19.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 74/41

(1)

Dnia 21 maja 1996 r. odbyło się w Brukseli spotkanie Francji z Komisją na temat sytuacji niektórych sektorów działalności na Korsyce, między innymi rybołówstwa. Na tym spotkaniu Komisja dowiedziała się, że sektorowi temu została udzielona pomoc publiczna bez zgłoszenia umożliwiającego zbadanie jej zgodnie z art. 93 (obecnie art. 88) Traktatu.

(2)

Pismem z dnia 14 czerwca 1996 r. Komisja zażądała więc od Francji dostarczenia informacji dotyczących tej pomocy.

(3)

Pismem z dnia 7 lipca 1996 r. Francja powiadomiła Komisję, że nawiązała konieczny kontakt ze wspólnotą terytorialną Korsyki w celu przekazania żądanych informacji. Jako że nie dotarły one do Komisji, dnia 12 września 1996 r. wysłane zostało pierwsze upomnienie.

(4)

W związku z powyższym pismem z dnia 17 grudnia 1996 r. Francja przekazała niektóre informacje dotyczące przedmiotowej pomocy. Zostały one zarejestrowane w rejestrze pomocy niezgłoszonej dnia 6 stycznia 1997 r. pod numerem NN 11/97.

(5)

Pismem z dnia 24 kwietnia 1997 r. Komisja, po stwierdzeniu, że nie posiada wszystkich informacji niezbędnych do zbadania tego systemu pomocy, zażądała informacji uzupełniających. Niektóre dokumenty dotarły do niej w pismach z dnia 3 grudnia 1997 r. i z dnia 11 sierpnia 1998 r.

(6)

Następnie pismem z dnia 11 lutego 1999 r. Komisja przesłała następny wniosek o udzielenie informacji uzupełniających. W dalszej kolejności dnia 22 lutego 2000 r., w Komisji odbyło się spotkanie z przedstawicielami wspólnoty terytorialnej Korsyki. W wyniku tego spotkania Komisja ponownie przekazała Francji listę informacji niezbędnych do przeprowadzenia analizy tych środków pomocy. Po dwóch kolejnych upomnieniach znaczna część żądanych informacji dotarła w piśmie z dnia 11 kwietnia 2001 r.

(7)

Ponadto Komisja zapoznała się z raportem francuskiego Zgromadzenia Narodowego nr 1077 sporządzonym w imieniu komisji śledczej ds. wykorzystania funduszy publicznych i zarządzania służbami publicznymi na Korsyce (1) (zwanym dalej „raportem Zgromadzenia Narodowego”). W raporcie tym, opublikowanym w 1998 r., opisano pomoc udzieloną sektorowi rybołówstwa i akwakultury w 1997 r. (patrz: pkt I.C.1.b wymienionego raportu).

(8)

Pismem z dnia 30 października 2001 r. Komisja powiadomiła Francję o swojej decyzji o wszczęciu formalnej procedury dochodzeniowej przewidzianej w art. 88 ust. 2 Traktatu w odniesieniu do następujących środków pomocy, które zostały wprowadzone w życie na Korsyce:

(9)

Tą samą decyzją Komisja powiadomiła Francję o tym, że podjęła decyzję o uznaniu pomocy na przebudowę i wyposażenie statków nieskutkującej zwiększeniem mocy statku, jak również pomocy na instalacje lądowe wykorzystywane przez rybaków, za zgodną ze wspólnym rynkiem.

(10)

Decyzją tą Komisja nakazała również Francji dostarczyć informacji niezbędnych do zbadania pomocy dla akwakultury.

(11)

Pismem z dnia 21 grudnia 2001 r. Francja przekazała swoje uwagi na temat pomocy, w stosunku do której została wszczęta formalna procedura dochodzeniowa, i dostarczyła informacji na temat pomocy dla akwakultury.

(12)

Decyzja w sprawie wszczęcia procedury została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich  (2). Komisja poprosiła zainteresowane strony o przedstawienie uwag dotyczących przedmiotowej pomocy. Komisja nie otrzymała uwag w następstwie tej publikacji.

