EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62013CN0396
Case C-396/13: Request for a preliminary ruling from the Satakunnan käräjäoikeus (Finland) lodged on 12 July 2013 — Sähköalojen ammattiliitto ry v Elektrobudowa Spółka Akcyjna
Sprawa C-396/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Satakunnan käräjäoikeus (Finlandia) w dniu 12 lipca 2013 r. — Sähköalojen ammattiliitto ry przeciwko Elektrobudowa Spółka Akcyjna
Sprawa C-396/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Satakunnan käräjäoikeus (Finlandia) w dniu 12 lipca 2013 r. — Sähköalojen ammattiliitto ry przeciwko Elektrobudowa Spółka Akcyjna
Dz.U. C 260 z 7.9.2013, p. 28–29
(HR)
Dz.U. C 260 z 7.9.2013, p. 37–38
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
7.9.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 260/37 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Satakunnan käräjäoikeus (Finlandia) w dniu 12 lipca 2013 r. — Sähköalojen ammattiliitto ry przeciwko Elektrobudowa Spółka Akcyjna
(Sprawa C-396/13)
2013/C 260/67
Język postępowania: fiński
Sąd odsyłający
Satakunnan käräjäoikeus
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Sähköalojen ammattiliitto ry
Strona pozwana: Elektrobudowa Spółka Akcyjna
Pytania prejudycjalne
1) |
Czy związek zawodowy działający w interesie pracowników może powołać się bezpośrednio na art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej jako na bezpośrednie źródło prawa wobec usługodawcy z innego państwa członkowskiego, jeśli przepis, któremu zarzuca się sprzeczność z art. 47, (art. 84 polskiego kodeksu pracy) stanowi przepis czysto krajowy? |
2) |
Czy w postępowaniu sądowym o wymagalne wierzytelności w rozumieniu dyrektywy 96/71/WE (1) prowadzonym w państwie miejsca zatrudnienia z prawa Unii, w szczególności z wyrażonej w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w art. 5 akapit drugi i art. 6 wymienionej dyrektywy zasady skutecznej ochrony prawnej, interpretowanej w związku z zagwarantowaną w art. 12 karty praw podstawowych wolnością stowarzyszania się w dziedzinie związków zawodowych (wolnością zrzeszania się), wynika, że sąd krajowy winien odstąpić od zastosowania przepisu kodeksu pracy państwa ojczystego pracownika stojącego na przeszkodzie przeniesieniu wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę na związek zawodowy państwa miejsca zatrudnienia w celu zapewnienia jej windykacji, jeśli odpowiedni przepis państwa miejsca zatrudnienia dopuszcza przeniesienie wymagalnej wierzytelności z tytułu wynagrodzenia w celu zapewnienia jej windykacji — a tym samym legitymacji procesowej — na związek zawodowy zrzeszający wszystkich pracowników, którzy przenieśli swoje wierzytelności w celu windykacji? |
3) |
Czy postanowienia protokołu nr 30 do traktatu z Lizbony należy interpretować w ten sposób, że muszą one zostać uwzględnione także przez sąd krajowy w innym państwie niż Polska i Zjednoczone Królestwo, jeśli rozpatrywany spór wykazuje ścisły związek z Polską, a w szczególności jeśli prawem właściwym dla umów o pracę jest prawo polskie? Innymi słowy: czy protokół polsko-brytyjski uniemożliwia sądowi fińskiemu stwierdzenie, że polskie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, praktyka administracyjna lub środki administracyjne naruszają proklamowane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej prawa podstawowe, swobody i zasady? |
4) |
Czy art. 14 ust. 2 rozporządzenia Rzym I należy z uwzględnieniem art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu uregulowania państwa członkowskiego, zgodnie z którym zabronione jest przenoszenie wierzytelności i roszczeń ze stosunku pracy? |
5) |
Czy art. 14 ust. 2 rozporządzenia Rzym I należy interpretować w ten sposób, że prawem właściwym dla przenoszenia wierzytelności z umowy o pracę jest prawo, które zgodnie z rozporządzeniem Rzym I jest właściwe dla rozpatrywanej umowy o pracę, bez względu na to, czy na treść konkretnego roszczenia mają wpływ także przepisy innego prawa? |
6) |
Czy art. 3 dyrektywy 96/71 należy w świetle art. 56 i art. 57 TFUE interpretować w ten sposób, że pojęcie minimalnych stawek płacy obejmuje podstawową stawkę godzinową zgodnie z grupą zaszeregowania, wynagrodzenie gwarantowane w przypadku pracy na akord, dodatek wakacyjny, stałą dietę, odszkodowanie za codzienną drogę do pracy (odszkodowanie za czas potrzebny na dotarcie do pracy) zgodnie z tymi warunkami pracy określonymi w uznanym za powszechnie obowiązujący układzie zbiorowym, objętymi załącznikiem do dyrektywy?
|
(1) Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz.U. L 18, s. 1).