52008DC0772

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 13.11.2008

KOM(2008) 772 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI

Efektywność energetyczna: realizacja celu 20 procent

KOMUNIKAT KOMISJI

Efektywność energetyczna: realizacja celu 20 procent

STRESZCZENIE

Przywódcy unijni zobowiązali się do redukcji zużycia energii pierwotnej o 20% w stosunku do prognoz na 2020 r. Efektywność energetyczna to najbardziej opłacalny sposób obniżania zużycia energii przy jednoczesnym utrzymaniu niezmienionego poziomu aktywności gospodarczej. Zwiększenie efektywności energetycznej stanowi również wkład w rozwiązanie ważnych wyzwań w dziedzinie energii, jakimi są zmiany klimatyczne, bezpieczeństwo energetyczne oraz konkurencyjność.

Prawodawstwo wspólnotowe dotyczące efektywności energetycznej zostało zaprojektowane w taki sposób, aby zapewnić znaczący wzrost efektywności energetycznej w najbardziej energochłonnych branżach. Obecne prawodawstwo dotyczące efektywności energetycznej samo w sobie nie zapewni jednak wystarczającego poziomu oszczędności energii, aby umożliwić zrealizowanie celu oszczędności na poziomie 20%. Główne przeszkody dla poprawy efektywności energetycznej to niski poziom wdrożenia istniejącego prawodawstwa, brak świadomości konsumentów oraz brak odpowiednich struktur, które spowodowałyby uruchomienie niezbędnych inwestycji w budynki, produkty i usługi zapewniające efektywność energetyczną oraz przyczyniłyby się do ich upowszechnienia się na rynku. Ocena krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii ukazuje rozbieżność między politycznym zobowiązaniami państw członkowskich odnośnie do efektywności energetycznej, a działaniami tych państw. Państwa członkowskie powinny sprawniej i skuteczniej wdrażać prawodawstwo dotyczące efektywności energetycznej. Konieczne jest opracowanie nowych instrumentów, które umożliwiłyby dalsze podnoszenie poziomu efektywności energetycznej.

Komisja proponuje wzmocnienie podstawowego prawodawstwa dotyczącego efektywności energetycznej w odniesieniu do budynków oraz produktów wykorzystujących energię. Zakres przepisów dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków zostanie rozszerzony, tak aby obejmował większą liczbę budynków, ponadto większe znaczenie zostanie nadane certyfikatom efektywności energetycznej oraz sprawozdaniom z kontroli w odniesieniu do systemów ogrzewania i klimatyzacji. Przeprowadzony zostanie przegląd dyrektywy w sprawie etykiet efektywności energetycznej, w wyniku którego jej zakresem objęte zostaną dodatkowe produkty wykorzystujące energię i związane z energią, a nie tylko urządzenia gospodarstwa domowego. Proponuje się dyrektywę ustanawiającą nowy system znakowania opon z myślą o promowaniu wprowadzania na rynek opon energooszczędnych. Aby jeszcze bardziej poprawić efektywność energetyczną dostaw energii Komisja proponuje szczegółowe wytyczne mające ułatwić pobór energii elektrycznej z wysokosprawnych instalacji kogeneracyjnych. Przedstawiony zostanie także komunikat w sprawie kogeneracji. Aby rozwiązać problem braku niezbędnych inwestycji rozważa się nowe inicjatywy finansowe na rzecz efektywności energetycznej, takie jak inicjatywa UE na rzecz finansowania zrównoważonej produkcji energii, które pomogłyby również chronić gospodarkę UE w przypadku pogorszenia warunków finansowych.

Rada Europejska podkreśliła znaczenie europejskich ram dla polityki i środków służących poprawie efektywności energetycznej, tj. europejskiego planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii na rok 2006, zachęcając Komisję i państwa członkowskie do przyspieszenia jego realizacji oraz rozważenia jego ewentualnego przeglądu. W tym celu w 2009 r. Komisja przeprowadzi ocenę planu działania z myślą o przedstawieniu propozycji jego zmian. Zmiany mogłyby polegać na wzmocnieniu zachęt w celu pełnego wykorzystania ulepszeń w dziedzinie efektywności energetycznej, ponadto zmieniony plan uwzględniać będzie kluczową rolę, jaką w obniżaniu zużycia energii mogą odegrać miasta, np. wspierając jeszcze bardziej sieci lokalne takie jak porozumienie między burmistrzami. W skali międzynarodowej Wspólnota będzie nadal promować efektywność energetyczną poprzez zinstytucjonalizowany dialog i partnerstwo.

RYZYKO NIEPOWODZENIA

Zgodnie ze strategicznymi celami europejskiej polityki energetycznej oszczędność energii to dla Unii Europejskiej najbardziej bezpośredni i opłacalny sposób radzenia sobie z głównymi wyzwaniami energetycznymi dotyczącymi zrównoważonego rozwoju, bezpieczeństwa dostaw i konkurencyjności energii[1]. Przywódcy UE podkreślają konieczność zwiększenia efektywności energetycznej w ramach realizacji celów „20-20-20” na 2020 r., dotyczących obniżenia zużycia energii pierwotnej o 20 %[2], zobowiązania do obniżenia o 20 % emisji gazów cieplarnianych oraz osiągnięcia 20 % udziału energii odnawialnej w ogólnym bilansie energetycznym. Zarówno redukcja emisji gazów cieplarnianych, jak i cele dotyczące energii ze źródeł odnawialnych, przyczyniają się do poprawy efektywności energetycznej, z drugiej zaś strony ambitne działania w zakresie efektywności energetycznej znacznie ułatwią osiągnięcie stojących przed Unią celów w zakresie klimatu, zwłaszcza w ramach decyzji dotyczącej wspólnych starań [3].

Jeśli zostanie osiągnięty cel oszczędności rzędu 20%, UE nie tylko zużyje mniej energii pierwotnej o 400 Mtoe, ale również uniknie konieczności wybudowania około tysiąca elektrowni węglowych lub pół miliona turbin wiatrowych[4]. Redukcja emisji dwutlenku węgla wyniesie około 860 Mt[5].

„Negawatogodziny” czyli energia, której zużycia uniknięto dzięki oszczędności, stały się najważniejszym zasobem energetycznym. Na przykład, gdyby w latach 1997–2006 nie nastąpiło zwiększenie efektywności energetycznej, całkowite końcowe wykorzystanie energii wzrosłoby w tym okresie o 115 Mtoe, czyli o 11 %[6]. Stanowi to równowartość 1/3 całkowitego importu ropy naftowej do UE-27 w 2006 r. Oszczędność energii ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii dla UE.