(13)

Środki pomocy, które są przedmiotem niniejszej decyzji, są środkami, w stosunku do których wszczęto formalną procedurę dochodzeniową oraz środkami, na których temat Komisja nakazała Francji dostarczyć informacji. Decyzja ta dotyczy więc następujących czterech typów pomocy:

(14)

Pomoc dla floty rybackiej ustanowiona została przez Zgromadzenie Korsyki, które dnia 29 marca 1985 r. przyjęło, w swojej uchwale nr 85/10 bis, „regulamin pomocy na modernizację flotylli”. Uchwała ta była wielokrotnie zmieniana uchwałami z dnia 30 listopada 1990 r. (nr 90/99), 19 grudnia 1991 r. (nr 91/1032), 23 lutego 1993 r. (nr 93/25), 9 marca 1995 r. (nr 95/16), 11 września 1995 r. (nr 95/79) i 11 kwietnia 1997 r. (nr 97/36). Francja zaznaczyła, że ostatnia cytowana uchwała (nr 97/36) nie była zmieniana do końca okresu planowania jednolitego dokumentu programowego (DOCUP) dotyczącego realizowanych w tym okresie działań funduszy strukturalnych, to znaczy do dnia 31 grudnia 1999 r. Jeśli chodzi o pomoc dla akwakultury, Francja zaznaczyła, że władze regionalne Korsyki bezpośrednio zastosowały przepisy prawa wspólnotowego, zgodnie z „Przewodnikiem pomocy” wydanym przez Agencję ds. Rozwoju Gospodarczego Korsyki (ADEC). Część tego przewodnika dotycząca rybołówstwa i akwakultury oraz opisująca pomoc, jaka może być udzielona, została przekazana Komisji.

(15)

Pomoc udzielana jest od roku 1985. Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. w sprawie zasad stosowania art. 93 Traktatu WE (3) nie określa terminu przedawnienia dla badania niezgodnej z prawem pomocy w rozumieniu swojego art. 1 lit. f), to znaczy wprowadzonej w życie bez możliwości wypowiedzenia się przez Komisję na temat jej zgodności ze wspólnym rynkiem. Jednakże art. 15 wymienionego rozporządzenia stanowi, że uprawnienia Komisji w zakresie odbierania pomocy podlegają dziesięcioletniemu okresowi przedawnienia, że termin przedawnienia zaczyna swój bieg w dniu, w którym pomoc zostaje udzielona beneficjentowi i że każdy środek przyjęty przez Komisję przerywa bieg tego terminu. W związku z powyższym Komisja uważa, że nie ma potrzeby badania pomocy korzystającej z takiego przedawnienia, to znaczy pomocy udzielonej wcześniej niż dziesięć lat przed każdym przyjętym przez Komisję i odnoszącym się do tej pomocy środkiem.

(16)

Komisja uważa, że bieg tego terminu został przerwany wnioskiem skierowanym przez Komisję do Francji dnia 14 czerwca 1996 r. W wyniku tego przedawnienie ma zastosowanie do pomocy udzielonej beneficjentom przed dniem 14 czerwca 1986 r. Przedawnienie ma więc zastosowanie w szczególności do pomocy udzielonej przez region Korsyki przed dniem 14 czerwca 1986 r., ale wypłaconej beneficjentom dopiero w kolejnych latach, po rzeczywistym zrealizowaniu dopuszczalnych inwestycji. W związku z powyższym Komisja uwzględnia w poniższej analizie pomoc, w sprawie udzielenia której decyzje podjęte zostały w okresie od dnia 14 czerwca 1986 r. do dnia 31 grudnia 1999 r.

(17)

Uchwała nr 85/10 bis z 1985 r. przewidywała, że zakup statków poniżej 18 metrów przeznaczonych do połowów na Korsyce mógł być przedmiotem dotacji pod warunkiem, że statki te zostały, z wyjątkiem przypadków wyjątkowych odstępstw, zbudowane we Francji. Dotacja wynosiła 20 % ceny zakupu i mogła zostać powiększona o dodatkową subwencję w wysokości 10 % w przypadku, gdy chodziło o pierwsze podjęcie działalności (pierwszy zakup nowego statku) i drugą dotację, również w wysokości 10 %, w przypadku, gdy statek był zbudowany na Korsyce. Ponadto, w celu wspierania tradycyjnego budownictwa z drewna występującego w niektórych regionach wyspiarskich, dotacja mogła być zwiększona o dodatkowe 20 % kosztów zakupu na jeden wniosek o udzielenie pomocy mającej wesprzeć sektor drzewny. Wkład własny armatora powinien wynosić co najmniej 10 %.

