Dette dokument er et uddrag fra EUR-Lex
Dokument 32014R0180
Commission Implementing Regulation (EU) No 180/2014 of 20 February 2014 laying down rules for the application of Regulation (EU) No 228/2013 of the European Parliament and of the Council laying down specific measures for agriculture in the outermost regions of the Union
Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 180/2014 z dnia 20 lutego 2014 r. ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 ustanawiającego szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej
Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 180/2014 z dnia 20 lutego 2014 r. ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 ustanawiającego szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej
Dz.U. L 63 z 4.3.2014, s. 13–52
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
I kraft: Denne retsakt er ændret. Nuværende konsoliderede version: 22/10/2023
4.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 63/13 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 180/2014
z dnia 20 lutego 2014 r.
ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 ustanawiającego szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 z dnia 13 marca 2013 r. ustanawiające szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 247/2006 (1), w szczególności jego art. 6 ust. 2, art. 8, art. 12 ust. 3 i art. 13 ust. 2, art. 14, art. 18 ust. 1 akapit drugi oraz art. 19 ust. 3, art. 21 ust. 4, art. 27 ust. 1 i art. 29 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie (UE) nr 228/2013 uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 247/2006 (2). Rozporządzenie (UE) nr 228/2013 upoważnia Komisję do przyjmowania aktów delegowanych i wykonawczych. Przepisy służące sprawnemu funkcjonowaniu systemu w nowych ramach prawnych należy przyjąć w drodze takich aktów. Nowe przepisy powinny zastąpić przepisy wykonawcze do rozporządzenia Komisji (WE) nr 793/2006 (3). Rozporządzenie to zostaje uchylone rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 179/2014 (4). |
(2) |
W odniesieniu do niektórych produktów rolnych zwolnionych z należności celnych przywozowych już obecnie wymagane są pozwolenia na przywóz. W trosce o uproszczenie procedur administracyjnych należy wykorzystywać pozwolenia na przywóz jako podstawę w systemie zwolnień tych produktów z należności celnych przywozowych. |
(3) |
W odniesieniu do innych produktów rolnych, w stosunku do których nie jest wymagane okazanie pozwolenia na przywóz, należy przyjąć dokument, który może służyć jako podstawa w systemie zwolnień z należności celnych przywozowych. Należy w tym celu używać świadectwa zwolnienia sporządzonego na druku pozwolenia na przywóz. |
(4) |
Należy ustanowić zasady ustalania wysokości kwot pomocy w odniesieniu do dostaw produktów objętych szczególnym systemem dostaw. Wspomniane zasady powinny uwzględniać dodatkowe koszty dostaw do regionów najbardziej oddalonych wynikające z ich oddalenia i wyspiarskiego charakteru, stwarzających obciążenia, które znacznie utrudniają ich sytuację. W celu utrzymania konkurencyjności produktów unijnych pomoc ta powinna uwzględniać ceny stosowane przy wywozie. |
(5) |
W zarządzaniu programem pomocy dla produktów dostarczanych z terytorium Unii należy posługiwać się świadectwem, zwanym „świadectwem pomocy”, i używać formularza pozwolenia na przywóz. |
(6) |
Zarządzanie szczególnym systemem dostaw wymaga wprowadzenia przepisów w sprawie wydawania świadectw pomocy, stanowiących odstępstwo od zwykłych przepisów mających zastosowanie do pozwoleń na przywóz na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (5). |
(7) |
Zarządzanie szczególnym systemem dostaw powinno pozwolić na realizację dwóch celów. Z jednej strony powinno ułatwić szybkie wydawanie pozwoleń i certyfikatów, w szczególności dzięki zniesieniu powszechnego obowiązku uprzedniego składania zabezpieczenia, jak również sprawne wypłacanie kwot pomocy związanej z dostawami produktów z terytorium Unii. Z drugiej zaś powinno umożliwić kontrolę i monitorowanie operacji oraz udostępnianie organom administracyjnym instrumentów, których potrzebują, aby upewnić się, że cele danego programu zostały osiągnięte. Cele te mają zabezpieczyć zapewnienie regularnych dostaw niektórych produktów rolnych oraz niwelowanie skutków położenia geograficznego regionów najbardziej oddalonych, gwarantując realny oddźwięk korzyści płynących z programu na etapie wprowadzania do obrotu produktów przeznaczonych dla użytkowników końcowych. |
(8) |
Zasady zarządzania szczególnym systemem dostaw powinny zapewnić zarejestrowanym podmiotom, w ramach ilości ustanowionych w prognozowanych bilansach dostaw, otrzymywanie pozwoleń lub świadectw w odniesieniu do produktów i ilości stanowiących przedmiot operacji handlowych, które przeprowadzają na własny rachunek, w oparciu o dokumenty świadczące o rzeczywistym charakterze operacji i o kompletności odnośnego wniosku o wydanie pozwolenia lub świadectwa. |
(9) |
Monitorowanie operacji objętych szczególnym systemem dostaw wymaga, między innymi, dostosowania okresu ważności pozwoleń i świadectw do uwarunkowań transportu morskiego i lotniczego, wprowadzenia obowiązku udowodnienia szybkiej realizacji dostawy, której dotyczy pozwolenie lub świadectwo oraz wprowadzenia zakazu zbywania praw i obowiązków wynikających z posiadania przedmiotowego pozwolenia lub świadectwa. |
(10) |
Korzyści przyznane w formie zwolnienia z należności celnych przywozowych oraz pomocy dla produktów dostarczanych z terytorium Unii powinny być przekazywane tak, aby znajdowały odzwierciedlenie w kosztach produkcji i cenach płaconych przez użytkowników końcowych. Konieczne są zatem kontrole w celu zagwarantowania faktycznego przekazywania wspomnianych korzyści. |
(11) |
Należy ustanowić zasady dotyczące udzielania zezwoleń i monitorowania wywozu produktów objętych szczególnym systemem dostaw do państw trzecich oraz ich wysyłki do pozostałych części Unii. W celu wspierania handlu regionalnego należy w szczególności określić maksymalne ilości produktów przetworzonych mogących być przedmiotem tradycyjnego wywozu lub wysyłki, jak też ilości i miejsca przeznaczenia pochodzących z przetwórstwa lokalnego produktów wywożonych. |
(12) |
W celu ochrony konsumentów oraz interesów handlowych podmiotów produkty nieposiadające solidnej i właściwej jakości handlowej w rozumieniu art. 28 rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 (6) należy wykluczyć ze szczególnego systemu dostaw najpóźniej przed pierwszym wprowadzeniem takich produktów do obrotu oraz przewidzieć właściwe środki w przypadkach, gdy wymóg ten nie zostanie spełniony. |
(13) |
W ramach procedury partnerstwa obowiązującej w regionach najbardziej oddalonych odpowiednie organy państw członkowskich powinny określić szczegółowe przepisy administracyjne niezbędne do zarządzania szczególnym systemem dostaw i monitorowania go. |
(14) |
W celu umożliwienia oceny realizacji omawianego systemu należy wymagać od właściwych organów państw członkowskich regularnego przedkładania Komisji sprawozdań. |
(15) |
W odniesieniu do każdego programu pomocy na rzecz produkcji lokalnej należy uzgodnić treść wniosku o przyznanie pomocy oraz określić dołączane do takiego wniosku dokumenty umożliwiające ocenę jego zasadności. |
(16) |
Należy zapewnić możliwość poprawiania w dowolnym momencie wniosków o przyznanie pomocy zawierających oczywiste błędy. |
(17) |
W celu umożliwienia organom krajowym planowania, a następnie przeprowadzania skutecznych kontroli poprawności wniosków o przyznanie pomocy na rzecz produkcji lokalnej należy przestrzegać terminów składania wniosków o przyznanie pomocy i dokonywania w nich zmian. Należy zatem ustalić terminy, po przekroczeniu których wnioski nie będą przyjmowane. Należy ponadto stosować obniżki płatności, aby zachęcić wnioskodawców ubiegających się o pomoc do przestrzegania ustalonych terminów. |
(18) |
Wnioskodawcy powinni mieć możliwość wycofania swoich wniosków o przyznanie pomocy lub ich części w dowolnym momencie, o ile właściwy organ jeszcze nie powiadomił ich o błędach zawartych we wnioskach o przyznanie pomocy lub przed otrzymaniem powiadomienia o kontroli na miejscu, ujawniającej błędy występujące w części wniosku, której dotyczy wycofanie. |
(19) |
Należy skutecznie monitorować przestrzeganie zasad dotyczących programów pomocy zarządzanych przy pomocy zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli. W tym celu oraz w celu osiągnięcia zharmonizowanego poziomu monitorowania we wszystkich państwach członkowskich należy w sposób szczegółowy ustalić kryteria i procedury techniczne w zakresie przeprowadzania kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu. W odpowiednich przypadkach państwa członkowskie powinny dołożyć starań w celu połączenia różnych kontroli przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu z kontrolami przewidzianymi w innych przepisach Unii. |
(20) |
Należy określić minimalną liczbę wnioskodawców ubiegających się o pomoc obejmowanych kontrolami na miejscu w ramach różnych programów pomocy. |
(21) |
Minimalną liczbę kontroli na miejscu należy wykonać na próbie wybranej po części na podstawie analizy ryzyka, a po części losowo. Należy określić główne czynniki uwzględniane przy analizie ryzyka. |
(22) |
W przypadku wykrycia znacznych nieprawidłowości należy zwiększyć liczbę kontroli na miejscu w danym roku i w kolejnych latach, celem uzyskania wystarczającej pewności co do poprawności odpowiednich wniosków o przyznanie pomocy. |
(23) |
Aby kontrole na miejscu były skuteczne, ważne jest, aby inspektorzy byli powiadamiani o powodach wyboru danych wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu. Państwa członkowskie powinny przechowywać tego rodzaju informacje. |
(24) |
Aby umożliwić organom krajowym i wszelkim właściwym organom Unii monitorowanie przeprowadzonych kontroli na miejscu, szczegółowe informacje na temat kontroli należy rejestrować w formie sprawozdań z kontroli. Wnioskodawcy ubiegający się o pomoc lub ich przedstawiciele powinni mieć możliwość podpisywania przedmiotowych sprawozdań. W przypadku kontroli przy zastosowaniu teledetekcji państwa członkowskie powinny jednak mieć możliwość udzielania takiej możliwości jedynie w przypadkach, gdy kontrola ujawni nieprawidłowości. Ponadto w przypadkach stwierdzenia nieprawidłowości wnioskodawcy ubiegający się o pomoc powinni otrzymywać kopię sprawozdania, niezależnie od rodzaju przeprowadzonej kontroli na miejscu. |
(25) |
W celu skutecznej ochrony interesów finansowych Unii należy wprowadzić odpowiednie środki zwalczania nieprawidłowości i nadużyć. |
(26) |
Obniżki i wykluczenia należy ustalać z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz szczególnych problemów powstałych w wyniku działania siły wyższej, wyjątkowych okoliczności oraz klęsk żywiołowych. Rodzaj popełnionej nieprawidłowości decyduje o wspomnianych obniżkach lub wykluczeniach, wraz z całkowitym wykluczeniem na określony okres z jednego lub kilku programów pomocy na rzecz lokalnej produkcji. |
(27) |
Z zasady obniżki i wykluczenia nie powinny być stosowane w przypadkach, gdy wnioskodawca ubiegający się o pomoc przedstawił prawdziwe informacje lub jest w stanie udowodnić, że nieprawidłowości powstały bez jego winy. |
(28) |
Wnioskodawca, który zgłosił właściwym organom krajowym nieprawidłowości we wniosku o przyznanie pomocy, nie powinien podlegać obniżkom ani wykluczeniom, niezależnie od przyczyny nieprawidłowości, pod warunkiem że dany wnioskodawca nie został poinformowany o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu przez właściwy organ oraz pod warunkiem, że organ nie powiadomił uprzednio danego wnioskodawcy o jakiejkolwiek nieprawidłowości w jego wniosku. Ta sama zasada powinna obowiązywać w odniesieniu do nieprawidłowych danych zawartych w skomputeryzowanej bazie danych. |
(29) |
W przypadku gdy w stosunku do tego samego wnioskodawcy ubiegającego się o pomoc stosowane są różne obniżki, należy stosować je niezależnie. Ponadto obniżki i wykluczenia przewidziane na podstawie niniejszego rozporządzenia należy stosować bez uszczerbku dla kar dodatkowych z tytułu jakichkolwiek innych przepisów Unii lub prawa krajowego. |
