12.2.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 55/108

—

uwzględniając wspólne oświadczenie ze szczytu UE-USA wydane w dniu 28 listopada 2011 r. oraz wspólne oświadczenie Transatlantyckiej Rady Gospodarczej UE-USA wydane w dniu 29 listopada 2011 r.,

—

uwzględniając końcowe sprawozdanie grupy roboczej wysokiego szczebla ds. zatrudnienia i wzrostu z dnia 11 lutego 2013 r. (1),

—

uwzględniając wspólne oświadczenie z dnia 13 lutego 2013 r. wydane przez prezydenta USA Baracka Obamę, przewodniczącego Komisji Europejskiej José Manuela Barroso i przewodniczącego Rady Europejskiej Hermana Van Rompuya (2),

—

uwzględniając wnioski Rady Europejskiej z dni 7–8 lutego 2013 r. (3),

—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje, w szczególności rezolucję z dnia 23 października 2012 r. w sprawie stosunków gospodarczo-handlowych ze Stanami Zjednoczonymi (4),

—

uwzględniając wspólne oświadczenie wydane na 73. międzyparlamentarnym posiedzeniu Transatlantyckiego Dialogu Ustawodawców, które odbyło się w Waszyngtonie w dniach 30 listopada i 1 grudnia 2012 r.,

—

mając na uwadze końcowe sprawozdanie z projektu sporządzone przez Ośrodek Badań Polityki Gospodarczej (Centre for Economic Policy Research) w Londynie i zatytułowane „Zmniejszanie barier transatlantyckich w handlu i inwestycjach – ocena gospodarcza” z marca 2013 r. (5),

—

uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że UE i USA to dwa największe światowe podmioty w dziedzinie handlu i inwestycji, wytwarzające łącznie niemal połowę światowego PKB i odpowiadające za jedną trzecią światowego handlu;

B.

mając na uwadze, że rynki UE i USA są głęboko zintegrowane, a wartość dwustronnych transakcji handlowych dotyczących towarów i usług wynosi średnio niemal 2 mld EUR dziennie, utrzymując tym samym miliony miejsc pracy w obu gospodarkach, a także mając na uwadze, że inwestycje UE i USA stanowią rzeczywistą siłę napędową stosunków transatlantyckich, w ramach których łączna wartość wzajemnych inwestycji w 2011 r. wyniosła ponad 2,394 biliona EUR;

C.

mając na uwadze, że – zgodnie ze sprawozdaniem z oceny wpływu opracowanym przez Komisję na podstawie sprawozdania Ośrodka Badań Polityki Gospodarczej – ambitne i kompleksowe transatlantyckie partnerstwo handlowe i inwestycyjne mogłoby przynieść, po pełnym wdrożeniu, znaczne korzyści gospodarcze zarówno w całej UE (119,2 mld EUR rocznie), jak i w USA (94,9 mld EUR rocznie); mając na uwadze, że wywóz z UE do USA mógłby tym samym wzrosnąć o 28 %, a cały wywóz z UE o 6 %, co przyniosłoby korzyści zarówno unijnym eksporterom towarów i usług, jak i unijnym konsumentom;

D.

mając na uwadze, że UE i USA łączą wspólne wartości, porównywalne systemy prawne oraz wysokie – choć różne – standardy ochrony pracy, konsumentów i środowiska naturalnego;

E.

mając na uwadze, że światowa gospodarka mierzy się z nowymi wyzwaniami i pojawianiem się nowych graczy, a zarówno UE, jak i USA muszą w pełni wykorzystać potencjał ściślejszej współpracy gospodarczej, aby spotęgować korzyści płynące z handlu międzynarodowego w celu pokonania kryzysu gospodarczego i osiągnięcia trwałej odbudowy gospodarczej na świecie;

F.

