ochronę żywych zasobów morza oraz zarządzanie rybołówstwem i flotami eksploatującymi takie zasoby;

w odniesieniu do środków rynkowych i finansowych wspierających wdrażanie WPRyb: żywe zasoby słodkowodne, akwakulturę oraz przetwarzanie produktów rybołówstwa i akwakultury oraz obrót nimi.

na terytorium państw członkowskich, do którego ma zastosowanie Traktat;

na wodach Unii, w tym przez statki rybackie pływające pod banderą państw trzecich i zarejestrowane w nich;

przez unijne statki rybackie poza wodami Unii; lub

przez obywateli państw członkowskich, bez uszczerbku dla głównej odpowiedzialności państwa bandery.

stopniowo eliminuje odrzuty, w zależności od indywidualnych przypadków, przy uwzględnieniu najlepszych dostępnych opinii naukowych, przez unikanie i ograniczanie w jak największym stopniu przypadkowych połowów i przez stopniowe zapewnianie wyładunku połowów;

w razie konieczności, jak najlepiej wykorzystuje przypadkowe połowy, bez tworzenia rynku dla takich połowów, które są poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony;

zapewnia warunki dla rentownego i konkurencyjnego sektora połowowego i przetwórczego oraz działalności na lądzie związanej z połowami;

zapewnia środki dostosowania zdolności połowowej flot do poziomów uprawnień do połowów spójnych z ust. 2, mając na uwadze rentowność flot bez nadmiernego eksploatowania żywych zasobów morza;

promuje rozwój zrównoważonej unijnej działalności w zakresie akwakultury w celu przyczynienia się do dostaw i bezpieczeństwa żywności oraz do zatrudnienia;

przyczynia się do odpowiedniego poziomu życia osób zależnych od działalności połowowej, z uwzględnieniem przybrzeżnego rybołówstwa i aspektów społeczno-ekonomicznych;

przyczynia się do efektywnego i przejrzystego rynku wewnętrznego dla produktów rybołówstwa i akwakultury, a także do zapewnienia równych warunków dla produktów rybołówstwa i akwakultury podlegających obrotowi w Unii;

uwzględnia interesy zarówno konsumentów, jak i producentów;

promuje przybrzeżną działalność połowową przy uwzględnieniu aspektów społeczno-ekonomicznych;

jest spójna z ustawodawstwem Unii w dziedzinie środowiska, w szczególności z celem polegającym na osiągnięciu dobrego stanu środowiska do 2020 r., zgodnie z art. 1 ust. 1 dyrektywy 2008/56/WE, a także z innymi politykami Unii.

„wody Unii” oznaczają wody podlegające zwierzchnictwu lub jurysdykcji państw członkowskich, z wyjątkiem wód sąsiadujących z terytoriami wymienionymi w załączniku II do Traktatu;

„żywe zasoby morza” oznaczają dostępne, żywe morskie gatunki wodne, w tym gatunki anadromiczne i katadromiczne w fazie życia w morzu;

„żywe zasoby słodkowodne” oznaczają dostępne, żywe gatunki słodkowodne;

„statek rybacki” oznacza każdy statek wyposażony do prowadzenia komercyjnej eksploatacji żywych zasobów morza lub wyposażony w sieć pułapkową na tuńczyka błękitnopłetwego;

„unijny statek rybacki” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany w Unii;

„wprowadzenie do floty rybackiej” oznacza rejestrację statku rybackiego w rejestrze statków rybackich państwa członkowskiego;

„maksymalny podtrzymywalny połów” oznacza największy teoretyczny zrównoważony połów, jaki można w sposób ciągły przeciętnie uzyskiwać ze stada w istniejących przeciętnych warunkach środowiskowych bez znaczącego wpływu na proces rozmnażania;

„podejście ostrożnościowe do zarządzania rybołówstwem”, o którym mowa w art. 6 porozumienia ONZ w sprawie zasobów ryb, oznacza podejście, zgodnie z którym brak odpowiednich informacji naukowych nie powinien być usprawiedliwieniem dla odkładania lub niepodejmowania środków zarządzania dla ochrony gatunku docelowego, gatunków powiązanych lub zależnych oraz gatunków niedocelowych i ich środowiska;