(18)

Uchwała nr 90/99 zmieniła poziom pomocy, podwyższając poziom podstawowy z 20 % na 30 %. Dodatkowa pomoc w wysokości 20 % na budownictwo z drewna została zmniejszona do 5 %.

(19)

Uchwała nr 95/16 w następujący sposób zmieniła poziom pomocy: poziom podstawowy wynoszący 30 % pozostaje bez zmian i sprecyzowano, że kwalifikująca się inwestycja może obejmować zakup kadłuba, wyposażenia i 80 sztuk sieci (6 400 m); pomoc w przypadku pierwszego podjęcia działalności w wysokości 10 % pozostaje bez zmian, a pomoc szczególna w przypadku budowy statku na Korsyce zostaje zmniejszona z 10 % do 5 %, przy czym zawsze zostaje podwyższona w przypadku statku z drewna. Obowiązek budowy statku we Francji zostaje zniesiony.

(20)

Celem uchwały nr 95/79 było ograniczenie pomocy na zakup sieci w przypadku, gdy chodzi o pierwsze podjęcie działalności przez wnioskodawcę. Dodatkowo, dotacja w wysokości 5 % w przypadku, gdy statek został zbudowany z drewna w korsykańskiej stoczni również została zniesiona.

(21)

Uchwała nr 97/36 nie wniosła istotnych zmian do opisanych przepisów. Bez zmian pozostaje zapis, że wkład własny armatora musi wynosić co najmniej 10 %.

(22)

Uchwała nr 85/10 bis z 1985 r. przewidywała, że przebudowa statków poniżej 18 metrów, której koszt wynosi co najmniej 25 000 franków francuskich (FRF) kwalifikuje się do pomocy, jeżeli jej celem jest znacząca poprawa możliwości połowowych (wciągarka, wyciąg sieci, sonda, rama, urządzenie nawigacyjne, nawijarka…), i umożliwienie konserwacji ryb w stanie zamrożenia bądź poprawa sprawności jednostek napędowych (silnik Diesla o mocy dostosowanej do rozmiaru statku, śruba nastawna, dysza).

(23)

Dotacja, jakiej można było udzielić, wynosiła 15 % kosztów wyposażenia. Uchwała nr 93/25 podniosła ten próg do 30 % kosztów inwestycji.

(24)

Uchwała nr 95/79, nie zmieniając poziomu pomocy, określiła, że, w przypadku gdy armator wnioskuje o przyznanie wspólnotowej pomocy, udział Korsyki obliczany jest zgodnie z poziomem pomocy przewidzianym w odnośnym rozporządzeniu wspólnotowym. Minimalny koszt kwalifikujący do udzielenia pomocy został obniżony do 20 000 FRF. Uchwała nr 95/79 przewidziała również, że jeżeli wniosek o udzielenie pomocy na przebudowę lub na wyposażenie statku przedstawiany jest w ramach pierwszego podjęcia działalności (pierwszy zakup przez rybaka nowego lub używanego statku), 80 pierwszych sieci może być dofinansowanych w wysokości 30 %.

(25)

Uchwała nr 85/10 bis z 1985 r. przewidywała, że zakup używanego statku po cenie nie mniejszej niż 50 000 FRF może być przedmiotem dotacji w wysokości 10 % tej ceny. Mogła do tego dochodzić subwencja w wysokości 5 % w przypadku pierwszego podjęcia działalności. Udział własny nabywcy powinien wynosić co najmniej 15 % kosztów statku.

(26)

Uchwała nr 91/1032 podwyższyła poziom tych dotacji z 10 % do 15 %. Uchwała nr 95/16 podwyższyła ten poziom do 20 % dla statków co najmniej dwudziestoletnich.

(27)

Pomoc dla akwakultury zdefiniowana została w umowie planowej Państwo-Region z 1994 r. oraz w jednolitym dokumencie programowym wspólnotowej pomocy zgodnie z celem 1. Zastosowano przepisy dotyczące Finansowego Instrumentu Wspierania Rybołówstwa (IFOP) dla wdrożenia projektów współfinansowanych przez Wspólnotę.