mając na uwadze, że po szczycie UE-USA w listopadzie 2011 r. grupie roboczej wysokiego szczebla ds. zatrudnienia i wzrostu powierzono zadanie wskazania możliwości zwiększenia wymiany handlowej i inwestycji w celu wsparcia tworzenia miejsc pracy, wzrostu gospodarczego i konkurencyjności z korzyścią dla obu stron;

G.

mając na uwadze, że grupa robocza wysokiego szczebla ds. zatrudnienia i wzrostu wspólnie przeanalizowała liczne potencjalne możliwości rozszerzenia transatlantyckiego handlu i inwestycji i stwierdziła w końcowym sprawozdaniu, że zawarcie kompleksowej umowy handlowo-inwestycyjnej przyniosłoby obu gospodarkom największe korzyści;

H.

mając na uwadze, że UE jest przekonana, iż nadrzędnym celem jest rozwój i umocnienie wielostronnego systemu; mając na uwadze, że nie wyklucza to jednak, by dwustronne umowy wykraczały poza zobowiązania w ramach WTO i uzupełniały wielostronne przepisy, ponieważ zarówno umowy regionalne, jak i umowy o wolnym handlu prowadzą do zwiększonej harmonizacji standardów i szerszej liberalizacji sprzyjającej wielostronnemu systemowi handlu;

I.

mając na uwadze, że w dniu 12 marca 2013 r. Komisja zaproponowała, by Rada rozważyła zgodę na rozpoczęcie negocjacji i wstępne wytyczne negocjacyjne;

1.

uważa, że konieczne jest potwierdzenie strategicznego znaczenia stosunków gospodarczych UE-USA, ich pogłębienie oraz określenie przez te podmioty wspólnego podejścia do światowego handlu, inwestycji i kwestii związanych z handlem, takich jak standardy, normy i regulacje, aby rozwinąć szerszą transatlantycką wizję i wspólny zestaw strategicznych celów;

2.

uważa, że uwolnienie niewykorzystanego potencjału prawdziwie zintegrowanego transatlantyckiego rynku ma kluczowe znaczenie dla UE i USA, aby maksymalnie zwiększyć liczbę godziwych miejsc pracy oraz pobudzić inteligentny, silny, trwały i zrównoważony potencjał wzrostu; jest zdania, że ma to szczególne znaczenie właśnie teraz, w związku z trwającym kryzysem gospodarczym, stanem rynków finansowych i warunkami finansowymi, wysokim poziomem długu publicznego, wysokimi stopami bezrobocia i niskimi perspektywami wzrostu po obu stronach Atlantyku oraz korzyściami, które można osiągnąć poprzez prawdziwie skoordynowane podejście do tych wspólnych problemów;

3.

sądzi, że UE powinna czerpać z własnego bogatego doświadczenia w zakresie negocjacji głębokich i pełnych dwustronnych porozumień handlowych, aby osiągnąć nawet bardziej ambitne wyniki współpracy z USA;

4.

przyjmuje z zadowoleniem wydanie końcowego sprawozdania przez grupę wysokiego szczebla ds. zatrudnienia i wzrostu oraz w pełni potwierdza zalecenie rozpoczęcia negocjacji kompleksowej umowy handlowo-inwestycyjnej;

5.

z zadowoleniem przyjmuje podkreślenie w końcowym sprawozdaniu następujących kwestii: (i) ambitnie poprawiającego się wzajemnego dostępu do rynku towarów, usług, inwestycji i zamówień publicznych na wszystkich poziomach administracji; (ii) ograniczenia barier pozataryfowych i zwiększenia kompatybilności systemów regulacyjnych; oraz (iii) opracowania wspólnych zasad rozwiązywania kwestii ogólnoświatowych wyzwań i szans w dziedzinie handlu;

6.

