19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 75/23

(1)

Porozumienie lizbońskie o ochronie nazw pochodzenia i ich międzynarodowej rejestracji z 1958 r. jest traktatem zarządzanym przez Światową Organizację Własności Intelektualnej (WIPO). Jest ono otwarte dla stron Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej. Jego członkami jest 28 umawiających się stron, w tym siedem państw członkowskich Unii (Bułgaria, Republika Czeska, Francja, Włochy, Węgry, Portugalia i Słowacja).

(2)

Międzynarodowy system ustanowiony porozumieniem lizbońskim jest obecnie przedmiotem przeglądu, tak by dzięki ulepszeniom przyciągnął większą liczbę członków, zachowując jednocześnie swoje zasady i cele. W oparciu o postępy poczynione przez grupę roboczą, która w październiku 2014 r. przygotowała podstawowy wniosek dotyczący wprowadzenia zmian, w dniach 11–21 maja 2015 r. odbyła się w Genewie konferencja dyplomatyczna służąca przyjęciu zmienionego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych (zwanego dalej „zmienionym porozumieniem lizbońskim”).

(3)

Z uwagi na kluczową rolę, jaką odgrywa w handlu międzynarodowym ochrona własności intelektualnej, w szczególności ochrona nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, zmienione porozumienie lizbońskie wchodzi w zakres wspólnej polityki handlowej Unii. Zmienione porozumienie lizbońskie dotyczy handlu międzynarodowego – zasadniczym celem tego porozumienia jest bowiem promowanie i ułatwianie tego handlu i ma ono na ten handel bezpośredni i natychmiastowy wpływ (1). Wspólna polityka handlowa jest objęta zakresem wyłącznych kompetencji Unii zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. e) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). W związku z tym negocjacje dotyczące zmienionego porozumienia lizbońskiego należą do wyłącznej kompetencji Unii.

(4)

Zgodnie z art. 207 ust. 3 i art. 218 ust. 3 negocjatorem Unii w sprawach należących do jej wyłącznej kompetencji jest Komisja (2),