(28)

Pomoc dotyczy inwestycji zbiorowych lub prywatnych. Inwestycje zbiorowe obejmują promocję produktów morskich i badań rynku oraz wsparcie techniczne dla przedsiębiorstw akwakultury. Inwestycje w przedsiębiorstwach są przeznaczone na podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstw akwakultury w celu podniesienia jakości produktów na rynku; inwestycje te są związane z dostosowaniem do norm sanitarnych i polepszeniem warunków sprzedaży produktów: urządzeń do konfekcjonowania, urządzeń do składowania, statków obsługi technicznej, sprzętu komputerowego, urządzeń do wytwarzania lodu, samochodów-chłodni itd.

(29)

Aby można było brać pod uwagę możliwość finansowania przez IFOP, kwota pomocy musiała wynosić nie więcej niż 25 % kwoty inwestycji.

(30)

Aby podjąć decyzję o wszczęciu formalnej procedury dochodzeniowej, Komisja odniosła się w swojej analizie do różnych wersji wytycznych stosowanych do badania pomocy państwa w sektorze rybołówstwa i akwakultury (zwanych dalej „wytycznymi”). Zgodnie z pkt. 3.4 obecnie obowiązujących wytycznych z 2001 r. (4), niezgodna z prawem pomoc musi w chwili jej udzielania zostać zbadana w odniesieniu do obowiązujących wytycznych. W 1986 i 1987 r. obowiązywały wytyczne opublikowane w 1985 r. (5). W związku z powyższym obowiązującymi wytycznymi były: wytyczne opublikowane w 1988 r. (6) dla pomocy udzielanej od dnia 1 stycznia 1989 r., wytyczne opublikowane w 1992 r. (7) dla pomocy udzielanej od dnia 1 lipca 1992 r., wytyczne opublikowane w 1994 r. (8) dla pomocy udzielanej od dnia 1 stycznia 1995 r. i wytyczne opublikowane w 1997 r. (9) dla pomocy udzielanej od dnia 1 stycznia 1997 r.

(31)

Ponadto Komisja odniosła się do kolejnych rozporządzeń Rady dotyczących działań strukturalnych Wspólnoty w sektorze rybołówstwa i akwakultury, do których wytyczne odnoszą się w sposób nieprzerwany, w szczególności dotyczących kwalifikujących się inwestycji i dopuszczalnego poziomu pomocy. Są to następujące rozporządzenia: rozporządzenie Rady (EWG) nr 2908/83 z dnia 4 października 1983 r. w sprawie wspólnego działania restrukturyzacji, modernizacji i rozwoju sektora rybołówstwa oraz rozwoju sektora akwakultury (10), rozporządzenie Rady (EWG) nr 4028/86 z dnia 18 grudnia 1986 r. dotyczące wspólnotowych działań na rzecz poprawy i dostosowania struktur sektora rybołówstwa i akwakultury (11), rozporządzenie Rady (WE) nr 3699/93 z dnia 21 grudnia 1993 r. określające kryteria i warunki pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa i akwakultury oraz przetwórstwa i sprzedaży ich produktów (12) oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 2468/98 z dnia 3 listopada 1998 r. określające kryteria i warunki pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa i akwakultury oraz przetwórstwa i sprzedaży ich produktów (13).

(32)

Komisja wyraziła wątpliwości co do zgodności tych środków pomocy z dwóch powodów.

(33)

Po pierwsze, na podstawie wytycznych, Komisja przypomniała, że pomoc na zakup nowych statków jest zgodna ze wspólnym rynkiem w przypadku, gdy jest udzielana na inwestycje, które wpisują się w cele wieloletniego programu orientacji floty rybackiej (POP), programu zawierającego obowiązki wraz ze spisem środków potrzebnych do ich realizacji, w szczególności dostosowanie możliwości floty rybackiej każdego Państwa Członkowskiego do zasobów rybołówstwa, do których mają dostęp. Otóż Francja nie zrealizowała celów określonych w POP III (14), obowiązujących w latach 1992–1996. W związku z tym od dnia 1 stycznia 1997 r. powinna ona zakończyć udzielanie pomocy na budowę i modernizację statków rybackich. W związku z powyższym pismem z dnia 28 października 1998 r. Komisja wskazała Francji, że pomoc na inwestycje może, pod pewnymi warunkami, zostać uwzględniona. W piśmie z dnia 30 października 2001 r. Komisja, informując Francję o swojej decyzji wszczęcia formalnej procedury dochodzeniowej, wyraziła domniemanie, że pomoc udzielona od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 28 października 1998 r. była sprzeczna z obowiązującymi w tym okresie wytycznymi.

