22.6.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 170/66

---

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 21 czerwca 2013 r.

ustanawiająca indywidualny program kontroli i inspekcji dla połowów dorsza, śledzia atlantyckiego, łososia i szprota w Morzu Bałtyckim

(2013/305/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (1), w szczególności jego art. 95,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1224/2009 dotyczy wszystkich działań wchodzących w zakres wspólnej polityki rybołówstwa prowadzonych na terytorium państw członkowskich lub na wodach UE bądź przez unijne statki rybackie lub też – bez uszczerbku dla pierwotnej odpowiedzialności państwa członkowskiego bandery – przez obywateli państwa członkowskiego, oraz stanowi w szczególności, iż to państwa członkowskie dopilnowują, aby kontrola, inspekcje i egzekwowanie przepisów były przeprowadzane w sposób niedyskryminacyjny w odniesieniu do sektorów, statków lub osób, a także na podstawie zarządzania ryzykiem.

(2)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1098/2007 z dnia 18 września 2007 r. ustanawiające wieloletni plan w zakresie zasobów dorsza w Morzu Bałtyckim oraz połowów tych zasobów, zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 779/97 (2) ustanawia warunki zrównoważonej eksploatacji dorsza.

(3)

Artykuł 95 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 przewiduje możliwość, zgodnie z którą Komisja – w porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi – może określić, które łowiska mają zostać objęte indywidualnym programem kontroli i inspekcji. W takim indywidualnym programie kontroli i inspekcji należy koniecznie określić cele, priorytety i procedury oraz wartości odniesienia dla działań inspekcyjnych, ustalane na podstawie systemu zarządzania ryzykiem i poddawane okresowym przeglądom po analizie osiągniętych rezultatów. Zainteresowane państwa członkowskie mają obowiązek wprowadzić niezbędne środki mające na celu zapewnienie wdrożenia indywidualnych programów kontroli i inspekcji, w szczególności w odniesieniu do wymaganych zasobów ludzkich i materialnych oraz do okresów i obszarów, w których mają one zostać zastosowane.

(4)

Artykuł 95 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 stanowi, iż w indywidualnym programie kontroli i inspekcji określa się wartości odniesienia dla działań inspekcyjnych ustalane na podstawie systemu zarządzania ryzykiem. W tym celu należy ustanowić wspólne kryteria oceny ryzyka i zarządzania nim dotyczące działań sprawdzających, inspekcyjnych i weryfikacyjnych, tak aby umożliwić terminowe przeprowadzanie oceny ryzyka i oceny ogólnej istotnych informacji pochodzących z kontroli i inspekcji. Celem wspólnych kryteriów jest zapewnienie zharmonizowanego podejścia do inspekcji i weryfikacji we wszystkich państwach członkowskich oraz stworzenie równych warunków działania dla wszystkich przedsiębiorców.

(5)	Indywidualny program kontroli i inspekcji powinien być ustanawiany na okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. i wdrażany przez Danię, Estonię, Finlandię, Litwę, Łotwę, Niemcy, Polskę i Szwecję.

(6)

Artykuł 98 ust. 1 i 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 404/2011 (3) przewiduje, że – nie naruszając postanowień zawartych w planach wieloletnich – właściwe organy państw członkowskich zobowiązane są do przyjęcia podejścia opartego na analizie ryzyka przy wyborze celów inspekcji, wykorzystując wszystkie dostępne informacje oraz – stosownie do przyjętej strategii kontroli i egzekwowania przepisów opartej na analizie ryzyka – do przeprowadzenia w obiektywny sposób niezbędnych działań inspekcyjnych, tak aby zapobiegać zatrzymywaniu na burcie, przeładowywaniu, wyładowywaniu, przetwarzaniu, przewożeniu, przechowywaniu, wprowadzaniu do obrotu i składowaniu produktów rybołówstwa pochodzących z działalności, która jest niezgodna z przepisami wspólnej polityki rybołówstwa.