„podejście ekosystemowe do zarządzania rybołówstwem” oznacza zintegrowane podejście do zarządzania rybołówstwem, w ramach rozsądnie wytyczonych pod względem ekologicznym granic, w którym dąży się do zarządzania wykorzystaniem zasobów naturalnych, przy uwzględnieniu rybołówstwa i innej działalności człowieka, zachowując zarówno bogactwo biologiczne, jak i procesy biologiczne niezbędne do zabezpieczenia składu, struktury i funkcjonowania siedlisk odnośnego ekosystemu, przy uwzględnieniu wiedzy i niepewności odnoszących się do biotycznych, abiotycznych i ludzkich elementów ekosystemów;

„odrzuty” oznaczają połowy, które są wrzucane z powrotem do morza;

„połowy o niskim wpływie” oznaczają używanie selektywnych technik połowowych, które mają mało szkodliwy wpływ na ekosystemy morskie lub które mogą skutkować niskimi emisjami pochodzącymi z paliw;

„połowy selektywne” oznaczają połowy przy użyciu metod lub narzędzi połowowych, które podczas połowu pozwalają na zlokalizowanie i schwytanie organizmów w zależności od rozmiaru lub gatunku, co pozwala na uniknięcie połowu organizmów niedocelowych lub wypuszczenie ich w nieuszkodzonym stanie;

„wskaźnik śmiertelności połowowej” oznacza wskaźnik usuwania biomasy lub osobników ze stada w wyniku działalności połowowej w danym okresie;

„stado” oznacza żywy zasób morza występujący w danym obszarze zarządzania;

„limit połowowy” oznacza, w stosownych przypadkach, albo ilościowe ograniczenie połowów danego stada ryb lub grupy stad ryb w danym okresie, w przypadku gdy tych stad ryb lub grup stad ryb dotyczy obowiązek wyładunku, albo ilościowe ograniczenie w danym okresie wyładunków danego stada ryb lub grupy stad ryb, do których obowiązek wyładunku nie ma zastosowania;

„punkt odniesienia do celów ochrony” oznacza wartości parametrów populacji stada ryb (takich jak biomasa lub wskaźnik śmiertelności połowowej) stosowane w zarządzaniu rybołówstwem, na przykład w odniesieniu do dopuszczalnego poziomu ryzyka biologicznego lub pożądanego poziomu połowu;

„minimalny rozmiar odniesienia do celów ochrony” oznacza rozmiar żywych morskich gatunków wodnych, przy uwzględnieniu dojrzałości, ustalony w prawie Unii, poniżej którego zastosowanie mają ograniczenia lub zachęty służące unikaniu ich poławiania przy prowadzeniu działalności połowowej; taki rozmiar zastępuje, w stosownych przypadkach, minimalny rozmiar wyładunkowy;

„stado na bezpiecznym poziomie biologicznym” oznacza stado, w odniesieniu do którego z wysokim prawdopodobieństwem można stwierdzić, że biomasa stada tarłowego szacowana na koniec poprzedniego roku jest wyższa niż graniczny punkt odniesienia biomasy (Blim), a wskaźnik śmiertelności połowowej szacowany na poprzedni rok jest niższy niż graniczny punkt odniesienia wskaźnika śmiertelności połowowej (Flim);

„zabezpieczenie” oznacza środek ostrożnościowy stworzony w celu unikania wystąpienia niepożądanego wydarzenia;

„środek techniczny” oznacza środek regulujący, poprzez ustanowienie warunków dotyczących wykorzystania i struktury narzędzi połowowych i ograniczeń dostępu do obszarów połowów, skład połowów pod względem gatunków i wielkości oraz skutki dla elementów ekosystemów wynikające z działalności połowowej;

„nakład połowowy” oznacza iloczyn zdolności i działalności danego statku rybackiego; w przypadku grupy statków rybackich jest to suma nakładu połowowego wszystkich statków w tej grupie;

„państwo członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu” oznacza państwo członkowskie, które ma interes uzasadniony albo uprawnieniami do połowów, albo połowami odbywającymi się w wyłącznej strefie ekonomicznej danego państwa członkowskiego, albo, w przypadku Morza Śródziemnego, tradycyjnym rybołówstwem na pełnym morzu;

