This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52015IR5241
Opinion of the European Committee of the Regions — European Union Framework for Data Collection in Fisheries
Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Unijne ramy gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa
Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Unijne ramy gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa
Dz.U. C 120 z 5.4.2016, p. 40–49
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
5.4.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 120/40 |
Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Unijne ramy gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa
(2016/C 120/08)
|
I. ZALECANE POPRAWKI
Poprawka 1
Motyw 10
Tekst zaproponowany przez Komisję |
Poprawka KR-u |
||||
|
|
Uzasadnienie
Definicja „użytkownika końcowego” jest zbyt ogólna, zwłaszcza w przypadku, gdy użytkownicy końcowi mogą definiować potrzeby w zakresie danych. W związku z tym użytkowników końcowych danych należy podzielić na użytkowników końcowych, którzy mogą definiować potrzeby w zakresie danych, oraz na takich, którzy mogą jedynie uzyskać dostęp do danych.
W swoim przeglądzie wieloletniego programu gromadzenia danych (zob. sprawozdanie STECF na temat przeglądu wieloletniego programu gromadzenia danych (STECF-13-06) część 1, s. 6 oraz sprawozdanie na temat przeglądu ram gromadzenia danych (STECF-14-07) część 4, s. 43–45 i 106) STECF sugeruje wprowadzenie następujących trzech typów użytkowników końcowych:
— |
Typ 1: główni użytkownicy końcowi, dla których opracowano ramy gromadzenia danych, w tym Komisja, wszelkie organy takie jak ICES i STECF, wyznaczone przez Komisję do zapewniania regularnego doradztwa z myślą o bezpośrednim wspieraniu procesów decyzyjnych dotyczących WPRyb, oraz inne organy ds. zarządzania zasobami rybnymi, takie jak organizacje RFMO i GFCM, które wykorzystują ramy gromadzenia danych do wdrażania polityki zarządzania zasobami rybnymi. |
— |
Typ 2: inne organy, takie jak komitety doradcze lub podwykonawcy, od których Komisja może wymagać doradztwa lub analiz opartych na ramach gromadzenia danych. |
— |
Typ 3: wszystkie inne organy, takie jak organizacje pozarządowe, organizacje rybaków i uniwersytety, zainteresowane wykorzystywaniem ram gromadzenia danych do własnych celów. |
Wszystkie trzy typy użytkowników końcowych mogą uzyskać dostęp do danych, ale tylko użytkownicy typu 1 i 2 mogą zostać zaangażowani w procedury dotyczące potrzeb w zakresie danych.
Poprawka 2
Motyw 14
Tekst zaproponowany przez Komisję |
Poprawka KR-u |
||||
|
|
Uzasadnienie
Ze względu na potrzebę zachowania zgodności z art. 77 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 508/2014.
Poprawka 3
Artykuł 4
Ustanowienie wieloletnich programów unijnych
Tekst zaproponowany przez Komisję |
Poprawka KR-u |
||||
Artykuł 4 |
Artykuł 4 |
||||
Ustanowienie wieloletnich programów unijnych |
Ustanowienie wieloletnich programów unijnych |
||||
1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 23, aktów delegowanych ustanawiających wieloletnie unijne programy gromadzenia biologicznych, technicznych, środowiskowych, społecznych i ekonomicznych danych dotyczących sektora rybołówstwa. |
1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 23, aktów delegowanych ustanawiających wieloletnie unijne programy gromadzenia biologicznych, technicznych, środowiskowych, społecznych i ekonomicznych danych dotyczących sektora rybołówstwa. |
||||
2. Wieloletnie programy unijne ustanawia się po konsultacji z regionalnymi grupami koordynacyjnymi, o których mowa w art. 8, Komitetem Naukowo-Technicznym i Ekonomicznym ds. Rybołówstwa (STECF) oraz wszelkimi innymi stosownymi naukowymi organami doradczymi. |
2. Wieloletnie programy unijne ustanawia się po konsultacji z regionalnymi grupami koordynacyjnymi, o których mowa w art. 8, Komitetem Naukowo-Technicznym i Ekonomicznym ds. Rybołówstwa (STECF) oraz wszelkimi innymi stosownymi naukowymi organami doradczymi. |
||||
3. Ustanawiając wieloletni program unijny, Komisja uwzględnia: |
3. Ustanawiając wieloletni program unijny, Komisja uwzględnia: |
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
Uzasadnienie
Aby ograniczyć dodatkowe koszty gromadzenia danych, a także ze względu na to, iż wszystkie rodzaje i typy danych są już przetwarzane, gromadzenie danych nie może pociągać za sobą nowych obowiązków bez uzgodnienia z wszystkimi podmiotami.
