1.

zauważa, że w 2006 r. Komitet Regionów dysponował środkami na zobowiązania w łącznej kwocie 74 391 953,27 EUR (2005 r.: 69 570 456,32 EUR), z czego wykorzystano 97,94 %;

2.

zauważa, że po wprowadzeniu z dniem 1 stycznia 2005 r. zasady rachunkowości memoriałowej sprawozdania finansowe Komitetu Regionów wykazują ujemny wynik ekonomiczny za rok budżetowy 2006 (8 306 761 EUR) oraz identyczne kwoty aktywów i pasywów (101 124 165 EUR);

3.

wyraża zadowolenie z podpisania w grudniu 2007 r. nowego porozumienia o współpracy administracyjnej między Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów na lata 2008–2014; jest przekonany, że współpraca między tymi dwoma instytucjami będzie korzystna pod względem finansowym dla europejskich podatników;

4.

wyraża zadowolenie z wyraźnego dążenia obu Komitetów do realizacji celu polegającego na zharmonizowaniu, w oparciu o najlepsze praktyki, wewnętrznych standardów kontroli, a także wszystkich innych procedur finansowych związanych ze Wspólnymi Służbami;

5.

zauważa, że nowe porozumienie utrzymuje najważniejsze dziedziny (infrastrukturę, technologie informatyczne i telekomunikację oraz tłumaczenia, z uwzględnieniem przygotowywania dokumentów) w zakresie uprawnień Wspólnych Służb, natomiast oddzielona jest ograniczona liczba służb, jak służby wewnętrzne, służba socjalno-medyczna, biblioteka i mała poligrafia;

6.

nalega jednak, aby to oddzielenie nie miało wpływu na budżet i w związku z tym apeluje do obu Komitetów, aby w ramach przeglądu śródokresowego dokonały wspólnej analizy umożliwiającej ocenę, czy to przesunięcie zasobów jest dla nich obu korzystne; wzywa oba Komitety, aby informowały Parlament o mikroporozumieniach o współpracy w dziedzinach, których dotyczy oddzielenie;

7.

wskazuje na uwagę Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, zawartą w pkt 10.19 wyżej wspomnianego sprawozdania rocznego, że wystąpiły pewne niedociągnięcia w zakresie zarządzania i kontroli w związku z zamówieniami publicznymi; z niepokojem zauważa wśród wszystkich wydatków na udzielanie zamówień dużą liczbę procedur negocjacyjnych zamiast zaproszeń do składania wniosków; wyraża jednak zadowolenie z informacji dostarczonych przez Wspólne Służby, z których wynika, że w odniesieniu do większości usług związanych z budynkami, na które wcześniej udzielano zamówień po procedurach negocjacyjnych, nowe mowy podpisano po przetargu lub trwają właśnie procedury przetargowe;

8.

w tym kontekście wyraża zadowolenie z utworzenia w ramach Wspólnych Służb Wydziału ds. Umów udzielającego wsparcia wszystkim departamentom operacyjnym Wspólnych Służb w zakresie zamówień publicznych; zauważa, że zgodnie z nowym porozumieniem służba weryfikacyjna Wspólnych Służb została przekazana do własnych służb każdego z Komitetów;

9.

zauważa, że – jak wynika z odpowiedzi Wspólnych Służb na kwestionariusz sprawozdawcy – po objęciu w 2007 r. budynków Remorqueur i Van Maerlant, zajęte jest obecnie 92 % łącznej powierzchni biurowej Komitetów, a ich potrzeby w zakresie pomieszczeń zostały zaspokojone na najbliższe lata;

10.

zauważa, że w związku z remontem holu wejściowego w budynku Montoyer audytor wewnętrzny EKES stwierdził w swoim sprawozdaniu, że „nie znalazł elementów, które sugerowałyby, że rozliczenie kar za opóźnione zakończenie remontu holu wejściowego w budynku Montoyer było bezzasadne”; wskazuje, że to sprawozdanie zostało przesłane do OLAF i że nie spowodowało to żadnych dalszych działań, o których wiedziałby EKES lub Komitet Regionów;

11.

zauważa, że służba weryfikacji została w 2006 r. przeniesiona z Wydziału ds. Budżetu i Finansów do Ogólnego Wydziału Administracyjnego w celu lepszego podkreślenia zasady podziału zadań i niezależności tej służby; zauważa także, iż Komitet Regionów uważa, że w 2006 r. przeprowadził zadowalającą liczbę kontroli ex post i że zażądał od wszystkich swoich służb w 2007 r. skontrolowania 5 % wszystkich akt; wyraża zadowolenie z faktu, że Komitet Regionów znacznie zwiększył zasoby i zdolności swojej służby kontroli finansowej;

12.