„przekazywalna koncesja połowowa” oznacza podlegające cofnięciu prawo użytkownika do określonej części uprawnień do połowów przydzielonych danemu państwu członkowskiemu lub określonych w planie zarządzania przyjętym przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006 ( 1 ), które posiadacz może przekazać;

„zdolność połowowa” oznacza pojemność statku w GT (pojemność brutto) i jego moc w kW (kilowat), jak to określono w art. 4 i 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2930/86 ( 2 );

„akwakultura” oznacza hodowlę lub chów organizmów wodnych za pomocą technik opracowanych w celu zwiększenia produkcji przedmiotowych organizmów poza naturalną zdolność środowiska, gdzie organizmy takie pozostają własnością osoby fizycznej lub prawnej w ciągu całego stadium hodowli i chowu, do odłowu włącznie;

„licencja połowowa” oznacza licencję, zgodnie z definicją znajdującą się w art. 4 pkt 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 ( 3 );

„upoważnienie do połowów” oznacza upoważnienie, zgodnie z definicją znajdującą się w art. 4 pkt 10 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

„działalność połowowa” oznacza poszukiwanie ryb, wydawanie, wystawianie, holowanie i wybieranie narzędzia połowowego, wciąganie połowu na pokład, przeładunek, zatrzymywanie na pokładzie, przetwarzanie na pokładzie, przenoszenie, umieszczanie w sadzach, tuczenie i wyładowywanie ryb i produktów rybołówstwa;

„produkty rybołówstwa” oznaczają organizmy wodne będące wynikiem działalności połowowej lub otrzymywane z nich produkty;

„podmiot gospodarczy” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która prowadzi lub posiada przedsiębiorstwo wykonujące działalność związaną z dowolnym etapem produkcji, przetwarzania, dystrybucji i sieci sprzedaży detalicznej produktów rybołówstwa i akwakultury oraz obrotu nimi;

„poważne naruszenie” oznaczana naruszenie, które jest określone jako takie w odpowiednich przepisach Unii, w tym w art. 42 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 ( 4 ) i art. 90 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

„użytkownik końcowy danych naukowych” oznacza podmiot, który ze względów badawczych lub zarządczych jest zainteresowany naukową analizą danych dotyczących sektora rybołówstwa;

„nadwyżka dopuszczalnego połowu” oznacza część dopuszczalnego połowu, której państwo nadbrzeżne nie pozyskuje, wskutek czego ogólny wskaźnik eksploatacji w odniesieniu do poszczególnych stad pozostaje poniżej poziomów umożliwiających samoistną odbudowę stad i zachowanie populacji pozyskiwanych gatunków powyżej pożądanych poziomów opartych na najlepszych dostępnych opiniach naukowych;

„produkty akwakultury” oznaczają organizmy wodne na każdym etapie ich cyklu życia, będące wynikiem działalności w zakresie akwakultury, lub otrzymywane z nich produkty;

„biomasa stada tarłowego” oznacza szacunkową masę ryb z danego stada, które rozmnażają się w określonym czasie, w tym zarówno osobniki męskie, jak i żeńskie, oraz ryby, które rozmnażają się żyworodnie;

„połowy wielogatunkowe” oznaczają połowy, w ramach których obecny jest więcej niż jeden gatunek i istnieje prawdopodobieństwo, że podczas tej samej operacji połowowej złapane zostaną osobnikami różnych gatunków;

„umowa o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów” oznacza umowę międzynarodową zawartą z państwem trzecim w celu otrzymania dostępu do wód i zasobów, tak aby w zrównoważony sposób eksploatować udział nadwyżki żywych zasobów morza w zamian za uzyskiwaną od Unii rekompensatę finansową, która może obejmować wsparcie sektorowe.

„Morze Północne” oznacza obszary ICES ( 5 ) IIIa i IV;

„Morze Bałtyckie” oznacza obszary ICES IIIb, IIIc i IIId;

„wody północno-zachodnie” oznaczają obszary ICES V (z wyjątkiem Va i tylko wody Unii obszaru Vb), VI i VII;

„wody południowo-zachodnie” oznaczają obszary ICES VIII, IX i X (wody wokół Azorów) oraz obszary CECAF ( 6 ) 34.1.1, 34.1.2 i 34.2.0 (wody wokół Madery i Wysp Kanaryjskich);

„Morze Śródziemne” oznacza wody morskie Morza Śródziemnego na wschód od linii 5°36′ W;

