17.10.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 349/91

—

uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2015)0342 – C8-0249/2015),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 (1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (2), w szczególności jego art. 12,

—

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (3) (PMI z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

—

uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 PMI z dnia 2 grudnia 2013 r.,

—

uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

—

uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0273/2015),

A.

mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu lub skutkami światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.

mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna mieć charakter dynamiczny i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjmowania decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG);

C.

mając na uwadze, że przyjęcie rozporządzenia w sprawie EFG odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament i Radę w sprawie ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60 % łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, poprawy skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzania, rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz finansowania środków zachęcających do podejmowania własnej działalności gospodarczej;

D.

mając na uwadze, że Niemcy złożyły wniosek EGF/2015/002 DE/Adam Opel dotyczący wkładu finansowego z EFG w związku z 2 881 zwolnieniami w przedsiębiorstwie Adam Opel AG, prowadzącym działalność w dziale 29 klasyfikacji NACE Rev. 2 („Produkcja pojazdów samochodowych, przyczep i naczep”) (4), oraz u jednego dostawcy;

E.

mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG;

1.

zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że w związku z tym Niemcy mają prawo do wkładu finansowego w wysokości 6 958 623 EUR na mocy tego rozporządzenia;

2.

zauważa, że władze Niemiec przedłożyły wniosek o wkład finansowy z EFG w dniu 26 lutego 2015 r., a dnia 14 lipca 2015 r. Komisja sfinalizowała ocenę wniosku i przekazała ją Parlamentowi dnia 1 września 2015 r.; z zadowoleniem przyjmuje krótki okres oceny wynoszący niecałe pięć miesięcy;

3.

zauważa, że w Europie Zachodniej sprzedaż samochodów drastycznie spadła, osiągając rekordowo niski poziom od 20 lat (5), oraz podkreśla, że liczba samochodów sprzedanych w Europie jest najniższa od 1997 r.; stwierdza, że wydarzenia te są bezpośrednio powiązane z ogólnoświatowym kryzysem finansowo-gospodarczym, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr. 546/2009 (6); podkreśla ponadto, że producenci małych i średnich pojazdów ze średniego segmentu cenowego znaleźli się w szczególnie trudnej sytuacji oraz że Adam Opel AG, będący jednym z największych graczy w średnim segmencie cenowym małych i średnich pojazdów, szczególnie dotkliwie odczuł skutki kryzysu, podczas gdy sprzedaż pojazdów z segmentu ekonomicznego oraz segmentu wysokiej jakości lub pojazdów luksusowych nie została równie mocno dotknięta kryzysem;

4.

zauważa, że liczba nowo zarejestrowanych samochodów w UE oraz państwach członkowskich EFTA spadła o 25 % między 2007 a 2013 r. (z ponad 16 mln nowo zarejestrowanych samochodów do 12 mln, według Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Pojazdów Samochodowych); podkreśla w związku z tym, że sprzedaż samochodów firmy Opel/Vauxhall w Europie drastycznie spadła, zmniejszając się o 39 % między 2007 a 2013 r.;

5.

zauważa ponadto, że Adam Opel AG stracił z powodu decyzji swojej firmy właścicielskiej, tj. przedsiębiorstwa General Motors, które zezwoliło Oplowi na prowadzenie sprzedaży wyłącznie w Europie, tym samym wykluczając Opla z rynków wschodzących na innych kontynentach; jest zdania, że polityka oszczędnościowa narzucona w europejskich krajach przyczyniła się do gwałtownego spadku sprzedaży pojazdów firmy Opel/Vauxhall;

6.

zauważa, że zwolnienia te mają znaczący niekorzystny wpływ na lokalną gospodarkę w Bochum; przypomina, że jest to miasto w Zagłębiu Ruhry, bardzo zurbanizowanej strefie przemysłowej w niemieckim kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, które podobnie jak inne tradycyjne regiony wydobycia węgla i produkcji stali zmaga się z ogromnymi wyzwaniami strukturalnymi od lat 60. XX w.; podkreśla, że stopa bezrobocia w Zagłębiu Ruhry znacznie przekracza niemiecką średnią krajową już w chwili obecnej;

7.

przypomina, że Bochum już było wspierane przez EFG po tym, jak Nokia zaprzestała tam produkcji telefonów komórkowych, co poskutkowało stratą ponad 1 300 miejsc pracy; zauważa, że Outukumpu zamierza przestać produkować stal nierdzewną w Bochum pod koniec 2015 r., co doprowadzi do dalszego przemysłowego zubożenia miasta i pogorszenia sytuacji na rynku pracy na szczeblu lokalnym i regionalnym;

8.

zwraca uwagę, że do tej pory działu 29 klasyfikacji NACE Rev. 2 („Produkcja pojazdów samochodowych, przyczep i naczep”) dotyczyły 21 wnioski o wsparcie z EFG, z czego 11 zostało złożonych na podstawie kryterium globalizacji handlu, a 10 – na podstawie kryterium światowego kryzysu finansowego i gospodarczego; przypomina w tym kontekście wniosek EGF/2010/031/General Motors Belgia, będący konsekwencją zamknięcia przez Opla zakładu produkcyjnego w Antwerpii w Belgii;

9.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, niemieckie władze postanowiły rozpocząć świadczenie zwalnianym pracownikom zindywidualizowanych usług w dniu 1 stycznia 2015 r., a więc na długo przed zapadnięciem decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet, a nawet przed złożeniem odpowiedniego wniosku;

