—

uwzględniając wydane 7 marca 2019 r. oświadczenie przewodniczącego Podkomisji Praw Człowieka Antonio Panzeriego w sprawie sytuacji w Kamerunie,

—

uwzględniając wydane 5 marca 2019 r. oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa (Wiceprzewodniczącej / Wysokiej Przedstawiciel) w sprawie pogarszającej się sytuacji w Kamerunie,

—

uwzględniając różne oświadczenia rzecznika Wiceprzewodniczącej/Wysokiej Przedstawiciel w sprawie sytuacji w Kamerunie, zwłaszcza oświadczenie z 31 stycznia 2019 r.,

—

uwzględniając wstępne oświadczenie przedstawicieli misji Unii Afrykańskiej ds. obserwacji wyborów prezydenckich w Kamerunie w 2018 r. z 9 października 2018 r.,

—

uwzględniając wydane 11 grudnia 2018 r. oświadczenie ekspertów ONZ w sprawie stłumienia protestów,

—

uwzględniając wydaną 6 marca 2019 r. rezolucję Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów w sprawie stanu praw człowieka w Kamerunie,

—

uwzględniając kameruńską ustawę antyterrorystyczną z 2014 r.,

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,

—

uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,

—

uwzględniając umowę o partnerstwie między AKP a UE (umowę z Kotonu),

—

uwzględniając ratyfikowaną przez Kamerun Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r.,

—

uwzględniając konstytucję Republiki Kamerunu,

—

uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że Kamerun musi jednocześnie sprostać szeregowi wyzwań w dziedzinie polityki i bezpieczeństwa, w tym groźbom ze strony Boko Haram w Regionie Dalekiej Północy, zagrożeniom transgranicznym wzdłuż swojej wschodniej granicy z Republiką Środkowoafrykańską oraz wewnętrznym powstaniom separatystycznym w anglojęzycznych regionach Północno-Zachodnim i Południowo-Zachodnim;

B.

mając na uwadze że 7 października 2018 r. w Kamerunie przeprowadzono wybory prezydenckie; mając na uwadze, że przy okazji wyborów pojawiły się zarzuty dotyczące nadużyć finansowych i doniesienia o nieprawidłowościach; mając na uwadze, że prezydent Paul Biya sprawuje władzę od 1982 r.; mając na uwadze, że w 2008 r. zmieniono konstytucję Kamerunu tak, aby usunąć ograniczenia dotyczące kadencji;

C.

mając na uwadze, że zwolennicy i sojusznicy opozycyjnej partii Ruch Odrodzenia Kamerunu pod przewodnictwem Maurice’a Kamto zorganizowali protesty w miastach Douala, Jaunde, Dshang, Bafasousam i Bafang; mając na uwadze, że podczas tłumienia protestów rządowe siły bezpieczeństwa dopuściły się nieproporcjonalnego użycia siły, w tym gazu łzawiącego i pocisków gumowych;

D.

mając na uwadze, że w styczniu 2019 r. około 200 osób, w tym Maurice Kamto i inni przywódcy opozycyjni, zostało arbitralnie aresztowanych i pozbawionych natychmiastowego dostępu do adwokata; mając na uwadze, że opozycjonistów i ich przywódców oskarżono między innymi o działalność rewolucyjną, działania wrogie wobec ojczyzny, rebelię, niszczenie budynków i dóbr publicznych, znieważanie prezydenta republiki oraz zgromadzenia o charakterze politycznym;

E.

mając na uwadze, że 9 kwietnia 2019 r. sąd apelacyjny w Regionie Centralnym Kamerunu potwierdził wyrok, który zapadł w pierwszej instancji, odrzucając decyzję o uwolnieniu Maurice’a Kamto i sześciu innych opozycjonistów; mając na uwadze, że postępowanie w sądzie apelacyjnym toczyło się pod nieobecność Maurice’a Kamto i jego prawników;