(34)

Po drugie Komisja stwierdziła, że, w zależności od poziomu pomocy i możliwości kumulacji z innymi systemami pomocy, pomoc została udzielona niezgodnie z maksymalnym dopuszczalnym poziomem pomocy.

(35)

Komisja wyraziła wątpliwości co do zgodności pomocy udzielonej od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 28 października 1998 r. na przebudowę i wyposażenie statków w przypadku, gdy w wyniku przeprowadzonych prac zwiększona została moc statku, gdyż, tak jak w przypadku pomocy na zakup statków, tego rodzaju pomoc nie wpisuje się w cele POP.

(36)

Komisja wyraziła wątpliwości co do zgodności niektórych dotacji udzielonych na zakup używanych statków od dnia 1 stycznia 1989 r., gdyż uchwała Zgromadzenia Korsyki przewidywała możliwość udzielania tego rodzaju pomocy na zakup statku bez wyznaczania górnej granicy wieku statku, podczas gdy obowiązujące wtedy wytyczne z 1988 r. wykluczały możliwość udzielania pomocy na zakup statków starszych niż piętnastoletnie, obowiązujące od dnia 1 lipca 1992 r. wytyczne z 1992 r. oraz późniejsze wytyczne obniżyły maksymalny wiek do 10 lat.

(37)

Z drugiej strony, Komisja zwróciła uwagę Francji na to, że wytyczne z 1988 r. i późniejsze przewidywały, że pomoc na zakup używanych statków jest możliwa jedynie w przypadku pierwszego podjęcia działalności rybackiej przez młodych rybaków lub ewentualnie w przypadku przystąpienia do działalności w formie współwłasności bądź jeszcze w przypadku zastąpienia statku na skutek jego całkowitej utraty. Komisja zwróciła również uwagę na to, że w zależności od poziomu możliwej pomocy i możliwości kumulacji z innymi systemami pomocy, pomoc może przekroczyć maksymalny dopuszczalny poziom.

(38)

W swojej odpowiedzi Francja obszernie wyjaśnia powody, dla których faktycznie nie przekroczyła dopuszczalnego poziomu, włącznie z przypadkiem kumulacji z innego rodzaju pomocą, w szczególności pomocą wspólnotową. Na poparcie swoich spostrzeżeń dołączyła opracowany przez ADEC Przewodnik pomocy.

(39)

Francja wyjaśnia również, że warunki wieku statków dla uzyskania pomocy na zakup używanych statków, które zostały określone w wytycznych, zostały zawarte w tym przewodniku i były przestrzegane.

(40)

W tym samym czasie co uwagi wniesione po wszczęciu formalnej procedury dochodzeniowej Francja przekazała Komisji również, wymagane „nakazem dostarczania informacji” zawartym w piśmie Komisji z dnia 30 października 2001 r., informacje na temat pomocy udzielonej sektorowi akwakultury.

(41)

Środki przedmiotowej pomocy przyniosły korzyści finansowe dla kategorii przedsiębiorstw zajmujących się szczególną działalnością, rybołówstwem lub akwakulturą. Środki potrzebne na realizację tych środków są środkami publicznymi. Przyjmując, że produkty przedsiębiorstw będących beneficjentami są sprzedawane na rynku wspólnotowym, środki te umacniają pozycję tych przedsiębiorstw, zarówno na rynku francuskim w stosunku do przedsiębiorstw innych Państw Członkowskich, które chcą wprowadzić swoje własne produkty na ten rynek, jak i na rynku innych Państw Członkowskich w stosunku do przedsiębiorstw sprzedających swoje produkty na tych rynkach. W konsekwencji środki te fałszują lub grożą zafałszowaniem konkurencji. Stanowią one pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu.