10.

zauważa, że zwolnieni pracownicy mogą korzystać z szeregu środków mających na celu reintegrację tych osób na rynku pracy; uważa, że szacunkowa liczba użytkowników usługi doradztwa w zakresie założenia działalności gospodarczej jest niska i wynosi zaledwie 25 ewentualnych beneficjentów;

11.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że niniejszym wnioskiem będą zarządzać oraz będą kontrolować go te same organy w ramach Federalnego Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych, które zarządzają Europejskim Funduszem Społecznym i które zarządzały też poprzednimi wkładami z EFG;

12.

zauważa, że Niemcy planują następujące rodzaje środków dla zwalnianych pracowników, których dotyczy wniosek: środki odnoszące się do kształcenia zawodowego (Qualifizierungen), doradztwo zawodowe (Berufsorientierung), zajęcia grupowe/warsztaty, doradztwo w zakresie zakładania działalności gospodarczej (Existenzgründerberatung), poszukiwanie pracy (Stellenakquise)/targi pracy (Jobmessen), kontynuacja działań wspierających i usług doradczych (Nachbetreuung und – beratung) oraz zasiłki szkoleniowe (Transferkurzarbeitergeld);

13.

zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług sporządzono w porozumieniu z partnerami społecznymi poprzez ustanowienie spółek transferowych;

14.

zwraca uwagę, że władze zamierzają wykorzystać maksymalną dozwoloną wielkość w wysokości 35 % łącznych kosztów skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług na dodatki i zachęty w postaci zasiłków szkoleniowych (Transferkurzarbeitergeld) stanowiących 60 % lub 67 % poprzedniego dochodu netto pracownika – w zależności od sytuacji w gospodarstwie domowym beneficjenta;

15.

podkreśla, że fundusze przeznaczone na zasiłek szkoleniowy (w niniejszym przypadku Transferkurzarbeitergeld) nie mogą zastąpić obowiązku prawnego spoczywającego na państwie członkowskim lub byłym pracodawcy; wzywa zarówno Komisję, jak i państwo członkowskie do udzielenia jasnych i spójnych informacji, aby określić, w jakim stopniu zasiłek szkoleniowy (Transferkurzarbeitergeld) stanowi zobowiązanie prawne po ustanowieniu „Transfergesellschaft”; domaga się spójności zarówno w zakresie finansowania w praktyce, jak i informowania Parlamentu; w związku z powyższym oczekuje, że Komisja dostarczy kompleksową i spójną analizę oraz informacje dotyczące czynników, które wykraczają poza zobowiązania prawne państw członkowskich; przypomina swoje stanowisko, zgodnie z którym środki z EFG powinny być wykorzystane na finansowanie zasiłku szkoleniowego (Transferkurzarbeitergeld) w celu umożliwienia spółce transferowej wykroczenia poza to, co może ona zwyczajowo zrobić dla pracowników, poprzez zapewnienie bardziej zindywidualizowanych i szczegółowych środków niż byłoby to możliwe bez wsparcia z EFG; podkreśla, że Parlament będzie nadal śledził, czy EFG nie jest wykorzystywany do realizacji obowiązków spoczywających na państwie członkowskim lub przedsiębiorstwie;

16.

wzywa Komisję do opracowania spójnego podejścia do wniosków obejmujących zasiłki szkoleniowe (Transferkurzarbeitergeld) poprzez spójne definiowanie tych zasiłków w każdym wniosku oraz dokładną kontrolę i wykazanie, że określony środek faktycznie kwalifikuje się do finansowania z EFG zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG i że w żaden sposób nie zastępuje on biernych środków ochrony socjalnej, a także że ryzyko podwójnego finansowania jest wykluczone;

17.

zwraca uwagę, że partnerzy społeczni uzgodnili powołanie trzech spółek transferowych w celu realizacji środków dotyczących zwolnionych pracowników, co jest zgodne z praktyką stosowaną w Niemczech; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że zwolnieni pracownicy firmy dostawczej (Johnson Controls Objekt Bochum GmbHCo. KG) również będą mieli możliwość skorzystania ze środków oferowanych przez spółki transferowe;

18.

przypomina, jak ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracowników w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

19.

przypomina, że zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać rozwój sytuacji na rynku pracy i potrzebne umiejętności, a pakiet ten powinien ponadto wpisywać się w strategię przechodzenia na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę;

20.

odnotowuje, że informacje na temat skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane z EFG, obejmują dane na temat komplementarności z działaniami finansowanymi z funduszy strukturalnych; podkreśla, że niemieckie władze potwierdzają, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą w ramach innych instrumentów finansowych UE; ponownie wzywa Komisję do przedstawiania w sprawozdaniach rocznych analizy porównawczej tych danych w celu zapewnienia pełnego przestrzegania obowiązujących przepisów i zapobiegania powielaniu usług finansowanych przez Unię;

21.

docenia udoskonaloną procedurę wprowadzoną przez Komisję w następstwie wniosku Parlamentu o przyspieszone udzielanie dotacji; zwraca uwagę na presję czasu wynikającą z nowego harmonogramu oraz na potencjalne skutki dla skuteczności rozpatrywania spraw;

22.

zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

23.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

24.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.