Poprawka 4
Artykuł 6
Krajowe plany prac
Tekst zaproponowany przez Komisję |
Poprawka KR-u |
||||
1. Bez uszczerbku dla ich obecnych obowiązków w zakresie gromadzenia danych, wynikających z przepisów unijnych, państwa członkowskie gromadzą dane w ramach programu operacyjnego, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 508/2014, oraz planu prac sporządzonego zgodnie z wieloletnim programem unijnym i z art. 21 rozporządzenia (UE) nr 508/2014. |
1. Bez uszczerbku dla ich obecnych obowiązków w zakresie gromadzenia danych, wynikających z przepisów unijnych, państwa członkowskie gromadzą dane w ramach programu operacyjnego, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 508/2014, oraz planu prac sporządzonego zgodnie z wieloletnim programem unijnym i z art. 21 rozporządzenia (UE) nr 508/2014. |
||||
2. Plany prac państw członkowskich muszą zawierać szczegółowy opis: |
2. Plany prac państw członkowskich muszą zawierać szczegółowy opis: |
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
3. Przygotowując plan prac, każde państwo członkowskie koordynuje swoje działania z innymi państwami członkowskimi, w szczególności położonymi w tym samym regionie morskim, w celu zapewnienia skutecznego pozyskania danych w odpowiednim zakresie i uniknięcia powielania działań związanych z gromadzeniem danych. |
3. Przygotowując plan prac, każde państwo członkowskie koordynuje swoje działania i współpracuje z innymi państwami członkowskimi, w szczególności położonymi w tym samym regionie morskim, w celu zapewnienia skutecznego pozyskania danych w odpowiednim zakresie i uniknięcia powielania działań związanych z gromadzeniem danych. |
||||
4. Każde państwo członkowskie zapewnia zgodność swojego planu prac z obowiązującymi wspólnymi zaleceniami regionalnych grup koordynacyjnych, w przypadku gdy takie wspólne zalecenia zostały zatwierdzone przez Komisję w postaci regionalnego planu prac zgodnie z art. 8. |
4. Każde państwo członkowskie zapewnia zgodność swojego planu prac z obowiązującymi wspólnymi zaleceniami regionalnych grup koordynacyjnych, w przypadku gdy takie wspólne zalecenia zostały zatwierdzone przez Komisję w postaci regionalnego planu prac zgodnie z art. 8. |
Uzasadnienie
W rozporządzeniu proponuje się, by główni użytkownicy końcowi danych byli zaangażowani w definiowanie potrzeb w zakresie danych oraz mogli uruchamiać transmisje danych w razie potrzeby. W związku z tym główni użytkownicy końcowi powinni mieć możliwość definiowania potrzeb w zakresie danych i uruchamiania transmisji danych w dowolnym momencie. W czasie gdy państwa członkowskie opracowują plany prac, określają potrzeby w zakresie danych i terminy transmisji danych, mogą nie być znane końcowe terminy przygotowania danych do użytku przez głównych użytkowników końcowych.
Ważne jest, aby państwa członkowskie w tym samym regionie nie tylko koordynowały działania, ale także aktywnie współpracowały, por. motyw 46 rozporządzenia podstawowego („Państwa członkowskie powinny współpracować ze sobą i z Komisją w celu koordynowania działalności w zakresie gromadzenia danych”). Powinno być to zgodne także z tytułem i treścią art. 8 analizowanego projektu rozporządzenia.
