(1)

Wizowy system informacyjny (VIS) został ustanowiony decyzją Rady 2004/512/WE (3) jako rozwiązanie technologiczne służące wymianie danych wizowych między państwami członkowskimi. W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 (4) określono cel i funkcje VIS oraz związane z nim obowiązki, a także warunki i procedury wymiany między państwami członkowskimi danych dotyczących wiz krótkoterminowych, aby ułatwić rozpatrywanie wniosków o wydanie wiz krótkoterminowych i podejmowanie związanych z nimi decyzji. W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 (5) określono zasady rejestrowania identyfikatorów biometrycznych w VIS. Dostęp organów ścigania państw członkowskich oraz Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol) do VIS został ustanowiony decyzją Rady (WE) nr 2008/633/WSiSW (6). Decyzja ta powinna zostać włączona do rozporządzenia (WE) nr 767/2008, aby dostosować ją do obecnych ram traktatowych.

(2)

Interoperacyjność między niektórymi systemami informacyjnymi UE została ustanowiona rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/817 (7) i (UE) 2019/818 (8), tak aby te systemy i zawarte w nich dane wzajemnie się uzupełniały w celu poprawy skuteczności i wydajności odpraw granicznych na granicach zewnętrznych Unii, przyczynienia się do zapobiegania nielegalnej imigracji i jej zwalczania oraz przyczynienia się do wysokiego poziomu bezpieczeństwa w ramach unijnej przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w tym utrzymania bezpieczeństwa publicznego i porządku publicznego oraz zagwarantowania bezpieczeństwa na terytoriach państw członkowskich.

(3)

Interoperacyjność między systemami informacyjnymi UE umożliwia tym systemom wzajemne uzupełnianie się, aby ułatwić w ten sposób poprawną identyfikację osób, przyczynić się do zwalczania oszustw dotyczących tożsamości, poprawić i zharmonizować wymogi dotyczące jakości danych w odpowiednich systemach informacyjnych UE, ułatwić techniczne i operacyjne wdrażanie przez państwa członkowskie istniejących i przyszłych systemów informacyjnych UE, wzmocnić i uprościć zabezpieczenia w zakresie bezpieczeństwa danych i ochrony danych regulujące odpowiednie systemy informacyjne UE, usprawnić dostęp organów ścigania do VIS, systemu wjazdu/wyjazdu (EES), europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i Eurodac oraz wspierać cele VIS, Systemu Informacyjnego Schengen (SIS), EES, ETIAS, Eurodac i europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych o obywatelach państw trzecich (ECRIS-TCN).

(4)

Elementy interoperacyjności obejmują VIS, SIS, EES, ETIAS, Eurodac i ECRIS-TCN, a także dane Europolu, aby umożliwić jednoczesne wyszukiwanie danych Europolu przy użyciu tych systemów informacyjnych UE. Należy zatem wykorzystywać te elementy interoperacyjności do celów przeprowadzania zautomatyzowanych zapytań, a podczas dostępu do VIS – do celów ochrony porządku publicznego. Europejski portal wyszukiwania, ustanowiony rozporządzeniem (UE) 2019/818 powinien być wykorzystywany, tak by umożliwić szybki, sprawny, wydajny, systematyczny i kontrolowany dostęp organów państw członkowskich do systemów informacyjnych UE, danych Europolu i baz danych Interpolu konieczny do wykonywania ich zadań zgodnie z ich prawami dostępu, a także by wspierać realizację celów VIS.

(5)

Europejski portal wyszukiwania umożliwi równoległe wyszukiwanie danych przechowywanych w VIS i danych przechowywanych w innych odpowiednich systemach informacyjnych UE.

(6)

Porównywanie danych przechowywanych w VIS z danymi przechowywanymi w innych systemach informacyjnych i bazach danych powinno odbywać się w sposób zautomatyzowany. Jeżeli takie porównanie wskazuje na istnienie zgodności, określanej jako „trafienie”, między znajdującymi się we wniosku danymi osobowymi lub połączeniem tych danych a rekordem, plikiem lub wpisem zawartymi w tych innych systemach informacyjnych lub bazach danych, lub danymi osobowymi na liście ostrzegawczej ETIAS, wniosek powinien zostać zweryfikowany ręcznie przez operatora z właściwego organu. Ocenę trafień dokonaną przez właściwy organ należy brać pod uwagę przy podejmowaniu decyzji w sprawie wydania wizy krótkoterminowej, wizy długoterminowej lub dokumentu pobytowego.

