20.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/38

(1)

Sprawozdanie na temat oceny zagrożeń w odniesieniu do nowych substancji psychoaktywnych 2-(2,5-dimetoksy-4-jodofenylo)-N-(2-metoksybenzylo)etyloaminy (25I-NBOMe), 3,4-dichloro-N-[(1-dimetyloamino)cykloheksylometylo]benzamidu (AH-7921), 1-(1,3-benzodioksylo-5-yl)2-pirolidyno-1-ylpentan-1-onu (MDPV) oraz 2-(3-metoksyfenylo)-2-(etyloamino)cykloheksanonu (metoksetaminy) sporządzono zgodnie z decyzją 2005/387/WSiSW w ramach specjalnej sesji komitetu naukowego Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA) w poszerzonym składzie, a następnie przedstawiono Komisji i Radzie w dniu 23 kwietnia 2014 r.

(2)

Zanim wystąpiono z wnioskiem o dokonanie oceny zagrożeń na poziomie Unii, 25I-NBOMe, AH-7921, MDPV oraz metoksetamina nie były poddane ocenie na poziomie Organizacji Narodów Zjednoczonych, ale w czerwcu 2014 r. zostały one poddane ocenie przez Komitet Ekspertów ds. Uzależnień od Środków Odurzających Światowej Organizacji Zdrowia.

(3)

25I-NBOMe, AH-7921, MDPV oraz metoksetamina nie mają ustalonego lub potwierdzonego zastosowania medycznego w leczeniu ludzi lub zwierząt. Poza ich zastosowaniem w analitycznych materiałach referencyjnych, w badaniach naukowych analizujących je pod względem chemicznym, farmakologicznym i toksykologicznym w wyniku ich pojawienia się na rynku narkotykowym – a w przypadku 25I-NBOMe także pod względem neurochemicznym – nic nie wskazuje na to, że substancje te wykorzystuje się do innych celów.

(4)

25I-NBOMe jest silnie działającą syntetyczną pochodną 2,5-dimetoksy-4-jodofenyloetylotaminy (2C-I), typowej serotoninergicznej substancji halucynogennej, która jest poddana ocenie zagrożeń oraz środkom kontroli i sankcjom karnym na poziomie Unii od 2003 r. na mocy decyzji Rady 2003/847/WSiSW (2).

(5)

Trudno jest określić specyficzne fizyczne skutki 25I-NBOMe, ponieważ nie opublikowano żadnych badań oceniających jego toksyczność ostrą i przewlekłą, wpływ na psychikę i zachowanie oraz potencjał uzależniający, a także z powodu ograniczonej liczby dostępnych informacji i danych. Z obserwacji klinicznych osób, które zażyły tę substancję, wynika, że ma ona działanie halucynogenne i może wywoływać ostre pobudzenie, dezorientację, intensywne omamy słuchowe i wzrokowe, agresję, gwałtowne wypadki oraz powodować zadawanie sobie urazów.

(6)

W trzech państwach członkowskich zarejestrowano cztery przypadki śmierci związane z 25I-NBOMe. Ostre działanie toksyczne związane z użyciem tej substancji zgłoszono w czterech państwach członkowskich, które zgłosiły 32 przypadki zatruć bez skutków śmiertelnych. Gdyby ta nowa substancja psychoaktywna stała się powszechniej dostępna i używana, konsekwencje dla zdrowia osób i zdrowia publicznego mogłyby być znaczące. Nie ma dostępnych informacji na temat zagrożeń społecznych związanych z 25I-NBOMe.

(7)

Dwadzieścia dwa państwa członkowskie oraz Norwegia zgłosiły EMCDDA i Europejskiemu Urzędowi Policji (Europolowi) zgłoszone przypadki wykrycia 25I-NBOMe. Nie są dostępne żadne dane liczbowe dotyczące używania 25I-NBOMe, jednak z ograniczonych dostępnych informacji wynika, że substancja ta może być używana w wielu różnych miejscach, takich jak dom, bary, kluby nocne i festiwale muzyczne.

(8)

W internecie otwarcie wprowadza się 25I-NBOMe do obrotu i sprzedaje jako „substancję chemiczną w fazie badań”, zaś z informacji uzyskanych w związku z konfiskatami i pobranymi próbkami oraz ze stron internetowych użytkowników i od detalistów internetowych wynika, że sprzedaje się ją jako samodzielny narkotyk, a także reklamuje się ją jako „legalny” zamiennik LSD. EMCDDA zidentyfikowało ponad 15 detalistów internetowych sprzedających tę substancję, którzy mogą mieć siedzibę w Unii i w Chinach.