Poprawka 5
Artykuł 7
Korespondenci krajowi
Tekst zaproponowany przez Komisję |
Poprawka KR-u |
||||
1. Każde państwo członkowskie wyznacza krajowego korespondenta i informuje o tym Komisję. Krajowy korespondent pełni funkcję punktu kontaktowego do celów wymiany informacji między Komisją a danym państwem członkowskim w odniesieniu do przygotowywania i wdrażania planów prac. |
1. Każde państwo członkowskie wyznacza krajowego korespondenta i informuje o tym Komisję. Krajowy korespondent pełni funkcję punktu kontaktowego do celów wymiany informacji między Komisją a danym państwem członkowskim w odniesieniu do przygotowywania i wdrażania planów prac i będzie uwzględniony w wymianie wszelkich informacji istotnych dla programu gromadzenia danych DC MAP, w tym o przekazywaniu danych, sporządzaniu sprawozdań i odnośnych spotkaniach . |
||||
2. Korespondent krajowy wykonuje ponadto następujące zadania: |
2. Korespondent krajowy wykonuje ponadto następujące zadania: |
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
|
|
||||
3. Jeżeli w danym państwie członkowskim w realizacji planu plac uczestniczy kilka podmiotów, korespondent krajowy jest odpowiedzialny za koordynację tych prac. |
3. Jeżeli w danym państwie członkowskim w realizacji planu plac uczestniczy kilka podmiotów, korespondent krajowy jest odpowiedzialny za koordynację tych prac. |
Uzasadnienie
Jako że samorządy lokalne i regionalne posiadają odpowiednią wiedzę na temat rybołówstwa i mogą posiadać kompetencje prawne lub gospodarcze w dziedzinie rybołówstwa, potrzebują koniecznych informacji dotyczących kondycji tego sektora. Pełnią one także bardzo istotną rolę we wdrażaniu rozporządzenia (UE) nr 508/2014, które jest narzędziem realizacji WPRyb.
Poprawka 6
Artykuł 8
Koordynacja i współpraca
Tekst zaproponowany przez Komisję |
Poprawka KR-u |
1. Zgodnie z art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 państwa członkowskie koordynują swoje działania z pozostałymi państwami członkowskimi i dokładają wszelkich starań, aby skoordynować swoje działania z państwami trzecimi, które sprawują zwierzchnictwo lub jurysdykcję nad wodami w tym samym regionie morskim. W tym celu stosowne państwa członkowskie w każdym regionie morskim powołują regionalną grupę koordynacyjną. |
1. Zgodnie z art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 państwa członkowskie koordynują swoje działania z pozostałymi państwami członkowskimi i dokładają wszelkich starań, aby skoordynować swoje działania z państwami trzecimi, które sprawują zwierzchnictwo lub jurysdykcję nad wodami w tym samym regionie morskim w rozumieniu ustalonym przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) bądź FAO . W tym celu stosowne państwa członkowskie w każdym regionie morskim powołują regionalną grupę koordynacyjną. |
2. Regionalna grupa koordynacyjna składa się z ekspertów z państw członkowskich, przedstawicieli Komisji i stosownych użytkowników końcowych danych. |
2. Regionalna grupa koordynacyjna składa się z ekspertów z państw członkowskich, przedstawicieli Komisji, stosownych użytkowników końcowych danych oraz przedstawicieli samorządów terytorialnych obszarów przybrzeżnych posiadających kompetencje prawne lub gospodarcze w dziedzinie rybołówstwa, jak również przedstawicieli samorządów terytorialnych na obszarach, gdzie rybołówstwo odgrywa ważną rolę . |
3. Regionalne grupy koordynacyjne opracowują i uzgadniają regulamin wewnętrzny swojej działalności. |
3. Regionalne grupy koordynacyjne opracowują i uzgadniają regulamin wewnętrzny swojej działalności. |