(30) |
Wnioskodawcy ubiegający się o pomoc, którzy w wyniku działania siły wyższej lub zaistnienia okoliczności nadzwyczajnych nie są w stanie sprostać wymaganiom przedstawionym w szczegółowych zasadach wdrażania programów, nie powinni tracić prawa do uzyskania pomocy. Należy wskazać, jakie przypadki mogą być w szczególności uznawane przez właściwe organy za okoliczności nadzwyczajne. |
(31) |
W celu zapewnienia jednolitego stosowania zasady dobrej wiary w całej Unii w przypadku odzyskiwania nienależnie wypłaconych kwot należy określić warunki, w których można się powoływać na tę zasadę, bez uszczerbku dla sposobu traktowania odnośnych wydatków w kontekście rozliczenia rachunków. |
(32) |
Należy określić niezbędne szczegółowe zasady stosowania logo, mającego na celu poprawę wiedzy na temat przetworzonych i nieprzetworzonych produktów rolnych wysokiej jakości, charakterystycznych dla regionów najbardziej oddalonych Unii, oraz wspieranie ich konsumpcji. |
(33) |
Do obowiązków właściwych organów danego regionu powinno należeć ustanawianie uzupełniających wymogów administracyjnych, mających na celu zapewnienie prawidłowego funkcjonowania wprowadzonych mechanizmów kontroli oraz monitorowanie przestrzegania wspomnianych zobowiązań w zakresie stosowania logo, a także zagwarantowanie przestrzegania tych wymogów. |
(34) |
W celu zwolnienia z należności celnych tytoniu przywożonego na Wyspy Kanaryjskie należy określić roczny okres na potrzeby obliczenia maksymalnej ilości produktów tytoniowych, o której mowa w art. 29 rozporządzenia (UE) nr 228/2013. W celu stworzenia bardziej elastycznych warunków należy również dopuścić, aby ilość ogólna surowca tytoniowego odżyłowanego mogła być wykorzystana przy przywozie innych produktów, z zachowaniem współczynnika równoważności zależnego od potrzeb lokalnego przemysłu. |
(35) |
Trzeba uprościć procedury wprowadzania zmian do programów w celu zapewnienia większej elastyczności i lepszego dostosowania programów do faktycznego kontekstu systemu dostaw i lokalnej produkcji rolnej. Z tego powodu termin składania corocznych zmian należy przesunąć o dwa miesiące, by dostosować go do terminu składania rocznych sprawozdań z realizacji, określonego w art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013. Istotne zmiany trzeba jednak przedstawiać Komisji w odpowiednim czasie, aby umożliwić ich gruntowną ocenę i podejmowanie decyzji o ich zatwierdzeniu przed datą wejścia w życie przedmiotowych zmian. |
(36) |
Państwa członkowskie powinny przedkładać Komisji wszystkie informacje dotyczące realizacji programów i informacje niezbędne do zagwarantowania ich właściwego monitorowania w czasie. Z tego względu konieczne jest ustanowienie minimalnego zestawu wspólnych wskaźników efektywności oraz treści i terminów przekazywania okresowych komunikatów i statystyk dotyczących szczególnego systemu dostaw oraz środków na rzecz wsparcia produkcji lokalnej, a także rocznych sprawozdań z realizacji. Aby umożliwić przekazywanie bardziej wiarygodnych danych dotyczących wniosków o przyznanie pomocy w odniesieniu do wsparcia produkcji lokalnej, termin przesyłania powiadomień należy odroczyć o jeden miesiąc. |
(37) |
Wszystkie powiadomienia przekazywane Komisji przez państwa członkowskie, które są niezbędne do właściwego funkcjonowania systemu, należy przekazywać zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (7). |
(38) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
ROZDZIAŁ I
SZCZEGÓLNY SYSTEM DOSTAW
SEKCJA 1
Prognozowany bilans dostaw
Artykuł 1
Cel prognozowanego bilansu dostaw i jego zmiany
Prognozowane bilanse dostaw, które państwa członkowskie mają opracowywać zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, określają ilościowo zapotrzebowanie na produkty pierwszej potrzeby każdego regionu najbardziej oddalonego w każdym roku kalendarzowym.
Państwa członkowskie mogą zmieniać swoje prognozowane bilanse dostaw. Do tych zmian stosuje się art. 40 niniejszego rozporządzenia.
SEKCJA 2
Dostawy w oparciu o przywóz z państw trzecich
Artykuł 2
Pozwolenie na przywóz
1. Do celów art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 w odniesieniu do produktów objętych wymogiem okazania pozwolenia na przywóz po okazaniu wspomnianego pozwolenia stosuje się zwolnienie z należności celnych przywozowych.
2. Pozwolenia na przywóz sporządza się zgodnie ze wzorem znajdującym się w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008.
Artykuł 7 ust. 5, art. 12, 14, 16, 17, 18, 20, 22, 25, 26, 28, 32 oraz 35–40 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 stosuje się odpowiednio, nie naruszając przepisów niniejszego rozporządzenia.
3. We wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz oraz w pozwoleniu na przywóz, w polu 20 znajduje się jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część A oraz jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część B.
4. W polu 12 pozwoleń na przywóz wpisuje się ostatni dzień okresu ważności.
5. Pozwolenia na przywóz wydawane są przez właściwe organy na wniosek zainteresowanych, w granicach przewidzianych w prognozowanych bilansach dostaw.
6. Należności celne przywozowe pobierane są w odniesieniu do ilości przekraczających ilości wskazane w pozwoleniu na przywóz. Tolerancja 5 %, przewidziana w art. 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, stosowana jest pod warunkiem uiszczenia odpowiednich należności celnych przywozowych.
Artykuł 3
Świadectwo zwolnienia
1. Do celów art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, w odniesieniu do produktów nieobjętych wymogiem okazania pozwolenia na przywóz, zwolnienie z należności celnych przywozowych stosuje się po okazaniu świadectwa zwolnienia.
2. Świadectwa zwolnienia sporządza się na podstawie wzoru pozwolenia na przywóz określonego w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008.
Artykuł 7 ust. 5, art. 12, 14, 16, 17, 18, 20, 22, 25, 26, 28, 32 oraz 35–40 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 stosuje się odpowiednio, nie naruszając przepisów niniejszego rozporządzenia.
3. Jeden z zapisów znajdujących się w załączniku I część C jest wydrukowany lub naniesiony przy pomocy pieczęci w polu w lewej górnej części świadectwa.
4. We wniosku o zwolnienie oraz w świadectwie zwolnienia, w polu 20 znajduje się jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część D oraz jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część B.
5. W polu 12 świadectw zwolnienia wpisuje się ostatni dzień okresu ważności.
6. Świadectwa zwolnienia wydawane są przez właściwe organy na wniosek zainteresowanych stron, w granicach przewidzianych w prognozowanych bilansach dostaw.
SEKCJA 3
Dostawy pochodzące z unii
Artykuł 4
Ustalanie wysokości pomocy i przyznawanie pomocy
1. Do celów art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 państwa członkowskie określają w ramach programu kwotę pomocy w celu złagodzenia skutków oddalenia, wyspiarskiego charakteru i peryferyjnego położenia, uwzględniając:
a) |
w odniesieniu do szczególnych dodatkowych kosztów transportu – pośrednie koszty przeładunku związane z dostawami towarów do danych regionów najbardziej oddalonych; |
b) |
w odniesieniu do szczególnych kosztów dodatkowych związanych z przetwórstwem lokalnym – niewielkie rozmiary rynku, konieczność zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw oraz szczególnych wymogów dotyczących jakości towarów w danych regionach najbardziej oddalonych. |
Artykuł 5
Świadectwo pomocy i wypłata pomocy
1. Pomoc przyznawana jest po przedstawieniu całkowicie wykorzystanego świadectwa (zwanego dalej „świadectwem pomocy”).
Przedstawienie świadectwa pomocy organom odpowiedzialnym za dokonywanie wypłat jest równoznaczne ze złożeniem wniosku o przyznanie pomocy. Z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej lub wyjątkowych warunków klimatycznych świadectwa przedstawia się w ciągu 30 dni od dnia ich przydziału. W przypadku przekroczenia tego terminu kwota pomocy zmniejszana jest o 5 % za każdy dzień zwłoki.
Właściwe organy dokonują wypłaty pomocy w terminie 90 dni od dnia złożenia wykorzystanego świadectwa pomocy, z wyjątkiem następujących przypadków:
a) |
działania siły wyższej lub wystąpienia wyjątkowych warunków klimatycznych; |
b) |
trwania postępowania administracyjnego w sprawie uprawnienia do pomocy; w takim przypadku wypłata ma miejsce dopiero po uznaniu uprawnienia. |
2. Świadectwa pomocy sporządza się na podstawie wzoru pozwolenia na przywóz określonego w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 376/2008.
Artykuł 7 ust. 5, art. 12, 14, 16, 17, 18, 20, 22, 25, 26, 28, 32 oraz 35–40 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 stosuje się odpowiednio, nie naruszając przepisów niniejszego rozporządzenia.
3. Jeden z zapisów znajdujących się w załączniku I część E jest wydrukowany lub naniesiony przy pomocy pieczęci w polu w lewej górnej części świadectwa.
Skreśla się pola 7 i 8 świadectwa.
4. We wniosku o wydanie świadectwa pomocy oraz w świadectwie pomocy, w polu 20 znajduje się jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część F oraz jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część G.
5. W polu 12 świadectw pomocy wpisuje się ostatni dzień okresu ważności.
6. Wysokość stosowanej kwoty pomocy jest równa wysokości kwoty pomocy obowiązującej w dniu złożenia wniosku o świadectwo pomocy.
7. Świadectwa pomocy wydawane są przez właściwy organ na wniosek zainteresowanych stron, w granicach przewidzianych w prognozowanych bilansach dostaw.
SEKCJA 4
Przepisy wspólne
Artykuł 6
Przeniesienie korzyści na użytkownika końcowego
Do celów art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 właściwe organy wprowadzają wszelkie niezbędne środki mające na celu kontrolę przenoszenia korzyści na użytkownika końcowego. Mogą one przy tym oceniać marże handlowe i ceny stosowane przez poszczególne zainteresowane podmioty.
O środkach, o których mowa w akapicie pierwszym, a w szczególności o elementach kontroli mających na celu stwierdzenie przeniesienia korzyści, jak również o wszelkich wprowadzonych zmianach, informuje się Komisję w ramach rocznych sprawozdań z realizacji, o których mowa w art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013.
Artykuł 7
Rejestr podmiotów gospodarczych
1. Aby móc ubiegać się o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 12 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 228/2013, podmioty gospodarcze zobowiązują się:
a) |
udostępniać na żądanie właściwych organów wszelkie istotne informacje na temat prowadzonej działalności handlowej, zwłaszcza w odniesieniu do stosowanych cen i marż zysku; |
b) |
działać wyłącznie we własnym imieniu i na własny rachunek; |
c) |
składać wnioski o pozwolenia i świadectwa proporcjonalne do faktycznych możliwości zbytu odnośnych produktów, uzasadnionych na podstawie obiektywnie stwierdzonych elementów; |
d) |
powstrzymać się od działań mogących powodować sztuczne niedobory produktów i od wprowadzania do obrotu produktów, którymi dysponują, po sztucznie zaniżonych cenach; |
e) |
wykazać w sposób satysfakcjonujący dla właściwych organów, że przy zbywaniu produktów rolnych w danym regionie najbardziej oddalonym korzyści przenoszone są na użytkowników końcowych. |
2. Podmioty gospodarcze planujące wysyłkę lub wywóz nieprzetworzonych, przetworzonych lub zapakowanych produktów na podstawie warunków, o których mowa w art. 13, zgłaszają taki zamiar w chwili składania wniosków o wpis do rejestru lub później, w stosownych przypadkach podając lokalizację zakładu pakującego.
3. Przetwórcy planujący wywóz lub wysyłkę przetworzonych produktów na podstawie warunków, o których mowa w art. 13 lub 15, zgłaszają taki zamiar w chwili składania wniosków o wpis do rejestru lub później, w stosownych przypadkach podając lokalizację zakładu przetwórczego oraz analityczny wykaz przetwarzanych produktów.
