27.3.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 83/34

---

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2015/479

z dnia 11 marca 2015 r.

w sprawie wspólnych reguł wywozu

(tekst jednolity)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1061/2009 (3) zostało znacząco zmienione (4). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2)	Wspólna polityka handlowa powinna być oparta na jednolitych zasadach.

(3)	Należy ustanowić wspólne reguły wywozu z Unii.

(4)

We wszystkich państwach członkowskich wywóz jest prawie całkowicie zliberalizowany. W takich warunkach staje się możliwe przyjęcie w Unii zasady, zgodnie z którą wywóz do państw trzecich nie podlega żadnemu ograniczeniu ilościowemu, z zastrzeżeniem odstępstw przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz bez uszczerbku dla środków, jakie państwa członkowskie mogą podejmować zgodnie z Traktatem.

(5)	Jeśli w następstwie wyjątkowej zmiany na rynku państwo członkowskie uzna, że środki ochronne mogą być konieczne, Komisja powinna być o tym powiadomiona.

(6)	Niezbędne jest, aby na poziomie Unii, w szczególności w oparciu o takie informacje, przeprowadzać badanie warunków wywozu, zmiany tych warunków oraz różnych aspektów sytuacji gospodarczej i handlowej, jak też, w zależności od przypadku, środków do podjęcia.

(7)	Rzeczą niezbędną może wydawać się wykonywanie przez Unię nadzoru nad wywozem lub stworzenie tymczasowych środków ochronnych, a to w celach zapobiegawczych, dla sprostania nieoczekiwanym praktykom.

(8)	Środki ochronne niezbędne ze względu na interesy Unii powinny zostać przyjęte przy należytym uwzględnieniu istniejących zobowiązań międzynarodowych.

(9)

Konieczne jest upoważnienie państw członkowskich, mających międzynarodowe zobowiązania ustanawiające, w przypadku wystąpienia rzeczywistych bądź potencjalnych trudności w zaopatrzeniu, system przydzielania produktów naftowych między umawiającymi się stronami, do wykonywania tych zobowiązań wobec państw trzecich, bez uszczerbku dla przyjętych w tym celu przepisów Unii. Niniejsze upoważnienie powinno obowiązywać do momentu, w którym Parlament Europejski i Rada przyjmą właściwe środki na podstawie zobowiązań zaciągniętych przez Unię bądź przez wszystkie państwa członkowskie.

(10)

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich produktów, zarówno przemysłowych, jak i rolnych. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie uzupełniające do instrumentów ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych, jak też do specjalnych instrumentów przyjętych na podstawie art. 352 Traktatu, w odniesieniu do przetworzonych produktów rolnych. Jednakże należy unikać kolizji między przepisami niniejszego rozporządzenia a przepisami tych instrumentów, w szczególności klauzulami ochronnymi tych przepisów.

(11)	Wykonanie niniejszego rozporządzenia wymaga jednolitych warunków przyjmowania środków ochronnych. Środki te powinny być przyjmowane przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (5),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZASADA PODSTAWOWA

Artykuł 1

Wywóz produktów z Unii do państw trzecich jest wolny, to znaczy nie podlega ograniczeniom ilościowym, z wyjątkiem tych, które są stosowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

ROZDZIAŁ II

UNIJNA PROCEDURA INFORMACYJNA I KONSULTACYJNA

Artykuł 2

Jeżeli, w następstwie wyjątkowej zmiany na rynku, państwo członkowskie uzna, że środki ochronne w rozumieniu rozdziału III mogą być konieczne, państwo to powiadamia o tym Komisję, która następnie informuje pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 3

1.   Komisję wspomaga Komitet ds. Środków Ochronnych ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/478 (6). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

Artykuł 4

Komisja może zażądać od państw członkowskich dostarczenia jej danych statystycznych na temat zmiany na rynku dla danego produktu w celu określenia sytuacji gospodarczej i handlowej oraz nadzorowania w tym celu wywozu zgodnie z ich ustawodawstwem krajowym oraz z procedurą określoną przez Komisję. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu wykonania żądań Komisji oraz przekazują jej żądane dane. Komisja informuje pozostałe państwa członkowskie.

ROZDZIAŁ III

ŚRODKI OCHRONNE

Artykuł 5

1.   W celu zapobieżenia sytuacji krytycznej spowodowanej brakiem podstawowych produktów lub dla naprawienia takiej sytuacji oraz gdy interesy Unii wymagają działania natychmiastowego, Komisja, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy oraz uwzględniając rodzaj produktów oraz inne cechy szczególne danych transakcji, może podporządkować wywóz produktu przedstawieniu zezwolenia na wywóz przyznawanego według zasad oraz w granicach, jakie Komisja ustanawia zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 3 ust. 2, lub – w sprawach pilnych – zgodnie z art. 3 ust. 3.

2.   Parlament Europejski, Rada i państwa członkowskie są powiadamiane o podjętych środkach. Środki takie stają się skuteczne niezwłocznie.

3.   Środki mogą być ograniczone do wywozu do niektórych państw i do wywozu z niektórych regionów Unii. Nie mają one wpływu na produkty będące już w drodze do granicy Unii.