Obecne tendencje we wdrażaniu przepisów przez państwa członkowskie wyraźnie pokazują, że istnieje poważne ryzyko, iż nasz cel dotyczący 20 % oszczędności do roku 2020 może nie zostać zrealizowany. Załącznik 1 zawiera ocenę ilościową oczekiwanych skutków pełnego wdrożenia niektórych konkretnych przepisów i środków w zakresie efektywności energetycznej. Państwa członkowskie są na etapie wdrażania tych przepisów, jest zatem zbyt wcześnie na ocenę wszystkich rezultatów. Jednak jak wynika z bezpośrednich informacji na temat postępów i wdrażania oraz innych wskaźników (zob. sekcja 2), potencjał oszczędności energii nie jest realizowany wystarczająco szybko. Przy prawidłowym wdrożeniu przez państwa członkowskie, omawiane środki powinny zapewnić oszczędność energii o ok. 13 % do 2020 r. Mimo iż byłoby to bardzo znaczne osiągnięcie, zdecydowanie nie spełnia ono potrzeb .

Ostatnie badania dowodzą, że nadal istnieją znaczące możliwości oszczędności energii, co pokazuje wykres 1[7].

Wykres 1. Szacowany potencjał redukcji zużycia energii w 2020 r. [pic] |

Istnieje wiele barier utrudniających osiągnięcie odpowiedniej efektywności energetycznej. W załączniku 2 przedstawiono ogólny zarys czynników stymulujących poprawę efektywności energetycznej oraz barier utrudniających ten proces. Wśród barier dotyczących wszystkich sektorów są: niepełne wdrożenie unijnych przepisów dotyczących efektywności energetycznej, niewystarczający dostęp do finansowania oraz niska świadomość korzyści płynących z oszczędzania energii. W transporcie naprawy wymagają kwestie braków infrastruktury służącej efektywnemu wykorzystanie energii oraz ograniczonego zaangażowanie ze strony sektora. W przypadku przemysłu ewidentnymi utrudnieniami są niska świadomość potencjalnych korzyści oraz wysokie koszty wstępne. Obecna kondycja rynków finansowych nie ułatwia dostępu do finansowania w perspektywie krótkoterminowej.

DOTYCHCZASOWE DZIAłANIA

2.1 Znaczenie efektywności energetycznej

Efektywność energetyczna jest niezmiernie istotna dla obywateli UE. Coraz więcej osób, a także przedsiębiorstw, odczuwa skutki wyższych rachunków za energię. Redukcja zużycia energii jest najlepszą odpowiedzią w perspektywie długoterminowej. Oszczędność energii może z łatwością przynieść korzyści rzędu ponad 1000 EUR rocznie na gospodarstwo domowe; z czego 600 EUR dzięki niższym rachunkom za energię, a pozostałą część dzięki oszczędnościom w innych obszarach[8]. Koszty wstępne nadal jednak stanowią wyzwanie. Ponieważ renowacje zazwyczaj przeprowadza się na wiele lat, dodatkowe koszty związane z poprawą efektywności energetycznej przy tej okazji zwracają się dużo wcześniej niż kończy się okres użyteczności danej renowacji. Niedawny przykład z Francji pokazuje, że ocieplenie dachu przeciętnego domu pozwala zaoszczędzić taką ilość oleju opałowego, że koszty zwracają się w ciągu trzech lat. Bardziej kompleksowe renowacje (np. ocieplenie ścian, wymiana okien) mają dłuższy czas zwrotu.

Efektywność energetyczna jest korzystna dla unijnej gospodarki jako całości, a jeszcze bardziej dla rozwoju lokalnego[9]. Przewiduje się, że bezpośrednie korzyści wynikające z oszczędności energii, w przypadku zrealizowania celu dwudziestoprocentowej redukcji zużycia energii w 2020 r., wyniosą 220 mld EUR rocznie[10]. Pośrednie korzyści ekonomiczne są znacznie wyższe. Energooszczędne produkty i materiały oraz usługi energetyczne to dochodowy rynek, także dla eksportu. Daje to europejskim przedsiębiorstwom możliwość wprowadzania innowacji oraz sprzyja powstawaniu nowych miejsc pracy, często w małych i średnich przedsiębiorstwach (MŚP), ponieważ inwestycje w efektywność energetyczną dotyczą głównie projektów renowacyjnych na małą skalę.

2.2 Narzędzia UE na rzecz efektywności energetycznej

Efektywność energetyczna to rezultat zarówno postępów w realizacji polityki, jak i zastosowania konkretnych działań. Podstawę tworzy rozwój technologiczny, duży wkład ma także prawodawstwo w zakresie ochrony środowiska, w szczególności system handlu uprawnieniami do emisji, oraz polityka mająca na celu ograniczenie emisji z transportu. Podatki i inne środki fiskalne, takie jak pomoc państwa czy też najnowsze instrumenty polityki przemysłowej również stanowią dla rynku ważną zachętę do wdrażania ekonomicznie opłacalnych oszczędności energii. Należy w dalszym ciągu wykorzystywać te skuteczne instrumenty jako podstawę, zwłaszcza w obecnej trudnej sytuacji gospodarczej.

Konkretny wymiar unijnej polityki w zakresie efektywności energetycznej opiera się na pięciu filarach:

(1) ogólne ramy polityczne i działania podejmowane w ramach europejskiego planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii;

(2) krajowe plany działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii w oparciu o dyrektywę w sprawie usług energetycznych[11];

(3) ramy prawne odnoszące się do najważniejszego sektora z punktu widzenia zużycia energii, tj. do budownictwa, oraz do produktów zużywających energię;

(4) instrumenty wspomagające takie jak ukierunkowane dofinansowanie, zapewnianie informacji oraz tworzenie sieci takich jak np. porozumienie między burmistrzami czy sieć Sustainable Energy Europe; a także

(5) międzynarodowa współpraca na rzecz efektywności energetycznej.

Zieloną księgą w sprawie racjonalizacji zużycia energii Komisja zainicjowała debatę na temat efektywnych sposobów wykorzystywania energii[12]. Stwierdzono, iż istnieje możliwość ograniczenia zużycia energii pierwotnej o 20 % do 2020 r. w ekonomicznie opłacalny sposób. W tym celu w 2006 r. opracowano i przyjęto kompleksowy plan działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii [13]. Wskazano w nim sześć kluczowych obszarów[14] o największym potencjale oszczędności energii oraz zaproponowano podjęcie 85 działań i środków na szczeblu unijnym i krajowym. Wśród nich wskazano dziesięć działań priorytetowych; w odniesieniu do wszystkich spośród nich odnotowano znaczne postępy[15]. Wdrażanie planu działania trwa i powinno się zakończyć do 2012 r. Zakończono jedną trzecią działań, ale pozostałe nadal wymagają aktywnego zaangażowania zarówno na szczeblu unijnym, jak i krajowym (zob. także sekcję 4.1 poniżej).

