Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62020TN0150

    Sprawa T-150/20: Skarga wniesiona w dniu 24 marca 2020 r. – Tartu Agru / Komisja

    Dz.U. C 175 z 25.5.2020, p. 30–32 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    25.5.2020   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 175/30


    Skarga wniesiona w dniu 24 marca 2020 r. – Tartu Agru / Komisja

    (Sprawa T-150/20)

    (2020/C 175/41)

    Język postępowania: estoński

    Strony

    Strona skarżąca: AS Tartu Agru (przedstawiciele: adwokaci T. Järviste, T. Kaurov, M. Peetsalu i M. A. R. Valberg)

    Strona pozwana: Komisja Europejska

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie dopuszczalności skargi;

    stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 24 stycznia 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.39182 (2017/C), dotyczącej udzielenia Tartu Agro pomocy rzekomo niezgodnej z prawem;

    obciążenie Komisji kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

    1.

    Skarga jest dopuszczalna.

    Skarga jest dopuszczalna, ponieważ zgodnie z zaskarżoną decyzją skarżąca jest domniemanym beneficjentem pomocy. Stąd decyzja ta dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie.

    2.

    Komisja naruszyła zasadniczo przepisy materialne i proceduralne, oceniając na podstawie procedury przetargowej, czy transakcja była zgodna z zasadami rynkowymi, nie wypełniła spoczywającego na niej obowiązku uzasadnienia i dokonała błędnej interpretacji okoliczności faktycznych.

    Komisja powinna była uwzględnić czasowy kontekst chwili zawarcia umowy dzierżawy, ówczesne względy gospodarcze i obowiązujące wówczas kryteria wykładni.

    Komisja doszła do błędnego wniosku, że procedura przetargowa nie odpowiadała wymogom zapewniającym warunki rynkowe, ponieważ warunki procedury przetargowej ogółem umożliwiły maksymalizację zysku państwa.

    3.

    Komisja naruszyła zasadniczo przepisy materialne i proceduralne, badając, czy uzgodniony w umowie dzierżawy czynsz dzierżawny odpowiadał warunkom rynkowym, naruszyła reguły ciężaru dowodu przy badaniu istnienia pomocy państwa i dokonała błędnej interpretacji okoliczności faktycznych.

    Komisja stwierdziła istnienie pomocy państwa na podstawie nieistotnych i niedostatecznych danych. Powinna była stwierdzić, że inwestycje w poprawę gruntów, koszty utrzymania gruntów i poprawa jakości gleby stanowiły integralną część czynszu.

    Komisja błędnie nie uwzględniła, że korzyść gospodarcza wynikająca rzekomo z umowy dzierżawy została w każdym wypadku zneutralizowana poprzez prywatyzację skarżącej i połączenie jej z właścicielami jej udziałów najpóźniej w roku 2002.

    4.

    Komisja naruszyła zasadniczo przepisy przy ustalaniu wysokości odniesionej korzyści i błędnie oceniła okoliczności faktyczne.

    Komisja błędnie posłużyła się przy ocenie środkami arytmetycznymi i statystycznymi czynszami dzierżawnymi, a także uchybiła obowiązkowi uzasadnienia.

    5.

    Komisja naruszyła zasadniczo przepisy materialne i błędnie oceniła okoliczności faktyczne, kwalifikując stan faktyczny jako nową pomoc.

    Jakakolwiek rzekomo udzielona pomoc została udzielona przed przystąpieniem Estonii do Unii i w chwili przystąpienia była całkowicie zakończona ze względu na to, że przedsiębiorstwo zostało sprywatyzowane w roku 2001 a połączenie skarżącej i właścicieli jej udziałów nastąpiło w roku 2002.

    6.

    Komisja naruszyła zasadniczo przepisy i błędnie oceniła okoliczności faktyczne, uznając pomoc za przedawnioną jedynie częściowo.

    Komisja powinna była dojść do wniosku, że wynikająca rzekomo z umowy dzierżawy pomoc państwa zakończyła się najpóźniej przy połączeniu skarżącej z właścicielami jej udziałów w roku 2002 i dlatego jest w pełnym zakresie przedawniona.

    7.

    Komisja naruszyła przepisy, zobowiązując Republikę Estonii sprzecznie z zasadami ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa do odzyskania pomocy od Tartu Agro.

    Występują szczególne okoliczności, z których wynika, że odzyskanie pomocy od skarżącej byłoby skrajnie niesłuszne – skarżąca nie musiała rozpoznać istnienia pomocy państwa.

    8.

    Komisja w oczywisty sposób naruszyła przepisy i błędnie oceniła okoliczności faktyczne, kwalifikując pomoc jako niezgodną z rynkiem wewnętrznym.

    Strony uzasadniły merytorycznie, w jaki sposób umowa dzierżawy przyczyniła się do wsparcia rozwoju gospodarczego, ale Komisja tego merytorycznie nie rozpatrzyła.


    Top