(9)

W sprawozdaniu na temat oceny zagrożeń ujawniono, że dostępne dowody naukowe dotyczące 25I-NBOMe są ograniczone i wskazano, że istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych badań w celu określenia zagrożeń zdrowotnych i społecznych, jakie stwarza ta substancja. Dostępne dowody i informacje stanowią jednak wystarczające uzasadnienie poddania 25I-NBOMe środkom kontroli w całej Unii. Na skutek zagrożeń dla zdrowia powodowanych przez tę substancję, udokumentowanych wykryciem jej w szeregu zgłoszonych przypadków śmiertelnych, faktu, że użytkownicy mogą użyć jej nieświadomie, oraz braku wartości medycznej lub medycznego zastosowania tej substancji należy poddać 25I-NBOMe środkom kontroli w całej Unii.

(10)

Ponieważ sześć państw członkowskich kontroluje 25I-NBOMe w ramach przepisów krajowych zgodnie ze zobowiązaniami wynikającymi z konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r., a siedem państw członkowskich stosuje inne środki prawne w celu kontroli tej substancji, poddanie jej środkom kontroli w całej Unii pomogłoby uniknąć pojawienia się przeszkód w transgranicznym egzekwowaniu prawa i współpracy sądowej, a także umożliwiłoby ochronę przed zagrożeniami, jakie mogą wystąpić w wyniku jej dostępności i używania.

(11)

AH-7921 jest syntetycznym analgetykiem opioidowym o nietypowej strukturze, powszechnie znanym wśród dostawców internetowych, na stronach internetowych użytkowników i w mediach jako „doxylam”. Można go łatwo pomylić z „doksylaminą”, lekiem przeciwhistaminowym o właściwościach uspokajająco-hipnotycznych, co mogłoby prowadzić do niezamierzonego przedawkowania.

(12)

Trudno jest określić specyficzne fizyczne skutki AH-7921, ponieważ nie opublikowano żadnych badań oceniających jego toksyczność ostrą i przewlekłą, wpływ na psychikę, zachowanie oraz potencjał uzależniający, a także z powodu ograniczonej liczby dostępnych informacji i danych. Wydaje się – na podstawie relacji użytkowników AH-7921 – że jego działanie przypomina działanie typowych opioidów, czyli wywołuje uczucie lekkiej euforii, swędzenie i rozluźnienie. Wydaje się, że typowym skutkiem ubocznym są mdłości. Poza samodzielnym eksperymentowaniem z AH-7921 oraz „używaniem rekreacyjnym” niektórzy użytkownicy zgłaszają samodzielne stosowanie tego nowego narkotyku w celu uśmierzenia bólu, inne w celu złagodzenia objawów odstawienia spowodowanych zaprzestaniem używania innych opioidów. Może to wskazywać na możliwość rozprzestrzeniania się AH-7921 wśród populacji przyjmującej opioid drogą iniekcji.

(13)

Nie ma żadnych danych liczbowych dotyczących używania AH-7921, jednak z dostępnych informacji wynika, że substancja ta nie jest powszechnie używana, a gdy jest używana, ma to miejsce w środowisku domowym.

(14)

W okresie od grudnia 2012 r. do września 2013 r. w trzech państwach członkowskich zarejestrowano 15 przypadków śmiertelnych, w których wykryto AH-7921, samo lub w połączeniu z innymi substancjami, w próbkach pobranych pośmiertnie. O ile nie można ustalić w sposób pewny roli AH-7921 we wszystkich tych przypadkach śmiertelnych, w niektórych przypadkach substancję tę wskazano wyraźnie jako przyczynę zgonu. Jedno państwo członkowskie zgłosiło sześć przypadków zatrucia bez skutku śmiertelnego związanych z AH-7921. Gdyby ta nowa substancja psychoaktywna stała się powszechniej dostępna i używana, konsekwencje dla zdrowia osób i zdrowia publicznego mogłyby być znaczące. Nie ma dostępnych informacji na temat zagrożeń społecznych związanych z AH-7921.