4. Regionalne grupy koordynacyjne koordynują ze sobą i z Komisją działania w kwestiach mających wpływ na kilka regionów. |
4. Regionalne grupy koordynacyjne koordynują ze sobą i z Komisją działania w kwestiach mających wpływ na kilka regionów w rozumieniu ustalonym przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) bądź FAO, włączając w to wody europejskie geograficznie usytuowane na obszarze Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku (CECAF) . |
5. Regionalne grupy koordynacyjne mogą przygotowywać w formie projektu regionalnego planu prac wspólne zalecenia dotyczące procedur, metod, zapewniania jakości i kontroli jakości gromadzenia i przetwarzania danych, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. a) i b) oraz ust. 4, a także koordynowanych regionalnie strategii pobierania próbek. W swej działalności regionalna grupa koordynacyjna uwzględnia, w stosownych przypadkach, opinię STECF. Wspomniane zalecenia są przedkładane Komisji, która sprawdza, czy projekt wspólnego zalecenia jest zgodny z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz z wieloletnim programem unijnym, i jeśli tak jest – zatwierdza regionalny plan prac w drodze aktów wykonawczych. |
5. Regionalne grupy koordynacyjne mogą przygotowywać w formie projektu regionalnego planu prac wspólne zalecenia dotyczące procedur, metod, zapewniania jakości i kontroli jakości gromadzenia i przetwarzania danych, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. a) i b) oraz ust. 4, a także koordynowanych regionalnie strategii pobierania próbek. W swej działalności regionalna grupa koordynacyjna uwzględnia, w stosownych przypadkach, opinię STECF. Wspomniane zalecenia są przedkładane Komisji, która sprawdza, czy projekt wspólnego zalecenia jest zgodny z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz z wieloletnim programem unijnym, i jeśli tak jest – zatwierdza regionalny plan prac w drodze aktów wykonawczych. |
6. Jeżeli regionalne plany prac zostały zatwierdzone przez Komisję, zastępują one odpowiednie części planów prac sporządzonych przez poszczególne państwa członkowskie. Państwa członkowskie aktualizują odpowiednio swoje plany prac. |
6. Jeżeli regionalne plany prac zostały zatwierdzone przez Komisję, zastępują one odpowiednie części planów prac sporządzonych przez poszczególne państwa członkowskie. Państwa członkowskie aktualizują odpowiednio swoje plany prac. |
7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające przepisy dotyczące procedur, formy i harmonogramów składania i zatwierdzania regionalnych planów prac, o których mowa w ust. 5. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24 ust. 2. |
7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające przepisy dotyczące procedur, formy i harmonogramów składania i zatwierdzania regionalnych planów prac, o których mowa w ust. 5. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24 ust. 2. |
Uzasadnienie
Jako że samorządy lokalne i regionalne posiadają odpowiednią wiedzę na temat rybołówstwa i są – ze względu na swe kompetencje prawne lub gospodarcze – zaangażowane w zarządzanie tym sektorem, potrzebują koniecznych informacji dotyczących kondycji tego sektora. Pełnią one także bardzo istotną rolę we wdrażaniu rozporządzenia (UE) nr 508/2014, które jest narzędziem finansowym realizacji WPRyb. Odniesienie do ICES ma na celu doprecyzowanie pojęcia „regionu morskiego”.
ICES określiła obszary morskie wyłącznie w strefie północnego Atlantyku; nie obejmują one Morza Śródziemnego ani Morza Czarnego. Podział FAO obejmuje wszystkie oceany.