„Morze Czarne” oznacza podobszar geograficzny GFCM (ang. General Fisheries Commission for the Mediterranean) zdefiniowany w rezolucji GFCM/33/2009/2.

plany wieloletnie zgodnie z art. 9 i 10;

cele ochrony i zrównoważonej eksploatacji stad oraz powiązane środki w celu zminimalizowania wpływu połowów na środowisko morskie;

środki służące dostosowaniu zdolności połowowej statków rybackich do dostępnych uprawnień do połowów;

zachęty, w tym natury ekonomicznej, takie jak uprawnienia do połowów, w celu propagowania metod połowowych, które przyczyniają się do bardziej selektywnych połowów, unikania i ograniczania w jak największym stopniu przypadkowych połowów oraz do połowów charakteryzujących się niskim wpływem na ekosystem morski i zasoby rybne;

środki w zakresie ustalania i przydziału uprawnień do połowów;

środki służące realizacji celów określonych w art. 15;

minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony;

projekty pilotażowe dotyczące alternatywnych rodzajów technik zarządzania rybołówstwem oraz dotyczące narzędzi, które zwiększają selektywność lub minimalizują negatywny wpływ działalności połowowej na środowisko morskie;

środki niezbędne do zapewnienia zgodności z obowiązkami w ramach ustawodawstwa Unii w dziedzinie środowiska przyjęte zgodnie z art. 11;

środki techniczne, o których mowa w ust. 2.

cechy charakterystyczne narzędzi połowowych i zasady dotyczące ich używania;

specyfikacje dotyczące budowy narzędzi połowowych, w tym:

ograniczenia lub zakaz stosowania określonych narzędzi połowowych, a także działalności połowowej, w określonych obszarach lub okresach;

wymogi w stosunku do statków rybackich, aby zaprzestały działalności w danym obszarze przez ustalony minimalny okres w celu ochrony tymczasowych skupisk zagrożonych gatunków, ryb w okresie tarła, ryb poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony oraz innych wrażliwych zasobów morskich;

szczególne środki w celu zminimalizowania negatywnego wpływu działalności połowowej na bioróżnorodność morską i ekosystemy morskie, w tym środki służące unikaniu i ograniczaniu w jak największym stopniu przypadkowych połowów.

pojedyncze gatunki; albo

w przypadku połowów wielogatunkowych lub gdy dynamika różnych stad jest ze sobą powiązana – połowy eksploatujące kilka stad w danym obszarze geograficznym; uwzględnia się poziom wiedzy na temat interakcji między różnymi stadami ryb, łowiskami i ekosystemami morskimi.

zakres w odniesieniu do stad, łowiska i obszaru, do którego ma zastosowanie plan wieloletni;

cele spójne z celami określonymi w art. 2 i z odnośnymi przepisami art. 6 i 9;

wymierne cele takie jak wskaźniki śmiertelności połowowej lub biomasa stada tarłowego;

wyraźne ramy czasowe na osiągnięcie wymiernych celów;

punkty odniesienia dotyczące ochrony spójne z celami określonymi w art. 2;

cele środków ochronnych i środków technicznych, które należy podjąć z myślą o osiągnięciu celów określonych w art. 15, a także środki mające na celu uniknięcie lub ograniczenie w jak największym stopniu przypadkowych połowów;

gwarancje służące zapewnieniu realizacji wymiernych celów i w razie potrzeby działania naprawcze, w tym w odniesieniu do sytuacji, w których pogarszająca się jakość danych lub ich niedostępność zagrażają zrównoważonemu charakterowi danego stada.

inne środki ochronne, w szczególności środki służące stopniowemu eliminowaniu odrzutów przy uwzględnieniu najlepszych dostępnych opinii naukowych lub służące zminimalizowaniu negatywnych skutków połowów dla ekosystemu, które mają być doprecyzowane, w stosownych przypadkach, zgodnie z art. 18;

wymierne wskaźniki na potrzeby okresowego monitorowania i okresowej oceny postępów w osiąganiu celów planu wieloletniego;

w stosownych przypadkach, cele szczególne dotyczące słodkowodnego etapu cyklu życia gatunków anadromicznych i katadromicznych.