Bardzo ważną pomocą dla indywidualnych konsumentów w oszczędzaniu energii byłyby inteligentne liczniki, etykiety i szczegółowe rachunki za energię pokazujące faktyczne zużycie. Dyrektywa w sprawie usług energetycznych[16] nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia dostępności, po konkurencyjnych cenach, liczników pokazujących faktyczne zużycie energii. Efektywność energetyczna jest także jednym z głównych aspektów prac w ramach Obywatelskiego Forum Energetycznego[17], tj. forum regulacyjnego zainicjowanego niedawno przez Komisję.

2.3 Zmiany na szczeblu unijnym

W ostatnich dziesięcioleciach miał miejsce gwałtowny wzrost gospodarczy, który wpłynął na zwiększenie naszych potrzeb energetycznych (zob. wykres 2 poniżej). Chociaż bogactwo narodowe zwiększyło się ponad dwukrotnie od czasu pierwszego kryzysu paliwowego w latach 70-tych, ilość energii zużywanej na potrzeby tego wzrostu zwiększyła się zaledwie o 30%. Niestety w latach 90-tych poziom korzyści płynących z energooszczędności[18] zaczął powoli spadać i dalej zmniejsza się w bieżącym dziesięcioleciu. Od lat 80-tych ponownie zaczęło wzrastać uzależnienie od importu energii. Import pokrywa ponad połowę potrzeb energetycznych w UE.

Wykres 2. Zmiany niektórych głównych wskaźników dotyczących Europy (1973 r.=100%)[19]

[pic]

W latach 1997–2006 polityka na rzecz efektywności energetycznej w obrębie UE oraz środki wdrożone od 1997 r. w połączeniu ze „zwyczajnym” postępem technologicznym przyczyniły się do zwiększenia efektywności energii końcowej średnio o 1,3 % rocznie[20]. Bez tych oszczędności zużycie energii końcowej w 2006 r. byłoby wyższe o 11 %. Największa poprawa efektywności energetycznej nastąpiła w sektorze przemysłu. Efektywność energetyczna wzrosła w tym sektorze o 24 % w stosunku do poziomu z roku 1997. Efektywność energetyczna w sektorze transportu i w gospodarstwach domowych polepszyła się zaledwie o 9 %, tj. 1,1 % rocznie. Zob. wykres 3 poniżej.

Wykres 3. Tendencje efektywności energetycznej wśród konsumentów końcowych w UE27 (wskaźnik ODEX, 1997 = 100%) [pic] |

Wiele jest jeszcze do zrobienia w obszarze poprawy efektywności wytwarzania i przesyłania energii. Zmniejszone zużycie energii końcowej oznacza jeszcze większe oszczędności u źródła: jeśli konsument końcowy zużyje mniej energii elektrycznej o 1 kWh, oszczędza się 2,5 kWh energii pierwotnej. Oznacza to również, że wszelkie oszczędności energii końcowej mają o wiele większą wartość finansową, niż taka sama ilość zaoszczędzonej energii pierwotnej.

2.4 Zmiany na szczeblu krajowym

Prawodawstwo wspólnotowe w zakresie efektywności energetycznej stanowi podstawę dla krajowych regulacji, ponieważ zapewnia ramy w postaci wymogów prawnych określonych w licznych dyrektywach, natomiast ich wdrożenie pozostawia w gestii państw członkowskich. Wdrożenie nie przebiega jednak wystarczająco szybko : transpozycja następuje powoli a przepisy nie są regularnie egzekwowane na szczeblu krajowym. Państwa członkowskie zaczynają wprowadzać plany finansowe, ale często są one rozproszone. Istnieją również inne przeszkody, takie jak brak informacji, bariery administracyjne i niewystarczająca liczba wykwalifikowanych pracowników.

Dyrektywa w sprawie usług energetycznych[21] określa ogólne ramy dla wielu działań wspierających oszczędność energii, w tym cele orientacyjne w zakresie oszczędności energii[22]. Dyrektywa ma zastosowanie do dystrybutorów energii, operatorów systemu dystrybucji, przedsiębiorstw prowadzących detaliczną sprzedaż energii, a także wszystkich użytkowników energii za wyjątkiem tych, którzy są objęci systemem handlu uprawnieniami do emisji.

Z uwagi na szeroki zakres dyrektywy i zróżnicowany stan rozwoju infrastruktury energetycznej w państwach członkowskich, państwa członkowskie wdrażały i stosowały dyrektywę na bardzo różne sposoby. Komisja dokonuje obecnie oceny krajowych środków wykonawczych.

Zgodnie z dyrektywą każde państwo członkowskie musi złożyć krajowy plan działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii. W planach działania przedstawiona jest krajowa strategia osiągnięcia celu dyrektywy, jakim jest oszczędność energii. W załączniku 3 przedstawiono zwięzłą ocenę krajowych planów działania. Niektóre z nich zawierają spójne i szeroko zakrojone strategie nastawione na realizację celu. Niestety w większości planów zauważalna jest wyraźna rozbieżność pomiędzy politycznymi zobowiązaniami państw członkowskich odnośnie do efektywności energetycznej a działaniami, które te państwa proponują. Rada Europejska zwróciła się z wnioskiem o to, aby krajowe plany działania umieścić w centrum działań mających na celu osiągnięcie unijnego celu związanego z oszczędzaniem energii[23]. Krajowe plany powinny stanowić narzędzie sprawozdawcze dla państw członkowskich, obejmujące wszystkie aspekty prowadzonej polityki w dziedzinie efektywności energetycznej.

2.5 Zmiany na szczeblu regionalnym i lokalnym

Władze lokalne i regionalne mają do odegrania kluczową rolę we wdrażaniu polityki w zakresie efektywności energetycznej. Miasta i regiony są zwykle odpowiedzialne za wydawanie pozwoleń na budowę, zachęty podatkowe oraz właściwe stosowanie przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego i budownictwa. Coraz częściej zachęcają one również do efektywności energetycznej poprzez politykę zamówień publicznych.

Uwzględniając powyższe argumenty, w 2007 r. Komisja zainicjowała porozumienie między burmistrzami. W ramach tego programu miasta i regiony zobowiązują się do obniżenia emisji gazów cieplarnianych o ponad 20 % do 2020 r. oraz do opracowania w tym celu planu działania na rzecz zrównoważonej polityki energetycznej. Daje to możliwość przyjęcia uwzględniającej wszystkie aspekty perspektywy lokalnej i stworzenia planu obejmującego kwestie efektywności energetycznej, energii odnawialnej, transportu miejskiego i zamówień publicznych, który przyniesie korzyści nie tylko w wymiarze ekonomicznym, ale również środowiskowym i społecznym.