Poprawka 7
Artykuł 16
Procedura zapewniania dostępności danych szczegółowych i zagregowanych
Tekst zaproponowany przez Komisję |
Poprawka KR-u |
1. Państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie procedury i technologie elektroniczne, aby zapewnić skuteczne stosowanie art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, i odstępują od wprowadzania wszelkich zbędnych ograniczeń możliwie najszerszego rozpowszechniania danych szczegółowych i zagregowanych. |
1. Państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie procedury i technologie elektroniczne, aby zapewnić skuteczne stosowanie art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, i odstępują od wprowadzania wszelkich zbędnych ograniczeń możliwie najszerszego rozpowszechniania danych szczegółowych i zagregowanych. |
2. W przypadku danych obejmujących informacje dotyczące zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania osób fizycznych państwa członkowskie zapewniają istnienie odpowiednich zabezpieczeń. Zgodnie z art. 23 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych określających odpowiednie zabezpieczenia, które należy stosować przy przetwarzaniu takich informacji. |
2. W przypadku danych obejmujących informacje dotyczące zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania osób fizycznych państwa członkowskie zapewniają istnienie odpowiednich zabezpieczeń. |
3. Państwa członkowskie zapewniają, by stosowne dane szczegółowe i zagregowane były aktualizowane oraz udostępniane użytkownikom końcowym w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku o te dane. W przypadku wniosków złożonych przez inne zainteresowane strony państwa członkowskie zapewniają, by dane były aktualizowane i udostępniane w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wniosku o te dane. |
3. Państwa członkowskie zapewniają, by stosowne dane szczegółowe i zagregowane były aktualizowane oraz udostępniane użytkownikom końcowym , w rozumieniu ustalonym przez STECF, w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku o te dane , jeśli wniosek zostanie złożony zgodnie z ustalonym harmonogramem rocznym . W przypadku wniosków złożonych przez głównych użytkowników końcowych poza harmonogramem rocznym lub przez inne podmioty niż główni użytkownicy końcowi państwa członkowskie zapewniają, by dane były aktualizowane i udostępniane w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wniosku o te dane. |
4. W przypadku wniosku o szczegółowe dane na potrzeby publikacji naukowej państwa członkowskie mogą zażądać, w celu ochrony interesu zawodowego podmiotów gromadzących dane, odroczenia publikacji danych o 3 lata od daty, do której dane te się odnoszą. Państwa członkowskie informują użytkowników końcowych i Komisję o wszelkich takich decyzjach i ich uzasadnieniu. |
4. W przypadku wniosku o szczegółowe dane na potrzeby publikacji naukowej państwa członkowskie mogą zażądać, w celu ochrony interesu zawodowego podmiotów gromadzących dane, odroczenia publikacji danych o 3 lata od daty, do której dane te się odnoszą. Państwa członkowskie informują użytkowników końcowych i Komisję o wszelkich takich decyzjach i ich uzasadnieniu. |
Uzasadnienie
Ze względu na zachowanie zgodności z definicją użytkowników końcowych. Kwestia ochrony danych indywidualnych ma kluczowe znaczenie. Stosowane środki i gwarancje nie powinny być rozpatrywane przez samą tylko Komisję Europejską. STECF (Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa) dostarcza jasnej definicji odbiorców końcowych.