najpóźniej od dnia 1 stycznia 2015 r.:

najpóźniej od dnia 1 stycznia 2015 r. w odniesieniu do gatunków określających połowy i nie później niż w dniu 1 stycznia 2017 r. w odniesieniu do wszystkich innych gatunków połowów w wodach Unii na Morzu Bałtyckim dotyczących gatunków podlegających limitom połowowym, innych niż te objęte lit. a);

najpóźniej od dnia 1 stycznia 2016 r. w odniesieniu do gatunków określających połowy i nie później niż w dniu 1 stycznia 2019 r. w odniesieniu do wszystkich innych gatunków w następujących przypadkach:

najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. w odniesieniu do gatunków określających połowy i nie później niż od dnia 1 stycznia 2019 r. w odniesieniu do wszystkich innych gatunków w przypadku połowów nieobjętych lit. a) w Morzu Śródziemnym, w Morzu Czarnym i na wszystkich innych wodach Unii oraz na wodach niebędących wodami Unii nieznajdujących się pod zwierzchnictwem lub jurysdykcją państw trzecich.

gatunków, których poławianie jest zabronione i które są jako takie określone w akcie prawnym Unii przyjętym w obszarze objętym WPRyb;

gatunków, co do których dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżycia, przy uwzględnieniu cech narzędzia połowowego, praktyk połowowych i danego ekosystemu;

połowów podlegających wyłączeniom de minimis;

ryb wykazujących uszkodzenia spowodowane przez drapieżniki.

przepisy szczegółowe dotyczące rodzajów rybołówstwa lub gatunków podlegających obowiązkowi wyładunku, o którym mowa w ust. 1, takie jak środki techniczne, o których mowa w art. 7 ust. 2, które służą zwiększeniu selektywności narzędzia lub ograniczeniu lub, w jak największym stopniu, wyeliminowaniu przypadkowych połowów;

specyfikację wyłączeń z obowiązku wyładunku gatunków, o których mowa w ust. 4 lit. b);

przepisy dotyczące wyłączeń de minimis do 5 % całkowitych rocznych połowów wszystkich gatunków podlegających obowiązkowi wyładunku, o którym mowa w ust. 1. Wyłączenie de minimis ma zastosowanie w następujących przypadkach:

Połowy na mocy przepisów, o których mowa w niniejszej literze, nie są odliczane od odpowiednich kwot; jednak wszystkie takie połowy są w pełni rejestrowane.

W okresie przejściowym wynoszącym cztery lata odsetek całkowitych rocznych połowów, o których mowa w niniejszej literze, wzrasta:

przepisy dotyczące dokumentowania połowów;

w stosownych przypadkach, ustalenie minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony zgodnie z ust. 10.

były zgodne z celami określonymi w art. 2;

były zgodne z zakresem stosowania i celami odpowiedniego środka ochronnego;

były zgodne z zakresem stosowania oraz wypełniały zadania i osiągały wymierne cele ustanowione w odpowiednim planie wieloletnim;

były co najmniej tak samo rygorystyczne jak środki przewidziane w prawie Unii.

mają zastosowanie wyłącznie do statków rybackich pływających pod banderą tego państwa członkowskiego lub – w przypadku działalności połowowej nieprowadzonej przez statek rybacki – do osób mających siedzibę w tej części jego terytorium, do której stosuje się Traktat;

są zgodne z celami określonymi w art. 2;

są co najmniej tak samo rygorystyczne jak środki przewidziane w prawie Unii.

stanu eksploatowanych żywych zasobów morza;

poziomu połowów i wpływu, jaki działalność połowowa ma na żywe zasoby morza i na ekosystemy morskie; oraz

społeczno-ekonomicznych wyników działalności sektorów rybołówstwa, akwakultury i przetwórstwa na wodach Unii i poza nimi.

dokładność i wiarygodność oraz gromadzenie w odpowiednim czasie;

stosowanie mechanizmów koordynacji, tak aby unikać powtarzania gromadzenia danych dla różnych celów;

bezpieczne przechowywanie i ochrona zgromadzonych danych w skomputeryzowanych bazach danych oraz, w stosownych przypadkach, ich publiczna dostępność, w tym na poziomie zagregowanym, przy zapewnieniu poufności;

dostęp Komisji lub wyznaczonych przez nią organów do krajowych baz danych i systemów stosowanych do przetwarzania zgromadzonych danych do celów sprawdzenia istnienia i jakości danych;

dostępność w odpowiednim czasie odpowiednich danych i odnośnych metod, przy pomocy których dane te są otrzymywane, dla organów mających interes w zakresie badań lub zarządzania w naukowej analizie danych w sektorze rybołówstwa oraz dla wszelkich zainteresowanych stron, nie licząc sytuacji, gdy ochrona i poufność są wymagane na mocy obowiązującego prawa Unii.

