—

tytułem żądania głównego stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji

—

w każdym razie obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE ze względu na to, że zwolnienie z podatku nie stanowi korzyści.

Na poparcie pierwszego zarzutu skarżąca podnosi, że środki w zakresie zwolnienia podatkowego będące przedmiotem zaskarżonych decyzji nie stanowią korzyści gospodarczej, podczas gdy zniesienie tego zwolnienia nakłada na zarząd portu obciążenie gospodarcze, ponieważ pozostaje on zobowiązany do finansowania inwestycji w interesie ogólnym ze swoich zasobów.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE w związku z art. 296 TFUE i art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w zakresie, w jakim Komisja, analizując istnienie korzyści, nie dokonała pełnej analizy dostępnych danych.

Na poparcie drugiego zarzutu skarżąca podnosi, że Komisja Europejska, oceniając, czy środki w zakresie zwolnienia będące przedmiotem zaskarżonych decyzji stanowią korzyść, nie przeprowadziła pełnej analizy danych dostarczonych w toku postępowania przez zarząd portu.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE ze względu na to, że zwolnienie podatkowe nie zakłóca, ani nie zagraża konkurencji a ponadto nie wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Na poparcie zarzutu trzeciego skarżąca podnosi, że środki w zakresie zwolnienia będące przedmiotem zaskarżonych decyzji nie poprawiają pozycji konkurencyjnej zarządu portu, i że w związku z tym konkurencja nie może wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Nie jest to zatem pomoc państwa w rozumieniu art. 107 TFUE.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE ze względu na to, że zwolnienie podatkowe nie ma charakteru selektywnego.

Na poparcie zarzutu czwartego skarżąca podnosi, że środki w zakresie zwolnienia będące przedmiotem zaskarżonych decyzji nie mają charakteru selektywnego, ponieważ nie stanowią wyjątku od systemu odniesienia, a zatem nie stanowią pomocy państwa w rozumieniu art. 107 TFUE..

5.

Zarzut piąty, podniesiony tytułem ewentualnym, oparty na tym, że rozpatrywane zwolnienia podatkowe, nawet gdyby stanowiły pomoc państwa, byłyby zgodne z rynkiem wewnętrznym.

Na poparcie piątego zarzutu oraz tytułem ewentualnym skarżąca podnosi, że nawet gdyby środki w zakresie zwolnienia będące przedmiotem zaskarżonych decyzji zostały uznane za pomoc państwa, stanowiłyby one pomoc zgodną z rynkiem wewnętrznym.