Artykuł 8
Dokumenty okazywane przez podmioty gospodarcze oraz ważność pozwoleń i świadectw
1. Z zastrzeżeniem przepisów art. 2 ust. 5, art. 3 ust. 6, art. 5 ust. 7 oraz art. 11 i 12 właściwe organy przyjmują wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz, świadectw zwolnienia lub świadectw pomocy, składane przez podmioty gospodarcze dla każdej partii towaru, pod warunkiem że są do nich dołączone oryginały lub uwierzytelnione odpisy faktur zakupu, jak również oryginały lub uwierzytelnione odpisy następujących dokumentów:
a) |
w odniesieniu do pozwolenia na przywóz lub świadectwa zwolnienia:
|
b) |
w odniesieniu do świadectwa pomocy:
|
Powyższe dokumenty można przesyłać w formie wiadomości elektronicznych. W przypadku gdy właściwy organ dokonujący weryfikacji nie ma dostępu do systemu informatycznego do zarządzania i tworzenia takich dokumentów elektronicznych, zastępuje się je wydrukami, należycie poświadczonymi za zgodność z oryginałami.
Faktura zakupu, konosament lub lotniczy list przewozowy są wystawiane na nazwisko wnioskodawcy.
2. Okres ważności pozwoleń i świadectw ustala się w oparciu o czas transportu. W szczególnych przypadkach, jeśli transport opóźniają poważne i nieprzewidziane przeszkody, okres ten może zostać przedłużony przez właściwy organ, nie może on jednak przekraczać dwóch miesięcy, licząc od daty wystawienia pozwolenia lub świadectwa.
Artykuł 9
Okazywanie pozwoleń, świadectw i towarów
1. W przypadku produktów objętych szczególnym systemem dostaw pozwolenia na przywóz, świadectwa zwolnienia i świadectwa pomocy przedstawia się organom celnym, w celu dopełnienia formalności celnych, nie później niż w ciągu 15 dni roboczych od daty zezwolenia na rozładunek towarów. Właściwe organy mogą skrócić ten termin.
W przypadku produktów poddanych uszlachetnianiu czynnemu lub składowaniu celnemu na Azorach, Maderze i Wyspach Kanaryjskich, a następnie wprowadzonych tam do swobodnego obrotu, maksymalny okres 15 dni rozpoczyna się w dniu złożenia wniosku o wydanie pozwolenia lub świadectwa, określonych w akapicie pierwszym.
2. Towary przedstawia się luzem lub w osobnych partiach, zgodnie z okazywanym pozwoleniem lub świadectwem.
Pozwolenia i świadectwa wykorzystywane są w ramach pojedynczej operacji dopiero po dopełnieniu formalności celnych.
Artykuł 10
Jakość produktów
Zgodność produktów z wymogami, o których mowa w art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, sprawdzana jest najpóźniej na etapie pierwszego wprowadzenia ich do obrotu, zgodnie z obowiązującymi w Unii normami i praktykami.
W przypadku stwierdzenia, że produkt nie spełnia wymogów ustanowionych w art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, traci on uprawnienia wynikające ze szczególnego systemu dostaw, a odpowiednie ilości włącza się z powrotem do prognozowanego bilansu dostaw. Jeśli przyznano pomoc zgodnie z art. 5 niniejszego rozporządzenia, jest ona zwracana. Jeżeli dokonano przywozu zgodnie z art. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia, uiszcza się należności celne przywozowe, chyba że zainteresowana strona przedstawi dowód, że produkty zostały ponownie wywiezione lub zniszczone.
Artykuł 11
Znaczący wzrost liczby wniosków o wydanie pozwoleń i świadectw
1. Jeżeli stan realizacji prognozowanego bilansu dostaw wskazuje na znaczący wzrost liczby wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz, świadectw zwolnienia lub świadectw pomocy dotyczących danego produktu, co mogłoby przeszkodzić w osiągnięciu jednego lub większej liczby celów szczególnego systemu dostaw, po konsultacji z zainteresowanymi organami państwo członkowskie wprowadza wszelkie niezbędne środki celem zapewnienia dostaw produktów pierwszej potrzeby do danego regionu najbardziej oddalonego, uwzględniając dostępne dostawy oraz potrzeby sektorów priorytetowych.
2. Jeżeli, po konsultacji z zainteresowanymi organami, państwo członkowskie podejmie decyzję o zastosowaniu ograniczenia ilości wydawanych pozwoleń i świadectw, właściwe organy stosują jednolitą obniżkę procentową w odniesieniu do wszystkich złożonych wniosków.
Artykuł 12
Ustalanie maksymalnej ilości na jeden wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa
Na tyle, na ile jest to absolutnie niezbędne celem uniknięcia zakłóceń na rynku danego regionu najbardziej oddalonego lub działań spekulacyjnych mogących poważnie zaszkodzić sprawnemu funkcjonowaniu szczególnego systemu dostaw, właściwe organy mogą ustalić maksymalną ilość przyznawaną na jeden wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa.
Właściwe organy niezwłocznie powiadamiają Komisję o przypadkach zastosowania niniejszego artykułu.
Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, składa się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009.
SEKCJA 5
Wywóz I wysyłka
Artykuł 13
Warunki wywozu i wysyłki
1. Wywóz i wysyłka produktów nieprzetworzonych, objętych szczególnym systemem dostaw, bądź produktów zapakowanych lub przetworzonych, zawierających produkty objęte szczególnym systemem dostaw, odbywają się na warunkach określonych w ust. 2–6.
2. W odniesieniu do produktów wywożonych pole 44 zgłoszenia wywozowego zawiera jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część H.
3. Ilości produktów zwolnione z należności celnych przywozowych, które są wywożone, wprowadza się ponownie do prognozowanego bilansu dostaw.
Produkty te nie kwalifikują się do refundacji wywozowej.
4. Ilości produktów, które zostały objęte zwolnieniem z należności celnych przywozowych oraz które są wysyłane, wprowadza się ponownie do prognozowanego bilansu dostaw, a należności celne przywozowe erga omnes obowiązujące w dniu przywozu są uiszczane przez wysyłającego najpóźniej podczas wysyłki.
Produkty te nie mogą być przedmiotem wysyłki do momentu uiszczenia opłaty, o której mowa w akapicie pierwszym.
W przypadkach gdy określenie dnia przywozu nie jest możliwe, produkty uważa się za przywiezione w dniu, w którym należności celne przywozowe erga omnes osiągnęły najwyższy poziom w okresie sześciu miesięcy poprzedzających dzień wysyłki.
5. Ilości produktów, na które przyznano pomoc, a które są wywożone bądź wysyłane, ponownie wlicza się do prognozowanego bilansu dostaw, natomiast eksporter bądź wysyłający zwraca otrzymaną pomoc najpóźniej w momencie wywozu lub wysyłki.
Produktów takich nie wywozi się ani nie wysyła do momentu dokonania zwrotu, o którym mowa w akapicie pierwszym.
W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie wysokości przyznanej pomocy, zakłada się, że produkty otrzymały najwyższą stawkę pomocy ustaloną przez Unię dla tego typu produktów w okresie sześciu miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na wywóz lub wysyłkę.
Produkty takie mogą zostać objęte refundacją wywozową, o ile spełniają kryteria przyznania tego rodzaju wsparcia.
6. Właściwe organy zezwalają na wywóz lub wysyłkę produktów przetworzonych innych niż te, o których mowa w ust. 3, 4 i 5 niniejszego artykułu i w art. 15, wyłącznie w przypadkach, gdy eksporter zaświadczy, że odnośne produkty nie były objęte szczególnym systemem dostaw.
Właściwe organy zezwalają na ponowny wywóz lub ponowną wysyłkę produktów nieprzetworzonych lub produktów zapakowanych, innych niż te, o których mowa w ust. 3, 4 i 5 niniejszego artykułu, wyłącznie w przypadkach, gdy eksporter zaświadczy, że odnośne produkty nie były objęte szczególnym systemem dostaw.
Właściwe organy przeprowadzają konieczne kontrole sprawdzające prawdziwość oświadczeń, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim oraz, w stosownych przypadkach, odzyskują przyznane korzyści.
Artykuł 14
Pozwolenia na wywóz i znaczący wzrost wywozu
1. Wywóz następujących produktów nie podlega obowiązkowi okazania pozwolenia na wywóz:
a) |
produkty, o których mowa w art. 13 ust. 3; |
b) |
produkty, o których mowa w art. 13 ust. 5 i które nie kwalifikują się do refundacji wywozowej. |
2. Jeżeli istnieje ryzyko, że regularne dostawy do regionów najbardziej oddalonych mogą być zagrożone przez znaczący wzrost wywozu produktów określonych w art. 13 ust. 1, właściwe organy mogą ograniczyć ilości w taki sposób, aby zagwarantować, że priorytetowe potrzeby w danych sektorach zostaną zaspokojone. Ograniczenia ilościowe nie mogą mieć charakteru dyskryminacyjnego.
Artykuł 15
Tradycyjny wywóz, wywóz w ramach handlu regionalnego oraz tradycyjna wysyłka produktów przetworzonych
1. Przetwórcy, którzy zadeklarowali, zgodnie z art. 7 ust. 3, zamiar wywozu w ramach tradycyjnych przepływów handlowych lub handlu regionalnego bądź wysyłki w ramach tradycyjnych przepływów handlowych, o których mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, produktów przetworzonych zawierających surowce, które zostały objęte szczególnym systemem dostaw, mogą dokonywać takiego wywozu lub takiej wysyłki w granicach ilości rocznych określonych w załącznikach II–V do niniejszego rozporządzenia. Właściwe organy udzielają koniecznych zezwoleń w taki sposób, aby mieć pewność, iż transakcje nie przekraczają odnośnych maksymalnych ilości rocznych.
Wykaz państw trzecich, o którym mowa w art. 14 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, ustanowiony jest w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.
W odniesieniu do wywozu w ramach handlu regionalnego eksporter przedkłada właściwym organom dokumenty przewidziane w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 w terminie przewidzianym w art. 46 wymienionego rozporządzenia. W przypadku nieprzedłożenia tych dokumentów w przewidzianym terminie właściwe organy odzyskują korzyści przyznane w ramach szczególnego systemu dostaw.
2. Wywóz produktów, o których mowa w niniejszym artykule, nie podlega obowiązkowi okazywania pozwolenia na wywóz.
3. W odniesieniu do produktów wywożonych, o których mowa w niniejszym artykule, pole 44 zgłoszenia wywozowego zawiera jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część I.
SEKCJA 6
Zarządzanie, kontrola I monitorowanie
Artykuł 16
Kontrole
1. Kontrole administracyjne przywozu, wprowadzenia do obrotu, wywozu i wysyłki produktów rolnych są wyczerpujące i obejmują kontrole krzyżowe z dokumentami, o których mowa w art. 8 ust. 1.
2. Kontrole bezpośrednie przeprowadzane w danym regionie najbardziej oddalonym przy przywozie, wprowadzaniu do obrotu, wywozie i wysyłce produktów rolnych dotyczą reprezentatywnej próby co najmniej 5 % pozwoleń i świadectw okazywanych zgodnie z art. 9.
Do tych kontroli bezpośrednich stosuje się odpowiednio rozporządzenie Komisji (WE) nr 1276/2008 (9).
W szczególnych przypadkach Komisja może zażądać objęcia kontrolami bezpośrednimi innego odsetka pozwoleń i świadectw.
Artykuł 17
Krajowe przepisy dotyczące zarządzania i monitorowania
Właściwe organy przyjmują dodatkowe przepisy konieczne do zarządzania szczególnym systemem dostaw i monitorowania go w czasie rzeczywistym.
Na żądanie Komisji właściwe organy powiadamiają ją o wszelkich środkach, które zamierzają wdrażać na podstawie akapitu pierwszego.
ROZDZIAŁ II
ŚRODKI WSPARCIA NA RZECZ LOKALNYCH PRODUKTÓW ROLNYCH
SEKCJA 1
Wnioski o przyznanie pomocy
Artykuł 18
Składanie wniosków
Wnioski o przyznanie pomocy na dany rok kalendarzowy składa się do urzędu wyznaczonego przez właściwe organy państwa członkowskiego, korzystając ze sporządzonych przez te organy wzorów i w określonych przez nie przedziałach czasowych. Odnośne przedziały czasowe są ustalane w taki sposób, aby możliwe było przeprowadzenie koniecznych kontroli na miejscu i trwają najdłużej do dnia 28 lutego następnego roku kalendarzowego.