(7)

Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa ustanowiona rozporządzeniem Rady (WE) nr 768/2005 (4) (zwana dalej „EFCA”) ma za zadanie koordynację wdrażania indywidualnego programu kontroli i inspekcji za pomocą wspólnego planu rozmieszczenia, który nadaje skuteczności celom, priorytetom, procedurom oraz wartościom odniesienia dotyczącym działań inspekcyjnych określonych w indywidualnym programie kontroli i inspekcji, oraz określa środki kontroli i inspekcji, gromadzone przez każde zainteresowane państwo członkowskie. Należy zatem objaśnić związki między procedurami określonymi w indywidualnym programie kontroli i inspekcji a procedurami wspólnego planu rozmieszczenia.

(8)

Aby zharmonizować procedury w zakresie kontroli i inspekcji dotyczące połowów bałtyckiego dorsza, śledzia atlantyckiego, łososia i szprota, a także aby zapewnić powodzenie wieloletniemu planowi dla stada dorsza występującego w Morzu Bałtyckim, należy opracować wspólne zasady dla działań kontrolnych i inspekcyjnych prowadzonych przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich, w tym w zakresie wzajemnego dostępu do istotnych danych. W tym celu intensywność działań kontrolnych i inspekcyjnych należy ustanowić na podstawie docelowych wartości odniesienia.

(9)

Wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze między zainteresowanymi państwami członkowskimi należy – tam gdzie to możliwe – realizować zgodnie ze wspólnymi planami rozmieszczenia ustanowionymi przez EFCA, tak aby przyczyniły się one do ujednolicenia praktyk w zakresie kontroli, inspekcji i nadzoru oraz do rozwoju koordynacji działań w zakresie kontroli, inspekcji i nadzoru między właściwymi organami tych państw członkowskich.

(10)	Wyniki uzyskane dzięki zastosowaniu indywidualnego programu kontroli i inspekcji powinny zostać ocenione przy pomocy rocznych sprawozdań z oceny przekazywanych Komisji i EFCA przez zainteresowane państwa członkowskie.

(11)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji ustalono w porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi.

(12)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja ustanawia indywidualny program kontroli i inspekcji dla połowów dorsza, śledzia atlantyckiego, łososia i szprota na Morzu Bałtyckim.

Artykuł 2

Zakres

1.   Indywidualny program kontroli i inspekcji obejmuje w szczególności następujące działania:

a)	działalność połowową w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 na Morzu Bałtyckim; oraz

b)	działalność związaną z połowami, w tym ważenie, przetwarzanie, wprowadzanie do obrotu, przewożenie i przechowywanie produktów rybołówstwa.

2.   Indywidualny program kontroli i inspekcji stosuje się do dnia 31 grudnia 2018 r.

3.   Indywidualny program kontroli i inspekcji wdrażany jest przez Danię, Estonię, Finlandię, Litwę, Łotwę, Niemcy, Polskę i Szwecję (zwane dalej „zainteresowanymi państwami członkowskimi”).

ROZDZIAŁ II

CELE, PRIORYTETY, PROCEDURY I WARTOŚCI ODNIESIENIA

Artykuł 3

Cele

1.   Indywidualny program kontroli i inspekcji zapewnia jednolite i skuteczne wdrożenie środków ochrony i kontroli obowiązujących w odniesieniu do stad, o których mowa w art. 1.

2.   Działania kontrolne i inspekcyjne prowadzone w ramach indywidualnego programu kontroli i inspekcji mają w szczególności na celu zapewnienie przestrzegania następujących przepisów:

a)	przepisów o zarządzaniu uprawnieniami do połowu oraz wszelkich indywidualnych warunków z nimi związanych, w tym w zakresie monitorowania poziomu wykorzystania kwot oraz systemu nakładów połowowych w Morzu Bałtyckim;

b)	przepisów o obowiązku sprawozdawczym w odniesieniu do działalności połowowej, w szczególności w zakresie wiarygodności odnotowanych i zgłaszanych informacji;

c)	przepisów dotyczących zakazu selekcji jakościowej oraz obowiązku wyładunku wszystkich połowów objętych kwotą połowową.