(15)

W sprawozdaniu na temat oceny zagrożeń ujawniono, że dostępne dowody naukowe dotyczące AH-7921 są ograniczone i wskazano, że istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych badań w celu określenia zagrożeń zdrowotnych i społecznych, jakie stwarza ta substancja. Dostępne dowody i informacje stanowią jednak wystarczające uzasadnienie poddania AH-7921 środkom kontroli w całej Unii. Na skutek zagrożeń dla zdrowia powodowanych przez tę substancję, udokumentowanych wykryciem jej w szeregu zgłoszonych przypadków śmiertelnych, faktu, że użytkownicy mogą użyć jej nieświadomie, oraz braku wartości medycznej lub medycznego zastosowania tej substancji należy poddać AH-7921 środkom kontroli w całej Unii.

(16)

Ponieważ jedno państwo członkowskie kontroluje AH-7921 w ramach przepisów krajowych zgodnie ze zobowiązaniami wynikającymi z konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r., a pięć państw członkowskich stosuje inne środki prawne w celu kontroli tej substancji, poddanie jej środkom kontroli w całej Unii pomogłoby uniknąć pojawienia się przeszkód w transgranicznym egzekwowaniu prawa i współpracy sądowej, a także umożliwiłoby ochronę przed zagrożeniami, jakie mogą wystąpić w wyniku jej dostępności i używania.

(17)

MDPV jest syntetycznym produktem pochodnym katynonu otrzymanym przez podstawienie w strukturze pierścieniowej, a jego skład chemiczny jest zbliżony do pyrowaleronu, przy czym obie te substancje podlegają kontroli na mocy konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r.

(18)

Informacje dotyczące przewlekłej i ostrej toksyczności związanej z MDPV, a także jego wpływu na psychikę i zachowanie oraz potencjału uzależniającego nie są gromadzone w jednolity sposób w całej Unii. Z informacji zawartych w opublikowanych badaniach i potwierdzonych przypadkami klinicznymi wynika, że zaobserwowany profil psychofarmakologiczny MDPV przypomina profil kokainy i metamfetaminy, chociaż charakteryzuje się silniejszym i dłuższym działaniem. Ponadto ustalono, że MDPV wykazuje dziesięciokrotnie silniejszą zdolność do wywołania aktywności lokomotorycznej, częstoskurczu i nadciśnienia.

(19)

Ze stron internetowych użytkowników tej substancji wynika, że jej ostra toksyczność może mieć niekorzystne działanie na ludzi, podobne do działania wywoływanego przez inne środki pobudzające. Działanie to obejmuje psychozę paranoidalną, częstoskurcz, nadciśnienie, nadmierną potliwość, problemy z oddychaniem, pobudzenie, omamy słuchowe i wzrokowe, głęboki lęk, hipertermię, wybuchy agresji i zaburzenia działania wielu narządów.

(20)

W okresie od września 2009 r. do sierpnia 2013 r. w ośmiu państwach członkowskich oraz w Norwegii zarejestrowano 108 przypadków śmiertelnych, w których MDPV wykryto w pobranych pośmiertnie próbkach materiału biologicznego lub wskazano jako przyczynę śmierci. Osiem państw członkowskich zgłosiło łącznie 525 przypadków zatrucia bez skutku śmiertelnego związanych z MDPV. Gdyby ta nowa substancja psychoaktywna stała się powszechniej dostępna i używana, konsekwencje dla zdrowia osób i zdrowia publicznego mogłyby być znaczące.

(21)

Od 2009 r. w czterech państwach członkowskich zgłoszono także przypadki wykrycia MDPV w próbkach materiału biologicznego pobranych w związku z wypadkami drogowymi ze skutkiem śmiertelnym lub bez skutku śmiertelnego, lub z prowadzeniem pojazdu pod wpływem narkotyków.

(22)

MDPV jest dostępny na rynku narkotykowym Unii od listopada 2008 r., a 27 państw członkowskich, Norwegia i Turcja zgłaszały wielokilogramowe konfiskaty tej substancji. MDPV sprzedaje się jako substancję samodzielną, jednak wykrywano go także w połączeniu z innymi substancjami. Jest on szeroko dostępny u dostawców i detalistów internetowych, w sklepach z „dopalaczami” lub u ulicznych dilerów. Istnieją przesłanki, które wskazują na pewien stopień organizacji produkcji tabletek i dystrybucji tej substancji w Unii.