Artykuł 19
Poprawianie oczywistych błędów
W przypadkach gdy po złożeniu wniosku o przyznanie pomocy właściwy organ stwierdzi oczywiste błędy we wniosku, wniosek można poprawić w każdej chwili.
Artykuł 20
Składanie wniosków po terminie
Z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej i zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności, złożenie wniosku po upływie terminu ustanowionego zgodnie z art. 18 wiąże się z obniżeniem pomocy, do której beneficjent byłby uprawniony, gdyby wniosek został złożony w terminie, o 1 % za każdy dzień roboczy zwłoki. Wnioski złożone po upływie 25 dni od daty wygaśnięcia terminu uznaje się za niedopuszczalne.
Artykuł 21
Wycofywanie wniosków o przyznanie pomocy
1. Wnioski o przyznanie pomocy można wycofywać w całości bądź w części w dowolnym momencie.
Jeżeli jednak właściwy organ powiadomił wnioskodawcę ubiegającego się o pomoc o nieprawidłowościach we wniosku lub przekazał wnioskodawcy powiadomienie o planowanej kontroli na miejscu i jeśli w wyniku takiej kontroli zostaną wykryte nieprawidłowości, nie można wycofać tych części wniosku, których nieprawidłowości dotyczą.
2. Wycofanie wniosku lub części wniosku na mocy ust. 1 oznacza powrót wnioskodawcy do sytuacji sprzed złożenia danego wniosku o przyznanie pomocy lub jego części.
SEKCJA 2
Kontrole
Artykuł 22
Zasady ogólne
Weryfikacji dokonuje się w drodze kontroli administracyjnych oraz kontroli na miejscu.
Kontrole administracyjne mają charakter wyczerpujący i obejmują kontrole krzyżowe dotyczące m.in. danych ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, przewidzianego w tytule V rozdział II oraz art. 47, 61 i art. 102 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (10).
Na podstawie analizy ryzyka zgodnie z art. 24 ust. 1 niniejszego rozporządzenia właściwe organy przeprowadzają wyrywkowe kontrole na miejscu w odniesieniu do przynajmniej 5 % złożonych wniosków o przyznanie pomocy. Próba obejmuje ponadto przynajmniej 5 % kwoty, na którą opiewa pomoc.
We wszystkich uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie korzystają ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli.
Artykuł 23
Kontrole na miejscu
1. Kontrole na miejscu mają charakter niezapowiedziany. Można jednak wystosować uprzednie powiadomienie ograniczone do niezbędnego minimum, jeżeli nie zakłóci to celu kontroli. O planowanej kontroli powiadamia się z wyprzedzeniem do maksymalnie 48 godzin, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.
2. W stosownych przypadkach kontrole na miejscu przewidziane w niniejszej sekcji przeprowadza się w powiązaniu z ewentualnymi innymi kontrolami przewidzianymi w przepisach Unii.
3. Jeżeli wnioskodawcy ubiegający się o pomoc lub ich przedstawiciele uniemożliwiają przeprowadzenie kontroli na miejscu, odrzuca się ich wniosek lub wnioski o przyznanie pomocy.
Artykuł 24
Wybór wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu
1. Właściwe organy dokonują wyboru wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu na podstawie analizy ryzyka i reprezentatywności złożonych wniosków o przyznanie pomocy. W analizie ryzyka uwzględnia się poniższe czynniki:
a) |
kwotę pomocy; |
b) |
liczbę działek rolnych, obszar i liczbę zwierząt objętych wnioskiem lub wyprodukowane, przewiezione, przetworzone lub wprowadzone do obrotu ilości; |
c) |
zmiany w porównaniu z rokiem poprzednim; |
d) |
ustalenia wynikające z kontroli przeprowadzonych w latach ubiegłych; |
e) |
inne elementy określone przez państwa członkowskie. |
Aby przebadana próba była reprezentatywna, państwa członkowskie wybierają losowo 20–25 % minimalnej liczby wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu.
2. Właściwy organ rejestruje powody wyboru każdego z wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu. Inspektor prowadzący kontrolę na miejscu informowany jest o tych powodach przed rozpoczęciem kontroli.
Artykuł 25
Sprawozdanie z kontroli
1. Każda kontrola na miejscu jest przedmiotem sprawozdania z kontroli zawierającego szczegółowe informacje na temat przeprowadzonej kontroli. Sprawozdanie to określa w szczególności:
a) |
poddane kontroli programy pomocy i wnioski o przyznanie pomocy; |
b) |
obecne osoby; |
c) |
poddane kontroli działki rolne, działki rolne na których dokonano pomiarów, wyniki pomiarów w stosunku do każdej mierzonej działki i zastosowane metody pomiarów; |
d) |
liczbę i rodzaj zwierząt, których obecność stwierdzono oraz, w stosownych przypadkach, numery kolczyków identyfikacyjnych, wpisów do rejestru i skomputeryzowanej bazy danych bydła oraz wszystkie inne skontrolowane dokumenty potwierdzające, wyniki kontroli, a także, w stosownych przypadkach, szczególne uwagi odnoszące się do poszczególnych zwierząt lub ich kodów identyfikacyjnych; |
e) |
skontrolowane ilości wyprodukowane, przewiezione, przetworzone lub wprowadzone do obrotu; |
f) |
czy wnioskodawca ubiegający się o pomoc został powiadomiony o wizycie, a jeżeli tak, to z jakim wyprzedzeniem; |
g) |
wszelkie dalsze zastosowane środki kontrolne. |
2. Wnioskodawcy ubiegający się o pomoc lub ich przedstawiciele mają możliwość podpisania odpowiedniego sprawozdania w celu potwierdzenia swojej obecności w czasie kontroli oraz dodania do niego uwag. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości wnioskodawca ubiegający się o pomoc otrzymuje egzemplarz sprawozdania z kontroli.
W przypadku kontroli na miejscu przy zastosowaniu teledetekcji państwa członkowskie nie mają obowiązku umożliwiania wnioskodawcom ubiegającym się o pomoc lub ich przedstawicielom podpisywania sprawozdań z kontroli, o ile takie kontrole nie wykazały nieprawidłowości.
SEKCJA 3
Obniżki I wykluczenia oraz płatności nienależne
Artykuł 26
Obniżki i wykluczenia
W przypadku rozbieżności pomiędzy informacjami podanymi we wnioskach o przyznanie pomocy a ustaleniami wynikającymi z kontroli, przewidzianych w sekcji 2, państwo członkowskie stosuje obniżki kwot pomocy i wykluczenia. Przedmiotowe obniżki i wykluczenia są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
Artykuł 27
Wyjątki od stosowania obniżek i wykluczeń
1. Obniżki i wykluczenia przewidziane w art. 26 nie mają zastosowania w przypadku, gdy wnioskodawca ubiegający się o pomoc przedłożył poprawne informacje co do stanu faktycznego lub może w inny sposób wykazać, że nieprawidłowości powstały bez jego winy.
2. Obniżki i wykluczenia nie mają zastosowania do tych części wniosków o przyznanie pomocy, co do których wnioskodawca ubiegający się o pomoc poinformował na piśmie właściwy organ o nieprawidłowościach zaistniałych przed złożeniem wniosku lub po nim, pod warunkiem że właściwy organ nie poinformował wcześniej wnioskodawcy ubiegającego się o pomoc o planowanej kontroli na miejscu lub o nieprawidłowościach w danym wniosku.
Wniosek poprawia się na podstawie informacji udzielonych przez wnioskodawcę ubiegającego się o pomoc zgodnie z akapitem pierwszym, tak by odpowiadał realnej sytuacji.
Artykuł 28
Odzyskiwanie nienależnych wypłat oraz kary
1. W przypadku wypłat nienależnych stosuje się odpowiednio art. 80 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 (11).
2. Jeżeli nienależnych wypłat dokonano na skutek fałszywych deklaracji lub przedstawienia fałszywych dokumentów bądź poważnego zaniedbania ze strony wnioskodawcy ubiegającego się o pomoc, stosuje się kary w wysokości nienależnie wypłaconych kwot wraz z odsetkami naliczonymi zgodnie z art. 80 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009.
Artykuł 29
Siła wyższa i okoliczności nadzwyczajne
W przypadkach działania siły wyższej lub wystąpienia okoliczności nadzwyczajnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, stosuje się odpowiednio art. 75 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009.
ROZDZIAŁ III
ŚRODKI UZUPEŁNIAJĄCE
SEKCJA 1
Logo
Artykuł 30
Kontrola warunków stosowania logo
Właściwe organy okresowo sprawdzają, czy zatwierdzone podmioty przestrzegają warunków stosowania logo, o których mowa w art. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) nr. 179/2014 oraz zobowiązań przewidzianych w art. 6 ust. 4 tego rozporządzenia delegowanego.
Właściwe organy mogą zlecić przeprowadzenie tych kontroli wyznaczonym do tego instytucjom, posiadającym odpowiednie kompetencje techniczne i wymaganą bezstronność. W takich przypadkach wspomniane instytucje sporządzają okresowo sprawozdanie na temat przeprowadzonych kontroli.
Artykuł 31
Nieprawne stosowanie logo i promowanie logo
Państwa członkowskie stosują właściwe istniejące przepisy krajowe, aby zapobiegać nieprawnemu posługiwaniu się logo, oraz w stosownych przypadkach karać za nie lub też wprowadzają w tym celu odpowiednie środki. Na żądanie Komisji państwa członkowskie powiadamiają ją o środkach, jakie stosują.
Państwa członkowskie zapewniają właściwą reklamę logo oraz produktów, w odniesieniu do których można je stosować.
Artykuł 32
Środki krajowe
1. Właściwe organy wprowadzają wszelkie dodatkowe środki administracyjne niezbędne do zarządzania systemem logo. Środki te mogą obejmować w szczególności pobieranie od zatwierdzonych podmiotów opłat na pokrycie kosztów druku logo oraz kosztów administracyjnych i kosztów kontroli.
2. Na żądanie Komisji właściwe organy powiadamiają ją o służbach lub, w zależności od przypadku, o instytucjach odpowiedzialnych za zatwierdzanie przewidziane w art. 6 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 179/2014 i przeprowadzanie kontroli wymaganych na mocy niniejszej sekcji, jak również o dodatkowych środkach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.
3. Właściwe organy powiadamiają Komisję o każdym udzieleniu zezwolenia na korzystanie z logo, wskazując nazwę i siedzibę danego producenta, produkty objęte zezwoleniem i okres, na jaki je wydano.
Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, składa się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009.
SEKCJA 2
Produkty zwierzęce
Artykuł 33
Chów zwierząt gospodarskich
1. Przywóz młodego bydła płci męskiej pochodzącego z państw trzecich, objętego kodami CN 0102 29 05, 0102 29 29 lub 0102 29 49 i przeznaczonego do opasu i spożycia we francuskich departamentach zamorskich lub na Maderze nie podlega należnościom celnym, dopóki pogłowie lokalnego młodego bydła płci męskiej nie osiągnie poziomu wystarczającego do utrzymania i rozwoju lokalnej produkcji wołowiny i cielęciny.
2. W celu skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w ust. 1 importer lub wnioskodawca wykazuje, że spełnia warunki określone w art. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 179/2014, przedkładając następujące dokumenty:
a) |
pisemne oświadczenie sporządzone w momencie przybycia zwierząt do francuskich departamentów zamorskich lub na Maderę, zgodnie z którym zwierzęta są przeznaczone do opasu na miejscu przez okres co najmniej 120 dni od dnia ich faktycznego przybycia, a następnie do spożycia na miejscu; |
b) |
składane w momencie przybycia zwierząt pisemne zobowiązanie do powiadomienia właściwych organów w terminie jednego miesiąca od daty przybycia zwierząt o gospodarstwie lub gospodarstwach, w których będzie prowadzony ich opas. |
SEKCJA 3
Przywóz tytoniu na wyspy kanaryjskie
Artykuł 34
Zwolnienie tytoniu z należności celnych
1. Roczny okres do obliczenia maksymalnej rocznej ilości tytoniu, która miałyby zostać zwolniona z należności celnych przywozowych przy bezpośrednim przywozie na Wyspy Kanaryjskie, o której mowa w art. 29 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia Komisji (UE) nr 228/2013 zaczyna się dnia 1 stycznia każdego roku i kończy dnia 31 grudnia tego samego roku.