Artykuł 4

Priorytety

1.   Zainteresowane państwa członkowskie prowadzą działania kontrolne i inspekcyjne w odniesieniu do działalności połowowej statków rybackich oraz działalności związanej z połowami prowadzonej przez inne podmioty, na podstawie strategii zarządzania ryzykiem, zgodnie z art. 4 ust. 18 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i art. 98 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011.

2.   Każdy statek rybacki, każda grupa statków rybackich, kategoria narzędzi połowowych, każdy podmiot lub każda działalność związana z połowami, w odniesieniu do każdego stada, o którym mowa w art. 1, podlega kontroli i inspekcji stosownie do poziomu priorytetowości przypisanego zgodnie z ust. 3.

3.   Każde zainteresowane państwo członkowskie przypisuje poziom priorytetowości na podstawie wyników oceny ryzyka przeprowadzonej zgodnie z procedurami określonymi w art. 5.

Artykuł 5

Procedury oceny ryzyka

1.   Niniejszy artykuł dotyczy zainteresowanych państw członkowskich oraz – wyłącznie do celów stosowania ust. 4 – wszystkich państw członkowskich.

2.   Państwa członkowskie oceniają ryzyko w odniesieniu do wielkości uwzględnianych stad i obszaru(-ów), na podstawie tabeli w załączniku I.

3.   W ramach oceny ryzyka każde państwo członkowskie rozpatruje – na podstawie doświadczeń z przeszłości oraz wykorzystując wszelkie dostępne i istotne informacje – prawdopodobieństwo wystąpienia przypadku nieprzestrzegania przepisów oraz jego ewentualne potencjalne konsekwencje. Łącząc te elementy, każde państwo członkowskie dokonuje oceny poziomu ryzyka („bardzo niski”, „niski”, „średni”, „wysoki” lub „bardzo wysoki”) w odniesieniu do każdej z podlegających inspekcji kategorii, o których mowa w art. 4 ust. 2.

4.   Jeżeli statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego, które nie jest zainteresowanym państwem członkowskim, lub statek rybacki państwa trzeciego prowadzi działalność w obszarze, o którym mowa w art. 1, przypisuje mu się poziom ryzyka zgodnie z ust. 3. W przypadku braku informacji, oraz jeżeli organy państwa bandery nie dostarczą – w ramach art. 9 – wyników swoich własnych ocen ryzyka przeprowadzonych zgodnie z art. 4 ust. 2 i zgodnie z ust. 3 oraz wskazujących na inny poziom ryzyka, statek ten zostanie uznany za statek rybacki o „bardzo wysokim” poziomie ryzyka.

Artykuł 6

Strategia zarządzania ryzykiem

1.   Na podstawie własnej oceny ryzyka każde zainteresowane państwo członkowskie określa strategię zarządzania ryzykiem, której celem jest zapewnienie przestrzegania przepisów. Strategia ta obejmuje określenie, opis i dystrybucję stosownych opłacalnych instrumentów kontroli i środków inspekcyjnych, w odniesieniu do charakteru oraz przewidywanego poziomu każdego ryzyka, oraz osiągnięcie docelowych wartości odniesienia.

2.   Strategia zarządzania ryzykiem, o której mowa w ust. 1, jest koordynowana na szczeblu regionalnym za pomocą wspólnego planu rozmieszczenia opisanego w art. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 768/2005.

Artykuł 7

Związek z procedurami wspólnego planu rozmieszczenia

1.   W ramach wspólnego planu rozmieszczenia – w stosownych przypadkach – każde zainteresowane państwo członkowskie informuje EFCA o wynikach swoich ocen ryzyka przeprowadzonych zgodnie z art. 5 ust. 3, a w szczególności przekazuje wykaz przewidywanych poziomów ryzyka wraz z odpowiadającymi im wartościami docelowymi w zakresie inspekcji.