popiera stanowisko zakładające, że przy niskim poziomie już obowiązujących średnich taryf, kluczowe dla odblokowania potencjału stosunków transatlantyckich jest rozwiązanie problemu barier pozataryfowych, obejmujących głównie procedury celne, standardy techniczne i restrykcje regulacyjne występujące poza granicami; popiera zaproponowany przez grupę wysokiego szczebla ds. zatrudnienia i wzrostu cel stopniowego dążenia do jeszcze większego zintegrowania rynku transatlantyckiego;

7.

z zadowoleniem przyjmuje zalecenie zbadania nowych sposobów obniżenia zbędnych kosztów i terminów administracyjnych wynikających z regulacji, przy osiągnięciu takiego poziomu ochrony zdrowia, bezpieczeństwa i ochrony środowiska, jaki każda ze stron uważa za właściwy, lub przy znalezieniu innego sposobu spełnienia zasadnych wymogów regulacyjnych;

8.

potwierdza swe poparcie dla głębokiej i pełnej umowy handlowo-inwestycyjnej z USA, która sprzyjałaby tworzeniu wysokiej jakości miejsc pracy dla europejskich pracowników, byłaby korzystna bezpośrednio dla konsumentów i środowiska, stworzyła nowe możliwości dla unijnych przedsiębiorstw – w szczególności małych i średnich (MŚP) – w zakresie sprzedaży towarów i świadczenia usług w USA, zapewniła pełny dostęp do rynku zamówień publicznych w USA oraz zwiększyła możliwości inwestycyjne UE w tym kraju;

9.

apeluje do Rady o nadanie dalszego biegu zaleceniom zawartym w końcowym sprawozdaniu grupy roboczej wysokiego szczebla ds. zatrudnienia i wzrostu oraz o zezwolenie Komisji na rozpoczęcie negocjacji na rzecz zawarcia transatlantyckiego partnerstwa handlowego i inwestycyjnego z USA;

10.

podkreśla, że umowa o transatlantyckim partnerstwie handlowym i inwestycyjnym musi być ambitna i wiążąca na wszystkich poziomach administracji po obu stronach Atlantyku, w tym w odniesieniu do wszystkich organów regulacyjnych i innych właściwych władz; podkreśla, że umowa ta musi prowadzić do rzeczywistego otwarcia rynku na zasadzie wzajemności i ułatwienia handlu na miejscu, a także powinna zwrócić szczególną uwagę na strukturalne sposoby osiągnięcia większej transatlantyckiej zbieżności regulacyjnej; uważa, że umowa ta nie powinna zagrażać różnorodności kulturowej i językowej Unii, szczególnie w sektorze usług audiowizualnych i kulturalnych;

11.

uważa za konieczne, aby Unia i jej państwa członkowskie utrzymywały możliwość ochrony i rozwoju polityk kulturalnych i audiowizualnych, i to w ramach ich dorobku prawnego, aktów normatywnych i umów; apeluje zatem, aby wyłączenie usług dotyczących treści kulturalnych i audiowizualnych, w tym nadawanych na żywo, było wyraźnie określone w mandacie negocjacyjnym;

12.

podkreśla, że własność intelektualna stanowi jedną z sił napędowych innowacji i twórczości oraz filar gospodarki opartej na wiedzy oraz że umowa ta musi przewidywać wysoki poziom ochrony precyzyjnie i jasno określonych obszarów praw własności intelektualnej, w tym oznaczeń geograficznych, a także powinna być spójna z obowiązującymi umowami międzynarodowymi; uważa, że kwestię innych obszarów rozbieżności w zakresie praw własności intelektualnej należy rozwiązać zgodnie z międzynarodowymi normami ochrony;

13.

uważa, że umowa powinna zapewniać pełne przestrzeganie standardów praw podstawowych UE; ponownie podkreśla poparcie dla wysokiego poziomu ochrony danych osobowych korzystnego dla konsumentów po obu stronach Atlantyku; jest zdania, że umowa powinna uwzględniać przepisy Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS) dotyczące ochrony danych osobowych;

14.

