Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document 62016CN0057

Sprawa C-57/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 13 listopada 2015 r. w sprawach połączonych T-424/14 i T-425/14, ClientEarth/Komisja Europejska, wniesione w dniu 1 lutego 2016 r. przez ClientEarth

Dz.U. C 191 z 30.5.2016, p. 5–6 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

30.5.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 191/5

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 13 listopada 2015 r. w sprawach połączonych T-424/14 i T-425/14, ClientEarth/Komisja Europejska, wniesione w dniu 1 lutego 2016 r. przez ClientEarth

(Sprawa C-57/16 P)

(2016/C 191/08)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: (przedstawiciele: O. W. Brouwer, F. Heringa, J. Wolfhagen, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

i.

uchylenie wyroku Sądu z dnia 13 listopada 2015 r., którym Sąd:

—

oddalił skargi wnoszącego odwołanie;

—

obciążył wnoszącego odwołanie jego kosztami postępowania oraz kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

ii.

obciążenie Komisji kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez ewentualnych interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

W ocenie wnoszącego odwołanie zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony z następujących powodów:

Zarzut 1 : Naruszenie prawa poprzez przyjęcie ogólnego domniemania w kontekście art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001 (1) w odniesieniu do żądanych dokumentów.

Sąd naruszył prawo ze względu na:

i.

błędne zastosowanie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości;

ii.

nieuznanie, że art. 17 ust. 1–3 TEU nie stanowią podstawy prawnej dla przyjęcia takiego ogólnego domniemania;

iii.

przyjęcie ogólnego domniemania w związku z nieujawnieniem żądanych dokumentów bez przeprowadzenia testu „rzeczywistej i konkretnej szkody”;

iv.

nieuznanie, że żądane dokumenty są nierozerwalnie związane z decyzją o wszczęciu albo niewszczęciu procesu legislacyjnego;

Zarzut 2 : Naruszenie prawa poprzez niestwierdzenie, że w sprawie występuje nadrzędny interes publiczny.

Sąd naruszył prawo ze względu na:

i.

nieuwzględnienie konkretnych interesów publicznych, na istnienie których powoływała się ClientEarth;

ii.

uznanie, że późniejsze ujawnienie żądanych dokumentów wyklucza istnienie nadrzędnego interesu publicznego w ujawnieniu żądanych dokumentów;

iii.

stwierdzenie, że ujawnienie innych dokumentów niż dokumenty żądane wyklucza istnienie nadrzędnego interesu publicznego w ujawnieniu żądanych dokumentów;

iv.

nieuznanie, że reprezentowany przez ClientEarth interes ma charakter publiczny;

v.

niezinterpretowanie powodów odmowy w sposób ścisły, mając na względzie publiczny interes w ujawnieniu dokumentów, o którym mowa w art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 1367/2006 (2);

vi.

nieuznanie interesu publicznego w poprawie dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach związanych ze środowiskiem naturalnym.

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43; sprostowania: Dz.U. 2010, L 271, s. 20; Dz.U. 2013, L 333, s. 83).

(2)  Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. L 264, s. 13).

Top