—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie sytuacji w Chinach, szczególnie z 26 listopada 2009 r. w sprawie Chin: prawa mniejszości a stosowanie kary śmierci (1), z 10 marca 2011 r. w sprawie sytuacji i dziedzictwa kulturowego w Kaszgarze (Region Autonomiczny Sinciang-Ujgur w Chinach) (2), z 15 grudnia 2016 r. w sprawie tybetańskiej akademii buddyjskiej Larung Gar i Ilhama Tohtiego (3), z 12 września 2018 r. w sprawie stanu stosunków między UE a Chinami (4), a także z 4 października 2018 r. w sprawie masowych arbitralnych zatrzymań Ujgurów i Kazachów w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur (5),

—

uwzględniając partnerstwo strategiczne UE-Chiny zapoczątkowane w 2003 r. oraz wspólny komunikat Komisji i Wysokiego przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa z dnia 22 czerwca 2016 r. pt. „Elementy nowej strategii UE wobec Chin” (JOIN(2016)0030),

—

uwzględniając Wytyczne UE w sprawie propagowania i ochrony wolności religii lub przekonań, przyjęte przez Radę do Spraw Zagranicznych 24 czerwca 2013 r.,

—

uwzględniając wspólny komunikat Komisji i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa z dnia 12 marca 2019 r. pt. „UE-Chiny – perspektywa strategiczna” (JOIN(2019)0005),

—

uwzględniając wspólne oświadczenie z 21. szczytu UE-Chiny, który odbył się 9 kwietnia 2019 r.,

—

uwzględniając dialog między UE a Chinami rozpoczęty w 1995 r. na temat praw człowieka oraz 37. rundę tego dialogu, która odbyła się 1 i 2 kwietnia 2019 r. w Brukseli,

—

uwzględniając art. 36 konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej gwarantujący wszystkim obywatelom prawo do wolności wyznania oraz jej art. 4, w którym zapisano prawa „narodowości mniejszościowych”,

—

uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 16 grudnia 1966 r., który Chiny podpisały w 1998 r., lecz nie ratyfikowały,

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

—

uwzględniając uwagi końcowe zawarte w sprawozdaniu na temat Chin Komitetu ONZ ds. Likwidacji Dyskryminacji Rasowej,

—

uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że w strategicznych ramach dotyczących praw człowieka i demokracji Unia deklaruje, że będzie propagować prawa człowieka, demokrację, i praworządność „we wszystkich bez wyjątku dziedzinach swoich działań zewnętrznych” oraz że prawa człowieka będą „dla UE centralnym elementem stosunków ze wszystkimi państwami trzecimi, również z jej partnerami strategicznymi”; mając na uwadze, że te kwestie powinny pozostać centralnym elementem długofalowych stosunków między UE a Chinami, zgodnie z zobowiązaniem UE do obrony tych wartości w jej działaniach zewnętrznych oraz z wyrażonym przez Chiny zainteresowaniem przestrzeganiem, w kontekście własnego rozwoju, aktów prawa międzynarodowego i standardów w zakresie praw człowieka;

B.

mając na uwadze, że Chinom udało się wydźwignąć 700 mln osób z ubóstwa; mając jednak na uwadze, że od czasu objęcia władzy przez prezydenta Xi Jinpinga w marcu 2013 r. sytuacja w zakresie praw człowieka w Chinach ulega dalszemu pogorszeniu, a wrogość rządu wobec pokojowych protestów, wolności wypowiedzi, wolności wyznania oraz zasad praworządności się nasila; mając na uwadze, że władze chińskie zatrzymały i skazały setki obrońców praw człowieka, prawników i dziennikarzy;

C.

mając na uwadze, że nowe przepisy dotyczące spraw religijnych, które weszły w życie 1 lutego 2018 r., są bardziej restrykcyjne w stosunku do działalności religijnej i grup religijnych i zmuszają je do większego dostosowania się do linii polityki partii; mając na uwadze, że wolność wyznania i sumienia uległa jeszcze większemu ograniczeniu od czasu rozpoczęcia reform gospodarczych i otwarcia się Chin, które nastąpiło pod koniec lat 70. ubiegłego wieku; mając na uwadze, że liczba więźniów religijnych w Chinach należy do najwyższych na świecie;

D.