(42)

Środki te mogą być uważane za zgodne ze wspólnym rynkiem tylko w przypadku, gdy mogą korzystać z jednego z odstępstw przewidzianych Traktatem. Przyjmując, że beneficjentami tej pomocy są przedsiębiorstwa sektora rybołówstwa i akwakultury, to – aby móc korzystać z przewidzianego odstępstwa – muszą odpowiadać jednemu z wyjątków, jakie są przewidziane w wytycznych (których poszczególne wersje obowiązujące od 1986 r. zostały wymienione w motywie 30).

(43)

W swoich uwagach Francja wyjaśniła, że maksymalny poziom pomocy był przestrzegany. W istocie Komisja twierdzi, że opracowany przez ADEC Przewodnik pomocy przewiduje, że maksymalny poziom nie może być wyższy od poziomu przewidzianego w rozporządzeniu dotyczącym działań strukturalnych IFOP. Z zastrzeżeniem tego, co przedstawiono poniżej, pomoc ta jest więc z tego punktu widzenia zgodna ze wspólnym rynkiem.

(44)

W rzeczywistości pozostaje szczególny problem pomocy udzielanej w okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 28 października 1998 r. po zobowiązaniu Francji do zakończenia udzielania wszelkiej pomocy na budowę lub modernizację z zastosowaniem reguł wspólnej polityki rybołówstwa, zobowiązania zniesionego pismem z dnia 28 października 1998 r. (15) W piśmie z dnia 30 października 2001 r., informując Francję o wszczęciu formalnej procedury dochodzeniowej, Komisja wyraziła przypuszczenie, że w tym okresie udzielana była pomoc. Ta hipoteza opierała się na dwóch elementach: z jednej strony, na fakcie, że zgodnie z pismem Francji z dnia 11 kwietnia 2001 r., uchwała nr 97/36 Zgromadzenia Korsyki nie była później zmieniana, z czego można domniemywać, że uchwała ta była stosowana bez przerwy od daty przyjęcia do końca 1999 r. i, z drugiej strony, na fakcie, że w raporcie Zgromadzenia Narodowego wyraźnie wspomniano, że w 1997 r. była faktycznie udzielana pomoc na budowę statków (pkt I.C.1.b wymienionego raportu).

(45)

Właściwe byłoby zacytowanie fragmentu raportu Zgromadzenia Narodowego:

„[…] — pomoc dla rybołówstwa i hodowli morskich:

(46)

Francja nie zgłosiła żadnej uwagi odnośnie do domniemania zawartego w piśmie Komisji z dnia 30 października 2001 r., aby zauważyć na przykład, że w danym okresie stosowanie przedmiotowej uchwały nr 97/36 było zawieszone lub że pomoc nie była w ogóle udzielana. Tak więc należy uznać, że w okresie tym pomoc była rzeczywiście udzielana.

(47)

W sposób nieprzerwany kolejne wersje wytycznych przewidywały, że pomoc na zakup nowych statków jest zgodna ze wspólnym rynkiem, w przypadku gdy jest udzielana na inwestycje wpisujące się w cele POP (16). Dokładniej dla pomocy udzielanej od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 28 października 1998 r., dla której obowiązywały wytyczne z 1997 r., pkt 2.2.3.1 tych wytycznych wskazywał, że „pomoc na budowę nowych statków rybackich może być uważana za zgodną ze wspólnym rynkiem, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 7 i 10 oraz załączniku III (pkt 1.3) rozporządzenia (WE) nr 3699/93 […].”

(48)

Artykuł 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 3699/93 przewidywał, że: „Państwa Członkowskie mogą podejmować środki na rzecz budowy statków rybackich, o ile przestrzegają, w przewidzianych terminach, pośrednie cele globalne i cele końcowe dla segmentów wieloletnich programów orientacyjnych. Państwa Członkowskie przekazują Komisji w tym samym czasie co każdy dotyczący tego projekt pomocy przepisy przyjęte w celu zapewnienia przestrzegania tego warunku”. To właśnie zgodnie z tym przepisem w piśmie z dnia 4 lipca 1997 r. Komisja przypomniała Francji, że „od dnia 1 stycznia 1997 r. jest ona zobowiązana do zakończenia udzielania wszelkiej pomocy na budowę i modernizację”.

