a)

Czy pojęcie „wnioskującego państwa członkowskiego” w rozumieniu art. 29 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca (Dz.U. 2013, L 180 (1)) należy interpretować w ten sposób, że oznacza ono państwo członkowskie (w niniejszej sprawie trzecie państwo członkowskie, tj. Niderlandy), które jako ostatnie złożyło do innego państwa członkowskiego wniosek o przejęcie wtórne albo o przejęcie?

b)

Jeżeli zostanie udzielona odpowiedź przecząca: czy okoliczność, że wcześniej jedno państwo członkowskie uznało swą odpowiedzialność względem drugiego (w niniejszej sprawie Włochy względem Niemiec), ma zatem jeszcze skutki w zakresie wynikających z rozporządzenia dublińskiego zobowiązań prawnych trzeciego państwa członkowskiego (w niniejszej sprawie Niderlandów) względem cudzoziemca lub państw członkowskich, pomiędzy którymi doszło do uznania odpowiedzialności, a jeśli tak, to jakie?