KOLEJNE KROKI

Komisja proponuje pakiet efektywności energetycznej obejmujący następujące elementy: wniosek w sprawie przekształcenia dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków; wniosek w sprawie dokonania przeglądu dyrektywy w sprawie etykiet efektywności energetycznej; wniosek w sprawie nowej dyrektywy ustanawiającej system oznakowania opon; decyzję Komisji ustanawiającą wytyczne precyzujące sposób obliczania ilości energii elektrycznej otrzymywanej w wyniku kogeneracji; komunikat w sprawie kogeneracji.

Pakiet został omówiony poniżej w sekcjach 3.1 – 3.3.

3.1 Charakterystyka energetyczna budynków – nowy sposób wykorzystywania potencjału

Zużycie energii w budynkach mieszkalnych i usługowych odpowiada za około 40 % całkowitego zużycia energii końcowej w UE oraz 36 % całkowitej wielkości emisji CO2 w UE. Potencjał oszczędności energii do 2020 r. jest w tym przypadku znaczący: wykonalne jest zmniejszenie zużycia energii w tym sektorze o 30 %. Odpowiada to redukcji zużycia energii końcowej w UE o 11 %. Niemniej jednak zużycie energii w omawianym sektorze stale wzrasta.

[pic]

Dyrektywa w sprawie budynków[24] zapewnia ramy dla konkretnych działań i wymogów na szczeblu państw członkowskich, jej przegląd oznacza zatem uproszczenie, sprecyzowanie i wzmocnienie przepisów. Państwa członkowskie będą nadal odpowiedzialne za ustalanie konkretnych wymogów. Komisja proponuje wyeliminowanie progu 1 000 m2 w odniesieniu do istniejących budynków poddawanych poważnym remontom[25]: wymogi w zakresie efektywności energetycznej będą zatem miały zastosowanie do większej liczby budynków. Certyfikaty efektywności energetycznej powinny stać się bardziej wiarygodne a systemy ogrzewania i klimatyzacji powinny być regularnie kontrolowane; ponadto państwa członkowskie opracują krajowe plany na rzecz budynków energooszczędnych. Zaproponowane zmiany dają państwom członkowskim możliwość wykorzystania ponad połowy pozostającego potencjału ekonomicznie opłacalnej poprawy w tym rozproszonym sektorze (60–80 Mtoe lub 5–6% rocznie całkowitego zapotrzebowania na energię pierwotną w 2020 r.)

W 2009 r. Komisja zapoczątkuje szeroko zakrojoną kampanię promocyjną, której celem będzie podniesienie świadomości potencjału oszczędności wśród wszystkich uczestników łańcucha budowlanego; kampania ta obejmie istniejącą platformę w dziedzinie budownictwa oraz uzupełni inicjatywę rynków pionierskich na rzecz zrównoważonego budownictwa. Celem tych dwóch inicjatyw jest przyspieszenie wprowadzenia na rynek innowacyjnych, zrównoważonych i efektywnych energetycznie rozwiązań dla budownictwa. Komisja będzie również współpracować z partnerami społecznymi w celu promowania inwestycji w sektorze.

Sama Komisja również posiada duże budynki i pracuje nad certyfikacją ich efektywności energetycznej, tak aby spełniały one wymogi dyrektywy.

3.2 Efektywność energetyczna produktów

Komisja przedstawiła wniosek o rozszerzenie zakresu dyrektywy w sprawie ekoprojektu jako część planu działania na rzecz zrównoważonej polityki przemysłowej oraz zrównoważonej konsumpcji i produkcji[26]. Kolejny wniosek dotyczy przeglądu dyrektywy w sprawie etykiet efektywności energetycznej[27]. Obydwa instrumenty obejmą zarówno komercyjne i przemysłowe produkty zużywające energię, jak i produkty związane z energią, takie jak okna i silniki wykorzystywane w budynkach. Zmieniona dyrektywa w sprawie etykiet będzie, w stosownych przypadkach, określała minimalne klasy energetyczne, poniżej których produkty nie będą mogły być przedmiotem zamówień publicznych ani być obejmowane zachętami ze strony organów publicznych.

Propozycja systemu oznakowania opon również stanowi część tego pakietu. Jej celem jest promowanie wprowadzenia na rynek opon energooszczędnych, znanych również pod nazwą opon o niskim oporze toczenia (LRRT).

Oczekuje się, że do wiosny 2009 r. Komisja przyjmie środki w zakresie ekoprojektu dotyczące m.in. żarówek (prowadzące do wycofania z rynku nieoszczędnych żarówek), sprzętu elektrycznego w trybie czuwania, oświetlenia ulic i biur, zewnętrznych zasilaczy oraz dekoderów telewizyjnych. W 2009 r. zostaną także zaproponowane środki obejmujące bojlery i ogrzewacze wody, telewizory, silniki oraz niektóre artykuły gospodarstwa domowego. Przykładem potencjalnych korzyści może być zastąpienie średniej wielkości bojlera domowego o klasie „M” (zasilanie 22kW), który jest obecnie jednym z najczęściej kupowanych produktów tego rodzaju, modelem o wysokiej efektywności energetycznej, dające roczne oszczędności kosztów zużycia paliwa rzędu 250–300 EUR. Okres zwrotu wynosi około 5–6 lat[28]..

3.3 Kogeneracja

Kogeneracjia to wysoce wydajna technika wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej. Ze względu na konieczność równoległego obciążenia cieplnego, kogeneracja jest używana w ogrzewaniu miejskim i w przemyśle. Dyrektywa w sprawie kogeneracji[29] promuje wysoce wydajną produkcję ciepła i energii elektrycznej w skojarzeniu. W celu zapewnienia pełnego wdrożenia dyrektywy przyjęto szczegółowe wytyczne. Wyjaśniają one procedury i definicje w celu ujednolicenia metodykę określania ilości energii elektrycznej z kogeneracji[30]. Umożliwiają także lepsze wdrożenie dyrektywy przez państwa członkowskie.

W komunikacie Komisji zaprezentowano dalsze możliwości rozwoju kogeneracji.

3.4 Finansowanie

Istnieją plany finansowe mające na celu wsparcie inwestycji na rzecz zwiększania efektywności energetycznej[31]; ich pierwsze rezultaty są pozytywne: efektywność energetyczna jest uwzględniana w coraz większej liczbie projektów dotyczących rozwoju i rewitalizacji miast. Na przykład w Niemczech, w latach 1990–2006 sfinansowano działania na rzecz efektywności energetycznej w 2,5 mln gospodarstw domowych. Tylko w 2006 r. inwestycje przyniosły długoterminową redukcję emisji CO2 o ponad 1 mln ton rocznie i zapewniły 220 000 miejsc pracy na ten rok, głównie w przemyśle budowlanym. W kilku innych państwach członkowskich są podejmowane podobne inicjatywy.

