This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62020TN0138
Case T-138/20: Action brought on 2 March 2020 — PT Ciliandra Perkasa v Commission
Sprawa T-138/20: Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2020 r. – PT Ciliandra Perkasa/Komisja
Sprawa T-138/20: Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2020 r. – PT Ciliandra Perkasa/Komisja
Dz.U. C 129 z 20.4.2020, p. 26–27
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
20.4.2020 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 129/26 |
Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2020 r. – PT Ciliandra Perkasa/Komisja
(Sprawa T-138/20)
(2020/C 129/32)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: PT Ciliandra Perkasa (Dżakarta Zachodnia, Indonezja) (przedstawiciele: F. Graafsma, J. Cornelis i E. Rogiest, lawyers)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
— |
stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/2092 z dnia 28 listopada 2019 r. nakładającego ostateczne cło wyrównawcze na przywóz biodiesla pochodzącego z Indonezji; |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
1. |
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 8 ust. 1 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1037 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym”) przy ustalaniu podcięcia cenowego poprzez brak zbadania wszystkich odpowiednich dowodów i brak określenia podcięcia cenowego dla całego produktu. |
2. |
Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja naruszyła także art. 8 ust. 5 rozporządzenia podstawowego poprzez oparcie swojej analizy związku przyczynowego na błędnym ustaleniu podcięcia cenowego. |
3. |
Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie i naruszyła art. 3 rozporządzenia podstawowego poprzez ustalenie, że, po pierwsze, płatności ze strony Funduszu na rzecz Plantacji Palm Olejowych (zwanego dalej „OPPF”) mają być kwalifikowane jako dotacje, a nie jako płatności na zakup biodiesla, a po drugie, że płatności OPPF przynoszą korzyść producentom biodiesla, ponieważ Komisja i) oparła się na oczywiście błędnym scenariuszu alternatywnym oraz ii) nie ustaliła, że korzyść, o ile taka wystąpiła, przeszła na przedsiębiorstwa zajmujące się mieszaniem biodiesla. |
4. |
Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie i naruszyła art. 7 rozporządzenia podstawowego przy obliczaniu kwoty korzyści w ramach programu OPPF. |
5. |
Zarzut piąty dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 8 ust. 1 i art. 8 ust. 8 rozporządzenia podstawowego poprzez brak oparcia swojej oceny zagrożenia wystąpienia szkody na jednoznacznych dowodach i obiektywnym zbadaniu wszystkich istotnych czynników. |
6. |
Zarzut szósty dotyczący tego, że Komisja naruszyła przysługujące stronie skarżącej prawo do obrony poprzez zawarcie niektórych istotnych ustaleń odnoszących się do analizy podcięcia cenowego dopiero w zaskarżonym rozporządzeniu, a tym samym poprzez pozbawienie strony skarżącej możliwości przedstawienia uwag w tej kwestii. |