przypomina o znaczeniu sektora transportu w kontekście wzrostu i miejsc pracy, a w szczególności w lotnictwie, w przypadku którego rynki UE-USA odpowiadają za 60 % światowego ruchu lotniczego; podkreśla, że negocjacje powinny konkretnie poruszyć kwestię obecnych ograniczeń w zakresie usług transportu morskiego i powietrznego należących do europejskich przedsiębiorstw, w tym w doniesieniu do zagranicznej własności linii lotniczych, a także wzajemność kabotażu oraz kontroli bezpieczeństwa ładunku w transporcie morskim;

15.

podkreśla wartość oceny ryzyka i wymiany informacji między obiema stronami odnośnie do nadzoru rynku i identyfikacji sfałszowanych produktów;

16.

z zadowoleniem przyjmuje w szczególności zalecenie grupy roboczej wysokiego szczebla ds. zatrudnienia i wzrostu, aby UE i USA zajęły się aspektami środowiska i pracy w zakresie handlu i zrównoważonego rozwoju; uważa, że należy wziąć pod uwagę doświadczenia zebrane przy zawieraniu przez UE wcześniejszych umów handlowych i długoterminowe zobowiązania UE-USA, aby umocnić rozwój i egzekwowanie przepisów prawa pracy i ochrony środowiska oraz promować podstawowe normy i poziomy odniesienia określone przez Międzynarodową Organizację Pracy (MOP), a także godną pracę i zrównoważony rozwój; zachęca do harmonizacji norm społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; uznaje, że osiągnięcie wspólnych standardów będzie się prawdopodobnie wiązało z szeregiem wyzwań technicznych i politycznych oraz podkreśla, że wspólnym celem powinno być zagwarantowanie niesłabnących ambicji w zakresie środowiska;

17.

podkreśla delikatny charakter niektórych obszarów negocjacji, takich jak sektor rolnictwa, w przypadku którego postrzeganie organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO), klonowania i zdrowia konsumenta wykazuje różne tendencje w USA i UE; dostrzega szanse w pogłębionej współpracy w handlu produktami rolnymi i podkreśla znaczenie ambitnego i wyważonego rezultatu w tej dziedzinie; podkreśla, że umowa nie może naruszać podstawowych wartości, którymi kierują się obie strony partnerstwa handlowego, takich jak na przykład zasada ostrożności w UE; apeluje do USA o zniesienie zakazu przywozu produktów z wołowiny z UE, uznając to za środek służący budowaniu zaufania;

18.

podkreśla konieczność uwzględnienia usług finansowych w negocjacjach umowy o transatlantyckim partnerstwie handlowym i inwestycyjnym oraz apeluje w tym kontekście o zwrócenie szczególnej uwagi na ekwiwalencję, wzajemne uznanie, zbieżność i eksterytorialność, ponieważ są to zasadnicze kwestie dla obu stron; uważa, że korzystne byłoby zapewnienie zbieżności zmierzającej ku wspólnym ramom finansowym UE i USA; podkreśla, że choć dostęp do rynku należy postrzegać jako pozytywny krok, to proces nadzoru ostrożnościowego ma zasadnicze znaczenie dla uzyskania pełnej zbieżności; podkreśla, że ujemny wpływ eksterytorialności należy ograniczyć do minimum i dopilnować, by nie odwodził od spójnego podejścia do regulacji usług finansowych;

19.

ponownie wyraża poparcie dla usuwania zbędnych barier regulacyjnych i zachęca Komisję i rząd USA do zawarcia w umowie mechanizmów służących uniknięciu przyszłych barier (w tym dzięki współpracy regulacyjnej na wcześniejszym etapie); uważa, że lepsza regulacja oraz zmniejszenie obciążeń regulacyjnych i administracyjnych to kwestie, które należy wysunąć na pierwszy plan negocjacji transatlantyckiego partnerstwa handlowego i inwestycyjnego, oraz że większa zbieżność regulacyjna powinna prowadzić do usprawnienia regulacji, tak aby była ona łatwa do zrozumienia i stosowania, w szczególności dla MŚP;