2.   W stosownych przypadkach wykazy poziomu ryzyka i wartości docelowych, o których mowa w ust. 1, są uaktualniane z wykorzystaniem informacji zebranych podczas wspólnych działań inspekcyjnych i nadzorczych. Informacje te przekazuje się EFCA natychmiast po zakończeniu każdej aktualizacji.

3.   EFCA wykorzystuje informacje otrzymane od zainteresowanych państw członkowskich w celu koordynowania strategii zarządzania ryzykiem na szczeblu regionalnym, zgodnie z art. 6 ust. 2.

Artykuł 8

Docelowe wartości odniesienia

1.   Bez uszczerbku dla docelowych wartości odniesienia określonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i w art. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 (5), docelowe wartości odniesienia na szczeblu unijnym dla statków rybackich bądź innych operatorów „wysokiego” i „bardzo wysokiego” poziomu ryzyka określono w załączniku II.

2.   Docelowe wartości odniesienia dla statków rybackich lub innych operatorów „bardzo niskiego”, „niskiego” i „średniego” poziomu ryzyka określają zainteresowane państwa członkowskie za pomocą krajowych programów kontroli, o których mowa w art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, i środków krajowych, o których mowa w art. 95 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 państwa członkowskie mogą stosować zamiennie różne docelowe wartości odniesienia, wyrażone jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów, pod warunkiem że:

a)	szczegółowa analiza działalności połowowej lub działalności związanej z połowami oraz zagadnień związanych z egzekwowaniem przepisów uzasadnia potrzebę ustanowienia docelowych wartości odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów;

b)

o wartościach odniesienia wyrażonych jako poprawa poziomu przestrzegania przepisów poinformowana zostanie Komisja, przy czym nie zgłosi ona sprzeciwu wobec tych wartości w terminie 90 dni; jednocześnie wartości te nie będą dyskryminacyjne i nie będą wpływać na cele, priorytety i procedury oparte na ocenie ryzyka określone w indywidualnym programie kontroli i inspekcji.

4.   Wszystkie docelowe wartości odniesienia podlegają ocenie rocznej na podstawie sprawozdań z oceny, o których mowa w art. 13 ust. 1, oraz – w stosownych przypadkach – podlegają przeglądowi w ramach oceny, o której mowa w art. 13 ust. 4.

5.   W stosownych przypadkach skuteczność docelowym wartościom odniesienia, o których mowa w niniejszym artykule, nadaje się we wspólnym planie rozmieszczenia.

ROZDZIAŁ III

WYKONANIE

Artykuł 9

Współpraca między państwami członkowskimi i z państwami trzecimi

1.   Zainteresowane państwa członkowskie współpracują podczas wdrażania indywidualnego programu kontroli i inspekcji.

2.   W stosownych przypadkach wszystkie pozostałe państwa członkowskie współpracują z zainteresowanymi państwami członkowskimi.

3.   Państwa członkowskie mogą współpracować z właściwymi organami państw trzecich na rzecz wdrożenia indywidualnego programu kontroli i inspekcji.

Artykuł 10

Wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze

1.   Aby zwiększyć efektywność i skuteczność krajowych systemów kontroli rybołówstwa, zainteresowane państwa członkowskie realizują wspólne działania inspekcyjne i nadzorcze na wodach podlegających ich jurysdykcji oraz – w stosownych przypadkach – na swoim terytorium. W stosownych przypadkach działania te przeprowadzane są w ramach wspólnych planów rozmieszczenia, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 768/2005.

2.   Do celów wspólnych działań inspekcyjnych i nadzorczych każde z zainteresowanych państw członkowskich:

a)	dopilnowuje, aby urzędnicy z innych zainteresowanych państw członkowskich zostali zaproszeni do uczestnictwa we wspólnych działaniach inspekcyjnych i nadzorczych;

b)	ustanawia wspólne procedury operacyjne mające zastosowanie do statków nadzorujących;

c)	w stosownych przypadkach wyznacza punkty kontaktowe, o których mowa w art. 80 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

3.   We wspólnych działaniach inspekcyjnych i nadzorczych mogą uczestniczyć urzędnicy i inspektorzy unijni.

Artykuł 11

Wymiana danych

1.   Do celów wykonania indywidualnego programu kontroli i inspekcji, każde zainteresowane państwo członkowskie zapewnia bezpośrednią elektroniczną wymianę danych, o której mowa w art. 111 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i załączniku XII do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011, z pozostałymi zainteresowanymi państwami członkowskimi i Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa (EFCA).