(49)

W piśmie z dnia 8 sierpnia 1997 r. Francja udzieliła odpowiedzi, zaznaczając w szczególności: „W związku z tym, że do dnia 31.12.1995 r. nie zostały osiągnięte cele pośrednie POP II, na początku 1996 r. władze francuskie już przyjęły środki konieczne do zamrożenia projektów inwestycyjnych wiążących się ze zwiększeniem potencjału floty. Ponadto w lipcu 1996 r., w celu przyspieszenia zmniejszania floty rybackiej, wdrożony został plan redukcji floty. […] przewidziano, że flota zostanie zredukowana o 10 000 do 15 000 kW. Również na początku 1997 r. Francja miała nadzieję na zrealizowanie celów wynikających z POP III. W konsekwencji pozwolenia na inwestycje oraz na pomoc krajową udzielane były w ograniczonym zakresie, na niewymagające zwłoki operacje zastąpienia statków lub remonty polegające na wymianie silników statków. […] Pełne skutki środków redukcji floty stwierdzono dopiero pod koniec pierwszego półrocza 1997 r. […]”.

(50)

W rzeczywistości cele POP Francja mogła osiągnąć dopiero w drugiej połowie 1998 r. W piśmie z dnia 28 października 1998 r. Komisja wskazała Francji, że: „nawiązując do naszej rozmowy z dnia 21 października 1998 r., naszych wcześniejszych spotkań i wyjaśnień udzielonych w Państwa pismach z dnia 5 i 22 października 1998 r., mam przyjemność oznajmić, że Dyrekcja Generalna ds. Rybołówstwa może zgodzić się na przewidywane przez Państwa wznowienie inwestycji, to znaczy, w sposób bardzo wyważony dając priorytet operacjom przynoszącym korzyści w szczególności młodym rybakom, i nieprowadzącym do wzrostu potencjału oraz w poszanowaniu celów POP”.

(51)

Z tej wymiany korespondencji można wywnioskować, że Francja doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że nie osiągnęła pośrednich celów POP III i że mimo to pomoc na zakup nowych statków była dozwolona. Tak więc warunek art. 10 rozporządzenia (WE) nr 3699/93 nie był przestrzegany. Wynika z tego, że z zastosowaniem pkt. 2.2.3.1 wytycznych z 1997 r. udzielana w tym okresie pomoc na zakup nowych statków była niezgodna ze wspólnym rynkiem.

(52)

Wszczęcie formalnej procedury dochodzeniowej dotyczyło pomocy na przebudowę i wyposażenie statków udzielanej w okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 28 października 1998 r. w przypadku, gdy w wyniku przeprowadzonych prac zwiększona została moc statku gdyż, tak jak w przypadku pomocy na zakup statków, tego rodzaju pomoc nie wpisuje się w cele POP.

(53)

W raporcie Zgromadzenia Narodowego (pkt I.C.1.b) przedstawiona została pomoc na modernizację statków. W ten sam sposób jak zaznaczono, że zbudowano 10 statków rybackich, określono w nim również, że „[…] 38 statków zostało poddanych modernizacji oraz zostało w różny sposób wyposażonych […]”. Jest więc oczywiste, że w tym okresie udzielana była pomoc na modernizację.

(54)

Kolejne uchwały regionu Korsyki przewidywały wyraźnie, że celem pomocy może być wyposażenie w „silnik o mocy dostosowanej do wielkości statku”. Takie sformułowanie wyraźnie wskazuje na to, że pomoc na modernizację mogła dotyczyć zakupu mocniejszego silnika. Ponadto, tak samo jak w przypadku pomocy na zakup statków, Francja nie zgłosiła żadnej uwagi odnośnie do domniemania zawartego w piśmie Komisji z dnia 30 października 2001 r., zgodnie z którym pomoc przeznaczona na zakup silnika o większej mocy od poprzedniego mogła zostać w tym okresie udzielona. Należy więc uznać, że w niektórych szczególnych przypadkach w istocie udzielona została pomoc na modernizację, której skutkiem było zwiększenie mocy.