(23)

W sprawozdaniu na temat oceny zagrożeń ujawniono, że istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych badań w celu określenia zagrożeń zdrowotnych i społecznych, jakie stwarza MDPV. Dostępne dowody i informacje stanowią jednak wystarczające uzasadnienie poddania MDPV środkom kontroli w całej Unii. Na skutek zagrożeń dla zdrowia powodowanych przez tę substancję, udokumentowanych wykryciem jej w szeregu zgłoszonych przypadków śmiertelnych, faktu, że użytkownicy mogą użyć jej nieświadomie, oraz braku wartości medycznej lub medycznego zastosowania tej substancji należy poddać MDPV środkom kontroli w całej Unii.

(24)

Ponieważ 21 państw członkowskich kontroluje MDPV w ramach przepisów krajowych zgodnie ze zobowiązaniami wynikającymi z konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r., a cztery państwa członkowskie stosują inne środki prawne w celu kontroli tej substancji, poddanie jej środkom kontroli w całej Unii pomogłoby uniknąć pojawienia się przeszkód w transgranicznym egzekwowaniu prawa i współpracy sądowej, a także umożliwiłoby ochronę przed zagrożeniami, jakie mogą wystąpić w wyniku jej dostępności i używania.

(25)

Metoksetamina jest substancją z grupy arylocykloheksylamin o składzie chemicznym podobnym do ketaminy oraz do fencyklidyny (PCP), która jest substancją podlegającą kontroli na szczeblu międzynarodowym. Tak jak ketamina i PCP, metoksetamina wykazuje właściwości dysocjacyjne.

(26)

Nie istnieją badania oceniające przewlekłą i ostrą toksyczność związaną z metoksetaminą, jej wpływ na psychikę i zachowanie oraz potencjał uzależniający. Przeżycia relacjonowane na stronach internetowych przez użytkowników wskazują na to, że jej szkodliwe działanie przypomina zatrucie ketaminą. Do skutków używania tej substancji zalicza się mdłości i ciężkie wymioty, problemy z oddychaniem, napady, dezorientację, lęk, katatonię, agresję, halucynacje, paranoję i psychozę. Ponadto ostre zatrucie metoksetaminą może mieć skutki podobne do skutków wywoływanych przez środki pobudzające (pobudzenie, częstoskurcz i nadciśnienie) i oddziaływanie na funkcje mózgu, których nie oczekuje się w przypadku ostrego zatrucia ketaminą.

(27)

Dwadzieścia przypadków śmierci związanych z metoksetaminą zostało zgłoszonych przez sześć państw członkowskich, w których substancję tę wykryto w próbkach pobranych pośmiertnie. Samą metoksetaminę lub w połączeniu z innymi substancjami wykryto w 20 przypadkach zatruć bez skutku śmiertelnego zgłoszonych przez pięć państw członkowskich. Gdyby ta nowa substancja psychoaktywna stała się powszechniej dostępna i używana, konsekwencje dla zdrowia osób i zdrowia publicznego mogłyby być znaczące.

(28)

Od listopada 2010 r. przypadki zgłoszenia wykrycia metoksetaminy zgłosiły dwadzieścia trzy państwa członkowskie oraz Norwegia i Turcja. Z informacji wynika, że metoksetamina jest sprzedawana i używana jako substancja samodzielna oraz że jest także sprzedawana jako „legalny” zamiennik ketaminy przez detalistów internetowych, sklepy z „dopalaczami” i ulicznych dilerów.

(29)

W Unii dokonano konfiskat wielokilogramowych ilości proszku, jednak nie ma informacji na temat ewentualnego udziału przestępczości zorganizowanej. Produkcja metoksetaminy nie wymaga specjalistycznego wyposażenia.

(30)

Dane liczbowe dotyczące używania tej substancji ograniczają się do niereprezentatywnych badań przeprowadzonych w dwóch państwach członkowskich. Z badań tych wynika, że wskaźnik używania metoksetaminy jest niższy niż w przypadku ketaminy. Z dostępnych informacji wynika, że substancja ta może być używana w wielu różnych miejscach, w tym w domu, barach, klubach nocnych i na festiwalach muzycznych.