2. Ilości surowca tytoniowego i częściowo przetworzonego tytoniu, o których mowa w art. 29 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, są przeliczane na ilości surowca tytoniowego odżyłowanego na podstawie współczynnika równoważności dla danych produktów określonego w załączniku VII do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 35
Warunki zwolnienia
1. Przywóz produktów wymienionych w załączniku VII wymaga okazania świadectwa zwolnienia. Pole 20 we wnioskach o świadectwo i w świadectwach zawiera jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część J.
O ile w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano inaczej, stosuje się odpowiednio art. 3, 7–10, 12 i 16 niniejszego rozporządzenia, art. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 179/2014 i art. 12 ust. 2 oraz art. 18 rozporządzenia (UE) nr 228/2013.
2. Właściwe organy dopilnowują, by produkty wymienione w załączniku VII były wykorzystywane zgodnie z odpowiednimi przepisami Unii, w szczególności z przepisami art. 291–300 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.
ROZDZIAŁ IV
PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE
Artykuł 36
Wypłata pomocy
Po sprawdzeniu wniosków o przyznanie pomocy i odpowiednich dokumentów potwierdzających oraz po obliczeniu kwot, które należy przyznać w ramach programów POSEI, o których mowa w rozdziale II rozporządzenia (UE) nr 228/2013, właściwe organy dokonują wypłaty pomocy z tytułu danego roku kalendarzowego:
a) |
w odniesieniu do szczególnego systemu dostaw, do środków związanych z przywozem i dostawami żywych zwierząt oraz do środków, o których mowa w art. 9 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 179/2014 – przez cały rok; |
b) |
w odniesieniu do płatności bezpośrednich – zgodnie z art. 75 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013; |
c) |
w odniesieniu do innych płatności – w okresie od dnia 16 października bieżącego roku do dnia 30 czerwca roku następnego. |
Artykuł 37
Wskaźniki efektywności
Każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji w odniesieniu do każdego z ich regionów najbardziej oddalonych, co najmniej dane w zakresie wskaźników efektywności określonych w załączniku VIII.
Dane te są przekazuje się w kontekście rocznego sprawozdania z realizacji, o którym mowa w art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013.
Artykuł 38
Powiadomienia
1. W odniesieniu do szczególnego systemu dostaw właściwe organy przesyłają Komisji, nie później niż ostatniego dnia miesiąca następującego po zakończeniu każdego kwartału, następujące dostępne na dany dzień informacje dotyczące operacji przeprowadzonych w poprzednich miesiącach w odniesieniu do bilansu dostaw roku kalendarzowego odniesienia, w podziale na produkty, kody CN oraz, w stosownych przypadkach, miejsca przeznaczenia poszczególnych produktów:
a) |
ilości produktów ze wskazaniem miejsca pochodzenia (przywóz z państw trzecich lub wysyłka z Unii); |
b) |
kwotę pomocy oraz faktycznie poniesione wydatki w rozbiciu na produkty i, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do konkretnego miejsca przeznaczenia; |
c) |
ilości, w stosunku do których pozwolenia i świadectwa nie zostały wykorzystane, z podziałem na kategorie pozwoleń lub świadectw; |
d) |
wszelkie ilości powrotnie wywiezione lub wysłane zgodnie z art. 13 oraz jednostkowe i całkowite odzyskane kwoty pomocy; |
e) |
wszelkie ilości powrotnie wywiezione lub wysłane po przetworzeniu, zgodnie z art. 15; |
f) |
przesunięcia w obrębie łącznej ilości w odniesieniu do danej kategorii produktów oraz zmiany prognozowanych bilansów dostaw wprowadzone w danym okresie; |
g) |
dostępne saldo i procent wykorzystania. |
Dane, o których mowa w akapicie pierwszym, przekazuje się w oparciu o wykorzystane pozwolenia i świadectwa. Ostateczne dane odnoszące się do bilansu dostaw każdego roku kalendarzowego przekazuje się Komisji najpóźniej do dnia 31 maja następnego roku.
2. W odniesieniu do wspierania lokalnej produkcji państwa członkowskie przekazuje Komisji informacje o:
a) |
otrzymanych wnioskach o przyznanie pomocy i kwotach odpowiadających poprzedniemu rokowi kalendarzowemu – w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku; |
b) |
ostatecznie zakwalifikowanych wnioskach o przyznanie pomocy i kwotach odpowiadających poprzedniemu rokowi kalendarzowemu – w terminie do dnia 31 lipca każdego roku. |
3. Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, przekazuje się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009.
4. Powiadomienia, o których mowa w art. 23 ust. 3 i art. 32 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, przekazuje się również zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009.
Artykuł 39
Sprawozdanie
1. Sprawozdanie przewidziane w art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 zawiera m.in.:
a) |
informacje o wszelkich znaczących zmianach dotyczących sytuacji społeczno-gospodarczej i sytuacji w rolnictwie; |
b) |
streszczenie dostępnych danych fizycznych i finansowych dotyczących realizacji każdego środka, poparte analizą tych danych, oraz, w stosownych przypadkach, opisem i analizą sektora gospodarki, którego dotyczy dany środek; |
c) |
informacje o stanie zaawansowania działań i priorytetów w stosunku do ich celów ogólnych i szczegółowych w dniu przedstawienia sprawozdania, przy użyciu wskaźników ilościowych; |
d) |
syntetyczne przedstawienie ważnych problemów napotkanych podczas zarządzania środkami i ich realizacji; |
e) |
ocenę wyników wszystkich środków przy uwzględnieniu ich wzajemnych zależności; |
f) |
w odniesieniu do szczególnego systemu dostaw:
|
g) |
stopień realizacji celów poszczególnych środków przewidzianych w programie, mierzony za pomocą obiektywnych wskaźników; |
h) |
dane dotyczące rocznego bilansu dostaw dla danego regionu, m.in. jeśli chodzi o spożycie, rozwój pogłowia, produkcję i handel; |
i) |
dane dotyczące faktycznie przyznanych kwot na realizację działań prowadzonych w ramach programu na podstawie kryteriów określonych przez państwa członkowskie, takich jak np. liczba kwalifikowalnych producentów, liczba zwierząt objętych płatnościami, powierzchnia obszarów kwalifikujących się do pomocy lub liczba branych pod uwagę gospodarstw; |
j) |
dane dotyczące realizacji finansowej każdego z działań w ramach programu; |
k) |
dane statystyczne dotyczące kontroli przeprowadzonych przez właściwe organy i wszelkich nałożonych kar; |
l) |
uwagi państwa członkowskiego dotyczące realizacji programu; |
m) |
roczne dane dotyczące wskaźników efektywności, o których mowa w art. 37 niniejszego rozporządzenia. |
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przedkłada się Komisji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009.
Artykuł 40
Zmiany programów
1. Zmiany, które mają być wprowadzone do każdego programu POSEI, przedkłada się Komisji do zatwierdzenia wraz z należytym uzasadnieniem, zawierającym w szczególności następujące informacje:
a) |
przyczyny ewentualnych trudności we wdrażaniu, uzasadniające zmianę programu; |
b) |
oczekiwane skutki zmiany; |
c) |
wpływ na finansowanie i kontrolę zobowiązań. |
Z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej lub wyjątkowych okoliczności państwa członkowskie składają wnioski w sprawie zmian w programach nie częściej niż raz w roku kalendarzowym w odniesieniu do danego programu. Wnioski w sprawie zmian wpływają do Komisji najpóźniej dnia 30 września każdego roku.
Jeżeli Komisja nie przedstawi zastrzeżeń do proponowanych zmian, przedmiotowe zmiany stosuje się od dnia 1 stycznia roku następującego po roku ich zgłoszenia.
Zmiany takie można stosować wcześniej, o ile przed upływem terminu wymienionego w akapicie trzecim Komisja poinformuje państwo członkowskie na piśmie, że zgłoszona zmiana jest zgodna z przepisami Unii.
Jeżeli zmiana będąca przedmiotem powiadomienia nie jest zgodna z przepisami Unii, Komisja informuje państwo członkowskie przed upływem terminu wymienionego w akapicie trzecim, że zgłoszona zmiana nie obowiązuje do chwili przedstawienia Komisji zmiany, którą będzie można uznać za zgodną z przepisami.
2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 Komisja ocenia osobno poszczególne zmiany proponowane przez państwa członkowskie i podejmuje decyzje o ich zatwierdzeniu najpóźniej w terminie czterech miesięcy od ich przedłożenia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 34 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, w przypadku następujących zmian:
a) |
przystąpienia nowego regionu najbardziej oddalonego; |
b) |
wprowadzenia do ogólnego programu nowych grup produktów, które mają być wspierane w ramach szczególnego systemu dostaw, lub nowych środków na rzecz lokalnej produkcji rolnej; oraz |
c) |
zwiększenia już zatwierdzonej jednostkowej kwoty wsparcia w odniesieniu do każdego istniejącego środka o więcej niż 50 % kwoty obowiązującej w momencie złożenia wniosku w sprawie zmiany. |
Bez uszczerbku dla procedury określonej w ust. 1 państwa członkowskie mogą przedkładać wnioski w sprawie zmian przewidzianych w niniejszym ustępie raz na rok kalendarzowy w odniesieniu do danego programu. Wnioski w sprawie zmian, o których mowa w niniejszym ustępie, wpływają do Komisji nie później niż do dnia 31 lipca roku poprzedzającego ich wejście w życie.
Zatwierdzone w ten sposób zmiany stosuje się od dnia 1 stycznia roku następującego po roku przedstawienia wniosku w sprawie zmiany lub od daty wyraźnie wskazanej w decyzji zatwierdzającej.
3. Państwa członkowskie są uprawnione do wprowadzania poniższych zmian z pominięciem procedury określonej w ust. 1, o ile Komisja została o nich poinformowana:
a) |
w odniesieniu do prognozowanych bilansów dostaw – zmian poziomu każdej pomocy w granicach 20 % lub zmian ilości produktów objętych bilansem dostaw oraz, w związku z tym, zmian całkowitej kwoty pomocy przyznanej na wsparcie każdej linii produktów; |
b) |
w odniesieniu do wszystkich środków — zwiększenia lub zmniejszenia, w granicach 20 %, przydziału finansowego przeznaczonego na każdy środek pomocy indywidualnej, bez uszczerbku dla pułapów finansowych przewidzianych w art. 30 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, pod warunkiem że takie dostosowania zostaną zgłoszone nie później niż dnia 30 kwietnia roku następującego po roku kalendarzowym, którego dotyczy zmiana przydzielonych środków finansowych; oraz |
c) |
zmian wynikających ze zmian kodów i opisów określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2658/87 (12) wykorzystywanych do identyfikacji produktów korzystających z pomocy, o ile zmiany te nie wiążą się ze zmianą samych produktów. |
4. Zmiany, o których mowa w ust. 3, wchodzą w życie nie wcześniej niż z dniem otrzymania ich przez Komisję. Są one należycie wyjaśnione i poparte uzasadnieniem i mogą być wprowadzane tylko raz do roku, z wyjątkiem następujących przypadków:
a) |
działania siły wyższej lub zaistnienia wyjątkowych okoliczności; |
b) |
zmian dotyczących ilości produktów objętych systemem dostaw; |
c) |
zmian wynikających ze zmian kodów i opisów określonych w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87. |
5. Do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:
a) |
„środek” oznacza zgrupowanie systemów pomocy oraz działań niezbędnych do osiągnięcia jednego lub większej liczby celów programu, stanowiące linię budżetową, pulę środków finansowych dla której określono w tabeli finansowania, o której mowa w art. 5 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 228/2013; |
b) |
„grupa produktów” oznacza wszystkie produkty, dla których pierwsze dwie cyfry kodu CN są jednakowe, jak określono w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87. |
6. Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, przekazuje się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009.
Artykuł 41
Zmniejszanie zaliczek
Bez uszczerbku dla ogólnych zasad dyscypliny budżetowej, jeżeli informacje przekazane Komisji przez państwa członkowskie na mocy art. 38 i 39 są niekompletne lub jeżeli został przekroczony termin ich przekazania, Komisja może dokonać czasowego i ryczałtowego zmniejszenia zaliczek przekazywanych na konto wydatków rolniczych.
