14.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/37

(1)

Zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 Komisja, w oparciu o roczne sprawozdania finansowe przekazane przez państwa członkowskie wraz z informacjami wymaganymi do rozliczenia rachunków i opinią audytową co do kompletności, dokładności i prawdziwości rachunków oraz sprawozdaniami jednostek certyfikujących, musi rozliczyć rachunki agencji płatniczych, o których mowa w art. 7 wymienionego rozporządzenia.

(2)

Zgodnie z art. 39 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 rolniczy rok budżetowy rozpoczyna się w dniu 16 października roku „N – 1” i kończy się w dniu 15 października roku „N”. Przy rozliczaniu rachunków za rok budżetowy 2015, w celu ujednolicenia okresu referencyjnego dla wydatków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) z okresem referencyjnym dla wydatków Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG), należy wziąć pod uwagę wydatki poniesione przez państwa członkowskie pomiędzy dniem 16 października 2014 r. a dniem 15 października 2015 r., zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 (2).

(3)

Niniejsza decyzja dotyczy rozliczenia rachunków programów rozwoju obszarów wiejskich w okresie programowania 2014–2020. Wydatki poniesione w okresie od dnia 16 października 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. dotyczące okresu programowania 2007–2013, zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 podlegają decyzji w sprawie rozliczenia zgodności po dniu 30 czerwca 2016 r.

(4)

Artykuł 33 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 przewiduje, że kwoty, które podlegają zwrotowi od każdego państwa członkowskiego lub które mają być wypłacone na rzecz każdego państwa członkowskiego, zgodnie z decyzją w sprawie rozliczenia rachunków określoną w art. 33 ust. 1 akapit pierwszy tego rozporządzenia, ustala się poprzez potrącanie płatności pośrednich w danym roku budżetowym z wydatków uznanych dla tego samego roku budżetowego zgodnie z art. 33 ust. 1. Komisja potrąca tę kwotę od następnej płatności pośredniej, bądź ją do niej dodaje.

(5)

Komisja sprawdziła informacje przekazane przez państwa członkowskie oraz powiadomiła je przed dniem 30 kwietnia 2016 r. o wynikach swej weryfikacji oraz o niezbędnych poprawkach.

(6)

W przypadku niektórych agencji płatniczych roczne sprawozdania finansowe oraz dokumenty towarzyszące pozwalają Komisji podjąć decyzję dotyczącą kompletności, dokładności i prawdziwości przedłożonych rocznych sprawozdań finansowych.

(7)

Informacje przekazane przez inne agencje płatnicze wymagają przeprowadzenia dodatkowego postępowania, a co za tym idzie ich rachunki nie mogą zostać rozliczone niniejszą decyzją.

(8)

Zgodnie z art. 41 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 Komisja może zmniejszyć lub czasowo zawiesić płatności pośrednie na rzecz państw członkowskich. Komisja powinna odpowiednio poinformować o tym państwa członkowskie. Przy podejmowaniu niniejszej decyzji Komisja musi uwzględnić kwoty zmniejszone lub zawieszone, aby uniknąć jakichkolwiek niewłaściwych i nienależnych płatności lub zwracania kwot, które mogą być później przedmiotem korekty finansowej.

(9)

Art. 54 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 nakłada na państwa członkowskie obowiązek ujmowania w sprawozdaniach finansowych przekazywanych Komisji, zgodnie z art. 29 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014, poświadczonej tabeli z kwotami obciążającymi je w wyniku zastosowania art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Przepisy dotyczące stosowania obowiązku sprawozdawczego państw członkowskich w odniesieniu do kwot, które podlegają zwrotowi, są określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 908/2014. W załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014 zawarto wzór tabeli, którą muszą stosować państwa członkowskie przy dostarczaniu informacji o kwotach, które mają być odzyskane w 2016 r. Na podstawie wypełnionych przez państwa członkowskie tabel Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie konsekwencji finansowych nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości starszych niż, odpowiednio, cztery lata lub osiem lat.

(10)

Na podstawie art. 54 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 państwa członkowskie mogą, z należycie uzasadnionych powodów, zdecydować o zaprzestaniu odzyskiwania. Taka decyzja może zostać podjęta jedynie w przypadku, gdy łączna kwota poniesionych i prawdopodobnych kosztów odzyskiwania przewyższa kwotę do odzyskania lub gdy odzyskanie okazuje się niemożliwe w związku z niewypłacalnością dłużnika lub osób odpowiedzialnych prawnie za nieprawidłowości, stwierdzoną i uznaną zgodnie z prawem krajowym. Jeżeli decyzję podjęto w terminie czterech lat od daty wniosku o odzyskanie kwot, bądź w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy odzyskanie jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, 100 % konsekwencji finansowych nieodzyskania powinno zostać pokryte z budżetu Unii. Kwoty, w odniesieniu do których konkretne państwo członkowskie podjęło decyzję o zaprzestaniu odzyskiwania, oraz powody tej decyzji należy zawrzeć w rocznym sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 54 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w związku z jego art. 102 ust. 1 lit. c) ppkt (iv). Kwotami takimi nie należy zatem obciążać państw członkowskich, których to dotyczy, i zostają one w związku z powyższym pokryte z budżetu Unii.

(11)

Zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 niniejsza decyzja nie narusza decyzji, które Komisja może następnie podjąć w celu wykluczenia z finansowania unijnego wydatków dokonanych niezgodnie z przepisami Unii,