15.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 58/159

—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Nigerii,

—

uwzględniając wystąpienie prezydenta Muhammadu Buhariego przed Parlamentem Europejskim w dniu 3 lutego 2016 r.,

—

uwzględniając wcześniejsze oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie sytuacji w Nigerii,

—

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 9 lutego 2015 r. w sprawie sytuacji w Nigerii,

—

uwzględniając wcześniejsze oświadczenia sekretarza generalnego ONZ w sprawie sytuacji w Nigerii,

—

uwzględniając wcześniejsze oświadczenia Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie sytuacji w Nigerii,

—

uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz ministra spraw zagranicznych Federalnej Republiki Nigerii na szóstym dialogu na szczeblu ministerialnym pomiędzy Nigerią i UE, który odbył się w Brukseli w dniu 15 marca 2016 r.,

—

uwzględniając decyzję Rady o umieszczeniu Boko Haram na unijnej liście organizacji uznawanych za terrorystyczne, która weszła w życie w dniu 29 maja 2014 r.,

—

uwzględniając drugi przegląd umowy z Kotonu 2007–2013, ratyfikowany przez Nigerię w dniu 27 września 2010 r.,

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

—

uwzględniając Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW), przyjętą przez ONZ w 1979 r.,

—

uwzględniając deklarację ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania z 1981 r.,

—

uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 22 czerwca 1983 r.,

—

uwzględniając Konstytucję Federalnej Republiki Nigerii, a w szczególności zapisy dotyczące ochrony wolności wyznania zawarte w rozdziale IV – Prawo do wolności myśli, sumienia i religii,

—

uwzględniając wynik nigeryjskich wyborów prezydenckich, które odbyły się w marcu 2015 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie wysokiego komisarza ONZ ds. praw człowieka w sprawie naruszeń i nadużyć popełnianych przez Boko Haram oraz wpływu na prawa człowieka w dotkniętych krajach z dnia 29 września 2015 r.;

—

uwzględniając cele ONZ w zakresie zrównoważonego rozwoju przyjęte we wrześniu 2015 r.,

—

uwzględniając Konwencję praw dziecka ONZ, ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 16 kwietnia 1991 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie Amnesty International pt. „Nigeria: Still waiting for justice, still waiting for change. Government must prioritise accountability in the north-east” [Nigeria: wciąż w oczekiwaniu na sprawiedliwość i zmianę. Rząd musi postawić na pierwszym miejscu odpowiedzialność za sytuację w północno-wschodniej części kraju],

—

uwzględniając raport organizacji Human Rights Watch dotyczący sytuacji w Nigerii i opublikowany w styczniu 2016 r.,

—

uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że dysponująca ogromnymi zasobami Nigeria jest największą gospodarką Afryki i jej najludniejszym i najbardziej kulturowo zróżnicowanym krajem; mając na uwadze, że odgrywa ona kluczową rolę w polityce regionalnej i polityce Afryki oraz jest siłą napędową regionalnej integracji w ramach Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS); mając na uwadze, że mimo to jest jednym z krajów, w których występują największe nierówności społeczne, o szeroko rozpowszechnionej korupcji, która w znacznym stopniu pogłębia ekonomiczne i społeczne rozwarstwienie, a jej poziomowi bezpieczeństwa zagraża brutalne ekstremistyczne ugrupowanie Boko Haram;

B.

mając na uwadze, że lata panowania wojskowych dyktatur, korupcji, braku politycznej stabilizacji i słabych rządów doprowadziły do zbyt małych inwestycji w infrastrukturę, oświatę i usługi społeczne, oraz mając na uwadze, że te braki wciąż pogarszają sytuację w zakresie przestrzegania praw gospodarczych i społecznych w Nigerii;

C.

