a)

Czy art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 73/2009 w związku z art. 10 ust. 1 i art. 121 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że oznacza on, iż w 2012 r. poziom przekraczających 5 000 EUR płatności bezpośrednich w starych państwach członkowskich Unii Europejskiej wynosi 90%?

b)

Jeśli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź twierdząca, to czy oznacza to, że w 2012 r. poziom płatności bezpośrednich w nowych i starych państwach członkowskich Unii Europejskiej nie wyrównał się, w świetle brzmienia i celów art. 10 ust. 1 i art. 121 rozporządzenia nr 73/2009?

c)

Czy art. 10 ust. 1 in fine rozporządzenia nr 73/2009 („[…] z uwzględnieniem wszelkich zmniejszeń zastosowanych na mocy art. 7 ust. 1”) oraz dokument roboczy Komisji DS/2011/14/REV 2, w którym w celach porównawczych określono inną podstawę płatności bezpośrednich – w nowych państwach członkowskich Unii Europejskiej poziom płatności bezpośrednich oceniany jest bez uprzedniego zastosowania modulacji (90% zgodnie z art. 121), podczas gdy w starych państwach członkowskich Unii Europejskiej modulacja została zastosowana (100% minus 10% zgodnie z art. 7 ust. 1) – są sprzeczne z aktem akcesyjnym oraz z zasadami prawa Unii Europejskiej, a w szczególności z zasadami ochrony uzasadnionych oczekiwań, dobrej administracji, uczciwej konkurencji i niedyskryminacji, a także z celami wspólnej polityki rolnej określonymi w art. 39 TFUE?

a)

Czy art. 10 ust. 1 in fine rozporządzenia nr 73/2009 („[…] z uwzględnieniem wszelkich zmniejszeń zastosowanych na mocy art. 7 ust. 1”) oraz art. 132 ust. 2 akapit ostatni in fine („[…] z uwzględnieniem od roku 2012 zastosowania art. 7 w związku z art. 10”), a także dokument roboczy Komisji DS/2011/14/REV 2 oraz decyzja wykonawcza Komisji C(2012) 4391 final, które zostały wydane na podstawie wskazanych przepisów, są sprzeczne z traktatem akcesyjnym, który nie przewiduje modulacji płatności bezpośrednich ani zmniejszenia krajowych uzupełniających płatności bezpośrednich w nowych państwach członkowskich Unii Europejskiej, ani też roku, w którym ma nastąpić zrównanie płatności bezpośrednich w nowych i starych państwach członkowskich Unii Europejskiej?

b)

Czy art. 10 ust. 1 i art. 132 ust. 2 akapit ostatni in fine rozporządzenia nr 73/2009, a także dokument roboczy Komisji DS/2011/14/REV 2 oraz decyzja wykonawcza Komisji C(2012) 4391 final – w zakresie, w jakim w świetle ich brzmienia i celów modulacja płatności bezpośrednich oraz obniżenie krajowych uzupełniających płatności bezpośrednich mają zastosowanie w 2012 r. w nowych państwach członkowskich Unii Europejskiej, które otrzymują znacznie mniejsze wsparcie niż stare państwa członkowskie Unii Europejskiej – są sprzeczne z zasadami prawa Unii Europejskiej, między innymi z zasadami ochrony uzasadnionych oczekiwań, uczciwej konkurencji i niedyskryminacji, a także z celami wspólnej polityki rolnej określonymi w art. 39 TFUE, a w szczególności z celem zwiększenia wydajności rolnictwa?

c)

Czy zmiana art. 132 ust. 2 akapit ostatni in fine rozporządzenia nr 73/2009 („z uwzględnieniem od roku 2012 zastosowania art. 7 w związku z art. 10”), która została wprowadzona w ramach procedury sprostowania (Dz.U. 2010, L 43, s. 7) (zmiana, w ramach której wprowadzono modyfikację o charakterze nietechnicznym oraz istotnie zmieniono treść tego przepisu, stanowiąc, że zrównanie płatności bezpośrednich w nowych i starych państwach członkowskich ma nastąpić w 2012 r.), narusza zasady prawa Unii Europejskiej, między innymi zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, pewności prawa, dobrej administracji i niedyskryminacji?

d)

Czy słowo „dydis” [„poziom”] użyte w art. 1c zawartym w rozdziale 6.A („Rolnictwo”) pkt 27 b) załącznika II do aktu akcesyjnego ma to samo znaczenie co słowo „lygis” [„poziom”] użyte w art.132 ust. 2 akapit ostatni rozporządzenia nr 73/2009?