mając na uwadze, że pomimo porozumienia osiągniętego we wrześniu 2018 r. między Stolicą Apostolską a rządem chińskim w sprawie mianowania biskupów w Chinach chrześcijańskie wspólnoty religijne są narażone na coraz większe represje w tym kraju, a chrześcijanie, zarówno w kościołach podziemnych, jak i tych zatwierdzonych przez państwo, są celem ataków polegających na prześladowaniu i zatrzymywaniu wiernych, burzeniu kościołów, konfiskacie symboli religijnych i wydawaniu zakazów zgromadzeń chrześcijan; mając na uwadze, że władze chińskie w niektórych prowincjach nie zezwalają osobom poniżej 18 roku życia na udział w praktykach religijnych; mając na uwadze, że we wrześniu 2018 r. Chiny zamknęły kościół Syjon, największe zgromadzenie w Chinach, liczące ponad 1 500 wiernych;

E.

mając na uwadze, że sytuacja w regionie Sinciang, który zamieszkuje dziesięć milionów muzułmańskich Ujgurów i etnicznych Kazachów, gwałtownie się pogorszyła, ponieważ stabilność i kontrola nad regionem Sinciang zostały podniesione do rangi najwyższego priorytetu władz chińskich zarówno ze względu na powtarzające się ataki terrorystyczne dokonywane przez Ujgurów w tym regionie lub rzekomo z nim związane, jak i strategiczne położenie Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur dla koncepcji „Jeden pas i jeden szlak”; mając na uwadze, że pojawiły się informacje, według których system obozów w prowincji Sinciang rozprzestrzenia się na inne części Chin;

F.

mając na uwadze, że – według szacunków przytoczonych przez Komitet ONZ ds. Likwidacji Dyskryminacji Rasowej – ustanowiono program pozasądowych zatrzymań, w ramach którego przetrzymuje się na czas nieokreślony i zmusza do „reedukacji” politycznej „od dziesiątek tysięcy do ponad miliona Ujgurów”, którym nie postawiono zarzutów ani nie wytoczono procesu, i którzy są przetrzymywani arbitralnie pod pretekstem walki z terroryzmem i ekstremizmem religijnym; mając na uwadze, że w prowincji Sinciang prowadzi się politykę ścisłego ograniczania praktyk religijnych oraz języka i zwyczajów Ujgurów;

G.

mając na uwadze, że stworzono zaawansowaną sieć inwigilacyjnego nadzoru cyfrowego, obejmującą technologię rozpoznawania twarzy i gromadzenie danych;

H.

mając na uwadze, że rząd chiński odrzucił liczne wnioski grupy roboczej ONZ ds. przymusowych lub wymuszonych zaginięć, wysokiej komisarz ONZ ds. praw człowieka oraz innych osób upoważnionych w ramach procedur specjalnych ONZ dotyczące wysłania niezależnych śledczych do Sinciangu;

I.

mając na uwadze, że mimo wzrostu gospodarczego i rozwoju infrastruktury sytuacja w Tybecie w ciągu ostatnich kilku lat się pogorszyła, bowiem rząd chiński ogranicza szereg praw człowieka pod pretekstem zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności oraz podejmuje nieustające ataki na tybetańską tożsamość i kulturę;

J.

mając na uwadze, że od kilku lat w Tybecie coraz powszechniej stosowane są środki nadzoru i kontroli oraz coraz częściej dochodzi do arbitralnych zatrzymań, tortur i złego traktowania; mając na uwadze, że rząd chiński stworzył w Tybecie środowisko, w którym władza państwowa jest nieograniczona, powszechna jest atmosfera strachu, a każdy aspekt życia publicznego i prywatnego podlega ścisłej kontroli i regulacji; mając na uwadze, że w Tybecie każdy akt pokojowego sprzeciwu lub krytyki polityki państwa wobec mniejszości etnicznych lub religijnych może zostać uznany za działanie separatystyczne i tym samym przestępcze; mając na uwadze, że dostęp do Tybetańskiego Regionu Autonomicznego jest obecnie bardziej ograniczony niż kiedykolwiek w przeszłości;

K.

mając na uwadze, że według doniesień od 2009 r. wyjątkowo duża liczba Tybetańczyków, głównie mnichów i mniszek, dokonała samospalenia w proteście przeciwko restrykcyjnej polityce Chin w Tybecie oraz na znak poparcia powrotu Dalajlamy i prawa do wolności religijnej w okręgu Aba/Ngaba w prowincji Syczuan, a także w innych częściach Wyżyny Tybetańskiej; mając na uwadze, że w ciągu minionych 10 lat nie poczyniono żadnych postępów, jeśli chodzi o rozwiązanie kryzysu tybetańskiego;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.