mając na uwadze, że więcej niż sześciu na dziesięciu Nigeryjczyków utrzymuje się za mniej niż 2 USD dziennie; mając na uwadze, że skrajna nędza jest jeszcze większa w północnych prowincjach, które są najsłabiej rozwinięte; mając na uwadze, że nędza bezpośrednio przyczynia się do podziałów społecznych, wrogości wyznaniowej i regionalnych podziałów; mając na uwadze, że współczynnik Giniego dramatycznie wzrósł w Nigerii i osiągnął poziom 48,8 w 2010 r.;

D.

mając na uwadze, że organizacja Transparency International uplasowała Nigerię na 136. miejscu (na 175 krajów) w rankingu postrzegania korupcji za 2015 r.; mając na uwadze, że według niektórych szacunków rocznie na skutek kradzieży znika w Nigerii od 3 do 8 miliardów USD;

E.

mając na uwadze, że mimo pokojowego przejęcia władzy przez prezydenta Buhariego w marcu 2015 r. pokojowi i stabilizacji w Nigerii zagraża seria ataków, zabójstw i porwań dokonywanych przez brutalne ekstremistyczne ugrupowanie Boko Haram, słabnąca na skutek niskich światowych cen ropy gospodarka, słabe instytucje polityczne, nieudana walka z korupcją i nierozstrzygnięte konflikty w Delcie Nigru i w regionie Middle Belt;

F.

mając na uwadze, że Boko Haram zamordowało co najmniej 8 200 osób w 2014 i 2015 r.; mając na uwadze, że szacuje się, że ponad 2,6 miliona osób zostało przesiedlonych, a ponad 14,8 miliona ucierpiało na skutek rewolty Boko Haram;

G.

mając na uwadze, że terroryzm jest co prawda globalnym zagrożeniem, ale zdolność społeczności międzynarodowej do podjęcia współpracy z nigeryjskimi władzami w celu zwalczania Boko Haram zależy od całkowitej wiarygodności, odpowiedzialności i przejrzystości nowego rządu; mając na uwadze, że brak działań ze strony rządu mających na celu położenie kresu bezkarności za popełnione zbrodnie wojenne na najwyższym szczeblu pozostaje jednym z najważniejszych problemów tego kraju; mając na uwadze, że prezydent Buhari obiecał wszcząć dochodzenie w tej sprawie;

H.

mając na uwadze, że Boko Haram zmierza do ustanowienia w Nigerii państwa w pełni islamskiego, w tym do utworzenia w całym kraju trybunałów karnych stosujących prawo szariatu i do zakazania zachodniej edukacji; mając na uwadze, że Boko Haram porywa kobiety i dziewczęta, które wykorzystuje w samobójczych atakach; mając na uwadze, że niedawne samobójcze zamachy bombowe, w tym w dniu 16 marca, 11 lutego i 31 stycznia 2016 r. w północno-wschodniej Nigerii, spowodowały mnóstwo ofiar śmiertelnych;

I.

mając na uwadze, że przemoc seksualna i ze względu na płeć, a także przemoc wobec lesbijek, gejów, osób biseksualnych, transpłciowych i interseksualnych (LGBTI) wciąż szerzy się w niespokojnych regionach północno-wschodniej Nigerii, oraz mając na uwadze, że prawa podstawowe, takie jak edukacja dziewcząt i kobiet, sprawiedliwość społeczna i sprawiedliwy podział dochodów państwa między obywateli uległy dramatycznemu pogorszeniu, tak jak i walka z korupcją;

J.

mając na uwadze, że w dniach 14-15 kwietnia 2014 r. Boko Haram uprowadziło 270 uczennic ze szkoły w Chibok w północno-wschodniej Nigerii, oraz mając na uwadze, że większości z nich wciąż nie odnaleziono; mając na uwadze, że ich los pozostaje nieznany, choć istnieją obawy, że większość z nich została zmuszona do poślubienia rebeliantów lub przyłączenia się do ich szeregów, poddawana była przemocy seksualnej lub sprzedawana do niewoli, a dziewczęta innego wyznania niż islamskie zostały zmuszone do konwersji; mając na uwadze, że Boko Haram uprowadziło ponad 2 tys. kobiet i dziewcząt od 2009 r., w tym około 400 z Damasaku w prowincji Borno w dniu 24 listopada 2014 r.;