Niewątpliwie w tego rodzaju działaniach leży potencjał, ale wciąż nie jest on powszechnie dostrzegany, skutkiem czego podejmowane inicjatywy są rozproszone. Stworzenie skutecznych środków na rzecz efektywności energetycznej, ukierunkowanych na gospodarstwa domowe i MŚP, wymaga dobrze skoordynowanych ram finansowania ze źródeł prywatnych, krajowych i unijnych, które byłyby zgodne z prawodawstwem wspólnotowym. Źródła unijne obejmują fundusze strukturalne. Fundusze wspólnotowe, takie jak Inteligentna Energia, a także pożyczki, mogą spowodować powielanie takich inicjatyw w całej UE. Standardy te mogą następnie posłużyć jako wzór do naśladowania na szczeblu krajowym.

Komisja współpracuje również z EBI oraz EBOR nad stworzeniem inicjatywy UE na rzecz finansowania zrównoważonej produkcji energii, której zamierzeniem jest uruchomienie dofinansowania na szeroką skalę z rynków kapitałowych, obejmującego inwestycje w efektywność energetyczną, energię odnawialną, czyste wykorzystywanie paliw kopalnych oraz skojarzoną produkcję ciepła i energii elektrycznej z wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii w miastach europejskich. Trudna sytuacja na rynkach finansowych sprawia, że konieczne jest rozważenie korzyści, jakie przyniosłoby zastosowanie instrumentu wspieranego ze środków publicznych. Konieczne jest podjęcie wspólnych wysiłków w celu zbadania możliwości stworzenia nowych, innowacyjnych mechanizmów finansowych, które umożliwiłby prowadzenie korzystnych społecznie inwestycji w efektywność energetyczną, charakteryzujących się poziomem ryzyka nieuwzględnianym przez rynki.

Holistyczne ujęcie wsparcia finansowego, nie tylko na rzecz efektywności energetycznej, lecz również wszystkich działań politycznych przyczyniających się do przeciwdziałania zmianom klimatycznym oraz zapewnienia dostaw energii, stanie się częścią odnowionej strategii lizbońskiej pod koniec tego roku. W czasach, gdy zasoby publiczne są ograniczone, konieczne jest zagwarantowanie, że fundusze publiczne będą wydawane w obszarach, w których w najbardziej efektywny sposób mogą przyczynić się do osiągnięcia celów europejskich.

W związku z bezprecedensowym kryzysem, jaki dotknął międzynarodowe rynki finansowe, w systemie finansowym rozpoczął się długotrwały proces deleverage. Konieczne jest znalezienie odpowiedzi na pytanie o to, skąd wziąć środki finansowe na poprawę efektywności energetycznej. Komisja wraz z państwami członkowskimi rozważy możliwe działania w celu wsparcia efektywności energetycznej i ekologicznych technologii, np. w budynkach oraz niezanieczyszczających samochodach, co otworzyłoby nowe perspektywy dla gospodarki, w tym dla MŚP, pomagając równocześnie EU w realizacji jej celów w dziedzinie zmian klimatu. Inna opcja, która będzie przedmiotem dalszych rozważań, polega na stymulowaniu popytu na efektywne energetycznie towary i usługi poprzez ulgi podatkowe i inne ukierunkowane działania fiskalne[32].

W ramach programów polityki spójności na wsparcie efektywności energetycznej w latach 2007-20013 przywidziano ponad 4,2 mld EUR. Fundusze polityki spójności wspierają szeroki zakres działań w tej dziedzinie, między innymi poprawę efektywności energetycznej w przemyśle, handlu, transporcie i w budynkach publicznych, kogenerację i lokalną produkcję energii, innowacje na rzecz zrównoważonego wytwarzania energii oraz szkolenia w dziedzinie monitorowania i oceny charakterystyki energetycznej. Ponadto w nowych państwach członkowskich w ramach polityki spójności pod pewnymi warunkami wspiera się inwestycje w efektywność energetyczną budynków mieszkalnych. Ponieważ niektóre z wymienionych działań mogą być finansowane w ramach innych pozycji w budżecie polityki spójności, takich jak badania i rozwój technologiczny czy rewitalizacja terenów miejskich i wiejskich, oczekuje się, że faktyczna kwota środków dostępnych na wsparcie europejskiej polityki energetycznej będzie znacznie wyższa. Oprócz tego uzyskanie dodatkowych funduszy na wsparcie programów operacyjnych mogą instytucjom zarządzającym umożliwić instrumenty finansowe, w tym finansowanie wierzycielskie i fundusze equity udostępniane przez EBI (np. poprzez pożyczki w ramach programu strukturalnego) i EBOR.

Komisja zbada również możliwości szerszego powiązania wsparcia publicznego z rezultatami w dziedzinie efektywności energetycznej, zgodnie z tym, co zasugerowano w proponowanej dyrektywie w sprawie etykiet efektywności energetycznej do produktów związanych z energią. Jednym z wariantów może być zmieniona dyrektywa w sprawie usług energetycznych.

Na wiosnę 2009 r. Komisja przedstawi komunikat dotyczący finansowania technologii niskoemisyjnych. Komisja przygotowuje również przegląd dyrektywy w sprawie opodatkowania produktów energetycznych, która zapewni poprawione ramy umożliwiające regulowanie kwestii efektywności energetycznej oraz emisji CO2 poza systemem handlu uprawnieniami do emisji[33].

DALSZE DZIAłANIA

4.1 Ocena europejskiego planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii (EEAP)

Zgodnie z założeniami planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii, w 2009 r. Komisja dokona oceny planu działania i przygotuje zmieniony dokument, zgodnie z zaleceniem Rady Europejskiej. Punktem wyjścia powinien być potencjał oszczędności i ekonomiczna opłacalność narzędzi politycznych. Konieczne jest dokonanie analizy prawodawstwa UE dotyczącego efektywności energetycznej. Efektywność energetyczna musi zostać w pełni zintegrowana z szerzej pojętą polityką energetyczną, przede wszystkim z pakietem energetyczno-klimatycznym UE oraz zawartymi w nim dynamicznymi działaniami politycznymi w zakresie emisji CO2 i energii odnawialnej. Plan działania będzie stanowił dopełnienie systemu handlu uprawnieniami do emisji (ETS). W dłuższej perspektywie, tzn. do roku 2030 czy 2050, cele muszą być bardziej ambitne. Warunkiem wstępnym jest istnienie wspólnie uzgodnionego systemu weryfikacji lub pomiaru oszczędności energii[34] oraz prawidłowe przeprowadzenie ocen skutków.