uważa za niezwykle istotne, aby kontrole przeprowadzane na przykład przez urzędników zatwierdzających, kontrolerów i audytorów były wystarczająco rygorystyczne; w tym kontekście podkreśla znaczenie wystarczającej liczby wyrywkowych kontroli we wszystkich sektorach, a nie tylko w tych kilku strategicznych sektorach wiążących się z większym ryzykiem;

13.

wskazuje na uwagę Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, zawartą w pkt 10.23 wyżej wspomnianego sprawozdania rocznego, że w kontekście procedury weryfikacyjnej ex post administracja Komitetu Regionów stwierdziła, że w przypadku jednej z delegacji krajowych koszty podróży zrefundowane członkom delegacji (bilety lotnicze) na podstawie faktur odręcznie wypisanych przez biuro podróży były przeciętnie o 83 % wyższe niż cena rzeczywiście naliczona przez linie lotnicze za wykorzystany bilet;

14.

zauważa, że w związku z tym administracja Komitetu Regionów przeprowadziła rozległe dochodzenie w tej sprawie, które zostało zakończone w lipcu 2007 r. i którego wyniki, zdaniem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, nie wykazały, że kwoty zapłacone za koszty administracyjne były uzasadnione;

15.

zauważa z zadowoleniem, że Komitet Regionów zdecydował, że dalsze refundacje będą uzależnione od spełnienia pewnej liczby warunków i wstrzymał wszystkie zwroty kosztów na podstawie dokumentów podróży zakupionych zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami; wyraża zadowolenie, że Komitet Regionów poinformował także OLAF o przebiegu kontroli ex post i środkach przyjętych przez administrację Komitetu;

16.

zauważa, że kontrola wewnętrzna dotycząca przelewów wynagrodzeń, która została zakończona w 2006 r. i która obejmowała dogłębny przegląd wszystkich istniejących przelewów ujawniła, że „istniały niedociągnięcia jeżeli chodzi o podział funkcji w tym obszarze (funkcje związane z przelewami i kontrolą wewnętrzną), a środowisku kontroli należało nadać większy priorytet w związku z przedmiotowym ryzykiem”; zauważa także, że w lutym 2007 r. miały miejsce dalsze działania związane z zaleceniami wewnętrznego audytora; apeluje do administracji Komitetu Regionów o zapewnienie pełnej realizacji wszystkich zaleceń audytu;

17.

zauważa, że w wyniku dochodzenia OLAF stwierdził, że osiem przelewów nie było zgodnych z przepisami i zalecił odzyskanie nadpłaconych kwot od zainteresowanych urzędników; zauważa z zadowoleniem, że wszystkie środki odzyskano już na początku 2007 r.; zauważa także, że w odniesieniu do sześciu pracowników OLAF zalecił wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, a w przypadku pięciu z nich przekazał także akta władzom belgijskim;

18.

zauważa, że w odpowiedzi na wniosek władz belgijskich organ mianujący Komitetu Regionów w dniu 6 lipca 2007 r. odebrał immunitet zainteresowanym urzędnikom, aby mogli zostać przesłuchani przez władze; zauważa również, że do tej pory administracja Komitetu Regionów nie otrzymała żadnych informacji na temat dalszych kroków, jakie władze belgijskie zamierzają podjąć w związku z tymi aktami;

19.

zauważa z zadowoleniem, że Sekretarz Generalny Komitetu Regionów wszczął postępowanie administracyjne, które przeprowadził były zastępca dyrektora generalnego Komisji; wskazuje, że w dwóch spośród pięciu przypadków, w których akta przekazano władzom belgijskim, organ mianujący Komitetu Regionów podjął decyzję o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego przed komisją dyscyplinarną; rozumie, że zgodnie z regulaminem pracowniczym ostateczną decyzję w tych sprawach można podjąć jedynie po wydaniu ostatecznego wyroku przez sąd belgijski;

20.

zauważa, że w trzech pozostałych przypadkach organ mianujący podejmie decyzję o rozpoczęciu postępowania dyscyplinarnego, gdy tylko otrzyma konieczne informacje co do dalszych działań, jakie władze belgijskie zamierzają podjąć w związku z tymi aktami; zauważa także, że w innej sprawie, w której OLAF nie przekazał akt władzom belgijskim, organ mianujący, zgodnie z zaleceniami z postępowania administracyjnego, podjął decyzję o skierowaniu ostrzeżenia do zainteresowanego urzędnika; ponownie domaga się, aby surowo ścigać wszystkie przypadki, w których można udowodnić nieuczciwe zachowania;

21.

zwraca się do Komitetu Regionów o rozważanie zastosowania proporcjonalnych środków dyscyplinarnych, jeżeli będzie tego wymagał wynik spraw oczekujących na rozstrzygnięcie przez właściwe sądy;

22.

zauważa z zadowoleniem, że Komitet Regionów nie ma już szczególnych problemów w zakresie rekrutacji i że dysponuje już niemal pełną kwotą wynegocjowaną z pozostałymi instytucjami.