(7)

W niniejszym rozporządzeniu określa się, w jaki sposób mają być wdrażane interoperacyjność i warunki przeglądania danych przechowywanych w SIS, Eurodac i ECRIS-TCN, jak również danych Europolu w ramach zautomatyzowanego procesu VIS do celu identyfikacji trafień. W związku z tym należy zmienić rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 (9), (UE) 2016/794 (10), (UE) 2018/1862 (11), (UE) 2019/816 (12) i (UE) 2019/818, aby połączyć VIS z innymi systemami informacyjnymi UE i z danymi Europolu.

(8)

Warunki, zgodnie z którymi z jednej strony organy wizowe mogą przeglądać dane przechowywane w Eurodac, a z drugiej strony organy wyznaczone do celów VIS mogą – na potrzeby VIS – przeglądać dane Europolu, niektóre dane SIS i dane przechowywane w ECRIS-TCN, powinny zostać obwarowane jasnymi i precyzyjnymi przepisami dotyczącymi dostępu tych organów do tych danych, rodzajów zapytań i kategorii danych, przy czym dostęp do każdego z powyższych powinien być ograniczony do tego, co jest bezwzględnie niezbędne do wykonywania obowiązków tych organów. Podobnie dane przechowywane w pliku danych dotyczących wniosku VIS powinny być widoczne tylko dla tych państw członkowskich, które obsługują źródłowe systemy informacyjne zgodnie z warunkami swojego uczestnictwa.

(9)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1134 (13) przydziela Europolowi nowe zadania, takie jak przedstawianie opinii po otrzymaniu od organów wyznaczonych do celów VIS i jednostek krajowych ETIAS wniosków o zasięgnięcie opinii. Aby umożliwić realizację tych zadań, należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2016/794.

(10)

Aby wspierać realizację celu VIS polegającego na ocenie, czy osoba ubiegająca się o wizę krótkoterminową, wizę długoterminową lub dokument pobytowy może stanowić zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego, należy umożliwić VIS weryfikację, czy dane znajdujące się w plikach danych dotyczących wniosku VIS odpowiadają danym ECRIS-TCN znajdującym się we wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację, ustanowionym rozporządzeniem (UE) 2019/818, które umożliwiają ustalenie państw członkowskich posiadających informacje o wydanych wobec obywateli państw trzecich i bezpaństwowców wyrokach skazujących za przestępstwo terrorystyczne lub jakiekolwiek inne przestępstwo, wymienione w załączniku do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 (14), jeżeli zgodnie z prawem krajowym przestępstwa te są zagrożone karą pozbawienia wolności lub środkiem zabezpieczającym, których górna granica wynosi co najmniej trzy lata.

(11)

Trafienie wskazane przez ECRIS-TCN nie powinno samo w sobie być rozumiane w taki sposób, że dany obywatel państwa trzeciego został skazany w państwach członkowskich, które zostały wskazane. Istnienie uprzednich wyroków skazujących powinno być potwierdzane wyłącznie na podstawie informacji uzyskanych z rejestrów karnych odpowiednich państw członkowskich.

(12)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza przepisów dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (15).

(13)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie, w zakresie, w jakim odnosi się do SIS uregulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania – w terminie sześciu miesięcy od przyjęcia przez Radę niniejszego rozporządzenia – podejmuje decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego.

(14)

W zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie odnosi się do SIS uregulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do Irlandii zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, który jest załączony do TUE i do TFUE, oraz z art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE (16). Ponadto w zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie dotyczy Europolu, Eurodac i ECRIS-TCN, zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i do TFUE, bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(15)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie, w zakresie, w jakim dotyczy SIS uregulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (17), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji Rady 1999/437/WE (18).

(16)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie, w zakresie, w jakim dotyczy SIS uregulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (19), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/149/WSiSW (20).

(17)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie, w zakresie, w jakim dotyczy SIS uregulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (21), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (22).

(18)

Aby niniejsze rozporządzenie było spójne z obowiązującymi ramami prawnymi, rozporządzenia (UE) nr 603/2013, (UE) 2016/794, (UE) 2018/1862, (UE) 2019/816 i (UE) 2019/818 powinny zostać odpowiednio zmienione,