Plan będzie skupiał się na sektorach dostaw, przesyłu i zużycia energii. Nadal szczególną uwagą będzie obejmowany sektor budowlany: ponieważ w miastach żyje coraz więcej ludzi, stanowią one naturalny obszar działań na rzecz zwiększenia efektywności. Porozumienie między burmistrzami oraz podobne sieci miast mają kluczowe znaczenie w realizacji tych ambitnych planów. Miasta dostarczają również możliwości w zakresie usprawnienia transportu miejskiego oraz wykorzystania pojazdów elektrycznych. W sytuacji, gdy aż za 23 % łącznej wielkości emisji CO2 odpowiada transport drogowy[35], głównym wyzwaniem dla UE staje się zmniejszenie energochłonności i emisji pojazdów. Na szczególną uwagę zasługują również technologie informacyjno-komunikacyjne, jako że oparte na nich rozwiązania mogą umożliwić między innymi ciągłe monitorowanie i kontrolę zużycia energii oraz jego automatyzację, a także udostępnić konsumentom w czasie rzeczywistym (lub bliskim rzeczywistego) informacje na temat zużycia energii i jego kosztów. Na początku przyszłego roku Komisja przedstawi komunikat i zalecenie, w których wskazane zostaną konkretne działania służące pokonaniu barier i wykorzystaniu w pełni możliwości TIK w zakresie poprawy efektywności wykorzystania energii.

4.2 Stosunki międzynarodowe

Wspólnota wymienia poglądy oraz najlepsze praktyki w zakresie efektywności energetycznej z krajami trzecimi. Efektywność energetyczna zajmuje wysoką pozycję w harmonogramach spotkań w ramach dialogów dwustronnych prowadzonych z Brazylią, Chinami, Indiami, Rosją, i Stanami Zjednoczonymi oraz krajami przystępującymi, a także w kontekście europejskiej polityki sąsiedztwa. W ujęciu regionalnym kwestia poruszana jest między innymi w ramach współpracy energetycznej w partnerstwie euro-śródziemnomorskim, w ramach procesu z Baku z partnerami z Europy Wschodniej, Kaukazu i Azji Środkowej, jak również w ramach partnerstwa energetycznego między Afryką a UE. W odniesieniu do stosunków wielostronnych, w czerwcu G8 i Wspólnota zatwierdziły ustanowienie międzynarodowego partnerstwa na rzecz współpracy w dziedzinie efektywności energetycznej (ang. International Partnership for Energy Efficiency Cooperation)[36]. Proces dialogu z Heiligendamm stanowi podobne ramy ustanowione przez państwa G8. Wspólnota jest sygnatariuszem Protokołu do Karty energetycznej w sprawie efektywności energetycznej i związanych z nią aspektów ochrony środowiska.

WNIOSKI

Energia i jej zużycie to sprawa, która dotyczy wszystkich. Efektywność energetyczna jest synonimem walki ze zmianami klimatycznymi, poprawy bezpieczeństwa energetycznego, realizacji celów strategii lizbońskiej oraz zmniejszenia kosztów ponoszonych przez wszystkich obywateli UE.

Priorytetem oraz wspólnym celem Wspólnoty musi nadal być podnoszenie świadomości na temat korzyści płynących ze zwiększenia efektywności energetycznej oraz osiągnięcia co najmniej 20 % oszczędności energii. Należy zintensyfikować działania na rzecz wdrożenia polityki energetycznej, w szczególności za pośrednictwem krajowych planów działania; ponadto należy energicznie przeprowadzić inicjatywy ujęte w pakiecie przez proces legislacyjny. Proponowane działania, wraz z zachętami finansowymi, opodatkowaniem energii oraz zwiększaniem świadomości doprowadzą do uzyskania trwałych i solidnych wyników.

ANNEX 1

Expected annual primary energy saving potential by 2020 for EU27 for some specific Energy Efficiency measures (full implementation)

Measures | Yearly primary energy savings by 2020 compared to 'business as usual' scenario in Mtoe | Yearly primary energy savings by 2020 compared to 'business as usual' scenario in % | Reference document[37] |

1 | energy services Dir 2006/32/EC | Max 193 | Max 9.8% | COM(2008)11(as of 2016) |

2 | eco-design Dir 2005/32/EC (appliances) and labelling framework Dir 92/75/EC energy star agreement with USA | 96 2 | 4.9% 0.1% | EuP preparatory studies http://ec.europa.eu/energy/demand/legislation/eco_design_en.htm#consultation_forum |

3 | buildings Dir 2002/91/EC | 130 | 6.6% | SEC(2006)1174 |

4 | cogeneration Dir 2004/8/EC | 23 | 1.2% | COM(2002)415 |

5 | fuel efficiency in road vehicles - CO2&cars –public procurement | 36 | 1.9% | COM(2007)856 & SEC(2007)1723 COM(2007)817 |

6 | car fuel efficiency labelling Dir 1999/94/EC |

7 | urban transport - integrated approach | 20 | 1.1% | Policy assessment of the CIVITAS initiative |

TOTAL NET (taking into account the interplay of measures and the witnessed implementation speed) | 256 | 13% |

OBJECTIVE EU27 in 2020 | 394 | 20% |

Note: PRIMES model 'business as usual' baseline projections (update 2007) in 2020: EU27 TOTAL primary energy consumption = 1968 Mtoe. |

ANNEX 2

Energy saving potentials by final energy consuming sector and key drivers, actors and barriers for energy efficiency improvements

Households and commercial buildings | 41% | 30% | EU and national/regional legal requirements Technological developments Financial and fiscal incentives Energy services Companies Information instruments (e.g. labelling, certificates, metering, campaigns) Behaviour trends | High up-front costs Owner-tenant dilemma Lack of awareness on the benefits Overestimation of the investment needs No access to attractive financing options Energy efficiency not recognized as business opportunity | Property owners and tenants Construction business Financial institutions Consumer associations National/local authorities EU institutions |

Transport | 31% | 20% | EU and national/regional legal requirements Consumer awareness Information campaigns Labelling High energy prices | Lack of information Limited commitment from transport industry Insufficient infrastructure (e.g. poor urban planning, limited public transport) Behaviour patterns | Transport companies Associations Citizens National/local authorities European institutions |

Industry | 28% | 19% | High energy and carbon prices Voluntary and mandatory agreements Improved energy efficiency of production processes | High up-front costs Limited commitment Low awareness of the benefits Overestimation of the investment needs Lack of financing Low share of energy in production costs | Companies Industry associations National/local authorities European institutions |

- ANNEX 3

Assessment of the National Energy Efficiency Action Plans

This Annex gives a concise summary of the assessment of the National Energy Efficiency Action Plans (NEEAPs) submitted by all Member States under Directive 2006/32/EC[39].

Background

In accordance with Article 14 (2) of the Directive, Member States were required to submit their first NEEAPs to the Commission not later than 30 June 2007.

For the purpose of the first NEEAP, each Member State should have adopted an overall national indicative savings target of 9% or higher[40], to be achieved in 2016, and an intermediate national indicative savings target for 2010. NEEAPs are intended to set out the national strategies of Member States towards the overall and intermediate national indicative targets. Member States should show, in particular, how they intend to comply with the Directive's provisions on the exemplary role of the public sector and the provision of information and advice on energy efficiency to end users.