Poprawka 8
Artykuł 17
Kompatybilne systemy przechowywania i wymiany danych
Tekst zaproponowany przez Komisję |
Poprawka KR-u |
1. W celu zmniejszenia kosztów i ułatwienia dostępu do danych użytkownikom końcowym i innym zainteresowanym stronom państwa członkowskie , Komisja, naukowe organy doradcze oraz wszelcy stosowni użytkownicy końcowi pracują wspólnie nad stworzeniem kompatybilnych systemów przechowywania i wymiany danych, z uwzględnieniem przepisów dyrektywy 2007/2/WE. Systemy te muszą również ułatwiać dostarczanie informacji innym zainteresowanym stronom. Regionalne plany prac, o których mowa w art. 8 ust. 6, mogą stanowić podstawę porozumienia w sprawie takich systemów. |
1. W celu zmniejszenia kosztów i ułatwienia dostępu do danych użytkownikom końcowym państwa członkowskie, Komisja, naukowe organy doradcze oraz wszelcy stosowni użytkownicy końcowi pracują wspólnie nad stworzeniem kompatybilnych systemów przechowywania i wymiany danych, z uwzględnieniem przepisów dyrektywy 2007/2/WE. Systemy te muszą również ułatwiać dostarczanie informacji innym stronom , a nie tylko głównym użytkownikom końcowym, zgodnie z definicją Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF) . Regionalne plany prac, o których mowa w art. 8 ust. 6, mogą stanowić podstawę porozumienia w sprawie takich systemów. |
2. W stosownych przypadkach należy wprowadzić zabezpieczenia, jeżeli systemy przechowywania i wymiany danych, o których mowa w ust. 1, obejmują informacje dotyczące zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania osób fizycznych. Zgodnie z art. 23 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych określających odpowiednie zabezpieczenia, które należy stosować przy przetwarzaniu takich informacji. |
2. W stosownych przypadkach należy wprowadzić zabezpieczenia, jeżeli systemy przechowywania i wymiany danych, o których mowa w ust. 1, obejmują informacje dotyczące zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania osób fizycznych. |
3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych ustanawiających przepisy dotyczące procedur, formatów, kodów i harmonogramów, które należy wykorzystywać w celu zapewnienia kompatybilności systemów przechowywania i wymiany danych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24 ust. 2. |
3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych ustanawiających przepisy dotyczące procedur, formatów, kodów i harmonogramów, które należy wykorzystywać w celu zapewnienia kompatybilności systemów przechowywania i wymiany danych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24 ust. 2. |
Uzasadnienie
Ze względu na zachowanie zgodności z definicją użytkowników końcowych.
Kwestia ochrony danych indywidualnych ma znaczenie podstawowe. Stosowane środki i gwarancje nie powinny być rozpatrywane przez samą tylko Komisję Europejską.
II. |
ZALECENIA POLITYCZNE |
EUROPEJSKI KOMITET REGIONÓW
1. |
Przyjmuje z zadowoleniem wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia unijnych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa. Uważa, że jest on istotnym elementem ustanawiania wspólnej polityki rybołówstwa na poziomie regionalnym. |
2. |
Jest zdania, że gromadzenie danych ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia wiedzy na temat stad ryb oraz zarządzania rybołówstwem w długim okresie czasu. Udoskonalone gromadzenie danych pozwoliłoby na wiarygodniejszą ocenę maksymalnego podtrzymywalnego połowu oraz osiągnięcie zrównoważenia w perspektywie długoterminowej, zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1380/2013. |
3. |
Uważa, że omawiany wniosek jest cennym instrumentem pozwalającym na osiągnięcie zrównoważonego rybołówstwa do 2020 r. |
4. |
Zauważa, że stopniowe skupianie się w coraz większym stopniu na wpływie rybołówstwa na ekosystem zwiększyło potrzebę uwzględnienia tego wpływu. Jest to zgodne z zasadą ustanowioną w art. 2 rozporządzenia w sprawie nowej WPRyb, stanowiącą jeden z jej głównych celów (rozporządzenie Rady (UE) nr 1380/2013). |