F.

mając na uwadze, że podjęte przez władze Kamerunu działania były nieproporcjonalne, gdyż przeciwko niektórym opozycjonistom wszczęto procesy wojskowe, co spotęgowało niepokoje polityczne w Kamerunie; mając na uwadze, że w przypadku wyroku skazującego oskarżonemu może grozić kara śmierci;

G.

mając na uwadze, że władze Kamerunu wielokrotnie wprowadzały ograniczenia wolności słowa przez blokowanie dostępu do internetu, prześladowania i zatrzymania dziennikarzy, odmawianie licencji niezależnym mediom oraz intensyfikowanie ataków politycznych przeciwko niezależnej prasie;

H.

mając na uwadze, że napięcia między dominującymi liczebnie wspólnotami francuskojęzycznymi i mniejszościowymi wspólnotami anglojęzycznymi nie słabną; mając na uwadze, że kameruńskie regiony Północno-Zachodni i Południowo-Zachodni nadal są głównie anglojęzyczne i mają odmienny system kształcenia i system prawny;

I.

mając na uwadze, że pod koniec 2016 r. dyskryminacja i względne pomijanie regionów anglojęzycznych oraz narzucenie im francuskiego systemu prawnego i języka francuskiego w sądach i szkołach doprowadziły do pokojowych strajków nauczycieli i prawników oraz do pokojowych demonstracji;

J.

mając na uwadze, że od października 2018 r. nastąpiła eskalacja przemocy, a zakrojone na szeroką skalę operacje prowadzone przez siły bezpieczeństwa często prowadzą do nadużywania siły i naruszeń praw człowieka, w tym bezprawnych zabójstw, gwałtów, przemocy wobec kobiet i dzieci, a także zniszczenia mienia;

K.

mając na uwadze, że uzbrojeni separatyści dokonują masowych porwań, również uczniów i studentów, dopuszczają się ukierunkowanych zabójstw przedstawicieli policji, organów ścigania i władz lokalnych, biorą udział w wymuszeniach, inicjują cotygodniowe protesty „wyludnionych miast”, a także bojkotują i podpalają placówki edukacyjne i szpitale, przez co tysiące młodych ludzi nie ma dostępu do kształcenia, a ogół populacji do opieki zdrowotnej;

L.

mając na uwadze, że w wyniku kryzysu około 444 000 osób zostało wewnętrznie przesiedlonych, a dodatkowe 32 000 uciekło do sąsiedniej Nigerii; mając na uwadze, że ogółem kameruński kryzys humanitarny dotyka ponad 600 000 wewnętrznie przesiedlonych osób, około 35 000 tys. uchodźców z toczących się w sąsiedztwie konfliktów oraz 1,9 mln osób zagrożonych brakiem bezpieczeństwa żywnościowego;

M.

mając na uwadze, że w latach 2018 i 2019 rząd Kamerunu wdrożył plan pomocy humanitarnej dla regionów Północno-Zachodniego i Południowo-Zachodniego, aby zapewnić przesiedleńcom wielowymiarową ochronę i pomoc w trybie priorytetowym, a osobom dotkniętym kryzysem dostęp do opieki zdrowotnej;

N.

mając na uwadze, że poważnym problemem pozostaje przemoc na tle płciowym oraz prześladowania mniejszości; mając na uwadze, że w kameruńskim kodeksie karnym penalizuje się stosunki seksualne między osobami tej samej płci, za które grozi kara nawet 5 lat pozbawienia wolności; mając na uwadze, że policja i żandarmeria nadal aresztują i nękają osoby LGBTIQ;

O.

mając na uwadze, że Boko Haram nadal dopuszcza się poważnych naruszeń praw człowieka i łamie międzynarodowe prawo humanitarne w Regionie Dalekiej Północy, łącznie z grabieżą i niszczeniem mienia oraz zabójstwami i porwaniami cywilów;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.