7.9.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 260/34

—

stwierdzenie, że nie przyjmując wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE (1) w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE (2) oraz 2003/30/WE (3) a w każdym razie, nie powiadamiając o tych przepisach Komisji, Republika Cypryjska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 27 ust. 1 wspomnianej dyrektywy;

—

zasądzenie od Republiki Cypryjskiej zgodnie z art. 260 ust. 3 TFUE okresowej kary pieniężnej w wysokości 11 404,80 EUR dziennie, licząc od dnia ogłoszenia wyroku Trybunału;

—

obciążenie Republiki Cypryjskiej kosztami postępowania.

1)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. dotyczy promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych i zmiany i w następstwie uchylenia dyrektyw 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (zwana dalej „dyrektywą 2009/28/WE”). Zgodnie z art. 1 wspomnianej dyrektywy ustanawia ona wspólne ramy dla promowania energii ze źródeł odnawialnych. Określa ona obowiązkowe krajowe cele ogólne w odniesieniu do całkowitego udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto i w odniesieniu do udziału energii ze źródeł odnawialnych w transporcie. Ustanawia ona zasady dotyczące statystycznych przekazów między państwami członkowskimi, wspólnych projektów między państwami członkowskimi i z państwami trzecimi, gwarancji pochodzenia, procedur administracyjnych, informacji i szkoleń oraz dostępu energii ze źródeł odnawialnych do sieci elektroenergetycznej. Określa ona kryteria zrównoważonego rozwoju dla biopaliw i biopłynów.

2)

Zgodnie z art. 27 dyrektywy 2009/28/WE państwa członkowskie powinny przyjąć przepisy krajowe niezbędne do wykonania tej dyrektywy do dnia 5 grudnia 2010 r. i powiadomić Komisję o środkach, które podejmują; omawiane powiadomienie stanowi integralną część obowiązku transpozycji dyrektyw UE do prawa krajowego i obowiązku lojalnej współpracy a co znajduje również odzwierciedlenie w art. 260 ust. 3 TFUE.

3)

Na podstawie korespondencji z władzami cypryjskimi i zgłoszonych przepisów krajowych, w toku postępowania poprzedzającego wniesienie skargi i przed podjęciem decyzji o wniesieniu niniejszej skargi, Komisja stwierdziła, że Republika Cypryjska nie przyjęła wszystkich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do pełnego dostosowania krajowych ram prawnych do przepisów dyrektywy 2009/28/WE i postanowiła wnieść na podstawie art. 258, w związku z art. 260 ust. 3 TFUE, skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w celu stwierdzenia przez Trybunał, że Republika Cypryjska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 27 ust. 1 wspomnianej dyrektywy.