K.

mając na uwadze, że nigeryjskie wojsko ogłosiło w dniu 6 kwietnia 2016 r., że co najmniej 800 bojowników złożyło broń w trzech ubiegłych tygodniach; mając na uwadze, że od 26 lutego 2016 r. nigeryjskie oddziały uwolniły 11 595 zakładników podczas ataków na terytorium kontrolowane przez Boko Haram w górskich rejonach między Nigerią, Czadem i Kamerunem;

L.

mając na uwadze, że ciężki los porwanych uczennic uwypuklił wielką skalę problemów, a mianowicie regularne ataki na szkoły, brak nauczycieli i pilne zapotrzebowanie na międzynarodową pomoc przeznaczoną na renowację i odbudowę zniszczonych budynków; mając na uwadze, że brak szans na edukację oznacza, że niektóre dzieci od wielu lat nie uczęszczają do szkoły;

M.

mając na uwadze, że brutalny ekstremizm Boko Haram przybiera masową skalę i przysparza ogromnych cierpień osobom wszystkich wyznań i narodowości, których dotyka fala przemocy; mając na uwadze, że w ubiegłym roku pojawiły się doniesienia o rosnącej liczbie chrześcijan zabijanych w północnej Nigerii;

N.

mając na uwadze, że region Middle Belt od lat jest terenem politycznych i gospodarczych napięć między różnymi grupami etnicznymi i wyznaniowymi, a niedawne wybuchy przemocy są podsycane przez rywalizację o władzę i dostęp do gruntów między społecznością wędrowną i osiadłą;

O.

mając na uwadze, że sektory ropy i gazu pozostają głównymi źródłami dochodów Nigerii, choć podział zysków płynących z bogactwa gospodarczego kraju jest wielce nierówny; mając na uwadze, że poziom ubóstwa i bezrobocia w północnej Nigerii jest znacznie wyższy niż na bogatym w ropę południu; mając na uwadze, że według szacunków Banku Światowego od 1960 r. Nigeria utraciła około 400 mld USD przychodów z ropy w wyniku korupcji, oraz mając na uwadze, że kolejne 20 mld USD zarobionych na ropie zniknęło ze skarbca tego kraju w ciągu ostatnich dwóch lat;

P.

mając na uwadze powołanie przez kancelarię prezydenta specjalnego zespołu śledczego celem zbadania doniesień o przypadkach łamania praw człowieka przez służby bezpieczeństwa, w tym zabójstw, tortur i wymuszonych zaginięć;

Q.

mając na uwadze, że w nigeryjskim senacie złożono właśnie projekt ustawy, której celem jest karanie rozpowszechniania „obraźliwych wypowiedzi” za pośrednictwem mediów społecznościowych lub krytyki rządu i innych osób za pośrednictwem mediów drukowanych i elektronicznych;

1.

z zadowoleniem przyjmuje pokojowe przekazanie władzy w Nigerii w wyniku wyborów prezydenckich i jest zadowolony z powodu wysokich oczekiwań co do ambitnego programu reform prezydenta Buhariego i jego rządu;

2.

jest głęboko zaniepokojony stojącymi przed Nigerią ogromnymi wyzwaniami społecznymi, gospodarczymi, politycznymi i związanymi z bezpieczeństwem i ubolewa nad brakiem realnych postępów w walce z korupcją, która nęka społeczeństwo Nigerii od dziesięcioleci;

3.