Artykuł 42
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 20 lutego 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 78 z 20.3.2013, s. 23.
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 247/2006 z dnia 30 stycznia 2006 r. w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów peryferyjnych Unii Europejskiej (Dz.U. L 42 z 14.2.2006, s. 1).
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 793/2006 z dnia 12 kwietnia 2006 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 247/2006 w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych Unii Europejskiej (Dz.U. L 145 z 31.5.2006, s. 1).
(4) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 179/2014 z 6 listopada 2013 r. uzupełniające rozporządzenie (UE) nr 228/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do rejestru podmiotów gospodarczych, kwoty pomocy w odniesieniu do wprowadzania produktów do obrotu poza regionem, logo, zwolnienia z należności celnych przywozowych niektórych sztuk bydła i finansowania niektórych środków odnoszących się do konkretnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów peryferyjnych Unii Europejskiej (Zob. s. 3 niniejszego Dziennika Urzędowego.).
(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (Dz.U. L 114 z 26.4.2008, s. 3).
(6) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 612/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz.U. L 186 z 17.7.2009, s. 1).
(7) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 z dnia 31 sierpnia 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują Komisji informacje i dokumenty dotyczące wdrożenia wspólnej organizacji rynków, systemu płatności bezpośrednich, promocji produktów rolnych oraz systemów stosowanych w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych i mniejszych wysp Morza Egejskiego (Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s.3).
(8) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1).
(9) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1276/2008 z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie monitorowania na podstawie kontroli bezpośrednich wywozu produktów rolnych otrzymujących refundacje lub inne kwoty (Dz.U L 339 z 18.12.2008, s. 53).
(10) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549).
(11) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz.U. L 316 z 2.12.2009, s. 65).
(12) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie wspólnej taryfy celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).
ZAŁĄCZNIK I
Część A
Zapisy, o których mowa w art. 2 ust. 3:
— |
w języku bułgarskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku hiszpańskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku czeskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku duńskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku niemieckim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku estońskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku greckim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku angielskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku francuskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku chorwackim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku włoskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku łotewskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku litewskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku węgierskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku maltańskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku niderlandzkim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku polskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku portugalskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku rumuńskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku słowackim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku słoweńskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku fińskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku szwedzkim, jeden z następujących zapisów:
|
Część B
Zapisy określone w art. 2 ust. 3 i art. 3 ust. 4:
— |
: |
w języku bułgarskim |
: |
„освобождаване от вносни мита“ и „сертификат за използване в (име на най-отдалечения регион)“ |
— |
: |
w języku hiszpańskim |
: |
«Exención de los derechos de importación» y «Certificado destinado a ser utilizado en [nombre de la región ultraperiférica]» |
— |
: |
w języku czeskim |
: |
„osvobození od dovozních cel“ a „osvědčení pro použití v [název nejvzdálenějšího regionu]“ |
— |
: |
w języku duńskim |
: |
»fritagelse for importtold« og »licensen skal anvendes i [fjernområdets navn]« |
— |
: |
w języku niemieckim |
: |
„Befreiung von den Einfuhrzöllen“ und „zu verwenden in [Name der Region in äußerster Randlage]“ |
— |
: |
w języku estońskim |
: |
„imporditollimaksudest vabastatud” ja „[kus (äärepoolseima piirkonna nimi)] kasutamiseks ettenähtud litsents” |
— |
: |
w języku greckim |
: |
«απαλλαγή από τους εισαγωγικούς δασμούς» και «πιστοποιητικό προς χρήση στην [όνομα της ιδιαίτερα απομακρυσμένης περιφέρειας]» |
— |
: |
w języku angielskim |
: |
‘exemption from import duties’ and ‘certificate to be used in [name of the outermost region]’ |
— |
: |
w języku francuskim |
: |
«exonération des droits à l'importation» et «certificat à utiliser dans [nom de la région ultrapériphérique]» |
— |
: |
w języku chorwackim |
: |
„izuzeće od uvoznih carina” i „potvrda koja se koristi u (ime najudaljenije regije)” |
— |
: |
w języku włoskim |
: |
«esenzione dai dazi all’importazione» e «titolo destinato a essere utilizzato in [nome della regione ultraperiferica]» |
— |
: |
w języku łotewskim |
: |
“atbrīvojums no ievedmuitas nodokļa” un “sertifikāts jāizmanto [attālākā reģiona nosaukums]” |
— |
: |
w języku litewskim |
: |
„atleidimas nuo importo muitų“ ir „sertifikatas, skirtas naudoti [atokiausio regiono pavadinimas]“ |
— |
: |
w języku węgierskim |
: |
„behozatali vám alóli mentesség” és „[a legkülső régió neve]-i felhasználásra szóló engedély” |
— |
: |
w języku maltańskim |
: |
“eżenzjoni tad-dazji fuq l-importazzjoni” u “ċertifikat għall-użi fi [isem ir-reġjun ultraperiferiku]” |
— |
: |
w języku niderlandzkim |
: |
„vrijstelling van invoerrechten” en „in [naam van het ultraperifere gebied] te gebruiken certificaat” |
— |
: |
w języku polskim |
: |
„zwolnienie z należności przywozowych” i „świadectwo stosowane w [nazwa danego regionu najbardziej oddalonego]” |
— |
: |
w języku portugalskim |
: |
«isenção dos direitos de importação» e «certificado a utilizar em [nome da região ultraperiférica]» |
— |
: |
w języku rumuńskim |
: |
„scutire de taxe vamale la import” și „certificat pentru utilizare în (numele regiunii ultraperiferice)” |
— |
: |
w języku słowackim |
: |
„oslobodenie od dovozného cla“ a „osvedčenie určené na použitie v [názov najvzdialenejšieho regiónu]“ |
— |
: |
w języku słoweńskim |
: |
„oprostitev uvoznih dajatev“ in „dovoljenje se uporabi v [ime najbolj oddaljene regije]“ |
— |
: |
w języku fińskim |
: |
”vapautettu tuontitulleista” ja ”(syrjäisimmän alueen nimi) käytettävä todistus” |
— |
: |
w języku szwedzkim |
: |
”tullbefrielse” och ”intyg som skall användas i [randområdets namn]” |
Część C
Zapisy, o których mowa w art. 3 ust. 3:
— |
: |
w języku bułgarskim |
: |
„сертификат за освобождаване“ |
— |
: |
w języku hiszpańskim |
: |
«Certificado de exención» |
— |
: |
w języku czeskim |
: |
„osvědčení o osvobození“ |
— |
: |
w języku duńskim |
: |
»fritagelseslicens« |
— |
: |
w języku niemieckim |
: |
„Freistellungsbescheinigung“ |
— |
: |
w języku estońskim |
: |
„vabastussertifikaat” |
— |
: |
w języku greckim |
: |
«πιστοποιητικό απαλλαγής» |
— |
: |
w języku angielskim |
: |
‘exemption certificate’ |
— |
: |
w języku francuskim |
: |
«certificat d'exonération» |
— |
: |
w języku chorwackim |
: |
„potvrda o izuzeću” |
— |
: |
w języku włoskim |
: |
«titolo di esenzione» |
— |
: |
w języku łotewskim |
: |
“atbrīvojuma apliecība” |
— |
: |
w języku litewskim |
: |
„atleidimo nuo importo muitų sertifikatas“ |
— |
: |
w języku węgierskim |
: |
„mentességi bizonyítvány” |
— |
: |
w języku maltańskim |
: |
“ċertifikat ta’ eżenzjoni” |
— |
: |
w języku niderlandzkim |
: |
„vrijstellingscertificaat” |
— |
: |
w języku polskim |
: |
„świadectwo zwolnienia” |
— |
: |
w języku portugalskim |
: |
«certificado de isenção» |
— |
: |
w języku rumuńskim |
: |
„certificat de scutire” |
— |
: |
w języku słowackim |
: |
„osvedčenie o oslobodení od cla“ |
— |
: |
w języku słoweńskim |
: |
„potrdilo o oprostitvi“ |
— |
: |
w języku fińskim |
: |
”vapautustodistus” |
— |
: |
w języku szwedzkim |
: |
”intyg om tullbefrielse” |
Część D
Zapisy, o których mowa w art. 3 ust. 4:
— |
w języku bułgarskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku hiszpańskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku czeskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku duńskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku niemieckim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku estońskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku greckim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku angielskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku francuskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku chorwackim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku włoskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku łotewskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku litewskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku węgierskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku maltańskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku niderlandzkim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku polskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku portugalskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku rumuńskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku słowackim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku słoweńskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku fińskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku szwedzkim, jeden z następujących zapisów:
|
Część E
Zapisy, o których mowa w art. 5 ust. 3:
— |
: |
w języku bułgarskim |
: |
„сертификат за помощ“ |
— |
: |
w języku hiszpańskim |
: |
«Certificado de ayuda» |
— |
: |
w języku czeskim |
: |
„osvědčení o podpoře“ |
— |
: |
w języku duńskim |
: |
»støttelicens« |
— |
: |
w języku niemieckim |
: |
„Beihilfebescheinigung“ |
— |
: |
w języku estońskim |
: |
„toetussertifikaat” |
— |
: |
w języku greckim |
: |