20.

ponownie wyraża przekonanie, że kompleksowa umowa handlowo-inwestycyjna UE-USA mogłaby być sukcesem obydwóch stron, przynosząc korzyści obu gospodarkom, oraz że większy stopień integracji znacznie spotęgowałby zyski obu gospodarek; jest przekonany, wyrównanie technicznych standardów regulacyjnych UE i USA tam, gdzie to możliwe, zapewniłoby UE i USA dalsze wyznaczanie światowych standardów i utorowałoby drogę do standardów międzynarodowych; jest przekonany, że niezbędne jest dokładne przeanalizowanie i odpowiednie ukształtowanie korzystnych skutków tej umowy dla handlu światowego i ustanawiania światowych standardów;

21.

przypomina o konieczności czynnej pomocy oraz stałego i przejrzystego zaangażowania przez Komisję szerokiego grona zainteresowanych podmiotów, w tym przedstawicieli z dziedziny biznesu, środowiska, rolnictwa, konsumentów, pracy i innych przedstawicieli, w cały proces negocjacji, aby zapewnić merytoryczne rozmowy, zwiększyć zaufanie w trakcie negocjacji, uzyskać proporcjonalny wkład poszczególnych stron oraz zwiększyć poparcie społeczne poprzez uwzględnienie wątpliwości zainteresowanych stron; zachęca wszystkich zainteresowanych do czynnego uczestnictwa oraz przedstawiania inicjatyw i informacji istotnych dla negocjacji;

22.

ostrzega, że kryterium jakości powinno być nadrzędne wobec kryterium czasu i ma nadzieję, że negocjacje nie będą w pośpiechu zmierzały do osiągnięcia porozumienia, które nie przyniesie konkretnych wymiernych korzyści ani przedsiębiorcom, ani pracownikom, ani obywatelom;

23.

oczekuje na rozpoczęcie negocjacji z USA, bacznie obserwując rozwój wydarzeń i przyczyniając się do ich pomyślnego wyniku; przypomina Komisji o jej obowiązku niezwłocznego i pełnego informowania Parlamentu na wszystkich etapach negocjacji, zarówno przed rundami negocjacji, jak i po ich zakończeniu; zobowiązuje się do zajęcia się kwestiami ustawodawczymi i regulacyjnymi, jakie mogą wyniknąć w kontekście negocjacji i przyszłej umowy; przypomina o swoim podstawowym zobowiązaniu do reprezentowania obywateli UE i ma nadzieję ułatwić sprzyjającą włączeniu i otwartą dyskusję w ramach procesu negocjacyjnego; zobowiązuje się do przyjęcia proaktywnej roli w zakresie współpracy z odpowiednikami z USA przy wprowadzaniu nowych regulacji;

24.

zobowiązuje się do ścisłej współpracy z Radą, Komisją, Kongresem USA, amerykańskim rządem i zainteresowanymi podmiotami, aby w pełni wykorzystać potencjał gospodarczy, społeczny i środowiskowy transatlantyckich stosunków gospodarczych oraz umocnić wiodącą rolę UE i USA w zakresie liberalizacji i regulacji handlu i inwestycji zagranicznych; zobowiązuje się do zachęcania do głębszej współpracy dwustronnej między UE i USA, aby ugruntować ich wiodącą rolę w handlu międzynarodowym i międzynarodowych inwestycjach;

25.

przypomina, że zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zawarcie przyszłej umowy o transatlantyckim partnerstwie handlowym i inwestycyjnym będzie wymagało zgody Parlamentu, w związku z czym jego stanowisko musi być należycie uwzględniane na wszystkich etapach;

26.

przypomina, że Parlament będzie dążył do monitorowania wdrażania przyszłej umowy;

27.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i Kongresowi USA.