aktywnie wspiera rozwój wiedzy i opinii naukowych oraz przyczynia się do tego rozwoju;

poprawia spójność polityczną unijnych inicjatyw, ze szczególnym uwzględnieniem działań środowiskowych, handlowych i rozwojowych, oraz wzmacnia spójność działań podejmowanych w kontekście współpracy na rzecz rozwoju i współpracy naukowej, technicznej i ekonomicznej;

przyczynia się do zrównoważonej działalności połowowej, która jest rentowna i promuje zatrudnienie w Unii;

zapewnia, aby unijna działalność połowowa poza wodami Unii była oparta na tych samych zasadach i standardach co obowiązujące prawo Unii w dziedzinie WPRyb, promując równe warunki działania dla unijnych podmiotów gospodarczych względem podmiotów gospodarczych z państw trzecich;

propaguje i wspiera, we wszystkich sferach międzynarodowych, niezbędne działania służące do eliminowania połowów NNN;

propaguje tworzenie i wzmacnianie pozycji komitetów regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem zajmujących się kwestiami zgodności, okresowych niezależnych ocen skuteczności i odpowiednich działań naprawczych, w tym skutecznych i zniechęcających sankcji, które należy stosować w sposób przejrzysty i niedyskryminacyjny.

wsparcia części kosztów dostępu do zasobów rybnych w wodach państw trzecich; część kosztów dostępu do zasobów rybnych, które mają ponieść właściciele statku unijnego, zostaje oszacowana w przypadku każdej umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów lub protokołu do niej i musi być sprawiedliwa, niedyskryminacyjna i proporcjonalna do korzyści uzyskiwanych dzięki warunkom dostępu;

ustanowienia ram zarządzania, z uwzględnieniem rozwoju i utrzymania niezbędnych instytucji naukowych i badawczych, promowania konsultacji z grupami interesów oraz potencjału w zakresie monitorowania, kontroli i nadzoru oraz innych elementów budowania potencjału związanych z opracowywaniem polityki zrównoważonego zarządzania rybołówstwem przez państwo trzecie. Taka pomoc finansowa uwarunkowana jest osiągnięciem konkretnych wyników, ma charakter uzupełniający oraz jest spójna z projektami i programami rozwoju prowadzonymi w danym państwie trzecim.

zwiększenie konkurencyjności sektora akwakultury oraz wsparcie jego rozwoju i innowacyjności;

zmniejszenie obciążeń administracyjnych i skuteczniejsze wdrażanie prawa Unii w sposób w większym stopniu odpowiadający na potrzeby zainteresowanych stron;

stymulowanie działalności gospodarczej;

zróżnicowanie i poprawę jakości życia na obszarach przybrzeżnych i śródlądowych;

włączenie działalności w zakresie akwakultury do morskiego, przybrzeżnego i śródlądowego planowania przestrzennego.

uproszczenia administracyjne, w szczególności w odniesieniu do ocen i analiz skutków oraz licencji;

pewność, w rozsądnym stopniu, podmiotów gospodarczych sektora akwakultury w zakresie dostępu do wód i przestrzeni;

wskaźniki zrównoważonego rozwoju środowiskowego, gospodarczego i społecznego;

ocenę innego możliwego transgranicznego oddziaływania, zwłaszcza na żywe zasoby morza i ekosystemy morskie w sąsiadujących państwach członkowskich;

stworzenie synergii między krajowymi programami badawczymi oraz współpracy między branżą a społecznością naukową;

propagowanie konkurencyjnej przewagi zrównoważonej żywności wysokiej jakości;

propagowanie praktyk i badań w zakresie akwakultury z myślą o zwiększeniu pozytywnych skutków dla środowiska i dla zasobów rybnych, a także o zmniejszeniu negatywnych skutków, w tym zmniejszeniu presji na stada ryb używane do produkcji pasz, oraz zwiększeniu efektywności wykorzystania zasobów.