(31)

W sprawozdaniu na temat oceny zagrożeń ujawniono, że istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych badań w celu określenia zagrożeń zdrowotnych i społecznych, jakie stwarza metoksetamina. Dostępne dowody i informacje stanowią jednak wystarczające uzasadnienie poddania metoksetaminy środkom kontroli w całej Unii. Na skutek zagrożeń dla zdrowia powodowanych przez tę substancję, udokumentowanych wykryciem jej w szeregu zgłoszonych przypadków śmiertelnych, faktu, że użytkownicy mogą użyć jej nieświadomie, oraz braku wartości medycznej lub medycznego zastosowania tej substancji metoksetaminę należy poddać środkom kontroli w całej Unii.

(32)

Ponieważ dziewięć państw członkowskich kontroluje metoksetaminę w ramach przepisów krajowych zgodnie ze zobowiązaniami wynikającymi z konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o substancjach psychotropowych z 1971 r., a dziewięć państw członkowskich stosuje inne środki prawne w celu kontroli tej substancji, poddanie jej środkom kontroli w całej Unii pomogłoby uniknąć pojawienia się przeszkód w transgranicznym egzekwowaniu prawa i współpracy sądowej, a także umożliwiłoby ochronę przed zagrożeniami, jakie mogą wystąpić w wyniku jej dostępności i używania.

(33)

Decyzja 2005/387/WSiSW powierza Radzie uprawnienia wykonawcze mające na celu szybkie i oparte na wiedzy fachowej reagowanie na poziomie Unii na pojawianie się nowych substancji psychoaktywnych wykrywanych i zgłaszanych przez państwa członkowskie, poprzez poddawanie tych substancji środkom kontroli w całej Unii. Ponieważ spełnione są warunki i procedura rozpoczęcia wykonywania tych uprawnień wykonawczych, należy przyjąć decyzję wykonawczą, aby poddać 25I-NBOMe, AH-7921, MDPV i metoksetaminę kontroli w całej Unii.

(34)

W wyroku z 16 kwietnia 2015 r. w połączonych sprawach C-317/13 i C-679/13 (3) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że przed przyjęciem decyzji wykonawczych na podstawie art. 8 ust. 3 decyzji 2005/387/WSiSW Rada powinna konsultować się z Parlamentem Europejskim. Decyzja wykonawcza Rady 2014/688/UE (4) została przyjęta bez uprzedniego zasięgnięcia takiej opinii, skutkiem czego dotknięta jest wadą proceduralną. Należy zatem zastąpić decyzję 2014/688/UE niniejszą decyzją.

(35)

Aby zapewnić ciągłość środków kontroli w całej Unii oraz wypełnianie przez państwa członkowskie zobowiązań wynikających z konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o substancjach psychotropowych z 1971 r. oraz z Jednolitej konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o środkach odurzających z 1961 r. w odniesieniu do 2-(2,5-dimetoksy-4-jodofenylo)-N-(2-metoksybenzylo)etyloaminy (25I-NBOMe), 3,4-dichloro-N-[(1-dimetyloamino)cykloheksylometylo]benzamidu (AH-7921), 1-(1,3-benzodioksylo-5-yl)-2-pirolidyno-1-ylpentan-1-onu (MDPV) oraz 2-(3-metoksyfenylo)-2-(etyloamino)cykloheksanonu (metoksetaminy) niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminu poddania tych nowych substancji psychoaktywnych środkom kontroli i sankcjom karnym w ich przepisach krajowych, jak określono w art. 2 decyzji 2014/688/UE.

(36)

Dania jest związana decyzją 2005/387/WSiSW, a zatem bierze udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2005/387/WSiSW.

(37)

Irlandia jest związana decyzją 2005/387/WSiSW, a zatem bierze udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2005/387/WSiSW.

(38)

Zjednoczone Królestwo nie jest związane decyzją 2005/387/WSiSW, a zatem nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2005/387/WSiSW, nie jest nią związane ani jej nie stosuje,

a)

2-(2,5-dimetoksy-4-jodofenylo)-N-(2-metoksybenzylo)etyloaminę (25I-NBOMe);

b)

3,4-dichloro-N-[(1-dimetyloamino)cykloheksylometylo]benzamid (AH-7921);

c)

1-(1,3-benzodioksylo-5-yl)-2-pirolidyno-1-ylpentan-1-on (MDPV);

d)

2-(3-metoksyfenylo)-2-(etyloamino)cykloheksanon (metoksetaminę).