5. |
Zauważa, że niezawodne gromadzenie danych dotyczących gatunków morskich, handlowych i niehandlowych, wraz z innymi odpowiednimi danymi środowiskowymi, będzie prowadzić do dokładniejszej oceny stanu stad ryb, a także ekosystemów morskich i ich dynamiki. |
6. |
Ma wątpliwości co do ograniczenia częstotliwości gromadzenia danych, które może mieć wpływ na monitorowanie i tworzenie serii, zwłaszcza w wypadku szybko zmieniających się danych, oraz w znacznym stopniu wpływać na działania podejmowane w zakresie zarządzania. |
7. |
Uznaje, że wniosek jest zasadniczym krokiem w kierunku ustanowienia podejścia opartego na ekosystemach w ramach zreformowanej wspólnej polityki rybołówstwa. |
8. |
Sugeruje, by jako pierwszy krok w ocenie wpływu rybołówstwa na wrażliwe ekosystemy morskie przeprowadzić analizę nakładania się na siebie przestrzennego rozmieszczenia nakładu połowowego i lokalizacji wrażliwych siedlisk morskich. Będzie to możliwe pod warunkiem dostępności map siedlisk – jeśli tego rodzaju mapy nie są dostępne, należy przeprowadzić specjalne badania finansowane w ramach środków zarządzania bezpośredniego. Następnym etapem powinno być szczegółowe opisanie wpływu różnego rodzaju narzędzi połowowych na różnego typu siedliska. |
9. |
Zauważa, że istnieje duży potencjał w zakresie zwiększania interoperacyjności z dyrektywą ramową w sprawie strategii morskiej. |
10. |
Sugeruje, że wykorzystanie statków badawczych jako wspólnych platform do celów wdrażania ram gromadzenia danych i dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej jest najlepszym sposobem minimalizacji kosztów operacyjnych. Należy jednak uwzględnić kwestię wystarczającej dostępności zasobów ludzkich i sprzętu w poszczególnych państwach członkowskich, by przeprowadzanie nowych działań było możliwe. |
11. |
Popiera cel dotyczący zwiększenia adekwatności między dostępnymi danymi a potrzebami w zakresie zarządzania, ale ostrzega przed skutkami, jakie może mieć ocena kosztów i korzyści lub kosztów i wykorzystania proponowana przez Komisję Europejską. W wypadku niektórych danych mniej kosztowne metody nie są w stanie zastąpić badań na morzu. |
12. |
Wzywa państwa członkowskie do przeprowadzenia oceny ich systemów gromadzenia danych w celu zapewnienia interoperacyjności. Takie oceny powinny obejmować przegląd zgodności oraz protokołów transmisji danych, a także ich gromadzenia, przetwarzania i przekazywania, oraz oceny jakości. Sprawne gromadzenie danych regionalnych i ustanowienie regionalnych baz danych powinno przekładać się na skuteczniejsze włączenie zebranych danych do planów zarządzania. |
13. |
Wzywa wszystkie zainteresowane podmioty do podejmowania w miarę możności wysiłków w celu zapewnienia swobody dostępu do zgromadzonych danych w formacie, który mógłby być wykorzystywany przez odpowiednich użytkowników, w tym przez samorządy lokalne i regionalne. Kluczowe znaczenie ma udostępnienie większej liczby informacji poszczególnym regionom oraz lepsze uwzględnienie ich potrzeb. |
14. |
Zauważa, że dane naukowe dotyczące rybołówstwa są już szeroko dostępne, ale rzadko w formacie, który mógłby być łatwo wykorzystywany przez samorządy lokalne i regionalne ze względu na brak odpowiedniego interfejsu i specjalistycznej wiedzy na szczeblu lokalnym. |
15. |
Podkreśla znaczenie gromadzenia danych do celów jakościowej i ilościowej analizy niebieskiej gospodarki, z uwzględnieniem potrzeby gromadzenia danych w celu wypełnienia istniejących luk w wiedzy. |
16. |
Podkreśla znaczenie danych społeczno-gospodarczych w rybołówstwie i akwakulturze. Twierdzi, że harmonizacja tych danych mogłaby w perspektywie średnioterminowej przyczynić się do zharmonizowania i poprawy przepisów socjalnych w tych sektorach. |
17. |
