanie umową oraz jej należyte stosowanie. W szczególności Komisja:
Czas obowiązywania umowy
Umowa została zawarta na okres pięciu lat, poczynając od dnia jej wejścia w życie. Okres ten ulega automatycznemu przedłużeniu na kolejne okresy pięcioletnie pomiędzy tymi umawiającymi się stronami, które nie wyrażą woli nieprzedłużania umowy.
Protokół do umowy Interbus
Protokół rozszerza zakres umowy Interbus na międzynarodowy regularny i specjalny regularny przewóz osób autokarami i autobusami. Nie zmienia on ani nie powiela obowiązujących wspólnych zasad, odnosi się natomiast do podstawowych postanowień umowy Interbus. Umawiające się strony mogą podpisać i zawrzeć, ratyfikować lub przystąpić do protokołu dopiero po podpisaniu i zawarciu, ratyfikacji lub przystąpieniu do umowy Interbus; dzięki temu zasady określone w umowie Interbus są akceptowane i stosowane przez te strony po podpisaniu i zawarciu, ratyfikacji lub przystąpieniu do protokołu.
Zakres
Zakres obowiązywania protokołu obejmuje, po spełnieniu określonych warunków:
Protokół nie zezwala na wykonywanie regularnych lub specjalnych regularnych przewozów z początkiem i miejscem docelowym na terytorium tej samej umawiającej się strony przez przewoźników mających siedzibę na terytorium innej umawiającej się strony (kabotaż). Jeżeli jednak przewóz jest częścią przewozu wykonywanego do lub z terytorium, na którym przewoźnik ma siedzibę, pasażerowie mogą zostać odebrani lub wysadzeni na terytorium dowolnej umawiającej się strony na trasie, która dopuszcza postój na jej terytorium.
Nie ma zastosowania do użytkowania autobusów i autokarów przeznaczonych do przewozu pasażerów w celu transportu towarów do celów komercyjnych lub usług na własny rachunek.
Dostęp do rynku
Protokół określa zasady dotyczące międzynarodowych usług regularnych i specjalnych usług regularnych wymagających zezwolenia. Umawiające się strony i państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o uzależnieniu regularnych lub specjalnych usług regularnych między sobą od uzgodnień partnerskich między operatorami miejsca pochodzenia i miejsca przeznaczenia usługi. Operatorzy umawiających się stron lub państw członkowskich przemieszczający się na trasie z odbieranymi i dowożonymi pasażerami mają prawo przystąpić do takich partnerstw.
Zasady dotyczące przewoźników drogowego transportu pasażerskiego
Znajdują się w załączniku I do protokołu i podlegają przepisom określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1071/2009 w sprawie zasad działalności przedsiębiorstw transportowych (zob. streszczenie) oraz rozporządzeniu (UE) nr 181/2011 w sprawie praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym (zob. streszczenie).
Zezwolenia
Dokument określa szczegółowe zasady dotyczące organów uprawnionych do wydawania zezwoleń, procedur składania wniosków przez operatorów, okresów ważności zezwoleń, odnowień, elementów, które należy określić w zezwoleniach oraz korzystania z dodatkowych pojazdów w tymczasowych i wyjątkowych okolicznościach.
Wspólny komitet składający się z przedstawicieli umawiających się stron zarządza protokołem i wdraża jego postanowienia.
Umowa weszła w życie 1 stycznia 2003 r.
Protokół będzie obowiązywał umawiające się strony, które go podpisały i zatwierdziły lub ratyfikowały, pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym trzy umawiające się strony, w tym Unia Europejska, złożyły dokumenty zatwierdzające lub ratyfikujące w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej.
Umowa w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Umowa Interbus) (Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 13–43).
Kolejne poprawki do umowy zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.
Decyzja Rady 2002/917/WE z dnia 3 października 2002 r. w sprawie zawarcia Umowy Interbus w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 11–12).
Protokół do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa Interbus) dotyczący międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Dz.U. L 122 z 5.5.2023, s. 3–26).
Decyzja Rady (UE) 2023/911 z dnia 28 września 2021 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Protokołu do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Dz.U. L 122 z 5.5.2023, s. 1–2).
Decyzja Rady (UE) 2018/1195 z dnia 16 lipca 2018 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Protokołu do Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (umowa INTERBUS) dotyczącego międzynarodowych regularnych i regularnych specjalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Dz.U. L 214 z 23.8.2018, s. 3–4).
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz uchylająca dyrektywę 2009/40/WE (Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 51–128).
Zob. tekst skonsolidowany.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (Dz.U. L 60 z 28.2.2014, s. 1–33).
Zob. tekst skonsolidowany.
Decyzja Rady 2010/308/UE z dnia 11 marca 2010 r. w sprawie stanowiska Unii Europejskiej wobec projektu decyzji 1/2003 oraz projektu zalecenia 1/2003 Komisji Mieszanej utworzonej w ramach Umowy Interbus o międzynarodowych okazjonalnych przewozach pasażerów autokarami i autobusami (Dz.U. L 138 z 4.6.2010, s. 11–23).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 51–71).
Zob. tekst skonsolidowany.
Informacja o wejściu w życie Umowy Interbus w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (Dz.U. L 321 z 26.11.2002, s. 44).
Dyrektywa Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiająca dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz.U. L 235 z 17.9.1996, s. 59–75).
Zob. tekst skonsolidowany.
Dyrektywa Rady 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i zastosowania urządzeń ograniczenia prędkości w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych we Wspólnocie (Dz.U. L 57 z 2.3.1992, s. 27–28).
Zob. tekst skonsolidowany.
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 56/83 z dnia 16 grudnia 1982 r. dotyczące wykonania Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami (ASOR) (Dz.U. L 10 z 13.1.1983, s. 1–3).
Decyzja Rady 82/505/EWG z dnia 12 lipca 1982 r. w sprawie zawarcia Umowy w sprawie Międzynarodowych Drogowych Przewozów Pasażerskich w formie Okazjonalnych Przewozów Autokarami i Autobusami (ASOR) (Dz.U. L 230 z 5.8.1982, s. 38).
Umowa w sprawie Międzynarodowych Okazjonalnych Przewozów Pasażerów Autokarami i Autobusami (ASOR) (Dz.U. L 230 z 5.8.1982, s. 39–56).
Ostatnia aktualizacja: 10.12.2023