uznaje, że Nigeria ma potencjał, aby stać się potęgą gospodarczą i polityczną Afryki, ale jej rozwój był dotychczas hamowany przez złe zarządzanie gospodarcze, słabe struktury demokratyczne i ogromne rozwarstwienie; wzywa ponadto Unię Europejską i jej państwa członkowskie do wywiązania się ze spoczywającego na nich zobowiązania do zapewnienia kompleksowej pomocy politycznej, rozwojowej i humanitarnej celem wsparcia programów na wszystkich szczeblach administracji rządowej, które zajmują się problemami ubóstwa, bezrobocia ludzi młodych oraz słabej pozycji kobiet;

4.

uważa, że to władze nigeryjskie muszą przewodzić walce z korupcją, i uważa, że brak działania w tym zakresie oznaczałby wydłużenie okresu biedy, nierówności, złej reputacji, ograniczonych inwestycji zewnętrznych oraz postawiłby pod znakiem zapytania szanse ludzi młodych; deklaruje ponadto wsparcie w osiągnięciu tego celu i w wysiłkach zmierzających do zerwania powiązań pomiędzy praktykami korupcyjnymi a terroryzmem;

5.

pochwala wysiłki podejmowane przez rząd prezydenta Buhariego celem wzmocnienia swojej pozycji w walce z korupcją oraz zarządzenie, aby wszystkie państwowe transakcje finansowe przechodziły przez jedno konto bankowe, co pozwoli monitorować wydatki; apeluje do UE i jej państw członkowskich, by podjęły konkretne działania na rzecz skutecznego zapobiegania nielegalnym przepływom finansowym, uchylaniu się od opodatkowania i unikaniu go, a także wzmocnienia międzynarodowej współpracy demokratycznej w sprawach podatkowych;

6.

wyraża solidarność z narodem Nigerii, który dotknęły akty terroru z rąk Boko Haram, prowadząc do śmierci tysięcy i przesiedleń ponad dwóch milionów osób; wzywa rząd Nigerii do podjęcia wszelkich koniecznych działań celem zapewnienia ochrony ludności cywilnej zgodnie z zobowiązaniami regionalnymi i międzynarodowymi kraju w zakresie praw człowieka, w tym przez wszczęcie kompleksowych, niezależnych i skutecznych dochodzeń w sprawie tego rodzaju przestępstw;

7.

zdecydowanie potępia niedawne akty przemocy i zamachy przeprowadzone przez Boko Haram i wzywa rząd federalny do ochrony ludności w kraju i zajęcie się pierwotnymi źródłami przemocy, zapewniając równe prawa wszystkim obywatelom, w tym rozwiązując kwestie nierówności, kontroli żyznych gruntów, bezrobocia i ubóstwa; nie zgadza się na agresywne działania odwetowe nigeryjskiego wojska, które stanowiłyby złamanie prawa humanitarnego; z zadowoleniem jednak przyjmuje program nigeryjskiej armii „Bezpieczny korytarz”, którego celem jest rehabilitacja bojowników Boko Haram;

8.

wyraża ubolewanie w obliczu rzezi kobiet, mężczyzn i dzieci, gwałtów i tortur oraz werbowania dzieci-żołnierzy i popiera determinację narodu Nigerii w walce z wszelkimi formami przemocy w kraju;

9.

wzywa rząd Nigerii do opracowania kompleksowej strategii, która zajmie się pierwotnymi źródłami terroryzmu, i do zbadania – zgodnie z obietnicami – dowodów na łamanie praw człowieka przez nigeryjską armię; z zadowoleniem przyjmuje szczyt w Abudży poświęcony bezpieczeństwu, który ma się odbyć w maju 2016 r., i wzywa wszystkie zainteresowane strony do określenia konkretnych, trwałych rozwiązań w walce z terroryzmem przy jednoczesnym poszanowaniu praw człowieka i demokracji; podkreśla znaczenie współpracy regionalnej w niwelowaniu zagrożenia, jakim jest Boko Haram;

10.

apeluje o międzynarodowe śledztwo po auspicjami ONZ, aby ustalić, które kraje trzecie są odpowiedzialne za organizowanie i finansowanie ugrupowań terrorystycznych w tym regionie, takich jak Boko Haram;