The first NEEAPs should stimulate the translation of energy saving objectives into concrete and coherent measures and actions at the level of each Member State and set implementation milestones. The plans should trigger an exchange of experience between the Member States and create a dialogue between the Commission and Member States. Subsequent implementation, monitoring and evaluation of the strategies and the measures identified, complemented by benchmarking and a ‘peer review’ process at European level, should help Member States learn from the successes and mistakes of others and should facilitate the diffusion of best practices throughout the EU.

Assessment of the NEEAPs

The first NEEAPs propose a wide diversity of policy packages and measures targeting different end-use sectors. Many NEEAPs demonstrate coherent and comprehensive strategies towards the intermediate and overall targets, backed by institutional and financial provisions. A number of NEEAPs clearly identify their priority end-use sectors or policy tools.

In contrast, some NEEAPs show piecemeal thinking with a scattering of fragmented energy efficiency measures. The absence, or sporadic indication of savings estimates in the majority of NEEAPs, along with the mostly limited degree of detail about assumptions made in estimating savings from different measures, have impeded the quantitative assessment of the NEEAPs and how realistic they are. In addition, for several Member States there is a considerable gap between the political commitment to energy efficiency and the measures adopted or planned, as reported in the NEEAPs, and the resources attributed to preparing it.

Almost all Member States have introduced 9% national indicative energy savings target for 2016 calculated in line with Annex I of the Directive. Some Member States have committed to targets that exceed 9%: Italy 9.6%, Cyprus 10%, Lithuania 11%, and Romania 13.5%. This is very positive. Other Member States have indicated that they expect savings from measures to go beyond 9% without committing to the higher target (Luxembourg 10.4%, Ireland 12.5% and the United Kingdom 18%). A number of Member States indicate that the NEEAPs form part of their strategy to reach the 20% reduction in energy demand by 2020, among them Austria, Ireland and Sweden. A few Member States fail to comply with some provisions related to the setting of national indicative savings targets. Non-conformity is related in particular to the calculation methodology set out in Annex I and to the 2008-2016 timeframe.

Ongoing measures that qualify as "early action"[41] dominate the majority of NEEAPs and some Member States indicate stricter interpretation of such early actions. Some Member States explicitly indicate the share of savings from early action. In contrast, the NEEAPs of some Member States such as Estonia, Latvia and Poland rely extensively on new measures, though it is difficult to assess whether certain Member States will be able to deliver in accordance with their strategies given the brief descriptions of measures and the absence of saving estimates.

Measures in the buildings sector, especially residential buildings, have been at the heart of most NEEAPs. Numerous measures target refurbishment of existing buildings. Some Member States declare ambitious strengthening of building codes and support passive or low-energy house buildings. With varying degrees of detail, almost all NEEAPs also include measures in the tertiary, transport and industrial sectors However, as regards agriculture, the only NEEAPs to include measures specific to this sector are from Latvia, the Netherlands, Spain and Sweden. Some NEEAPs have included measures that fall outside the scope of the Directive. Most commonly these include fuel switch and power generation, including large Combined Heat and Power installations, biomass district heating, network loss reduction, biofuels, measures in international transport, and measures that have some impact on the Emission Trading Scheme.

In addition, many of the NEEAPs include a number of promising horizontal measures. The majority of the NEEAPs propose a range of measures to fulfil the provisions regarding the exemplary role to be played by the public sector, but some Plans contain little or no information in this regard. However, few NEEAPs demonstrate good strategies for communicating the exemplary role of the public sector. Public procurement is a key element in capturing the power of the public purse for energy efficiency and the majority of NEEAPs contain public procurement measures. However, it is not always clear if these measures contain concrete requirements, as called for in Annex VI of the Directive, and exactly how these would be met.

Most Member States have introduced a variety of information measures. These range from measures aimed at altering general public behaviour, such as public awareness raising campaigns, public training and education, advice on energy use and general information sources like web tools and publications, to measures that target business entities. The latter comprise sector-focussed information campaigns, trainings for professionals, energy audits and energy efficiency publications for professional stakeholders.

A number of NEEAPs provide good examples of best practices and innovative measures with a strong set of diverse information measures that target the general public and businesses.

Conclusions

The analysis of the NEEAPs has shown that many Member States already recognised that with an integrated approach these national plans can become the key tool not only for the effective implementation of Directive 2006/32/EC, but also for the real push to achieving energy savings which go beyond obligations arising from the current EU legislation on end-use energy efficiency. The Commission recognises the great potential that NEEAPs could play to help with getting better focus and streamlining of Member States' policy, legal and support actions to help their citizens and all local market actors save energy in a cost-effective way, thus reducing emissions of greenhouse gases, increasing the competitiveness of European businesses and improving energy security of the EU. Given the growing importance of energy saving to energy security and sustainable development of the EU, the Commission would welcome Member States taking the initiative to further improve their current NEEAPs (eg. add/improve measures for important areas/sectors not sufficiently covered in their current plans, provide further details of planned actions, etc).

Lessons for the future

The current NEEAPs could play a more important role. National plans will only be effective when they stand for real action: it should set a quantitative, measurable target with a time schedule and concrete steps on who is doing what and the budgetary and human resources available. National plans should require the competent national authorities to work together. Administrative structures should be in place with a clear division of responsibilities. Member States should also ensure that sufficient resources are made available for the promotion of energy efficiency services, information provision and monitoring.

Also ideally, the EU's Efficiency Action Plan could be linked more closely to the national efficiency plans and the latter could take into account longer term time horizons (e.g. 2030, 2050) and more ambitious targets that are agreed to by the Member States at EU level. Integration with other reporting obligations, especially those related to climate protection - e.g. alignment of reporting periods, streamlined methodologies on calculation of energy savings and reduction of CO2 emissions - would reduce the reporting burden already carried by the Member States.

[1] COM(2007) 1 wersja ostateczna.

[2] Rada Unii Europejskiej, konkluzje prezydencji z 8 i 9 marca 2007 r. (7224/1/07).

[3] COM(2008) 17.

[4] W oparciu o założenie, że każda elektrownia ma moc 600 MW i działa przez 7000 godzin rocznie; w przypadku wiatru: przeciętna turbina o mocy 4 MW w 2020 r., działająca przez 2300 godzin rocznie.

[5] Zastosowano domyślny współczynnik emisji na 2020 r., obliczony jako stosunek zużycia energii pierwotnej do wielkości emisji CO2. Domyślny współczynnik emisji oparty jest na bazie w modelu PRIMES (aktualizacja z 2007 r.), dostępnej pod adresem: http://ec.europa.eu/dgs/energy_transport/figures/trends_2030_update_2007/index_en.htm, i jest zależny od proporcji wykorzystywanych paliw w 2020 r.

[6] Projekt Odyssee, 115 Mtoe energii końcowej odpowiada około 180 Mtoe energii pierwotnej.