przyczynienia się do realizacji celów określonych w art. 2, a w szczególności do zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza;

umożliwienia sektorom rybołówstwa i akwakultury zastosowania WPRyb na odpowiednim szczeblu;

zwiększenia konkurencyjności unijnego sektora rybołówstwa i akwakultury, w szczególności producentów;

zwiększenia przejrzystości i stabilności rynków, w szczególności w odniesieniu do wiedzy ekonomicznej i zrozumienia unijnych rynków w zakresie produktów rybołówstwa i akwakultury wzdłuż całego łańcucha dostaw, zapewnienia większego zrównoważenia podziału wartości dodanej wśród uczestników łańcucha dostaw w sektorze oraz poprawy informowania i świadomości konsumentów dzięki oznakowaniom lub etykietom zawierającym zrozumiałe informacje;

przyczynienia się do zapewniania równych warunków dla wszystkich produktów podlegających obrotowi w Unii poprzez propagowanie zrównoważonej eksploatacji zasobów rybnych;

przyczynianie się do zapewnienia konsumentom różnorodnej gamy produktów rybołówstwa i akwakultury;

przekazywanie konsumentom wiarygodnych i dokładnych informacji dotyczących pochodzenia produktu i sposobu jego wyprodukowania, w szczególności przez oznaczanie i etykietowanie.

organizację sektora, w tym środki stabilizacji rynków;

plany produkcji i obrotu opracowywane przez organizacje producentów rybołówstwa i akwakultury;

wspólne normy handlowe;

informacje dla konsumentów.

globalne, zintegrowane i wspólne podejście;

współpracę i koordynację między państwami członkowskimi, Komisją i Agencją;

opłacalność i proporcjonalność;

stosowanie skutecznych technologii kontroli w zakresie dostępności i jakości danych dotyczących rybołówstwa;

unijne ramy kontroli, inspekcji i egzekwowania;

strategię opartą na analizie ryzyka, skoncentrowaną na systematycznych i automatycznych kontrolach krzyżowych wszystkich dostępnych właściwych danych;

rozwój kultury zgodności i współpracy między wszystkimi operatorami i rybakami.

regularnie dokonuje przeglądu kwestii zgodności i realizacji obowiązków w ramach unijnego systemu kontroli rybołówstwa i identyfikuje ewentualne trudności będące przedmiotem wspólnego zainteresowania podczas wdrażania przepisów WPRyb;

formułuje porady w odniesieniu do wdrażania przepisów WPRyb, w tym priorytetów unijnej pomocy finansowej; oraz

wymienia informacje na temat działań w zakresie kontroli i inspekcji, w tym zwalczania połowów NNN.

komitet doradczy ds. regionów najbardziej oddalonych, podzielony na trzy sekcje w odniesieniu do każdego z następujących basenów morskich: Atlantyk Zachodni, Atlantyk Wschodni, Ocean Indyjski;

komitet doradczy ds. akwakultury;

komitet doradczy ds. rynków;

komitet doradczy ds. Morza Czarnego.

przedstawiać Komisji i zainteresowanemu państwu członkowskiemu zalecenia i sugestie w sprawach odnoszących się do zarządzania rybołówstwem i do aspektów społeczno-ekonomicznych i ochronnych rybołówstwa i akwakultury, a w szczególności zalecenia w zakresie sposobów upraszczania przepisów dotyczących zarządzania rybołówstwem;

informować Komisję i państwa członkowskie o problemach związanych z zarządzaniem rybołówstwem i, w stosownych przypadkach, akwakulturą oraz aspektami społeczno-ekonomicznymi i ochronnymi rybołówstwa i, w stosownych przypadkach, akwakultury w ich obszarze geograficznym lub zakresie ich kompetencji i proponować rozwiązania tych problemów;

w ścisłej współpracy z naukowcami przyczyniać się do gromadzenia, dostarczania i analizowania danych koniecznych do opracowania środków ochronnych.

organizacje reprezentujące podmioty rybołówstwa i, w stosownych przypadkach, akwakultury oraz przedstawiciele sektorów przetwarzania i obrotu;

inne grupy interesów, których dotyczy WPRyb, np. organizacje środowiskowe i grupy konsumentów.