«πιστοποιητικό ενίσχυσης» |
— |
: |
w języku angielskim |
: |
‘aid certificate’ |
— |
: |
w języku francuskim |
: |
«certificat aides» |
— |
: |
w języku chorwackim |
: |
„potvrda o potpori” |
— |
: |
w języku włoskim |
: |
«titolo di aiuto» |
— |
: |
w języku łotewskim |
: |
“atbalsta sertifikāts” |
— |
: |
w języku litewskim |
: |
„pagalbos sertifikatas“ |
— |
: |
w języku węgierskim |
: |
„támogatási bizonyítvány” |
— |
: |
w języku maltańskim |
: |
“ċertifikat ta’ l-għajnuniet” |
— |
: |
w języku niderlandzkim |
: |
„steuncertificaat” |
— |
: |
w języku polskim |
: |
„świadectwo pomocy” |
— |
: |
w języku portugalskim |
: |
«certificado de ajuda» |
— |
: |
w języku rumuńskim |
: |
„certificat pentru ajutoare” |
— |
: |
w języku słowackim |
: |
„osvedčenie o pomoci“ |
— |
: |
w języku słoweńskim |
: |
„potrdilo o pomoči“ |
— |
: |
w języku fińskim |
: |
”tukitodistus” |
— |
: |
w języku szwedzkim |
: |
”stödintyg” |
Część F
Zapisy, o których mowa w art. 5 ust. 4:
— |
w języku bułgarskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku hiszpańskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku czeskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku duńskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku niemieckim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku estońskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku greckim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku angielskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku francuskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku chorwackim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku włoskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku łotewskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku litewskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku węgierskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku maltańskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku niderlandzkim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku polskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku portugalskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku rumuńskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku słowackim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku słoweńskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku fińskim, jeden z następujących zapisów:
|
— |
w języku szwedzkim, jeden z następujących zapisów:
|
Część G
Zapisy, o których mowa w art. 5 ust. 4:
— |
: |
w języku bułgarskim |
: |
„сертификат за използване в (име на най-отдалечения регион)“ |
— |
: |
w języku hiszpańskim |
: |
«Certificado destinado a ser utilizado en [nombre de la región ultraperiférica]» |
— |
: |
w języku czeskim |
: |
„osvědčení pro použití v [název nejvzdálenějšího regionu]“ |
— |
: |
w języku duńskim |
: |
»licensen skal anvendes i [fjernområdets navn]« |
— |
: |
w języku niemieckim |
: |
„Bescheinigung zu verwenden in [Name der Region in äußerster Randlage]“ |
— |
: |
w języku estońskim |
: |
„[kus (äärepoolseima piirkonna nimi)] kasutamiseks ettenähtud litsents” |
— |
: |
w języku greckim |
: |
«πιστοποιητικό προς χρήση στην [όνομα της ιδιαίτερα απομακρυσμένης περιφέρειας]» |
— |
: |
w języku angielskim |
: |
‘certificate to be used in [name of the outermost region]’ |
— |
: |
w języku francuskim |
: |
«certificat à utiliser dans [nom de la région ultrapériphérique]» |
— |
: |
w języku chorwackim |
: |
„potvrda koja se koristi u (ime najudaljenije regije)” |
— |
: |
w języku włoskim |
: |
«titolo destinato a essere utilizzato in [nome della regione ultraperiferica]» |
— |
: |
w języku łotewskim |
: |
“sertifikāts jāizmanto [attālākā reģiona nosaukums]” |
— |
: |
w języku litewskim |
: |
„sertifikatas, skirtas naudoti [atokiausio regiono pavadinimas]“ |
— |
: |
w języku węgierskim |
: |
„[a legkülső régió neve]-i felhasználásra szóló bizonyítvány” |
— |
: |
w języku maltańskim |
: |
“ċertifikat għall-użu fi [isem ir-reġjun ultraperiferiku]” |
— |
: |
w języku niderlandzkim |
: |
„in [naam van het ultraperifere gebied] te gebruiken certificaat” |
— |
: |
w języku polskim |
: |
„świadectwo stosowane w [nazwa danego regionu najbardziej oddalonego]” |
— |
: |
w języku portugalskim |
: |
«certificado a utilizar em [nome da região ultraperiférica]» |
— |
: |
w języku rumuńskim |
: |
„certificat pentru utilizare în (numele regiunii ultraperiferice)” |
— |
: |
w języku słowackim |
: |
„osvedčenie určené na použitie v [názov najvzdialenejšieho regiónu]“ |
— |
: |
w języku słoweńskim |
: |
„potrdilo za uporabo v [ime najbolj oddaljene regije]“ |
— |
: |
w języku fińskim |
: |
”(syrjäisimmän alueen nimi) käytettävä todistus” |
— |
: |
w języku szwedzkim |
: |
”intyg som skall användas i [randområdets namn]” |
Część H
Zapisy, o których mowa w art. 13 ust. 2:
— |
: |
w języku bułgarskim |
: |
„стоки, изнасяни съгласно член 14, параграф 1, първа алинея от Регламент (ЕС) № 228/2013“ |
— |
: |
w języku hiszpańskim |
: |
«Mercancía exportada en virtud del artículo 14, apartado 1, párrafo primero, del Reglamento (UE) no 228/2013» |
— |
: |
w języku czeskim |
: |
„zboží vyvážené podle čl. 14 odst. 1 prvního pododstavce nařízení (EU) č. 228/2013“ |
— |
: |
w języku duńskim |
: |
»Vare eksporteret i henhold til artikel 14, stk. 1, første afsnit, i forordning (EU) nr. 228/2013« |
— |
: |
w języku niemieckim |
: |
„Ausgeführte Ware gemäß Artikel 14 Absatz 1 Unterabsatz 1 der Verordnung (EU) Nr. 228/2013“ |
— |
: |
w języku estońskim |
: |
„määruse (EL) nr 228/2013 artikli 14 lõike 1 esimese lõigu alusel eksporditav kaup” |
— |
: |
w języku greckim |
: |
«εμπόρευμα εξαγόμενο δυνάμει του άρθρου 14 παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 228/2013» |
— |
: |
w języku angielskim |
: |
‘goods exported under the first subparagraph of Article 14(1) of Regulation (EU) No 228/2013’ |
— |
: |
w języku francuskim |
: |
«marchandise exportée en vertu de l'article 14, paragraphe 1, premier alinéa, du règlement (UE) no 228/2013» |
— |
: |
w języku chorwackim |
: |
„roba izvezena u skladu s člankom 14. stavkom 1. prvim podstavkom Uredbe (EU) br. 228/2013” |
— |
: |
w języku włoskim |
: |
«merce esportata in virtù dell’articolo 14, paragrafo 1, primo comma, del regolamento (UE) n. 228/2013» |
— |
: |
w języku łotewskim |
: |
“prece, ko eksportē saskaņā ar Regulas (ES) Nr. 228/2013 14. panta 1. punkta pirmās daļas noteikumiem” |
— |
: |
w języku litewskim |
: |
„pagal Reglamento (ES) Nr. 228/2013 14 straipsnio 1 dalies pirmą punktą eksportuojama prekė“ |
— |
: |
w języku węgierskim |
: |
„a 228/2013/EU rendelet 14. cikke (1) bekezdésének első albekezdése szerint exportált termék” |
— |
: |
w języku maltańskim |
: |
“merkanzija esportata skond l-Artikolu 14, paragrafu 1, l-ewwel inċiż, tar-Regolament (UE) Nru 228/2013” |
— |
: |
w języku niderlandzkim |
: |
„op grond van artikel 14, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 228/2013 uitgevoerde goederen” |
— |
: |
w języku polskim |
: |
„towar wywieziony zgodnie z art. 14 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 228/2013” |
— |
: |
w języku portugalskim |
: |
«mercadoria exportada nos termos do n.o 1, primeiro parágrafo, do artigo 14.o do Regulamento (UE) n.o 228/2013» |
— |
: |
w języku rumuńskim |
: |
„mărfuri exportate în conformitate cu articolul 14 alineatul (1) primul paragraf din Regulamentul (UE) nr. 228/2013” |
— |
: |
w języku słowackim |
: |
„tovar vyvezený podľa článku 14 ods. 1 prvý pododsek nariadenia (EU) č. 228/2013“ |
— |
: |
w języku słoweńskim |
: |
„blago, izvoženo v skladu s prvim pododstavkom člena 14(1) Uredbe (EU) št. 228/2013“ |
— |
: |
w języku fińskim |
: |
”Asetuksen (EU) N:o 228/2013 14 artiklan 1 kohdan ensimmäisen alakohdan nojalla viety tavara” |
— |
: |
w języku szwedzkim |
: |
”vara som exporteras i enlighet med artikel 14.1 första stycket i förordning (EU) nr 228/2013” |
Część I
Zapisy, o których mowa w art. 15 ust. 3:
— |
: |
w języku bułgarskim |
: |
„стоки, изнасяни съгласно член 14, параграф 2 от Регламент (ЕС) № 228/2013“ |
— |
: |
w języku hiszpańskim |
: |
«Mercancía exportada en virtud del artículo 14, apartado 2, del Reglamento (UE) no 228/2013» |
— |
: |
w języku czeskim |
: |
„zboží vyvážené podle čl. 14 odst. 2 nařízení (EU) č. 228/2013“ |
— |
: |
w języku duńskim |
: |
»Vare eksporteret i henhold til artikel 14, stk. 2, første afsnit, i forordning (EU) nr. 228/2013« |
— |
: |
w języku niemieckim |
: |
„Ausgeführte Ware gemäß Artikel 14 Absatz 2 der Verordnung (EU) Nr. 228/2013“ |
— |
: |
w języku estońskim |
: |
„määruse (EL) nr 228/2013 artikli 14 lõike 2 alusel eksporditav kaup” |
— |
: |
w języku greckim |
: |
«εμπόρευμα εξαγόμενο δυνάμει του άρθρου 14 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 228/2013» |
— |
: |
w języku angielskim |
: |
‘goods exported under Article 14(2) of Regulation (EU) No 228/2013’ |
— |
: |
w języku francuskim |
: |
«marchandise exportée en vertu de l'article 14, paragraphe 2, du règlement (UE) no 228/2013» |
— |
: |
w języku chorwackim |
: |
„roba izvezena u skladu s člankom 14. stavkom 2. Uredbe (EU) br. 228/2013” |
— |
: |
w języku włoskim |
: |
«merce esportata in virtù dell’articolo 14, paragrafo 2, del regolamento (UE) n. 228/2013» |
— |
: |
w języku łotewskim |
: |
“prece, ko eksportē saskaņā ar Regulas (ES) Nr. 228/2013 14. panta 2. punkta noteikumiem” |
— |
: |
w języku litewskim |
: |
„pagal Reglamento (ES) Nr. 228/2013 14 straipsnio 2 dalį eksportuojama prekė“ |
— |
: |
w języku węgierskim |
: |
„a 228/2013/EU rendelet 14. cikkének (2) bekezdése szerint exportált termék” |
— |
: |
w języku maltańskim |
: |
“merkanzija esportata skond l-Artikolu 14, paragrafu 2, tar-Regolament (UE) Nru 228/2013” |
— |
: |
w języku niderlandzkim |
: |
„op grond van artikel 14, lid 2, van Verordening (EU) nr. 228/2013 uitgevoerde goederen” |
— |
: |
w języku polskim |
: |
„towar wywieziony zgodnie z art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013” |
— |
: |
w języku portugalskim |
: |
«mercadoria exportada nos termos do n.o 2 do artigo 14.o do Regulamento (UE) n.o 228/2013» |
— |
: |
w języku rumuńskim |
: |
„mărfuri exportate în conformitate cu articolul 14 alineatul (2) din Regulamentul (UE) nr. 228/2013” |
— |
: |
w języku słowackim |
: |
„tovar vyvezený podľa článku 14 ods. 2 nariadenia (EU) č. 228/2013“ |
— |
: |
w języku słoweńskimå |
: |
„blago, izvoženo v skladu s členom 14(2) Uredbe (EU) št. 228/2013“ |
— |
: |
w języku fińskim |
: |
”Asetuksen (EU) No 228/2013 14 artiklan 2 kohdan nojalla viety tavara” |
— |
: |
w języku szwedzkim |