Zauważa jednak, że finansowanie z EFMR powinno być wykorzystywane wyłącznie do gromadzenia danych w ramach rozporządzeń w sprawie WPRyb i EFMR. |
18. |
Domaga się, by gromadzenie danych i doradztwo naukowe służące potrzebom WPRyb miało zapewnione finansowanie odzwierciedlające ambitne cele tej polityki. Jeśli dane miałyby być gromadzone na potrzeby inne niż WPRyb, należałoby je finansować z innych niż EFMR środków. |
19. |
Podkreśla znaczenie gromadzenia danych społeczno-ekonomicznych dotyczących sektora przetwórstwa rybnego. Pochodzenie przetworzonych ryb stanowi ważny miernik umożliwiający zrozumienie łańcucha wartości w małych społecznościach zajmujących się rybołówstwem, a dostępność takich danych mogłaby mieć bardzo pozytywny wpływ na podejście polityczne do tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego na poziomie krajowym i europejskim. Gromadzenie i dokładna analiza danych społeczno-ekonomicznych dotyczących na przykład równowagi płci wśród pracowników oraz rodzajów zatrudnienia mogłyby zapewnić nowe możliwości w zakresie tworzenia miejsc pracy i wzrostu gospodarczego na obszarach przybrzeżnych. Szacuje się, że każde euro zainwestowane w gromadzenie danych oraz monitorowanie i wdrażanie prawa w dziedzinie rybołówstwa ma potencjał zwrócenia się dziesięciokrotnie. |
20. |
Ponownie stwierdza, że gromadzenie i przekazywanie informacji o stanie mórz i oceanów nie powinno powodować żadnych niedogodności lub dodatkowych obciążeń administracyjnych dla władz lokalnych i regionalnych oraz podmiotów gospodarczych (1). |
21. |
Z zadowoleniem przyjmuje fakt włączenia do wniosku Komisji danych społeczno-ekonomicznych dotyczących akwakultury. Komitet uważa, że niebieska gospodarka wykazuje duży potencjał, jeśli chodzi o zapewnianie wkładu w europejski program na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, zwłaszcza ze względu na tworzenie wartościowych miejsc pracy w słabszych strukturalnie regionach. Sprawniejsze gromadzenie danych korzystnie wpłynie również na innowacje i konkurencyjność oraz pomoże zmniejszyć niepewność związaną z obszarami morskimi (2). |
22. |
Z zadowoleniem stwierdza zgodność wniosku z zasadą proporcjonalności, o której mowa w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. |
23. |
Z zadowoleniem przyjmuje znaczące wysiłki podjęte przez Komisję Europejską, by zasady dotyczące lepszego stanowienia prawa i uproszczenia miały zastosowanie do wniosku. |
24. |
Proponuje, by ustawodawca ustanowił klasyfikację głównych typów użytkowników końcowych w celu zapewnienia zgodności z zaleceniami STECF: Typ 1: główni użytkownicy końcowi, dla których opracowano ramy gromadzenia danych, w tym Komisja, wszelkie organy takie jak ICES i STECF, wyznaczone przez Komisję do zapewniania regularnego doradztwa z myślą o bezpośrednim wspieraniu procesów decyzyjnych dotyczących WPRyb, oraz inne organy ds. zarządzania zasobami rybnymi, takie jak organizacje RFMO i GFCM, które wykorzystują ramy gromadzenia danych do wdrażania polityki zarządzania zasobami rybnymi. Typ 2: inne organy, takie jak komitety doradcze lub podwykonawcy, od których Komisja może wymagać doradztwa lub analiz opartych na ramach gromadzenia danych. Typ 3: wszystkie inne organy, takie jak władze lokalne i regionalne, dla których rybołówstwo ma istotne znaczenie, organizacje pozarządowe, organizacje zrzeszające rybaków oraz uniwersytety zainteresowane wykorzystywaniem ram gromadzenia danych do własnych celów. |
25. |
Domaga się, aby gromadzenie danych w związku z WPRyb obejmowało także – obok gromadzonych w celu zapewnienia zrównoważonego rybołówstwa i akwakultury danych na temat zasobów rybnych – wiarygodne dane dotyczące żywiących się rybami drapieżników (takich jak wydra europejska, kormoran czy czapla siwa) oraz innych ściśle chronionych gatunków zwierząt (np. bobrów). |
Bruksela, dnia 10 lutego 2016 r.
Przewodniczący Europejskiego Komitetu Regionów
Markku MARKKULA
(1) NAT-V/044.
(2) NAT-V/044.