2.   Dane, o których mowa w ust. 1, mają związek z działalnością połowową oraz działalnością związaną z połowami prowadzonymi w obszarach objętych indywidualnym programem kontroli i inspekcji.

Artykuł 12

Informacje

1.   W oczekiwaniu na pełne wdrożenie tytułu XII, rozdział III rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 oraz zgodnie z formatem określonym w załączniku III do niniejszej decyzji, każde zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji i EFCA drogą elektroniczną – do dnia 31 stycznia każdego roku kalendarzowego – następujące informacje dotyczące roku poprzedniego:

a)	oznaczenie identyfikacyjne, data i rodzaj każdej kontroli lub inspekcji przeprowadzonej w trakcie poprzedniego roku;

b)	oznaczenie identyfikacyjne każdego statku rybackiego (numer unijnego rejestru floty rybackiej), pojazd lub operator (nazwa firmy) objęty kontrolą lub inspekcją;

c)	w stosownych przypadkach – rodzaj narzędzi połowowych poddanych inspekcji; oraz

d)

w przypadku wykrycia jednego lub kilku poważnych naruszeń: (i) rodzaj poważnych naruszeń; (ii) aktualna sytuacja jeśli chodzi o działania następcze w odniesieniu do poważnych naruszeń (np. prowadzone jest/będzie dochodzenie, wniesiono apelację); oraz (iii) kary nałożone w związku ze stwierdzeniem poważnych naruszeń: wysokość grzywien, wartość zabezpieczonych ryb lub narzędzi, punkty nałożone zgodnie z art. 126 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 404/2011, lub rodzaj kar.

2.   Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazywane są odnośnie do każdej kontroli lub inspekcji, przy czym są one wymieniane i aktualizowane w każdym sprawozdaniu do momentu zakończenia danego działania zgodnie z prawem zainteresowanego państwa członkowskiego. Jeżeli po wykryciu poważnego naruszenia nie podjęto żadnych działań, należy załączyć wyjaśnienie.

Artykuł 13

Ocena

1.   Każde zainteresowane państwo członkowskie – do dnia 31 marca roku następującego po przedmiotowym roku kalendarzowym – przesyła Komisji i EFCA sprawozdanie z oceny dotyczące skuteczności działań kontrolnych i inspekcyjnych przeprowadzonych w ramach przedmiotowego indywidualnego programu kontroli i inspekcji.

2.   Sprawozdanie z oceny, o którym mowa w ust. 1, zawiera jako minimum informacje wymienione w załączniku IV. Zainteresowane państwa członkowskie mogą także włączyć do sprawozdania z oceny inne działania, takie jak szkolenia lub sesje informacyjne, których celem było wywarcie wpływu na poziom przestrzegania przepisów przez statki rybackie i innych operatorów.

3.   W ramach rocznej oceny skuteczności wspólnych planów rozmieszczenia, o której mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 768/2005, EFCA uwzględnia sprawozdania z oceny, o których mowa w ust. 1.

4.   Raz do roku Komisja zwołuje posiedzenie Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury, aby ocenić stosowność, właściwość i skuteczność indywidualnego planu kontroli i inspekcji oraz jego ogólne skutki pod kątem przestrzegania prawa przez statki rybackie i innych operatorów, na podstawie sprawozdań z oceny, o których mowa w ust. 1. Przy tej okazji można przeprowadzić przegląd docelowych wartości odniesienia określonych w załączniku II.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2)  Dz.U. L 248 z 22.9.2007, s. 1.

(3)  Dz.U. L 112 z 30.4.2011, s. 1.

(4)  Dz.U. L 128 z 21.5.2005, s. 1.

(5)  Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1.

---

---

---

---

---