[7] Badanie dotyczące potencjału oszczędności energii w państwach członkowskich UE, państwach kandydujących i państwach należących do EOG. Fraunhofer ISI et al ; wstępne wyniki.

[8] W oparciu o przeciętne wydatki konsumpcyjne na gospodarstwo domowe w 2005 r. (tj. 1 192 w standardzie siły nabywczej (PPS) w odniesieniu do energii elektrycznej, gazu i innych paliw oraz 1 121 pps w odniesieniu do transportu) z 20 % czynnikiem wzrostu do roku 2020.

[9] Konkluzje Rady Europejskiej z 22 i 23 marca 2005 r., 7619/05, konkluzja 1.

[10] COM(2006) 545 wersja ostateczna. Szacowane oszczędności rzędu 390 Mtoe; przy 96 USD za baryłkę ropy bez podatku stanowi to równowartość 220 mld EUR.

[11] Dyrektywa 2006/32/WE (Dz.U. L 114, s. 6).

[12] COM(2005)265 wersja ostateczna; 22.6.2005.

[13] COM(2006) 545 wersja ostateczna.

[14] (1) Wymogi efektywności energetycznej w odniesieniu do produktów, budynków i usług, (2) przetwarzanie energii, (3) transport, (4) finansowanie i ustalanie cen, (5) zachowania dotyczące energii oraz (6) partnerstwa międzynarodowe.

[15] Przykładowe działania priorytetowe: Etykiety sprzętu i urządzeń oraz ustalenie minimalnych norm efektywności energetycznej, przyjęcie wymogów dotyczących charakterystyki energetycznej budynków oraz budynków o bardzo niskim zapotrzebowaniu na energię, zwiększenie wydajności wytwarzania i dystrybucji energii, zapewnienie efektywnego wykorzystania paliw w samochodach, ułatwienie odpowiedniego finansowania inwestycji w efektywność energetyczną, spójne stosowania opodatkowania oraz efektywność energetyczna na obszarach zabudowanych.

[16] Dyrektywa 2006/32/WE, art. 13.

[17] Pierwsze spotkanie Obywatelskiego Forum Energetycznego odbyło się w Londynie w dniach 27 i 28 października 2008 r.

[18] Energooszczędność jest mierzona intensywnością energetyczną, czyli ilością energii potrzebnej do wyprodukowania jednostki. Większa efektywność energetyczna oznacza redukcję zużycia energii w odniesieniu do danego działania, danej usługi lub danego towaru, ale niekoniecznie oznacza oszczędność energii, ponieważ ogrzewamy i chłodzimy większą ilość mieszkań, przejeżdżamy więcej kilometrów i używamy więcej urządzeń elektrycznych.

[19] W związku z ograniczeniem dostępności danych wykres obejmuje wszystkie państwa UE-27 za wyjątkiem państw bałtyckich i Słowenii. Jeśli nie zaznaczono inaczej, wykorzystane zostały dane Eurostatu.

[20] Podstawa: ODEX. Jest to wskaźnik alternatywny w stosunku do wskaźnika ogólnej energochłonności zastosowanego w projekcie ODYSSEE. Został on uzyskany poprzez zsumowanie zmian jednostek zużycia na poszczególnych poziomach, w ujęciu podsektorowym lub pod względem zużycia końcowego, odnotowanych w określonym okresie. Wskaźnik ODYSSEE nie obejmuje wielu czynników takich jak zmiany strukturalne i inne zmiany niezwiązane z efektywnością energetyczną (np. efekt odbicia). Zob. także: www.odyssee-indicators.org.

[21] Zob. przypis 11 powyżej.

[22] Artykuł 4.

[23] Rada Unii Europejskiej, konkluzje prezydencji z 19 i 20 czerwca 2008 r. (11018/08).

[24] Dyrektywa 2002/91/WE (Dz.U. L 1, s. 65).

[25] Zgodnie z definicją poważny remont to: albo inwestycja o wartości powyżej 25 % wartości całego budynku (z wyłączeniem gruntu), albo remont strukturalny ponad 25 % powłoki budynku. Dlatego też wymogi te w większości przypadków nie obejmą remontu mieszkania w dużym bloku wielorodzinnym.

[26] COM(2008) 399 wersja ostateczna.

[27] Dyrektywa 92/75/EWG (Dz.U. L 297, s. 16).

[28] Wstępne badania dotyczące ekoprojektu bojlerów CH-Boilers – VHK, Delft 30.9.2007; www.ecoboiler.org

[29] Dyrektywa 2004/8/WE (Dz.U. L 52, s. 50).

[30] Zob. załącznik II do dyrektywy 2004/8/WE.

[31] Europejski Bank Inwestycyjny i Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju zapewniają instrumenty finansowe skierowane do różnych beneficjentów. Na szczeblu unijnym istnieją fundusze polityki spójności, siódmy program ramowy w zakresie badań i rozwoju technologicznego oraz inne źródła, takie jak Globalny Fundusz Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej.

[32] COM (2008) 706 wersja ostateczna z 29.10.2008: Przezwyciężenie kryzysu finansowego i wyjście na prostą: europejskie ramy działania.

[33] Dyrektywa 2003/96/WE (Dz.U. L 283, s. 51).

[34] Powinniśmy być w stanie zmierzyć rzeczywistą energooszczędność. Nie istnieje wspólna metodyka pomiaru efektywności energetycznej, niemniej jednak wykorzystuje się w tym celu kilka wskaźników, co zostało przedstawione w niniejszym komunikacie. Dyrektywa w sprawie usług energetycznych przewiduje dalszy rozwój spójnej metodyki pomiaru, zaś państwa członkowskie pracują wraz z Komisją nad opracowaniem wspólnych wytycznych dotyczących takiej metodyki.

[35] Europejska Agencja Środowiska, Annual European Community Greenhouse Gas Inventory 1990-2005 oraz Inventory Report 2007, s. 88.

[36] Chiny, Indie oraz Korea Południowa również zatwierdziły międzynarodowe partnerstwo na rzecz współpracy w dziedzinie efektywności energetycznej.

[37] The reference documents contain projected effects of the proposed policies therein at the time of their adoption, expressed either in final or primary energy demand percentages. The ratio between final and primary energy saving is approximately 2:3.

[38] Source: see note 7 supra.

[39] More detailed results of the assessment of NEEAPs will be presented in a separate Commission Staff Working Document planned to be produced by the end of 2008.

[40] Percentage of saved final energy consumption of non ETS sectors to be measured in 2016 in relation to the average final energy consumption during five-year period previous to the implementation of the Directive for which official data are available (Directive 2006/32/EC (OJ L 114, p. 64), Annex 1).

[41] Energy improvement measures initiated by the Member State not earlier than 1995 (in certain limited cases not earlier than 1991) that have a long-lasting effect, which will still lead to energy savings in 2016 (Directive 2006/32/EC, Annex 1).