11.

uważa, że druga rocznica uprowadzenia uczennic z Chibok 14 kwietnia powinna stanowić dla nigeryjskiego rządu oraz wspólnoty międzynarodowej nowy impuls do działania celem ich natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia, jak również uwolnienia 400 kobiet i dzieci uprowadzonych z miasta Damasak w listopadzie 2014 r. i innych uprowadzonych kobiet i dzieci;

12.

apeluje do władz o zapewnienie łatwego dostępu do pełnego zakresu usług w dziedzinie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego dla kobiet i dziewcząt;

13.

z niepokojem odnotowuje ataki na szkoły w północnej Nigerii, które pozbawiają dzieci możliwości nauki i mogą podsycać radykalizację wykorzystywaną przez agresywne ugrupowania ekstremistyczne takie jak Boko Haram;

14.

zauważa, że Boko Haram atakuje bez wyjątku muzułmanów, chrześcijan, wyznawców innych religii i osoby niewierzące; potępia wzrost przemocy, w tym jej ukierunkowanie na instytucje religijne i wiernych;

15.

potępia również ataki na rolników i konflikty wewnątrz grup etnicznych pomiędzy pasterzami bydła i rolnikami w regionie Middle Belt, w szczególności w prowincjach Plateau i Taraba, w których doszło do przypadków poważnego łamania praw człowieka, a od 2014 r. tysiące osób zostało zabitych;

16.

wzywa rząd Nigerii i partnerów międzynarodowych do zwiększenia inwestycji w zapobieganie wewnętrznym konfliktom między pasterzami bydła i rolnikami i rozwiązywanie ich dzięki wsparciu współpracy za pośrednictwem wspólnych inicjatyw gospodarczych i dotyczących zarządzania zasobami naturalnymi;

17.

apeluje do prezydenta Buhariego o dopilnowanie, aby jego rząd zapewnił Nigeryjczykom prawo do swobody wyznania oraz szerszych praw wszystkim obywatelom, zgodnie z obowiązującym prawem i Konstytucją Nigerii, a także wzywa nigeryjskich przywódców religijnych do pomocy w walce z ekstremizmem i radykalizacją;

18.

wzywa wiceprzewodniczącą / wysoką przedstawiciel oraz państwa członkowskie do kontynuowania działań dyplomatycznych w Nigerii w celu zapewnienia pokoju, bezpieczeństwa, dobrych rządów i przestrzegania praw człowieka; wzywa wiceprzewodniczącą/ wysoką przedstawiciel oraz państwa członkowskie do kontynuowania w szczególności dialogu politycznego z Nigerią zgodnie z art. 8 zmienionej umowy z Kotonu oraz do zajęcia się w związku z tym kwestiami odnoszącymi się do uniwersalnych praw człowieka, w tym wolności myśli, sumienia, religii lub przekonań i braku dyskryminacji z jakiegokolwiek powodu, ujętymi w powszechnych, regionalnych i krajowych instrumentach praw człowieka;

19.

wzywa władze nigeryjskie do odrzucenia ustawy zakazującej nieistotnych petycji i innych zagadnień z tym związanych, którą obecnie rozpatruje nigeryjski senat, ponieważ narusza ona wolność prasy i wolność wypowiedzi w Nigerii;

20.

wzywa nigeryjski rząd i władze regionalne do zaprzestania kryminalizacji społeczności LGBTI i do zagwarantowania im prawa do wolności słowa;

21.

wzywa nigeryjski rząd do podjęcia nadzwyczajnych środków w Delcie Nigru, w tym działań mających na celu położenie kresu nielegalnej działalności związanej z ropą naftową;

22.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, parlamentom i rządom państw członkowskich, prezydentowi Federalnej Republiki Nigerii, przewodniczącemu Unii Afrykańskiej, Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu i przedstawicielom ECOWAS .