: |
”vara som exporteras i enlighet med artikel 14.2 i förordning (EU) nr 228/2013” |
Część J
Zapisy, o których mowa w art. 35 ust. 1 akapit pierwszy:
— |
: |
w języku bułgarskim |
: |
„продукт, предназначен за производството на тютюневи изделия“ |
— |
: |
w języku hiszpańskim |
: |
«Producto destinado a la industria de fabricación de labores de tabaco» |
— |
: |
w języku czeskim |
: |
„produkt pro zpracovatelský průmysl tabákových výrobků“ |
— |
: |
w języku duńskim |
: |
»produkt til tobaksvareindustrien« |
— |
: |
w języku niemieckim |
: |
„Erzeugnis zur Herstellung von Tabakwaren“ |
— |
: |
w języku estońskim |
: |
„tubakatoodete valmistamiseks ettenähtud toode” |
— |
: |
w języku greckim |
: |
«προϊόν που προορίζεται για τις καπνοβιομηχανίες» |
— |
: |
w języku angielskim |
: |
‘product intended for industries manufacturing tobacco products’ |
— |
: |
w języku francuskim |
: |
«produit destiné aux industries de manufacture de produits de tabac» |
— |
: |
w języku chorwackim |
: |
„proizvod namijenjen industriji za proizvodnju duhanskih proizvoda” |
— |
: |
w języku włoskim |
: |
«prodotto destinato alla manifattura di tabacchi» |
— |
: |
w języku łotewskim |
: |
“produkts paredzēts tabakas izstrādājumu ražošanas nozarēm” |
— |
: |
w języku litewskim |
: |
„produktas, skirtas tabako gaminių gamybos pramonei“ |
— |
: |
w języku węgierskim |
: |
„a dohánytermékeket előállító iparnak szánt termékek” |
— |
: |
w języku maltańskim |
: |
“prodott maħsub għall-industriji tal-manifattura tal-prodotti tat-tabakk” |
— |
: |
w języku niderlandzkim |
: |
„product bestemd voor bedrijven waar tabaksproducten worden vervaardigd” |
— |
: |
w języku polskim |
: |
„towar przeznaczony dla przemysłu tytoniowego” |
— |
: |
w języku portugalskim |
: |
«produto destinado às indústrias de manufactura de produtos de tabaco» |
— |
: |
w języku rumuńskim |
: |
„produs destinat industriilor care fabrică produse din tutun” |
— |
: |
w języku słowackim |
: |
„výrobok určený pre výrobný priemysel tabakových výrobkov“ |
— |
: |
w języku słoweńskim |
: |
„proizvodi, namenjeni industriji za proizvodnjo tobačnih izdelkov“ |
— |
: |
w języku fińskim |
: |
”tupakkatuotteiden valmistukseen tarkoitettu tuote” |
— |
: |
w języku szwedzkim |
: |
”produkt avsedd för framställning av tobaksprodukter” |
ZAŁĄCZNIK II
Maksymalne ilości roczne produktów przetworzonych mogących stanowić przedmiot wywozu lub wysyłki z francuskich departamentów zamorskich w ramach handlu regionalnego lub tradycyjnych wysyłek
Reunion
[Ilość w kilogramach (lub w litrach*)] |
||
Kod CN |
Do Unii |
Do państw trzecich |
1101 00 |
— |
3 580 000 |
1104 23 |
— |
33 500 |
1512 19 90 |
— |
*250 000 |
2309 90 |
391 500 |
7 985 000 |
Martynika
[Ilość w kilogramach (lub w litrach*)] |
||
Kod CN |
Do Unii |
Do państw trzecich |
0403 10 |
77 500 |
3 500 |
1101 00 |
33 000 |
166 500 |
2309 90 |
— |
102 000 |
Gwadelupa
[Ilość w kilogramach (lub w litrach*)] |
||
Kod CN |
Do Unii |
Do państw trzecich |
1101 00 |
55 500 |
64 000 |
2309 90 |
508 000 |
408 500 |
ZAŁĄCZNIK III
Maksymalne ilości roczne produktów przetworzonych mogących stanowić przedmiot wywozu lub wysyłki z Azorów i Madery w ramach handlu regionalnego lub tradycyjnych wysyłek
Azory
[Ilość w kilogramach (lub w litrach*)] |
||
Kod CN |
Do Unii |
Do państw trzecich |
1701 99 |
2 109 000 |
|
1905 90 45 |
— |
34 000 |
2203 00 |
— |
*35 000 |
Madera
[Ilość w kilogramach (lub w litrach*)] |
||
Kod CN |
Do Unii |
Do państw trzecich |
1101 00 |
3 000 |
— |
1102 20 |
13 000 |
— |
1701 99 |
28 000 |
— |
1704 10 1704 90 |
871 500 |
67 500 |
1902 19 |
468 000 |
94 000 |
1905 |
116 500 |
— |
2009 |
*13 500 |
— |
2202 10 2202 90 |
*752 500 |
*42 500 |
2203 00 |
*592 000 |
*591 500 |
2208 |
*25 000 |
*31 000 |
2301 10 2301 20 |
386 000 |
— |
ZAŁĄCZNIK IV
Maksymalne ilości roczne produktów przetworzonych mogących stanowić przedmiot wywozu lub wysyłki z Wysp Kanaryjskich w ramach tradycyjnego wywozu lub tradycyjnych wysyłek
[Ilość w kilogramach (lub w litrach*)] |
||
Kod CN |
Do Unii |
Do państw trzecich |
0210 11 |
78 500 |
4 000 |
0210 12 |
3 500 |
1 500 |
0210 19 |
23 500 |
17 500 |
0402 10 |
26 500 |
— |
0402 21 |
76 000 |
18 000 |
0402 29 |
153 000 |
— |
0402 91 |
10 000 |
— |
0402 99 |
47 000 |
16 500 |
0403 10 |
179 000 |
21 500 |
0403 90 |
1 927 500 |
28 000 |
0405 |
2 500 |
35 000 |
0406 10 |
38 000 |
2 500 |
0406 30 |
67 500 |
— |
0406 40 |
— |
2 000 |
0406 90 |
290 500 |
157 500 |
0811 90 |
10 000 |
— |
0812 90 |
23 500 |
— |
0901 21 0901 22 |
62 000 |
30 000 |
1101 00 |
46 000 |
193 500 |
1102 20 |
25 000 |
784 500 |
1102 90 |
3 000 |
17 000 |
1104 19 |
— |
1 500 |
1105 |
10 000 |
8 500 |
1108 12 |
— |
74 000 |
1208 10 |
— |
17 000 |
1302 13 |
5 000 |
— |
1507 90 |
6 000 |
1 784 000 |
1517 10 |
8 500 |
43 000 |
1517 90 |
608 500 |
53 500 |
1518 00 |
2 609 000 |
— |
1601 00 |
81 500 |
57 000 |
1602 |
50 500 |
128 000 |
1604 11 |
6 000 |
— |
1604 12 |
2 500 |
9 000 |
1604 13 |
30 500 |
9 000 |
1604 14 |
63 000 |
55 000 |
1604 15 |
27 000 |
8 000 |
1604 16 |
6 500 |
— |
1604 19 |
24 000 |
22 000 |
1604 20 |
65 500 |
6 500 |
1604 31 |
2 000 |
— |
1702 90 |
156 000 |
— |
1704 10 |
14 500 |
4 000 |
1704 90 |
432 500 |
214 000 |
1803 10 |
7 500 |
— |
1803 20 |
30 000 |
2 000 |
1806 10 |
16 000 |
102 000 |
1806 20 |
21 500 |
7 500 |
1806 31 |
9 500 |
14 500 |
1806 32 |
181 000 |
45 500 |
1806 90 |
262 500 |
95 500 |
1901 10 |
12 500 |
— |
1901 20 |
854 000 |
19 000 |
1901 90 |
2 639 500 |
1 732 500 |
1902 |
8 500 |
156 000 |
1904 10 |
6 500 |
1 016 500 |
1904 20 |
3 500 |
15 500 |
1904 90 |
— |
4 500 |
1905 20 |
50 000 |
— |
1905 31 |
614 000 |
731 000 |
1905 32 |
86 500 |
95 500 |
1905 40 |
5 500 |
— |
1905 90 |
160 500 |
51 500 |
2002 10 |
— |
5 000 |
2002 90 |
29 500 |
48 000 |
2005 10 |
30 500 |
10 000 |
2205 20 |
12 000 |
4 500 |
2005 40 |
7 500 |
1 500 |
2005 51 |
3 000 |
45 500 |
2005 59 |
24 500 |
8 000 |
2005 60 |
453 000 |
17 500 |
2005 70 |
58 500 |
37 000 |
2005 80 |
13 000 |
10 000 |
2005 91 2005 99 |
53 500 |
64 000 |
2006 00 |
2 000 |
2 500 |
2007 |
16 500 |
37 500 |
2008 |
124 000 |
64 000 |
2009 |
389 500 |
639 500 |
2101 11 2101 12 |
4 000 |
9 500 |
2101 20 |
— |
2 000 |
2102 10 |
9 000 |
11 000 |
2103 10 |
6 500 |
6 000 |
2103 20 |
29 500 |
10 000 |
2103 30 |
2 500 |
12 500 |
2103 90 |
132 500 |
23 500 |
2104 |
23 500 |
12 500 |
2105 00 |
3 945 500 |
568 000 |
2106 10 |
27 000 |
6 000 |
2106 90 |
295 500 |
73 500 |
2202 10 |
* 275 500 |
* 83 500 |
2202 90 |
* 2 900 000 |
* 399 500 |
2203 00 |
* 753 000 |
* 3 244 000 |
2204 30 |
* 4 000 |
— |
2205 10 |
* 22 500 |
* 13 000 |
2205 90 |
* 7 500 |
* 3 000 |
2206 00 |
* 11 000 |
* 31 500 |
2208 40 |
* 6 983 000 |
* 8 500 |
2208 50 |
* 650 500 |
* 4 500 |
2208 70 |
* 548 500 |
* 13 000 |
2208 90 |
* 24 500 |
* 4 500 |
2209 00 |
* 4 000 |
* 9 000 |
2301 20 |
831 500 |
193 500 |
2302 30 |
3 759 000 |
— |
2306 30 |
12 500 |
— |
2306 90 |
109 500 |
— |
2309 10 |
49 500 |
2 500 |
2309 90 |
72 500 |
129 500 |
ZAŁĄCZNIK V
Maksymalne ilości roczne produktów przetworzonych mogących stanowić przedmiot wywozu lub wysyłki z Wysp Kanaryjskich w ramach handlu regionalnego
[Ilość w kilogramach (lub w litrach*)] |
|
Kod CN |
Do państw trzecich |
0402 21 |
4 000 |
0403 10 |
100 000 |
0405 10 |
1 000 |
1101 00 |
200 000 |
1507 90 |
3 300 000 |
1704 90 |
50 000 |
1806 10 |
200 000 |
1806 31 |
15 000 |
1806 32 |
1 000 |
1806 90 |
50 000 |
1901 20 |
10 000 |
1901 90 |
600 000 |
1902 11 |
3 000 |
1902 19 |
50 000 |
1902 20 |
1 000 |
1902 30 |
1 000 |
1905 31 |
200 000 |
1905 32 |
25 000 |
2009 19 |
10 000 |
2009 31 |
1 000 |
2009 41 |
4 000 |
2009 71 |
4 000 |
2009 89 |
35 000 |
2009 90 |
60 000 |
2103 20 |
10 000 |
2105 00 |
400 000 |
2106 10 |
1 000 |
2202 90 |
200 000 |
2302 |
300 000 |
ZAŁĄCZNIK VI
Państwa trzecie będące miejscem przeznaczenia wywozu produktów przetworzonych w ramach handlu regionalnego z terytorium francuskich departamentów zamorskich
Reunion: Mauritius, Madagaskar i Komory
Martynika: Małe Antyle (1)
Gwadelupa: Małe Antyle
Gujana Francuska: Brazylia, Surinam i Gujana
Państwa trzecie będące miejscem przeznaczenia wywozu produktów przetworzonych w ramach handlu regionalnego z Azorów i Madery
Maroko, Republika Zielonego Przylądka, Gwinea Bissau, Stany Zjednoczone Ameryki, Kanada, Wenezuela, Republika Południowej Afryki, Angola i Mozambik
Państwa trzecie będące miejscem przeznaczenia wywozu produktów przetworzonych w ramach handlu regionalnego z Wysp Kanaryjskich
Mauretania, Senegal, Gwinea Równikowa, Republika Zielonego Przylądka, Maroko
(1) Małe Antyle: Wyspy Dziewicze, Saint Kitts i Nevis, Antigua i Barbuda, Dominika, St. Lucia, St. Vincent i Grenadyny, Barbados, Trynidad i Tobago, Saint-Martin, Anguilla.
ZAŁĄCZNIK VII
Współczynniki równoważności dla produktów zwolnionych z należności celnych w przywozie bezpośrednim na Wyspy Kanaryjskie
Kod CN |
Opis towarów |
Współczynnik równoważności |
2401 10 |
Surowiec tytoniowy nieodżyłowany |
0,72 |
2401 20 |
Surowiec tytoniowy odżyłowany |
1,00 |
2401 30 00 |
Odpady tytoniu |
0,28 |
ex 2402 10 00 |
Niewykończone cygara bez pokrywy |
1,05 |
ex 2403 19 90 |
Tytoń do palenia (gotowe mieszanki do produkcji papierosów, cygar, cygar z obciętymi końcami i cygaretek) |
1,05 |
2403 91 00 |
Tytoń homogenizowany lub odtworzony |
1,05 |
ex 2403 99 90 |
Tytoń ekspandowany |
1,05 |
ZAŁĄCZNIK VIII
Wskaźniki efektywności
Cel |
: |
zagwarantowanie dostaw podstawowych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub do przetwórstwa i produktów stanowiących środki produkcji w rolnictwie do regionów najbardziej oddalonych: Wskaźnik 1: poziom objęcia (w %) szczególnym systemem dostaw względem łącznego zapotrzebowania regionów najbardziej oddalonych na niektóre produkty lub grupy produktów objęte prognozowanym bilansem dostaw. |
|||||||||||||||
Cel |
: |
zapewnienie odpowiedniego poziomu cen podstawowych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub niezbędnych do żywienia zwierząt: Wskaźnik 2: porównanie cen detalicznych niektórych produktów lub grup produktów objętych szczególnym systemem dostaw w regionach najbardziej oddalonych z cenami podobnych produktów w odpowiednich państwach członkowskich. |
|||||||||||||||
Cel |
: |
sprzyjanie lokalnej produkcji rolnej na potrzeby samozaopatrzenia regionów najbardziej oddalonych oraz utrzymanie/rozwój produkcji nastawionej na wywóz: Wskaźnik 3: poziom realizacji (w %) lokalnych potrzeb dla niektórych znaczących produktów wytwarzanych lokalnie. |
|||||||||||||||
Cel |
: |
utrzymanie/rozwój lokalnej produkcji rolnej:
|