(55)

W ten sam sposób jak w przypadku pomocy na budowę, wytyczne z 1997 r. w pkt. 2.2.3.2. określały, że „pomoc na modernizację statków rybackich może być uważana za zgodną ze wspólnym rynkiem z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 7 i 10 oraz załączniku III (pkt 1.4) rozporządzenia (WE) nr 3699/93 […]”. Artykuł 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 3699/93 przewidywał, że „Państwa Członkowskie mogą podjąć środki na rzecz modernizacji statków rybackich; środki te podlegają warunkom określonym w ust. 1 [budowa statków], w przypadku gdy inwestycje mogą prowadzić do zwiększenia nakładu połowowego.”

(56)

Tak więc warunek art. 10 rozporządzenia (WE) nr 3699/93 nie był przestrzegany. Wynika z tego, że z zastosowaniem pkt. 2.2.3.2 wytycznych z 1997 r. udzielona w tym okresie pomoc na modernizację, w przypadku gdy ta modernizacja prowadziła do zwiększenia mocy, była niezgodna ze wspólnym rynkiem.

(57)

Jak to już zaznaczono w motywie 39, Francja dostarczyła informacje wskazujące na to, że kryterium wieku było w istocie przestrzegane. Tak więc nie istnieją już wątpliwości, jakie wyraziła w tej kwestii Komisja, wszczynając formalną procedurę dochodzeniową. To samo odnosi się do maksymalnego możliwego poziomu pomocy.

(58)

Ponadto, jeśli chodzi o obowiązek ograniczania tego rodzaju pomocy do przypadku pierwszego podjęcia działalności przez młodych rybaków lub zastąpienia statku w wyniku całkowitej jego utraty, w swojej odpowiedzi z dnia 21 grudnia 2001 r. Francja zaznaczyła również, że udzielanie tego rodzaju pomocy następowało, w tym względzie, w poszanowaniu obowiązujących przepisów wspólnotowych. W konsekwencji ta kategoria pomocy może być uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem.

(59)

Zgodnie z kolejnymi wersjami wytycznych, pomoc dla akwakultury jest zgodna ze wspólnym rynkiem w przypadku, gdy przestrzegane są warunki rozporządzenia dotyczącego działań strukturalnych Wspólnoty w sektorze rybołówstwa.

(60)

Jak zaznaczyła Francja w swoim piśmie z dnia 21 grudnia 2001 r., Przewodnik pomocy uwzględnia te warunki, określając w szczególności, że maksymalny dopuszczalny poziom pomocy powinien uwzględniać pomoc innego pochodzenia.

(61)

W konsekwencji pomoc udzielana na rzecz akwakultury może być uważana za zgodną ze wspólnym rynkiem.

(62)

Pomoc państwa ustanowiona we Francji w regionie Korsyki uchwałą Zgromadzenia Korsyki nr 85/10 bis z dnia 29 marca 1985 r., zmienioną kolejno uchwałami z dnia 30 listopada 1990 r. (nr 90/99), 19 grudnia 1991 r. (nr 91/1032), 23 lutego 1993 r. (nr 93/25), 9 marca 1995 r. (nr 95/16), 11 września 1995 r. (nr 95/79) i 11 kwietnia 1997 r. (nr 97/36) jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie:

(63)

Zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 Francja musi doprowadzić do zwrotu tej pomocy.

(64)

Następująca pomoc jest zgodna ze wspólnym rynkiem:

a)

pomocy na zakup nowych statków udzielonej w okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 28 października 1998 r.,

b)

pomocy na przebudowę i wyposażenie istniejących statków udzielonej w okresie od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 28 października 1998 r. w przypadku, gdy w wyniku przeprowadzonych prac zwiększona została moc.

a)

pomoc na zakup nowych statków udzielona poza okresem od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 28 października 1998 r.,

b)

pomoc na przebudowę i wyposażenie istniejących statków udzielona poza okresem od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 28 października 1998 r. lub udzielona w tym okresie w przypadku, gdy nie doprowadziła do zwiększenia mocy,

c)

pomoc na zakup używanych statków,

d)

pomoc udzielona sektorowi akwakultury w okresie 1994–1999.