4.   W przypadku gdy z wnioskiem o podjęcie przez Komisję działania wystąpiło państwo członkowskie, Komisja podejmuje decyzję zgodnie z ust. 1 w terminie maksymalnie pięciu dni roboczych od dnia otrzymania wniosku.

5.   Jeżeli Komisja działała na mocy ust. 1 niniejszego artykułu, to w terminie 12 dni roboczych od dnia wejścia w życie środka, który przyjęła, decyduje, czy należy przyjąć właściwe środki przewidziane w art. 6. Jeżeli w ciągu sześciu tygodni od dnia wejścia w życie środka nie przyjęto żadnych środków, środek ten uznany zostaje za uchylony.

Artykuł 6

1.   Jeżeli interesy Unii tego wymagają, Komisja może zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 3 ust. 2, przyjąć właściwe środki w celu:

a)	zapobieżenia sytuacji krytycznej spowodowanej brakiem podstawowych produktów lub naprawienia takiej sytuacji;

b)	umożliwienia wykonywania zobowiązań międzynarodowych zaciągniętych przez Unię lub przez wszystkie państwa członkowskie, w szczególności w dziedzinie handlu surowcami.

2.   Środki, o których mowa w ust. 1, mogą być ograniczone do niektórych państw i do wywozu z niektórych regionów Unii. Nie mają one wpływu na produkty będące już w drodze do granicy Unii.

3.   Przy wprowadzaniu ograniczeń ilościowych w wywozie uwzględnia się w szczególności:

a)	wielkość wywozu towarów na podstawie umów zawartych na normalnych warunkach przed wejściem w życie środka ochronnego w rozumieniu niniejszego rozdziału, który to środek został zgłoszony przez zainteresowane państwo członkowskie Komisji zgodnie z jego prawem krajowym; oraz

b)	fakt, iż realizacja celu oczekiwanego przez wprowadzenie ograniczeń ilościowych nie może zostać naruszona.

Artykuł 7

1.   W czasie stosowania środków, o których mowa w art. 5 i 6, Komisja może na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy:

a)	zbadać skutki tych środków;

b)	sprawdzić, czy warunki ich stosowania są nadal spełnione.

Jeżeli Komisja stwierdzi, że stosowanie środków jest nadal konieczne, informuje o tym państwa członkowskie.

2.   Jeżeli Komisja uważa, że potrzebne jest uchylenie lub zmiana środków przewidzianych w art. 5 lub 6, stanowi zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 3 ust. 2.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 8

W przypadku produktów wymienionych w załączniku I państwa członkowskie są upoważnione, do momentu, w którym Parlament Europejski i Rada przyjmą właściwe środki na podstawie zobowiązań międzynarodowych zaciągniętych przez Unię lub przez wszystkie państwa członkowskie, do wprowadzania, bez uszczerbku dla przepisów przyjętych przez Unię w tym zakresie, systemów zarządzania kryzysowego wprowadzających obowiązek przydziału wobec państw trzecich, będących przedmiotem zobowiązań międzynarodowych, które państwa członkowskie zaciągnęły przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie informują Komisję o środkach, które zamierzają przyjąć. Komisja powiadamia o przyjętych środkach Radę i pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 9

Informacje o wykonywaniu niniejszego rozporządzenia Komisja ujmuje w rocznym sprawozdaniu na temat stosowania i wykonywania środków ochrony handlu, przedstawianym Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na podstawie art. 22a rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (7).

Artykuł 10

Bez uszczerbku dla innych przepisów Unii, niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla przyjęcia lub stosowania przez państwa członkowskie ograniczeń ilościowych w wywozie, uzasadnionych względami moralności publicznej, porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi i zwierząt lub ochrony roślin, ochrony narodowych dóbr o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej bądź ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla stosowania instrumentów ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych lub specjalnych instrumentów przyjętych na mocy art. 352 Traktatu w odniesieniu do przetworzonych produktów rolnych. Niniejsze rozporządzenie stosuje się w sposób uzupełniający do tych instrumentów.

Jednakże art. 5 niniejszego rozporządzenia nie ma zastosowania do produktów podlegających tym instrumentom i dla których unijne reguły w sprawie handlu z państwami trzecimi przewidują możliwość stosowania ograniczeń ilościowych w wywozie. Art. 4 nie ma zastosowania do produktów podlegających tym instrumentom i dla których unijne reguły handlu z państwami trzecimi przewidują przedstawienie pozwolenia na wywóz lub innego dokumentu wywozowego.

Artykuł 12

Rozporządzenie (WE) nr 1061/2009 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.

Artykuł 13

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Opinia z dnia 10 grudnia 2014 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)  Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 11 lutego 2015 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 2 marca 2015 r.

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1061/2009 dnia 19 października 2009 r. ustanawiające wspólne reguły wywozu (Dz.U. L 291 z 7.11.2009, s. 1).

(4)  Zob. załącznik II.

(5)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/478 z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (zob. s. 16 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(7)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejski (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51).

---

---

---

---